Przypominamy też nasz videowywiad z HD nakręcony na Hip Hop Kempie:

Album spaja pewien koncept, o którym HD wspomniał w wywiadzie - oto, przy rozkosznym jazzowym akompaniamencie a'la "For Free?" Kendricka HD przepytywany jest przez pewnego profesora ("You can call me W for short"). Pierwsze pytanie - "Co jest sensem życia"? No właśnie, co? Rozważania na ten temat stanowią oś albumu, HD proponuje różne warianty odpowiedzi, zdawałoby się - wszystkie trafne. Profesor jednak nie ustaje, twardym, nie znoszącym sprzeciwu głosem prosząc o odpowiedź na pytanie.... 

Koncept, zdawałoby się, mało oryginalny i wyświechtany, wątpić można, czy na tak niepewnym i "trudnym" fundamencie można zbudować cały album - HD poradził sobie jednak całkiem nieźle, wykorzystując skity z profesorem, aby podzielić niejako album na kilka części rozważających dany temat... Czy sensem życia jest miłość? Czy zabawa? Czy może przetrwanie? Odpowiedź poznacie, jeśli odsłuchacie album do końca... Radzę wsłuchać się uważnie w liryki - HD to zacny tekściarz, ciekawie atakujący tematy miłości ("Lovehall/Pride") czy imprez ("Two P's")... Szczególnie zaś błyszczy w trackach z narracją z różnych perspektyw - dla przykładu, "11.26", czy znakomity storytelling "Copper"...

W pełni zgodzę się z kempowym promo - HD ma znakomite ucho do beatów. Nie ogranicza się do jednego stylu, dobrze czuje się w różnorodnych klimatach - mamy tu klasyczne, samplowane brzmienia, niektóre przywodzące mi na myśl hardkorowy, undergroundowy hip-hop ("Intro (Good News)" - co to jest za kosior! "Copper", "Three Line" tak samo - swoją drogą, długie godziny minęły, zanim w końcu przypomniałem sobie, skąd kojarzę ten znakomity sample z "Three Line" - bang, oto jest!), niektóre ciepłe, jazzujące ("On the Daily", "Daydreamin" jakby żywcem wyjęte z katalogu De La Soul... Emanujące kalifornijskim słońcem "Player's Club"!), oczarowujące przepięknymi dźwiękami klawiszy "Synopsis" i "Kingpin Theory"... Znajdują się tu też jednak wycieczki w elektronikę - dla przykładu, tuż po cudownym interludium "Karma" z buta wchodzi gruby trapowy kocur "Six or Seven" czy zadziorny, idealny do bounce'u "First Drive" (dopóki nie następuje nieoczekiwana zmiana beatu na prosty, ale znakomity, posępny loop), jadowity "Moshin' in the Woods" czy chłodne, nostalgiczne "My People" czy "11.26"...

(Chociaż - czy tylko ja mam wrażenie, że podkłady "My People" i "Fallin'" brzmią do siebie nieco podobnie?)

Zdecydowanie jednak moim ulubionym trackiem całego albumu jest "Lovehall", ze świetnym, oszczędnym, klimatycznym jazzowym beatem (plus - ten saksofon! Dołączam się do pochwał HD - Edwin Padilla wykonał znakomitą robotę)... Trochę szkoda, żę druga część kawałka, "Pride", to najsłabszy fragment krążka.

Półtorej godziny muzyki to zaiste potężna dawka, i przynaję, że miałem lekkie obawy, czy w połowie nie załapie mnie "zmęczenie materiału", innymi słowy - czy HD podoła ciężkiemu zadaniu uczynienia albumu cały czas interesującym, nie nudnym, nie przytłaczającym. I - udało mu się. Inteligentnie ułożony, intrygujący "The Gre(a/y)t Area" nie nudzi (acz przyznać trzeba, że niektóre tracki chciałoby się przyciąć czy też nawet wyrzucić - takie "Pride", czy króciutkie "Yun Labb"). Niczym na ostatnim albumie J.Cole'a, ostatni track to czternastominutowy ciąg shout-outów dla wszystkich, którzy pomogli HD w tworzeniu albumu... i nie tylko (ale to musicie już sprawdzić sami). Ale nawet to nie nudzi, jest całkowicie zrozumiałe - i, co najlepsze, szczere.

Ogółem, jestem HD'owymi kronikami ze "świetnej/szarej strefy" (swoją drogą - intrygujący tytuł - jego znaczenie HD wyjaśnia w wywiadzie...) pozytywnie zaskoczony. To projekt ambitny, mocny muzycznie i tekstowo, potwierdzający progres HD, i - co najważniejsze - chęć dalszych poszukiwań, dalszego szlifowania umiejętności, dalszej zabawy brzmieniem i słowem (szczególnie jestem ciekaw, czym BeenDope zaskoczy nas w dziedzinie storytellingu) Jeśli HD chciał tym materiałem sprawdzić, czy jest w stanie stworzyć spójny album - przeszedł test z oceną bardzo dobrą. 

"The Greay(t) Area" można odsłuchać na YouTube'owym kanale HD bądź pobrać za darmo z bandcampu artysty - https://hdbeendope.bandcamp.com/releases. Smacznego!

Sprawdzajcie też nasz kempowy wywiad z mega sympatycznym i wyluzowanym HD:

Kempowy skład powiększył się także o świeżą krew ze wschodniego wybrzeża, reprezentanta Brooklynu, rapera łączącego w swojej muzyce wszystko to, co w niej najważniejsze – teksty na wysokim poziomie, wyjątkowy flow i ucho do bitów. Mimo młodego wieku doskonale wie jak to się robi, o czym przekona nas już w sierpniu w Hradec Králové – HDBeenDope to kolejny artysta, który wystąpi w trakcie tegorocznej edycji festiwalu Hip Hop Kemp! Obok niego do line-upu dołącza słowacki raper Majk Spirit oraz przedstawiciel gospodarzy Smack.

W poprzednich odsłonach poznaliśmy już takich artystów, jak Gang Starr Foundation [Jeru The Damaja, Big Shug i Lil’Dap], Hopsin, Run The Jewels, Yelawolf, Dope D.O.D., PRhyme [Royce da 5’9”& DJ Premier], oraz pierwszy polski skład Pro8l3m. W następny piątek spodziewajcie się kolejnych graczy!

Wielkie święto kultury czterech elementów odbędzie się od 20 do 22 sierpnia 2015 na terenie dawnego lotniska w czeskim Hradec Králové, zaledwie 50 km od granicy w Kudowie-Zdrój. Już po raz czternasty tysiące fanów czarnych brzmień oraz pozytywnego wypoczynku przeżyje najbardziej wyluzowane i przepełnione hiphopową zajawą wakacje!

Bilety dostępne są w internetowym sklepie www.joyStore.pl/hhk w kwietniowej, limitowanej puli za 199 PLNów (zwykły karnet) oraz 385 PLNów (karnet VIP).