Nie znamy na razie przyczyn, ale media społecznościowe zalały już liczne tribute'y i wspomnienia Double K'a, a jego muzyczny partner Thes One wrzucił na swój profil wymowne czarne tło, niejako potwierdzając prawdziwość druzgocącej informacji...

Na początku roku 2019 pisaliśmy o wydanym wtedy finalnym albumie People Under The Stairs "Sincerely, the P", stanowiącym piękne zakończenie ponad 20-letniej muzycznej przygody, na którą zabrali nas dwaj przyjaciele z Los Angeles, zaczynając od debiutanckiego "The Next Step" w 1998 roku. Droga ta zaowocowała aż 12 longplayami, kilkoma kompilacjami i niezliczoną dawką pozytywnych wibracji, poprawiających humor i wnoszących słoneczną, optymistyczną energię. Do "Sincerely, the P" wracaliśmy też zresztą w czerwcu zeszłego roku przy okazji rankingu 10 słonecznych płyt na początek gorącego lata.

Opisując pokrótce swoją zajawkę muzyką PUTS w specjalnym artykule z cyklu "Przesyłka Polecana" o podtytule "Jak zacząłem kolekcjonować PUTS" pisałem natomiast:

"Carried Away" absolutnie porwało mnie zachwycając luzem, kreatywnością, oryginalnym humorem i konceptualnymi utworami. True schoolowa esencja, analogowe brzmienie, energiczne perkusje i ciepłe, nasączone soulem, jazzem, a okazjonalnie nawet disco (!) bity stanowią idealne tło dla nawijki Thes One'a i Double K'a, którzy brzmią jak najfajniejsi goście w sąsiedztwie - kolesie, z którymi po prostu chciałoby się iść na imprezę - a wiemy, że uwielbiają piwo... ("Beer"). To pełni dystansu do siebie goście zajarani old schoolem z Bronxu, ale budujący na tej bazie własne dziedzictwo, łączący hip-hopową tradycję z luzackim klimatem plaż L.A. i powiewem bryzy znad Atlantyku.

Do muzyki PUTS wracałem w ostatnich latach wielokrotnie, zawsze z niekłamaną przyjemnością. Ba, wciąż czeka u mnie na odsłuch kilka płyt CD, które zamówiłem jakiś czas temu z oficjalnego sklepu zespołu. Po cichu też gdzieś tam w tle głowy myślałem sobie o tym, jak fajnie byłoby pogadać z Double K i Thes One'em na video czacie i zrobić wywiad dla Popkillera... Teraz pozostaje jedynie zagłębić się z przepięknej muzyce i twórczości duetu. Rest In Beats Double K, spoczywaj w Pokoju.  

Pod spodem trzy teledyski PUTS, ukazujące dobrze luzacki, radosny klimat ich nagrań- "The Wiz", "Trippin' At The Disco" oraz "BEER"; wykonanie live klasycznego numeru "San Francisco Knights", a także krótki zajawkowy wywiad z Double K i Thes One'em z 2009 roku.

Blu & Oh No "A Long Red Hot Los Angeles Summer Night" (01.03)

Na sam początek rankingu - dla porządku płyty prezentujemy alfabetycznie - od razu przenosimy się do Miasta Aniołów, gdzie spędzimy jedną długą gorącą letnią noc. Ikona niezależnej sceny L.A. Blu połączył siły z bratem Madliba, Oh No, a rezultatem jest wyjątkowy, fascynujący projekt napisany jako jeden długi storytelling. Cały album to historia owej jednej nocy, podczas której napięcie i sytuacja stopniowo eskalują niczym w filmie - ale nie będę spoilerował historii, siądźcie wygodnie i odpalcie ten krążek. / Bandcamp / Spotify (Marcin Natali)

[[{"fid":"56854","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

Chali 2Na & Krafty Kuts "Adventures Of A Reluctant Superhero" (09.08)

Frontman Jurassic 5 znów w natarciu! W zeszłym roku nie zabrakło muzycznych powrotów - jednym z takich był właśnie dysponujący słynnym przyjacielskim barytonem Charles Stewart, który połączył siły z brytyjskim producentem o ksywie Krafty Kuts, aby zaserwować nam swój pierwszy od 10 (!) lat longplay. "Reluctant Superhero", czyli "Niechętny superbohater" to bohater, o którym byśmy nie pomyśleli, ale którego zdecydowanie potrzebowaliśmy. / Bandcamp - kup CD/winyl / Spotify (Marcin Natali)

[[{"fid":"56853","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

Choosey & Exile "Black Beans" (29.03) 

Zrodzony z ojca Meksykanina i matki Afroamerykanki Choosey wychował się w San Diego, jedną nogą w kulturze "black", a drugą w kulturze "brown". Sprawia to, że "Black Beans" to niezwykle ciekawy materiał pod względem tekstowym i muzycznym, bogaty w elementy, których nie miały ani albumy Exile z Blu, ani z Fashawnem. Zdecydowany powiew świeżości i jedno z najprzyjemniejszych zaskoczeń roku 2019, a także moim zdaniem ścisła czołówka albumów rapowych, które tak zgrabnie i z klasą przeplatają wpływy kultur afroamerykańskiej i latynoskiej. / Bandcamp / Spotify (Marcin Natali)

PS. Już niedługo na Popkillerze nasz videowywiad z Choosey'em.

[Edit: No i jest!Łapcie wywiad]

[[{"fid":"56855","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"9":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"9"}}]]

E-40 "Practice Makes Paper" (26.07)

Forty Water mówił przy premierze tej płyty, że to jeden z najlepszych i najbardziej dopracowanych materiałów jakie wydał od lat... i ma rację. Po serii taśmowych i nie do końca równych materiałów dostaliśmy krążek wypchany po brzegi energią i treścią. Earl nadal brzmi jak najświeższy senior w grze, zamiatając flow rozbujane podkłady, tyle że dodatkowo dzieli się ogromną dawką doświadczenia - a ma czym, bo to jeden z najsprawniejszych graczy w rapgrze ever, rozdający karty na własnych zasadach. No i goście - od legend po najgorętsze nowe twarze. Redman, Method Man, Quavo i Roddy Ricch na jednej płycie? Tylko tutaj. / Odsłuch całości na SoundCloud(Mateusz Natali)

[[{"fid":"56546","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"12":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"12"}}]]

IamSu "Boss Up V" (13.11)

Który to już rok z rzędu gdy materiał od Su ląduje w moim top 10 roku? Chyba 4 lub 5... Muzyczny kameleon z Richmond nie zwalnia tempa i znów serwuje nam rozbujane do granic westcoastowe petardy, na których elastycznym flow wyczynia cuda - raz rozśpiewuje się i wykręca hitowe melodie, by zaraz zarzucić surowym skillowym bragga. HBK Gang niezmiennie nie znika z mojej playlisty a przy takim "Bay Area Funk" nie da się usiedzieć. Oczywiście jeśli komuś mało muzyki od IamSu to nie skończyło się na tej płycie - 2019 przyniósł 5 projektów od niego, 3 EP-ki w duetach oraz dwa solowe projekty. / Odsłuch całości na SoundCloud(Mateusz Natali)

[[{"fid":"56467","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

Mistah F.A.B. "Cuban Cigars & Rose Champagne" (01.11)

Jeden z najbardziej błyskotliwych i zaangażowanych graczy w Kalifornii serwował nam w ostatnich latach mocno osobiste, ekshibicjonistyczne projekty. 2019 rozpoczął od "Thug Tears 4", ale skończył na lekkim i wychillowanym "Cuban Cigars & Rose Champagne" - okładka nakierowuje nas na klimat i rzeczywiście ta płyta to jak plażowy laidback, jednak nie pozbawiony refleksji. Sporo soczystych wersów, rozlewający się soulfulowy klimat i dużo dobrej energii - szczególnie w drugiej połowie, bo ten krążek ewidentnie rozkręca się w miarę trwania. / Odsłuch całości na Spotify(Mateusz Natali)

[[{"fid":"56463","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

P-Lo "Shine" (16.08)

Postać P-Lo przybliżaliśmy Wam już kilka razy, udało nam się nawet pogadać z nim w trakcie wyprawy do Nowego Jorku. Jeden z najlepszych i najbardziej oryginalnych producentów na mapie Kalifornii a do tego bardzo solidny i wszechstronny MC. "Shine" to jego trzecie solo, które wjechało na rynek w wakacje i umiliło nam sporo festiwalowych tras. / Odsłuch całości na SoundCloud(Mateusz Natali)

[[{"fid":"56465","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

People Under The Stairs "Sincerely, the P" (01.02)

Finalny album wieńczący piękną, 21-letnią karierę przesympatycznego duetu z L.A. serwującego wyluzowany, tętniący życiem i pozytywną energią, hołdujący tradycjom złotej ery rap. Thes One i Double K od czasu wydania debiutanckiego "The Next Step" w 1998 roku zrzeszyli wokół siebie lojalne, rozsiane po całym świecie grono fanów (moje dwa słowa o kolekcjonowaniu płyt PUTS), wielbiących ich organiczne brzmienie i "domatorskie" podejście do tworzenia - PUTS są sobie producentami, MC's, DJ'ami, a do tego sami wydają swoje płyty. Czy też wydawali - ach, tak bardzo jak szkoda końca tak zacnej kariery, tak bardzo trzeba docenić cały ich katalog - a jest co! No ale przewrotnie zacznijmy od dziesiątego, ostatniego w dorobku "Sincerely, the P". / Kup CD / Spotify (Marcin Natali)

[[{"fid":"56856","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"10":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"10"}}]]

Rexx Life Raj "Father Figure 3: Somewhere Out There" (06.11)

Rok temu Rexx zjadł jak dla mnie 2018 swoim "California Poppy", w tym roku znów uplasował się w top 5. NIKT na scenie nie robi obecnie tak przyjemnej i pozytywnej muzyki, w 2019 w tej kategorii mógłby z nim konkurować chyba tylko Common. Ogromna porcja soulfulowej energii, głębi, zarazem soczystej funkującej wibracji, do tego rozśpiewane melodyjne i elastyczne flow i dużo codziennej mądrości i bystrych obserwacji. Fenomenalna postać. / Odsłuch całości na SoundCloud(Mateusz Natali)

[[{"fid":"56466","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

Thees Handz (The Grouch, Murs) "Thees Handz" (08.11)

Wszyscy fani rapu z Zachodniego Wybrzeża, a zwłaszcza jego lirycznej, podziemnej odmiany, powinni kojarzyć ambitny kolektyw Living Legends, w skład którego wchodzili między innymi własnie nasz ulubieniec Murs - oraz charyzmatyczny The Grouch. Jak mówili obaj Panowie przy okazji premiery "Thees Handz", pomimo bycia w jednej grupie nigdy jednak za bardzo nie przepadali za sobą i nie mieli świetnych relacji osobistych... aż do czasu, gdy zdecydowali się stworzyć duet. Formacja Thees Handz nie tylko zaowocowała więc rozwojem szczerej przyjaźni, ale też kozackim, pomysłowym, zabawnym LP. Odsłuch i wszystkie klipy z płyty / Spotify (Marcin Natali)

Pod spodem wyjątkowo dwa klipy z projektu - tytułowe, wjeżdżające jak czołg "Thees Handz" i słoneczne, leciutko płynące "Be Nice".

[[{"fid":"55695","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"11":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"11"}}]]

[[{"fid":"55694","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"13":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"13"}}]]

"Mike i Chris stworzyli fundament tego, co chcemy reprezentować sobą jako grupa oraz pokazali mi prawdziwe znaczenie  tego, co oznacza bycie MC" - wyjaśnia L.A.Z. na stronie zespołu. illadope jednocześnie dodaje, tłumacząc genezę projektu:

"W 2013 roku, Thes wydał drewniany box winyli z przeróżnymi niepublikowanymi wcześniej instrumentalami z katalogu People Under The Stairs oraz innymi "smakołykami". Miałem szczęście, że udało mi się dorwać jeden taki box, no i stał się on źródłem tego projektu."

Pod spodem 3 teledyski promujące słoneczny, przyjemnie i leniwie płynący 35-minutowy projekt, a także odsłuch całości i darmowy download w serwisie Bandcamp.

Odsłuch całego albumu poprzez YouTube

People Under The Stairs (Przesyłka Polecana #1) - jak zacząłem kolekcjonować PUTS

[[{"fid":"57664","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"57665","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"57666","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

Tyle tematem wstępu do PUTS - ale nie o ich historii w dzisiejszym, premierowym odcinku "Przesyłki Polecanej". Ja osobiście na muzykę PUTS po raz pierwszy natrafiłem wiele lat temu przekopując amerykańskie blogi z podziemnym rapem i znajdując ich debiutancki krążek z 1998 roku "The Next Step". Pamiętam, że brzmienie przypadło mi do gustu, a płytki słuchało się bardzo przyjemnie, ale wtedy jeszcze zakupy internetowe nie były aż tak rozwinięte a płyty PUTS ciężko było znależć w Polsce, więc finalnie gdzieś tam po odsłuchu na słuchawkach o duecie zapomniałem... 

Drugie podejście nastąpiło przy okazji wydanych przez Thes One'a i Double K dwóch EPek "The Gettin' Off Stage" Step 1 i Step 2 w 2016 roku. Jedna z nich - Step 2 - była dostępna do ściągnięcia za friko z oficjalnej strony PUTS, także skusiłem się na legalny download i po raz kolejny zawitałem do świata pełnego chillu i pozytywnej, old-schoolowej energii rapu z Los Angeles. W rezultacie jeden z numerów - "Graffiti on a High School Wall" - znalazł się na naszym mixtejpieKillertape vol. 4, ale w ślad znów nie podążyło dodanie do fizycznej kolekcji płyt CD żadnego dzieła PUTS...

Sytuacja uległa zmianie na początku tego roku, kiedy jakoś naszło mnie, żeby wyszukać, czy może uda się gdzieś znaleźć cedeki zespołu za nieduże pieniądze. Może wpływ na to miał fakt, że PUTS znów przypomnieli mi o sobie podczas naszej wrześniowej wizyty w Nowym Jorku, kiedy Masta Ace opowiadał nam, że gra z nimi koncert 14 września - w sam dzień naszego wylotu z powrotem do Warszawy!Koncert ominął nas więc o mały włos, ale ziarnko świadomości zostało zasiane. Ku mojemu zaskoczeniu i uciesze krótki internetowy digging okazał się bardzo owocny i po około 18zł (łącznie z przesyłką) udało mi się nabyć aż trzy krążki PUTS - "Carried Away" z 2009 roku, "Stepfather" z 2006 r. "... Or Stay Tuned" z rocznika 2003. Mamma Mia, zakup okazał się strzałem w dziesiątkę!

W środku najbardziej depresyjnego sezonu roku, kiedy ranny budzik zawsze dzwoni za wcześnie, a szarość za oknem sprawia, że sen zimowy brzmi coraz bardziej kusząco, zagłębienie się w otchłanie słonecznego rapu z Zachodniego Wybrzeża okazało się kapitalną decyzją. People Under The Stairs dostarczyli mi swoją muzyką tyle frajdy, że ledwo się obejrzałem, a w drodze do mnie były kolejne dwie, trzy, cztery, pięć płyt zespołu na CD! "Carried Away" absolutnie porwało mnie zachwycając luzem, kreatywnością, oryginalnym humorem i konceptualnymi utworami. True schoolowa esencja, analogowe brzmienie, energiczne perkusje i ciepłe, nasączone soulem, jazzem, a okazjonalnie nawet disco (!) bity stanowią idealne tło dla nawijki Thes One'a i Double K'a, którzy brzmią jak najfajniejsi goście w sąsiedztwie - kolesie, z którymi po prostu chciałoby się iść na imprezę - a wiemy, że uwielbiają piwo... ("Beer"). To pełni dystansu do siebie goście zajarani old schoolem z Bronxu, ale budujący na tej bazie własne dziedzictwo, łączący hip-hopową tradycję z luzackim klimatem plaż L.A. i powiewem bryzy znad Atlantyku.

Wspomniane krązki, które nabyłem na CD jako pierwszy strzał od PUTS na dobre sprawiły, że zajarałem się pełnym pozytywnej energii stylem duetu i nie pozostaje mi nic innego jak polecić wam zagłębienie się w ich twórczość. Z technicznych ciekawostek - moja wersja "Carried Away" okazała się rzadkim brazylijskim wydaniem (amerykański oryginał był w pudełku i zawierał książeczkę - planszę do gry), a "Stepfather" to podwójna przyjemność - oprócz płyty CD dostajemy bowiem DVD z filmem dokumentalnym, teledyskami i materiałem "zza kulis". Bez bicia przyznam się, że "... Or Stay Tuned" ciągle czeka na odsłuch, ale po przetestowaniu "Carried Away" i "Stepfather" na słuchawkach w drodze do pracy, w pracy, a także na głośnikach w domu jestem pewien, że i ten album wywoła u mnie niejeden uśmiech.

Pod spodem dwa teledyski z płyty "Carried Away" - "Trippin At The Disco" oraz "Beer", a także po jednym numerze z płyt "Stepfather" i "...Or Stay Tuned", plus konkretna galeria ukazująca fizyczne wydania płyt. 

[[{"fid":"50447","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"50448","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"50449","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"50503","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]