Lot ten, składający się na niespełna dwadzieścia pięć minut muzyki, to bodaj obok kilku dotychczas wypuszczonych krążków, najlepsze co przyniosła rapowa scena podziemna i mainstreamowa przez ostatnie niemal trzy miesiące bieżącego roku. "Ptaki Drapieżne" towarzyszyły mi przez ostatnie dwa tygodnie, niezmiennie pozostając w rotacji na playliście. Pierwszy wniosek, jaki nasuwa się po przesłuchaniu materiału, to jego niepodważalna spójność. Qba i Golden rozumieją się na trackach, jakby znali się z tego samego podwórka i bloku. To nie jest współpraca na linii raper/producent, to wysoki poziom symbiozy obu artystów. Nie od dziś uważam, że EPki są najlepszym przykładem na połączenie niedosytu po końcowych dźwiękach z bardzo wysokim poziomem całokształtu krążka. "Ptaki Drapieżne" wpisują się w tenże opis. Słuchając obrazowych wersów Qby w singlowym tracku, a w szczególności w osobistym faworycie - pozbawionym werbli patetycznego "In Hoc Signo Vinces" zastanawiam się, jak można tak stylowo połączyć melorecytację z podniosłą (tak, w przypadku tego konkretnego numeru jest to adekwatne określenie) muzyką Goldena. Oni to zrobili. Sample, jaki znajdziemy na płycie, to te we wspomnianym 'W Tym Znaku Zwyciężysz" i "Na Ziemi Człowiek Sam". Ten pierwszy pochodzi z utworu Alfreda Sznitkego, ulubionego kompozytora ostatnich lat życia Zdzisława Beksińskiego. A lirycznie? Jeśli w "Marszu Bocianów" Qba przemyca jakieś elementy autobiograficzne, to chylę czoła. Liryczne mistrzostwo, okraszone pięknym klipem nagrywanym na patencie w każdą z pór roku. Liryczne i muzyczne mistrzostwo "Ptaków Drapieżnych".

"Ptaki Drapieżne" będą ponadczasowym projektem, wierzę w to mocno. Warunkiem jest dotarcie do szerszego grona słuchaczy łaknących brzmienia zaserwowanego przez Qbę i Goldena. Nadzieję pokładam w potrzebie słuchania wciąż zakorzenionego w klasycznej formie rapu, którą w zalewie nowoszkolnej fali uskuteczniają jedynie starsi wiekiem odbiorcy. Liryka Qby również nie jest upatruje targetu w "klasycznym gimbusie", ale kierowana jest do w miarę ukształtowanego, przynajmniej emocjonalnie, dorosłego człowieka. Podobnie muzyka Goldena. Muzyka, bowiem powiedzieć o niej w kategorii bitu byłoby obrazą kunsztu lubelskiego producenta. Piękny materiał, do którego będę wracał regularnie. 

PD to projekt mocno artystyczny i zdecydowanie nieprzystający do obecnie panujących w Polsce trendów. Artyzm Galerii i Goldena przejawia się w absolutnie nieoczywistych metaforach oraz niepowtarzalnych klimatycznych bitach. EP-ka ta jest podróżą raperów i słuchaczy przez świat wyzwań z jakimi mierzy się człowiek. to album, który zmusi Cię do myślenia i wprowadzi w zupełnie inny wymiar odczuwania emocji. To zdecydowanie nie jest płyta dla ludzi, którzy cenią sobie prosty przekaz – artyści tworząc PD stawiają bardzo wysoko poprzeczkę nie tylko sobie, ale przede wszystkim słuchaczom.

TRACKLISTA:
1. HAASTA
2. PTAKI DRAPIEŻNE
3. NA ZIEMI CZŁOWIEK SAM
4. IN HOC SIGNO VINCES
5. MARSZ BOCIANÓW
6. DAKHMA

Zamów