Materiał będący wynikiem zwycięstwa chłopaków na wrocławskim przeglądzie talentów, który przyniósł im niefortunny kontrakt i parę cennych koneksji. Dzięki nim produkcją albumu oprócz starego zioma - O.S.T.R.'a oraz Janka, zajęli się panowie z WhiteHouse. Efekt do dziś robi niesamowite wrażenie.
Co można napisać o sytlu Gajdowicza i Kasa czego jeszcze nie napisano? W gruncie rzeczy każdy opis jest niewyczerpujacy. Ich trzeba usłyszeć i zrozumieć co kryje się pod afiszem "Lirycznie Wysublimowanego Chamstwa". W 2002 roku ich style były już pewne, energii było jakoś więcej, a dystansu tyle samo... Nikt wtedy nie rapował tak jak oni. Do dzisiaj nikt nie rapuje tak jak oni. Blend pozwalając temu materiałowi przepaść popełnił niewybaczalną zbrodnię na polskim rapie. Nie ma tu lirycznej rewolucji, ale ten styl, sposób poruszania po bitach i one same zasługują na setki przesłuchań.
Właśnie... Rok 2002... O.S.T.R., WhiteHouse i Gajdowicz potwierdzający, że jest nie tylko zdolnym raperem, ale i naprawdę godnym obserwacji producentem. Muzycznie ten album to kwintesencja hip-hopu, przepiękne, samplowane, odpowiednio zbasowane i pełne najlepszego polskiego vibe'u brzmienie. "Afront", "Zasady", "Jeszcze Niczego Nie Przeczuwasz", "Czy Znasz To?", "To Ten Moment" to bity w mojej opinii klasyczne niezależnie od tego w którym roku wypłynęły na światło dziennie. To określenie pasuje zresztą również do sposobu w jakim po tych kozakach poruszają się dwaj raperzy. Cięte, bystre, ale zarazem wyluzowane i leniwe style... Niech oni już puszczają to pieprzone "ADHD", ile można czekać...
Czasami przypadek może zmienić wiele. Czy w tej sytuacji to, że album nie ukazał się w czerwcu 2003 roku tak jak miało mieć to miejsce według wypowiedzi raperów w Klanie (numer 31) bardzo zmienił pozycję chłopaków? Niestety jestem przekonany, że tak. Świadomi słuchacze nie przykładają jednak wagi do tego w którym roku ukazał się album, ale w którym go nagrano i jak prezentuje się na tle ówczesnej muzyki. W 2002 roku Afront był czołówką. Jest nią do dziś, choć niewielu chciało się sięgnąć do ich nagrań. Ten, pierwszy krążek, dla mnie jest zupełnie niesłusznie pominiętym klasykiem, który w 2003 zmieniłby scenę, w 2007 budził podziw dla umiejętności, stylu i klimatu, a w 2011 nadal serwuje fantastyczną zabawę. Wyznacznikiem jakości muzyki jest to, że się nie starzeje. Konia z rzędem temu, kto wskaże mi pięć materiałów z tamtego okresu, które są tak nieznacznie nadszarpnięte zębem czasu jak "Już Takich Nie Robią". Klimat tego albumu sprawia, że tytuł traktuje się dosłownie. Sprawdźcie to koniecznie!
Komentarze