Muszę przyznać, że na polskiej scenie odnajduję dosyć mało graczy, którzy przypadają mi do gustu. Spora część płyt opiera się na klasycznym schemacie: przyzwoita nawijka i samplowane bity. Trochę hejterskie podejście, nie sądzicie?Zwłaszcza, że album który opisuję także można opisać w ten sposób…chociaż nie. Nawijka nie jest przyzwoita, lecz co najmniej dobra, a te „straszne” sample okazują się grać całkiem miło. Ale zacznijmy od początku…
„Ponad Miarę” otwiera instrumentalne intro, więc może zacznijmy od warstwy muzycznej. Tak jak wspomniałem we wstępie Tyno lubuje się raczej w samplach, co oczywiście nie jest złe aczkolwiek wysoko stawia poprzeczkę. Dlaczego? Gdyż z pewnością nie jest łatwo błysnąć geniuszem kiedy setki producentów robi coś podobnego do ciebie. Czy Tyno błysnął geniuszem? Nie wiem, lecz z pewnością pokazał, że bardzo dobrze umie robić muzykę. Takie numery jak „Dobre Mordy”, czy „Kto Ma Lepiej” są kwintesencją dobrego „trueschoolu”. Warto wspomnieć także o sporej ilości skreczy, które obecnie odchodzą lekko w zapomnienie. Zarówno DJ Ike, DJ Gugatch jak i DJ Te odwalili kawał dobrej roboty.
Dość często zdarza się, że świetna warstwa muzyczna zostaje zmarnowana przez średniego rapera, lecz nie w tym przypadku. Owszem, Soker nie ma wielokrotnych wielokrotnych jak Rakim, ani nie przyspiesza jak Tech N9ne. Ale czy każdy MC musi to robić? Nie sądzę, gdyż tacy zawodnicy jak Soker pokazują, iż równie dobrze można rapować luzackim flow, które idealnie zgrywa się z wychillowanymi bitami. Jeśli chodzi o warstwę tekstową, również nie ma na co narzekać. Może nie mamy do czynienia z poetyckimi metaforami, lecz na sto procent nie można powiedzieć że ten facet nie ma nic do powiedzenia. Ok, takie tematy jak w „Jedno Życie” i „Żyję Z Tym” zostały poruszone przez całą scenę, lecz umówmy się…rap generalnie potrafi być bardzo schematyczny i monotematyczny.
Zbierając te wszystkie elementy w całość dostajemy dobrą, wyluzowaną płytę, którą przyjemnie katuje się w letnie dni. Soker i Tyno nie mają przerośniętego ego, to też ich podejście do muzyki jest dosyć zajawkowe. „Ponad Miarę” nie jest żadną rewolucją, aczkolwiek śmiem twierdzić, iż jest lepsze od większości tegorocznych polskich płyt. Ode mnie mocna czwórka.
Komentarze