Zajawka rosła w siłę i dość sprawnie uzupełniłem wszystkie pozostałe krążki twórców "93 'til Infinity" - z wyjątkiem "Focus" z 1999 roku, które nigdy oficjalnie nie ukazało się na CD. W zeszłym tygodniu dotarła do mnie natomiast znaleziona w cenie kilku dolarów solowa płyta Opio - jednego z najbardziej wyrazistych członków Souls of Mischief, zatytułowana "Triangulation Station". Co na niej znalazłem?

Pierwszą rzeczą - oprócz klimatycznej, zwiastującej dużo zakurzonych sampli i klasyczne analogowe inspiracje okładki - która rzuciła mi się w oczy były szczegółowe creditsy w książeczce - a w nich przewijający się co chwilę mój ulubieniec i bohater poprzedniego odcinka "Przesyłki" - Amp Fiddler! A to gościnne wokale, a to klawisze czy bas - Amp udzielał się tu aż w 7 z 17 numerów, a sam Opio w podziękowaniach napisał zwracająć się do legendy z Detroit "Nie dałbym rady wykończyć tej płyty bez Ciebie, brachu!". Już w tym momencie byłem pewien, że pochodzący z 2005 r. krążek przypadnie mi do gustu - i miałem rację.

"Triangulation Station" to energiczne, a zarazem pełne luzu i westcoastowego polotu produkcje niesione sprawną kombinacją oryginalnych, interesujących sampli (z taką winylową płytoteką nie mogło być inaczej!), klasycznej hip-hopowej rytmiki oraz zdrową dawką żywych instrumentów. W przeważającej większości bity wyprodukował sam Opio, z lekką pomocą swojego kompana A Plusa (2 bity), a także Domino i Bootie Browna z The Pharcyde (po jednym bicie), dzięki czemu całość brzmi spójnie i przekonująco.

Dysponujący wysokim, plastycznym wokalem Opio króluje i rozdaje karty - i pomimo tak mocnych gości jak pozostali MC's z Souls of Mischief, Del The Funky Homosapien, Planet Asia, Pep Love czy Pigeon John - nie daje się zepchnąć na drugi plan i konsekwentnie, pewnie dowodzi swoim "trójkątnym okrętem". W rezultacie dostajemy bardzo przyjemny, leciutki w odsłuchu, funkujący westcoastowy krążek, który aż chce się zapętlać.This is how we chill... 05 'til!

Na samym dole artykułu znajdziecie galerię zdjęć fizycznego wydania CD, a pod spodem odsłuch dwóch numerów z płyty: #6 "Granite Earth" (ft. Pigeon John), #11 "Mind, Body and Soul" (na bicie Bootie Brown z The Pharcyde), a także teledysk do #13 "Talk Dirty" (gościnnie Pep Love z Hieroglyphics).

[[{"fid":"50996","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"50997","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"50998","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

Wtedy jeszcze nieznany był tytuł ani data premiery krążka nagranego wspólnie z live bandem z Detroit o nazwie Will Sessions (fani rapu mogą kojarzyć ich z projektu "Elmatic", gdzie zagrali na nowo wszystkie bity z klasycznego debiutu Nasa "Illmatic", a Elzhi położył pod nie nowe zwrotki, oddając hołd płycie z 1994 roku), ale po samej zapowiedzi nie mogłem się doczekać! Legendarny wokalista, muzyk i producent z Motown City, 7-osobowy zespół oraz kobiece trio na chórkach - to nie mogło się nie udać!

Pod koniec zeszłego roku w ramach świątecznych zakupów postanowiłem zamówić wydany pod koniec października krążek prosto ze sklepu Fatbeats.com (zresztą razem ze świetnym albumem Masta Ace'a i Marco Polo "A Breukelen Story"), ale dopiero w ostatnim tygodniu "The One" wjechało wreszcie na moje głośniki - i od tej pory nie może z nich zejść. Tak jak zapowiadał Amp, ten album to staroszkolny, pełnokrwisty, pulsujący funk w stylu lat 70. i 80., niesiony całą plejadą żywych instrumentów, soulowymi wokalami i tekstami opowiadającymi o poszukiwaniu miłości i "tej jedynej" w mieście słynącym z przemysłu samochodowego i złotej ery soulu spod znaku Motown Records.

[[{"fid":"50898","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

"The One" to 8 utworów i 38 minut po profesorku zagranej, bogatej aranżacyjnie i kompozycyjnie muzyki. Mamy tutaj fortepian, klawisze fender rhodes, najróżniejszej maści syntezatory, talkbox, trąbki, saksofony, puzon, gitary basowe i elektryczne, skrzypce, wiolonczele, perkusję - dosłownie czego dusza zapragnie! A w duszy samego gwiazdora wieczoru grają raz zauroczenie, raz nostalgia; raz poczucie zagubienia, a innym razem spełnienie. Od "Lost Without You", przez "Rendezvous", po "Reminiscin'" i "Reconcile" - pełne spektrum uczuć i nastrojów.

Niezależnie jednak od konkretnego utworu i emocji targających w danym momencie sercem gospodarza, album ten niesie ze sobą ogromną dawkę energii i pozytywnych wibracji - jak zresztą możnaby wnioskować po okładce. Kapitalna, kolorowa grafika, zgrabnie przeplatająca naraz wiele wątków tematycznych i inspiracji pasuje do tego krążka w stu procentach. Pierwszy longplay Will Sessions, Ampa Fiddlera i Dames Brown to muzyka pełna polotu, porywająca do tańca i przypominająca o pięknie esencjonalnego funku i soulu. Dajcie się ponieść przejażdżce wzdłuż "Seven Mile" - nie pożałujecie.

Pod spodem opublikowany przez nas w tym miesiącu, 20-minutowy videowywiad z Ampem Fiddlerem, odsłuch całej płyty oraz galeria zdjęć wydania fizycznego na CD.

[[{"fid":"50648","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Wokalista, muzyk i producent z Detroit bez wahania zgodził się usiąść z nami przed kamerą po swoim warszawskim koncercie, a rezultatem jest wyjątkowa, wnikliwa 20-minutowa rozmowa, w której wspólnie wspomnieliśmy pierwszą wizytę Ampa nad Wisłą w 2006 roku (tak, byliśmy tam!), a także porozmawialiśmy powrocie na scenę jako nieależny artysta, ostatnim solowym wydawnictwie "Amp Dog Knights" oraz nowym albumie z Will Sessions "The One", doświadczeniu grania i podróżowania z George'em Clintonem i kolektywem Parliament-Funkadelic, współpracy z Prince'em czy swoistym renesansie muzyki funk. Nie zabrakło również oczywiście wspomnień J Dilli - usłyszeliśmy o pierwszym spotkaniu młodego 18-letniego Jay Dee, o tym, jak Jay przychodził do jego domu codziennie, aby ćwiczyć na MPC, czy wreszcie o tym, czemu Amp postanowił przedstawić przyszłego członka Slum Village liderowi A Tribe Called Quest...

Rozmowa: Marcin Natali
Tłumaczenie: Marcin Natali, Maciej Wojszkun
Video, zdjęcie u góry: Jakub Sandecki
Montaż: Marcin Natali

Kiedy: Sobota, 3 marca
Gdzie: Jasna 1, Warszawa
Start: 20:00

Dołącz do wydarzenia na Facebooku

Odsłuch zeszłorocznego albumu artysty "Amp Dog Knights":