Jeśli miałbym wskazać jeden przedmiot, który najlepiej je ripostuje to byłaby to marynarka Quebo wzorowana na Człowieku Zagadce, cała pokryta znakami zapytania. GrubSon, Guova, Miuosh, O.S.T.R., Taco Hemingway - wśród takiej piątki najbardziej zdumiewa brak "Egzotyki", która stworzyła dla polskiego rapu nowy sufit rozmachu i artystycznej fantazji, zarazem stając się albumem absolutnie wszechobecnym, od notowań OLiS, poprzez YouTube'a, aż po ogromne billboardy Nike'a w centrum Warszawy. Albumem, który łączył wysoki rapowy poziom, niespotykaną na skalę światową koncepcję i mainstreamową chwytliwość. I albumem o którym Fryderyki nie pisnęły ani słowem - mimo że wg informacji płynących z obozu QueQuality został on zgłoszony do nominacji. Ani słowem nie pisnęły także o Paluchu, który zdominował końcówkę roku, a pozycja jaką zbudował sobie na scenie (gromadząc audytorium wyjątkowo szerokie i zróżnicowane) robi ogromne wrażenie.

A jeśli Paluch mógłby być dla gremium zbyt surowy czy 'miejski' to co wtedy z PRO8L3Mem, projektem unikatowym pod kątem konceptualno-audiowizualnym, który nie znalazł się w nominacjach ani w 2016 po legalnym debiucie ani w 2017 po kolejnym EP? Projektem, który zanim zbudował obecny hype zgarnął już Nocnego Marka od Aktivist i który uplasował się na naszej scenie podobnie jak Run The Jewels - tworząc faktyczny overground, alternatywną muzykę z mainstreamowym rozmachem i zasięgiem. Jeśli więc (zasłużenie) doceniać artystyczną przemianę Mroza i fantastyczną ucieczkę od komercyjnych wymogów to dlaczego nie wskazać takiego projektu (pytam zarówno w kontekście 2016 jak 2017, bo przecież Taco również znalazł się tu z EP). Można by wymieniać dalej, bo lista potencjalnych nominacji mogłaby poprzez Dwa Sławy, Białasa z Lankiem czy Sariusa się ciągnąć, ale chodzi tu bardziej o zasadę niż o wytykanie konkretnych przykładów i dywagacji kto zasłużył bardziej a kto mniej - ewidentnie brak nadal trzymania ręki na pulsie jeśli chodzi o wydarzenia na scenie hip-hopowej i dostrzeganie nie tyle "nowych talentów" co "nowych Gladiatorów", redefiniujących w pewien sposób gatunek i dyskutowanych szeroko poza nim. I tak jak jaskółki w postaci Smolastego czy Rosalie. świetnie zwiastują dla polskiego r&b i stanowią wyraźne przełamanie w jego postrzeganiu, tak w kwestii hip-hopu trzeba niestety parafrazując stwierdzić, że wciąż "jeden Taco wiosny nie czyni".

Sprawdź też: Jasna strona nominacji: Smolasty i Rosalie. walczą o debiut roku

Gdy ujawnialiśmy Smolastego jako Młodego Wilka 2017 wspominaliśmy też, że r&b to u nas gatunek od zawsze marginalizowany - dla słuchaczy rapu zbyt to popowe, dla słuchaczy popu zbyt charakterne. R&B jako siostra hip-hopu naturalnie z nim w Stanach powiązana nie miał u nas prawa bytu - szczególnie to męskie, raz z powodu braku odpowiednich reprezentantów, dwa z powodu podejścia słuchacza. W ostatnich kilkunastu miesiącach mur zaczyna pękać a dwie nominacje do fonograficznego debiutu roku są świetnym stemplem to podbijającym. Bo oto robiący coś mega świeżego i tak totalnie nieznanego w Polsce jak rnbass Smolasty stopniowo wbija się na radiowe rotacje, mieszając chwytliwość z ulicznym pazurem. I oto towarzyszy mu reprezentująca drugi biegun, stonowane, emocjonalne, nastrojowe r&b od Rosalie. Jest to dowód na pewne skruszanie ram a trafianie takiej muzyki do coraz szerszych środowisk i do zabetonowanych często gremiów czy mediów może uchylić więcej furtek także dla samego rapu.

"To dla mnie wielka przyjemność móc uczestniczyć w tej gali. Fajnie, że muzyka undergroundowa przerodziła się w wejście na wyższy poziom. Pozdro dla fanów!" - powiedział nam Smolasty komentując swoją nominację, a Alkopoligamia odnośnie wyróżnienia Rosalie. napisała krótko "Duma to mało powiedziane, żeby określić to co teraz czujemy!". Przyznam, że obie te nominacje mogą być dla polskiego r&b jaskółkami, która trochę nas do wiosny przybliżą...