Młody M "Kronika II: Siła Charakteru" - przedpremierowa recenzja

Najpierw przez dobre parę lat zdobywał lokalne uznanie w warszawskim podziemiu ze składem Mensentis. Potem wygrał konkurs Whitehouse'u i dostał się na trzecią część kultowego Kodexu. Dalej była już "Kronika" nagrana z Bojarem, zmiana ksywki, kontrakt w Step Records i udany legalny debiut zremixowaną wersją "Kroniki".

Dwa lata później Młody M dostarcza nam kontynuację tego materiału, z dopiskiem "Siła Charakteru". Płyta już jutro trafia do sklepów (jutro też na naszych łamach premiera klipu do "Naszych Ulic"), a u nas w redakcji jest od tygodnia, mieliśmy więc czas się z nią osłuchać. Czy w natłoku październikowych premier warto sprawdzić i tę?

Warto. Młodziak to reprezentant tej grupy raperów, których opisać można jako "normalny" - w pozytywnym znaczeniu. Nie sili się na niepotrzebne eksperymenty, nie próbuje kreować dziwnego image'u, czy wyróżniać się tematyką na tle reszty sceny. Stawia na prosty, życiowy przekaz, w którym jest miejsce i na ulicę i na codzienną szarość i na weekendowe melanże. Na nagrywki po pracy i na otwieranie browara zapalniczką. Wydaje się, że takiego rapu powinno być najwięcej, a jednak... dziś jest go zaskakująco mało. Mamy albo hardkorową ulicę albo oderwane od rzeczywistości filozoficzne refleksje. Zwykłych miejskich rozkmin, którymi kiedyś karmili nas Fenomen czy Mor W.A. jakoś brak.

W ciągu ostatnich paru lat Młody M przeszedł długą drogę. Od poprawnego, ale nie wyróżniającego się specjalnie członka cenionej, ale lokalnie, undergroundowej ekipy po typa z własnym stylem, wypracowanym i lekkim flow i interesującą treścią. Gdy porównałem koncerty Mensentisu na HaiHa-022 w warszawskim New Deepie z takim "La, La, La" z "Kroniki Remix" to... nie ma żadnego porównania. "Kronika II: Siła Charakteru" to kontynuacja tej drogi a przede wszystkim materiał spójniejszy od poprzedniego.

Nie ma wprawdzie aż tak mocnych numerów jak choćby wspomniane "La, La, La" (moim zdaniem jeden z najlepszych club-bangerów w polskim rapie), ale nie ma też wyraźnie słabszych a takie były na "Kronice Remix", by przywołać tylko średnio udane autotune'owe wstawki. Tutaj całość brzmi dość jednorodnie. Nowoczesne, miejskie podkłady, częściowo miękkie i spokojne, częściowo oparte na pitchowanych samplach. Plastikowych, agresywnych bangerów brak, mamy za to połamane wpływy brytyjskie (singlowe "M Znów Idzie" JH), mainstreamowe "Daj mi tylko bit" $wira, melancholijne "Uciec" Zbyla czy wyjątkowo klimatyczne "Tacy Sami" Radonisa, z refrenem podjeżdżającym pod bluesa. Jest też parę cięższych i bardziej ponurych momentów, jednak raczej bez mroku i brudu. Brak też cykaczy, plastiku i agresywnych syntetycznych odlotów.

Jak wypada gospodarz? Również dobrze. Rzuca nam porcję przemyśleń z perspektywy 25-latka, patrząc wstecz, równając plany z rzeczywistością. Dostajemy trochę pozytywów, trochę goryczy i cięższych rozkmin, przyprawione szczyptą braggowych linijek. Flow jest równe, pewne i co najważniejsze swoje, a goście raczej uzupełniają Młodego niż spychają na drugi plan. Najlepiej spośród nichwypadają chyba Insert i Słoń.

"Kronika II: Siła Charakteru" to solidny i równy miejski materiał. Oscylujący między braggami a nostalgicznymi, melancholijnymi refleksjami. Dojrzały, daleki od sportowego podejścia do nawijki a bliski podwórek i codzienności. Stawiający na klimat i życiową treść, osadzony na nowoczesnych, raczej spokojnych bitach i dobrze pasujący na jesień. Z jednej strony nie ma aż tak mocnych momentów jak najlepsze z "Kroniki Remix" i numerów rozkładających z miejsca na łopatki, z drugiej całość jest dużo równiejsza i lepiej trzyma się kupy. To spójna całość i po prostu dobra życiowa płyta. Mocna czwóreczka.