Pod względem promocyjnym cała operacja "oficjalny debiut French Montany" rozegrana była wprost perfekcyjnie.Hitowe single z mocarną obsadą gości ("Pop That" z Drake'iem, Wayne'em i Rossem czy "Freaks" z półnagą Nicki Minaj), promocyjne wsparcie od dwóch wydawniczych kolosów (Bad Boy i MMG) i znak jakości Freshmana od XXL'a, zalew informacji i zwrotek (w trakcie miesiąca poprzedzającego premierę od ksywki Frencha nie dało się po prostu opędzić, info o nim pojawiało się praktycznie codziennie) w połączeniu z buńczucznymi zapowiedziami samego rapera o "płycie dekady" i świetnym przyjęciem ubiegłorocznego mixtape'u "Mac & Cheese 3" stanowiły dograną w najmniejszych detalach maszynkę ukierunkowaną na to, by otoczony uwagą i hype'em "Excuse My French" stał się jedną z ważniejszych premier roku. Jesteśmy już trochę czasu po premierze - jak więc efekt całej akcji?
A no taki, że z napompowanego potężnie balonu zeszło całe powietrze. Najlepsze rzeczy słyszeliśmy długo przed premierą a całościowo oficjalny debiut Frencha nie ma nawet startu do ubiegłorocznego "Mac & Cheese 3". Po pierwsze - gdzie jest Harry Fraud, który do tej pory dostarczał Montanie największe sztosy? Po drugie - obok kozackich numerów mamy przeciętniaki, które dokładnie uwydatniają i eksponują to, jak słabym raperem jest French i ściągają całościowe wrażenie mocno w dół. Jasne, zrobił spory progres i jego skille są już bardziej trójkowe niż dwójkowe, ale nadal nie ma za dużo do powiedzenia, zapętla się w tym samym, flow jest sztywne i przymulone a goście zjadają go bez popity. Wprawdzie nie jest aż tak słaby jak np. Birdman, ale casus bogatego gościa, który dzięki kontaktom jest w stanie robić dobre, hitowe numery też tu występuje.
Jednak skille a poziom albumu to dwie różne kwestie, a o tym, że średni raperzy są w stanie zrobić klasyka wiemy choćby po "Living Proof" Group Home. I French apetytu narobił, bo "Pop That" czy "Freaks" to kozackie bangery a ubiegłoroczny mixtape "Mac & Cheese 3" to jeden z lepszych darmowych albumów minionego roku. Wciąż mam go na rotacji i wracam do niego, nie mogąc potem pozbyć się z głowy nieodzownego "haaanhh", ale do "Excuse My French" wracać nie za bardzo się chce. Nawet mimo tego, że otwarcie z wstawkami z Maxa B zwiastuje naprawdę konkretny materiał, track z Raekwonem na samplu z "Ice Cream" świetnie ukazuje, że linia ulicznego coke-rapu w NY nadal ma się dobrze, a "Gifted" z The Weekndem to klimatyczny sztos - jednak praktycznie tylko dzięki Kanadyjczykowi.
Całościowo dostajemy niestety materiał, który broni się praktycznie tylko singlami i równie dobrze mógłby nazywać się "Excuse My Debut". Jeśli więc jest ze dwa razy słabiej niż na bardzo obiecującym "Mac & Cheese 3", któremu w kategorii mixtape'ów wystawiłbym piątkę to tutaj wpisać muszę 2+. Choć Mr. Haaanhh na pewno się tym nie zmartwi i dalej wołać będzie "I Ain't Worried Bout Nothin, Haaannh".
[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4012","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]
[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"5802","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]
[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"3145","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]
[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2725","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]
Komentarze