Afro Kolektyw jest grupą wielu osobom nieznaną. Nieznaną do tego stopnia, że każdy z wydanych przez nich albumów, mógłby znaleźć się w tej rubryce.
Dlaczego więc wybrałem "Czarno widzę", a nie np. debiutancką "Płytę pilśniową" lub ostatnie "Połącz kropki"? Bo najbardziej mi odpowiada.
Afro Kolektyw to taki polskie The Roots. Może, nie do końca, bo Afrojax, trochę się różni rodzajem pisanych tekstów, ale muzycznie to już jak najbardziej. Piękne, pozytywne bity w stu procentach zagrane na żywych instrumentach.
Michał Hoffman na mic'u prezentuje się bardzo dobrze. Na "Czarno widzę" jest jedynym raperem grupy, gdyż jego wieloletni mikrofonowy partner odszedł z grupy, krótko po wydaniu debiutu. Utwory Afrojaxa są czymś w stylu dialogów i przemyśleń Adasia Miałczyńskiego z Dnia Świra. Pod powłoką zabawnych tekstów kryje się gorzka ocena otaczającego świata. Potrafi też z przymrużeniem oka opowiadać o swojej grupie i jej braku sukcesów. Gości na płycie jest dwoje. Jest Lilu w utworze "W łóżku z licealistką", jest Duże Pe w dwóch utworach. W obydwu wypada bardzo dobrze, szczególnie w "Alter" gdzie wspólnie z gospodarzem nabijają się pseudoantystemowców.
W każdym gatunku muzycznym są takie płyty, są tacy piosenkarze lub zespoły, które pomimo bardzo wartościowej muzyki nie mogą się wybić. Afro Kolektyw jest właśnie czymś takim. Nawet wada wymowy Afrojaxa nie jest w stanie przekreślić jakości tej ekipy i opisywanej płyty. Dlaczego? Bo Afro jest świetnym tekściarzem, a jego zespół to wysokiej klasy instrumentaliści. "Czarno to widzę" zasługuje na 5, bo to świetny krążek, który warto sprawdzić.
Newsletter
Chcesz być na bieżąco? Nasz newsletter wyeliminuje wszystkie szumy i pozwoli skupić się na tym, co w muzyce naprawdę wartościowe. Zero spamu, same konkrety! I tylko wtedy, gdy faktycznie warto!
Komentarze