Jedną z najistotniejszych zalet wokalistów na „Albo Inaczej” jest  to, w jaki sposób potrafią zmienić charakter a nawet przekaz tekstów, nad którymi pracują. Przy „Re-fleksjach” młodzieńcze przygnębienie zastąpione zostało relacją dojrzałego mężczyzny, który z życia już wycisnął ile się da i patrzy na różne kwestie z dystansem. „Oszuści” w wykonaniu pani Prońko przywoływali do wyobraźni raczej uzbrojonych po zęby gangsterów w kapeluszach z czasów prohibicji, niż cwaniaków ery PRL’u. W „Dyskretnym chłodzie” relacja o marzeniach i ciągotach rapera zmieniła się w dialog między dżentelmenem, który mimo wielu bodźców ciągle w życiu czuje się niezaspokojony, a damą, która osiągnęła w zasadzie wszystko co chciała i patrzy na niego z pewnym pobłażaniem. Słuchajcie! 

Do zagadek wymienionych na początku opisu „Re-fleksji" wypada dołączyć nowe. Hip hop ma swój (często aż nadto) undergroundowy etos, który media z uśmiechem przekładają na lekceważenie. Czy jednak teksty rapowych piosenek tak bardzo różnią się od struktur poezji rock&rolla, popu, reggae oraz wielbionej w Polsce piosenki aktorskiej? Jazz unika teledysków i innych popkulturowych narzędzi promocji. Lecz czy warto oddawać bez walki przestrzeń radia, telewizji i youtube'a wszystkim pozostałym gatunkom?

Projekt „Albo inaczej" Alkopoligamii dostarcza nowych odpowiedzi na te pytania.