1. 2Pac - "Tradin' War Stories" feat. Dramacydal, C-Bo & Storm

Rick Rock rzadko kiedy sampluje, ale tak się złożyło, że jedna z pierwszych jego dużych produkcji była oparta o fragmenty utworu Randy'ego Browna "Too Little In Common". "Zrobiłem ten bit, mieszkając w Montgomery. Miałem go ze sobą w Kalifornii. Siedzieliśmy w studio: ja, E-40, C-Bo, Richie Rich, Storm, The Outlawz, D-Shot, B-Legit. Pac zagrał nam cały album ["All Eyez On Me" - przyp. red.] Powiedział 'Hej, zróbmy kawałek.' Musieliśmy znaleźć producenta. Mike Mosley też tam był, a ja miałem ze sobą torbę z dyskiem do SP1200, a SP1200 Johnny'ego J'a stało w studio. Kiedy tak rozmawialiśmy, włożyłem dysk do bitmaszyny, włączyłem 'play', kiedy wszyscy rozmawiali. Wiesz, to było studio Death Row, wszystko było głośne. Nagle poleciał bit do 'Tradin'' War Stories'. 2Pac zapytał: 'Ej, co to jest?' Mówię mu: 'To ty, ziom, to jest to'. Widziałem, jak pisze tekst, wszedł i nagrał to." Kawałek powstał we współpracy z Mosley'em. Drugim numerem, który zrobili wspólnie na "All Eyez On Me" było "Ain't Hard 2 Find".

[[{"fid":"70593","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

2. Jay-Z - "Change The Game" feat. Beanie Sigel & Memphis Bleek / "Parkin Lot Pimpin'" feat. Beanie Sigel & Memphis Bleek

"Change The Game" jest jednym z charakterystycznych brzmieniowo bitów Rick Rocka z okresu końcówki lat dziewięćdziesiątych i początku dwutysięcznych. Ma te unikalne brzmienie klawiszy, które było jego znakiem rozpoznawczym w tamtym czasie. Jak je słyszałeś, z miejsca wiedziałeś, że to jest jego produkcja. "Change The Game" było singlem promującym "The Dynasty: Roc La Familia". Znalazło się na dziesiątym miejscu listy US Billboard Hort Rap Singles. W historii współpracy Ricka i Jaya bardzo często wspomina się też o "Parkin Lot Pimpin'". Rick Rock dostał telefon od wytwórni, że Jayowi podoba się mocno west coastowy podkład Thomasa. To był prawdziwy, jak to się mówi w Bay, funkowy slapper. Rick Rock poleciał więc do Nowego Jorku, ale jak Jay usłyszał bit po raz drugi w studio, uznał jednak, że już mu tak nie podchodzi. Zawiedziony Rick Rock został uratowany, bo w pokoju, w którym nagrywano płytę były keyboard i MPC, na których swoje rzeczy robił Just Blaze. Rick pojawił się w N.Y. z paroma bitami, w tym z jednym niechcianym. Pozostałe, które miał przygotowane, też nie podpasowały Jayowi. Na miejscu, przy użyciu sprzętu Blaze'a stworzył prawie wszystko to, co słyszymy od niego na "The Dynasty". "Parkin Lot Pimpin'" było pierwszym efektem tych prac. Być może bit do "Change The Game" znalazł się w zestawie niechcianych produkji i ostatecznie został wybran później, tego nie wiemy. Wspomniane brzmienie klawiszy i inne charakterystyczne dźwięki sugerują jednak, że muzyka do tego numeru powstała na własnym sprzęcie Rick Rocka.

[[{"fid":"70595","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"70596","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

3. Fabolous "Can't Deny It" feat. Nate Dogg

"Can't Deny It" jest pierwszym singlem promującym debiutancki album Fabolousa "Ghetto Fabolous", a zarazem jego pierwszym wielkim hitem. Wylądował na 25 miejscu US Billboard Hot 100, 13 miejscu US Billboard Hot R&B/Hip-Hop Songs i na 25 US Hot Rap Songs. To jest tak naprawdę track, dzięki któremu Fab przebił się na dobre do mainsteamu po udzielaniu się gościnnie na mixtape'ach DJ'a Clue. Obok  "Breathe" jest to chyba najbardziej rozpoznawalny do dzisiaj jego numer. "To był także kawałek, który pomógł Fabolousowi rozwinąć skrzydła poza Wschodnim Wybrzeżem, bo jak grali go w Oakland, myśleliśmy, że on jest z Oakland" - powiedział w swoim programie Sway, legendarny radio host pochodzący z tamtych stron.

[[{"fid":"70597","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

4. E-40 - "Automatic" feat. Fabolous

"Can't Deny It" wyszło w 2001 roku, zaś w 2002 ukazał się album E-40'ego "Grid & Grind", na którym znów możemy usłyszeć nowojorskiego MC. Tym razem w kawałku "Automatic". Zapewne, gdyby nie produkcja Rick Rocka na "Ghetto Fabolous", do współpracy przy okazji krążka 40'ego w ogóle by nie doszło. Koniec końców dostaliśmy jeden z najlepszych numerów w przepastnej dyskografii jednej z największych legend Bay Area, a zarazem kolejne udane collabo na linii E-40/Rick Rock. Musicie bowiem wiedzieć, że Thomas współpracuje z raperem z Vallejo od lat. Pierwsze bity dla niego dostarczył jeszcze w 1996 roku na "Tha Hall Of Game". W 2019 roku Rick Rock powiedział: "Jesteśmy jak bracia, zrobiliśmy około 60, 70, a może 80 kawałów. Na początku to było wyzwanie, bo był bardzo motywujący. Mówił 'Zrób coś oryginalnego', 'Nie, to zrobiłeś ostatnim razem'. To się po prostu wydarzyło, niewytłumaczalne. Słyszałem o nim już wcześniej. Jak miałem około czternastu-piętnastu lat, myślałem, że on i D-Shot [brat E-40'ego, członek The Click - przyp. red.] byli bliźniakami. [...] Nigdy bym nie pomyślał, że będziemy razem nagrywać." Ta współpraca trwa do dzisiaj. Ostatnio przy okazji kawałków "Give Me 6", "Goop" i "Turf Talk".

[[{"fid":"70598","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

5. Busta Rhymes - "I Know What You Want" feat. Mariah Carey & The Flipmode Squad / "Make It Clap (Remix)" feat. Sean Paul & Spliff Starr

Do dziś najbardziej znanymi utworami na bitach Rick Rocka są bezapelacyjnie dwa numery Busta Rhymesa - "I Know What You Want" z Mariah Carey i "Make It Clap", najpierw z gościnnym udziałem Spliff Starra z The Flipmode Squad, potem  w remiksie z dodatkową gościnką Seana Paula. Utwory znalazły się na krążku Busty "It Ain't Safe No More" z 2002 roku. "I Know What You Want" utrzymywało się na pierwszych miejscach list przebojów w Austrailii, na Węgrzech, w Rumunii, a także w Polsce. Kto nie pamięta, jak włączył Radio Zet, a ten numer leciał w eterze co pół godziny? Był na pierwszym miejscu listy najlepszych singli w Wielkiej Brytanii, a także w zestawieniu Billboard European Hot 100 Singles. W USA załapał się na trzecie miejscie US Billboard Hot 100 i czwarte US Billboard Mainstream Top 40. Ciekawostką jest to, że pierwotnie bitem byli zainteresowani Jermaine Dupri i chłopaki z Jagged Edge. Rick Rock dał im dwa tygodnie na nagranie, ale się nie wyrobili. Busta Rhymes: "Jechaliśmy autobusem, Rick przesłał mi trochę bitów, a ja przesłuchiwałem rzeczy różnych producentów, żeby zabić czas. Usłyszałem ten bit, piliśmy Hennessy, wymyśliłem melodię. [...] Kiedy już wymyśliłem słowa, Spliff dał mi potwierdzenie, że to jest to." [...] Odezwałem się do niej [do Mariah Carey - przyp. red.], powiedziała, by wysłać jej kawałek. Dałem znać, że śpiewam refren w tym utworze i miałem pomysł na to, co ona mogłaby tu zrobić." Mariah: "Tak, Busta śpiewał, a ja nie wiedziałam, czy on chce, żebym ja zaśpiewała jego partie wokalne, czy one miały zostać, bo wtedy to był czas, kiedy tak naprawdę raperzy nie śpiewali w piosenkach. Bardzo mi się to podobało." "Make It Clap", nieco dancehallowe w brzmieniu, też namieszało na listach - 14 miejsce na US Hot Rap Songs, 16 miejsce UK Singles. Nie tak wysoko, jak hit z Mariah, ale i tak jest to jeden z największych mainstreamowych numerów 2002 roku.

[[{"fid":"70599","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

[[{"fid":"70600","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"9":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"9"}}]]

6. Federation - "Hyphy"

Ten numer musiał się tu znaleźć mimo tego, że bardziej kojarzą go zajawkowicze brzmienia Bay Area aniżeli fani hip-hopu ogólnie. Federation to grupa, w której skład wchodzą Doonie Baby, Goldie Gold i Stressmatic. Tego trzeciego często możemy usłyszeć w refrenach u E-40'ego. Przede wszystkim należy zacząć tego, że samo słowo "hyphy" jest charakterystyczne dla Bay Area i jest swego rodzaju skrótem od "hyperactive", czyli hiperaktywne, szybkie, energetyczne. Słowo i cały ruch z tym związany wymyśliła lokalna legenda Keak Da Sneak. Stworzył je, by jednym określeniem opisać swoje codzienne życie na ulicach Bay. Jednak hyphy to też podgatunek hip-hopu charakterystyczny tylko dla Oakland i okolic. Tak mówi o nim E-40: "Hyphy jest kuzynem crunku. To energia, to kultura, taniec, to ekspresja, [...] to jak się ubieramy, to język. [...]." Jedną z największych legend tego stylu jest nieżyjący już dziś Mac Dre, natomiast samo brzmienie wymyślił właśnie Rick Rock. Sway zadał mu kilka lat temu pytanie: "Który, według ciebie kawałek, był muzycznym początkiem tego soundu?" Rick Rock: "Powiedziałbym, że 'Hyphy', chociaż z 40'ym robiliśmy już nieco wcześniej rzeczy w szybkim tempie."

[[{"fid":"70601","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"10":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"10"}}]]

7. Snoop Dogg - "CEO"

Już na sam koniec drobny bonus ode mnie, czyli jeden z nowszych bitów Ricka, jaki możecie usłyszeć na ostatniej solówce Snoop Dogga "From Tha Streets To Tha Suites". Mowa o pierwszym singlu promującym tamten materiał "CEO". Oszczędny, ale tak naprawdę pełen smaczków, np. w perkusji, bit. Do tego bardzo charakterystyczny dla dzisiejszego stylu produkcji Rocka bas. Świetnie się tego słucha i buja, jak trzeba. Kawałek pokazuje, że mimo dwudziestu pięciu lat na scenie, Ricardo Thomas wciąż potrafi robić bangery. Ze świeższych rzeczy od Rick Rocka warto sprawdzić jego solówkę "Rick Rock Beats" wydaną dwa lata temu (sprawdźcie także "Rocket" z 2015). Poza tym warto na dłużej zatrzymać się przy debiutanckim krążku Battle Locco "Blue Castle" z tego roku, w całości wyprodukowanym także przez bohatera tego artykułu.

[[{"fid":"70602","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"11":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"11"}}]]

Inne numery, które warto sprawdzić:

Xzibit - "Symphony In X Major"

[[{"fid":"70621","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"12":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"12"}}]]

G-Unit - "Rider Pt. 2"

[[{"fid":"70622","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"13":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"13"}}]]

Erick Sermon - "Hold Up Dub"

[[{"fid":"70623","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"14":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"14"}}]]

B-Legit - "Watcha Talkin'"

[[{"fid":"70624","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"15":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"15"}}]]

Xzibit - "D.N.A."

[[{"fid":"70625","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"16":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"16"}}]]

Redman - "Dopeman"

[[{"fid":"70626","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"17":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"17"}}]]

E-40 - "Ballaholic"

[[{"fid":"70627","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"18":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"18"}}]]

Rick Rock feat. Snoop Dogg & Tee Flii - "Neva Met"

[[{"fid":"70789","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"19":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"19"}}]]

Battle Locco - "Curse Of The Crip"

[[{"fid":"70788","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"20":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"20"}}]]

I wiele, wiele innych...

Szczegóły albumu w dziale 'Premiery Płyt'

Jeśli chcesz być na bieżąco z premierami teledysków to śledź nasz dział Video

Postać w Polsce - nie ma co ukrywać - mało znana, natomiast w Oakland otoczona czcią i kultem porównywalnym z uwielbieniem dla Tupaca Shakura czy Biggiego Smallsa. Mac Dre był nie tylko jednym z najlepszych raperów jakich Bay wydało na świat, lecz również jednym z pierwszych mc's którzy założyli własną wytwórnię (legendarne Thizz Entertainment) i zdecydowali się działać niezależnie na rynku. Niepodrabialna stylówka, którą - podobnie jak w przypadku 2Paca, próbowało naśladować już wielu, olbrzymia charyzma dzięki której zapadł w pamięci fanów na zawsze, kilkanaście wydanych albumów z których parę płyt dorobiło się statusu klasyka, kilka naprawdę grubych singli na koncie i przede wszystkim oryginalność, która wywarła ogromny wpływ na lokalną rap scenę, odczuwalny do dzisiaj.
Wystarczy nadmienić chociażby tzw. "Hyphy Movement", który powstał w połowie ubiegłej dekady na bazie empatii dla śmierci artysty. W ten sposób narodziło się w Oakland całe pokolenie raperów, które chciało kontynuować ducha "Thizz" (i przy okazji wypromować własną karierę) i "być jak Mac Dre".

Podobnie jak w przypadku 'Paca, Biggiego czy Jam Master Jaya - okoliczności śmierci Mac Dre pozostają do dziś nie wyjaśnione a morderców nadal nie odnaleziono. Wiadomo jedynie, że raper wraz ze swoją ekipą grał koncert w Kansas City, po którym pokłócił się prawdopodobnie z promotorem klubu o swoje honorarium i wrócił do hotelu, który opuścił rankiem 1 listopada udając się w podróż powrotną do Kalifornii gdzie nigdy nie dotarł... na autostradzie stanowej nr 70, która przecina Kansas nieznani sprawcy w skradzionym samochodzie marki Infiniti G35 ostrzelali białego vana, jakim poruszał się Mac Dre raniąc kierowcę i zabijając rapera na miejscu. W chwili zgonu miał on tylko 34 lata...

10 rocznica śmierci jest więc dobrą okazją aby przybliżyć wszystkim czytelnikom Popkillera sylwetkę Andre Hicksa - w nadchodzącym tygodniu przedstawimy więc najważniejsze pozycje z przebogatej dyskografii Mac Dre. Będą to zarówno single jak i teledyski, które mam nadzieję zachęcą część z was, aby we własnym zakresie zagłębić się potem w twórczość ikony Bay Area i sprawdzić wszystko samemu od A do Z.

Thizz In Peace Mac Dre [*]