Gościnnie na "Chi" pojawili się Tomson, Pelson oraz W.E.N.A., natomiast producentem nagrań był Fawola.

Wygrać możecie je za pośrednictwem naszego profilu na Instagramie, wszystkie szczegóły znajdziecie na zdjęciu:

Konkurs konkurs! Tym razem do wygrania 5 podwójnych wejściówek na sobotni koncert Eldo w Warszawie, powodzenia :) #eldo #popkiller #chi #eldoka #eldochitour @eldoeternia

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika @popkillerpl Gru 12, 2014 at 8:12 PST

Najbardziej aktualne info oraz facebookowe wydarzenia można znaleźć pod tym linkiem:
https://www.facebook.com/eldoeternia/events

KONCERTY:

3.10 - Katowice - Variete
https://www.facebook.com/events/698753590199448/

4.10 - Częstochowa - Rura Klub
https://www.facebook.com/events/1476732212584077/

11.10 - Rzeszów (ArtDeRue Festival)
https://www.facebook.com/events/217431828463468/

oraz Kielce - Klub Gin-Ger
https://www.facebook.com/events/669789643110883/

23.10 - Sopot - Sfinks700
https://www.facebook.com/events/706719866081724/

24.10 - Olsztyn - Andergrant
https://www.facebook.com/events/698220913585719/

7.11 - Poznań - Nowa Gazownia
https://www.facebook.com/events/356350171188069/

8.11 - Szczecin - Wasabi
https://www.facebook.com/events/1536942653205920/

13.11 - Toruń - Lizzard King
https://www.facebook.com/events/694920507251375/

14.11 - Bydgoszcz - Estrada Stagebar
https://www.facebook.com/events/858049210896006/

22.11 - Kraków - Studio
https://www.facebook.com/events/980021115356843/

23.11 - Wrocław - Alibi
https://www.facebook.com/events/856265907739804/

5.11 - Lublin - Graffiti
https://www.facebook.com/events/948288135186974/

12.12 - Warszawa - Arkady Kubickiego (Zamek Królewski)
https://www.facebook.com/events/809968259056081/

Patronaty Trasy:

Polskie Radio Czwórka
Co jest grane ?
cgm.pl
dlastudenta.pl
popkiller.pl
freestyle.pl
rapduma.pl

No tak, ale to wciąż nic nam nie mówi o najnowszym dziele artysty. Co "Chi" wnosi do jego bogatej dyskografii oraz lekko przynudzającego pod względem rapowych premier roku 2014? Może posłuchajmy samego zainteresowanego: "nie znajdziesz tutaj zdolności kredytowej / może trochę słów, które zapadną Tobie w głowie / może kilka refleksji i niełatwych pytań / kilka trafnych metafor na bitach tłustych jak Grycan". Czy obietnice złożone w świetnym open tracku "MS Batory" znajdują pokrycie w dalszej części tracklisty?

Rzeczywiście, jak zwykle dostajemy od Leszka sutą porcję przemyślanych tekstów i zgrabnych metafor, którym zawsze blisko było poezji. Tym, którym to zawsze smakowało, tak i tym razem powinno. Jest trochę do zadumy na "Skale samobójców", do zwiedzania na "Jedwabnym szlaku", trochę buntu od "Rybałtów", zadziory w "Kwietnych wojnach" czy smutków przy opuszczaniu/poszukiwaniach "Wyspy szczęśliwej". Raz afirmacja życia w "MS Batorym", raz chandra i "Droga winnych". Taki stary, dobry Eldo. I w zasadzie ciężko powiedzieć coś więcej. Jest na poziomie jak zwykle, tylko że... bez zaskoczki i bez konieczności jakiejś wielkiej rozprawy nad konceptem albumu (owszem, jakiś tam był, związany z tytułami kawałków, ale i tak przecież rozleciał się na sam koniec przy "Halinie Poświatowskiej"), a tych "słów, które zapadną tobie w głowie" jakoś nie znajdujemy tyle, ile można było się spodziewać; bo ciężko powiedzieć, żeby choćby w "Kwietnych wojnach" ten MC bez rąk umiał dać ci w ryj, jak to było w "Jamie" na poprzednim krążku (no dobra, shoutout za #Leszek_Pisz, a i aluzja do Popka nawet jest). Za to osobą, którą już po pierwszym odsłuchu pamięta się na pewno, jest Pelson."Prawda musi spełniać unijne wymogi", "wszyscy tacy modni, w świecie obeznani / niedługo będą bigos wpierdalać pałeczkami", "w TV pozory debaty na rozkaz starych elit / prowadzący to ułomny matematyk – tylko dzieli" – to tylko niektóre ze starannie napisanych i celnych wniosków członka Molesty, który w "Rybałtach" zdecydowanie przyćmił gospodarza. Pozostali goście? Pogodny refren Tomsona dopełnił wiosenny klimat singla, zaś W.E.N.A... także zapada w pamięć refrenem. I szkoda, że tylko to, bo po charyzmatycznym wystąpieniu na piątym "Kodeksie" zdawać by się mogło, że Wudoe wreszcie przypomniał sobie ten głód mikrofonu z "Wyższego Dobra" – a jednak jego tutejszą zwrotkę puszcza się mimo uszu.

No tak, zostały nam te "tłuste" bity... Owszem, werble soczyście wybijają klasyczne tempo, dając mnóstwo przestrzeni na jazzowe sample i zwłaszcza te subtelnie wlatujące z wielu zakamarków dęciaki, bass na miejscu... Niby wszystko się zgadza, tylko jak dla mnie to bardziej muzyka do nocnej lampki aniżeli headbangingu i możliwe, że to za jej sprawą wkrada się jednostajność i wrażenie lirycznego zlewania się w jedno. Żeby nie być źle zrozumianym – może i nie jest wcale aż tak buro, ponuro, archaicznie i sentymenalnie (#borys_szyc), bo np. takie "Miasto Słońca" faktycznie sprawia, że robi się słonecznie, co nie zmienia faktu, że zaraz potem niebo nam chmurnieje i rozpogodzić się ani myśli. A chciałoby się więcej tego słońca! Trudno jednak, żeby bity a’la DJ Premier jak w "Zatoce dobrych pomysłów" czy oszczędne, jazzhopowe tło do "Haliny Poświatowskiej" jakoś miały ożywić tę atmosferę. Ktoś by zakrzyknął, że przecież poprzednio, przy okazji "Zapisków...", na ten klasyczny wzór się udało. Jasne, tylko proszę sobie przypomnieć, w jakiej zabójczej formie byli wtedy Returnersi, którzy po dwóch albumach z El Da Sensei, udziale na "Kilka Numerów O Czymś" oraz współpracy z Leszkiem później stali się jednymi z najbardziej rozchwytywanych bitmejkerów w kraju. Niemniej, pochwalić trzeba Fawolę za brzmienie, którym wielbiciele (by nie powiedzieć: fetyszyści) złotej ery będą zachwyceni. Pewnie, że to bardzo utalentowany facet, a jego bitów słucha się z pewną przyjemnością. Trudno jednak mówić o odkrywaniu Ameryki, a co najwyżej o jej pilnym czytaniu i wiernym odtwarzaniu. Trudno mówić o oczywistych szlagierach do zapamiętania na lata (jedynie "Miasto Słońca" próbuje aspirować do tego miana), a co najwyżej o spójnej, równej, klimatycznej całości, której brakuje częstszych momentów błysku.

Mimo wszystko, swoim najnowszym albumem Eldo udowodnił, że równowaga między klasyką a newschoolem musi być zachowana i takie płyty jak "Chi" też mogą mieć miejsce w dzisiejszych czasach. Ba, muszą! Ale czy "Chi" potrafi w swoim najtisowym klimacie wzbudzić zachwyt, tak jak cztery lata temu "Zapiski z 1001 nocy"? Chyba niestety nie, ale nie ma co płakać, bo to solidna produkcja, a wcześniejszymi klasykami Leszek Kaźmierczak już zdążył zostawić kulturze hip-hopowej solidny posag. Czwórka.

Jeżeli miałbym porównać "Chi" do poprzednich dokonań rapera, wybrałbym zapewne "27" i "Zapiski z 1001 nocy". Niektórzy mogą wskazać także "Człowieka, który chciał ukraść alfabet", bowiem najnowsza płyta jest również stonowana i raczej stworzona do spokojnej kontemplacji aniżeli podbijania parkietów. Niestety, "Chi" nie posiada takiej mocy jak "CKCUA". Właściwie ustępuje także nieco wydawnictwu z 2010 roku. Składają się na to przede wszystkim dwie wady. Tylko dwie, ale za to dość istotne.

Przede wszystkim, po czterech latach od ostatniej solówki, mogliśmy spodziewać się progresu. Doskonale rozumiem, że płyta ta nie miała być rewolucją w leszkowej dyskografii, niemniej kto stoi w miejscu, ten się cofa, a niestety z taką sytuacją mamy tutaj do czynienia. Rap Eldoki nie wnosi nic nowego, nawet biorąc pod uwagę jego wcześniejsze dokonania. Słysząc otwierający płytę utwór "MS Batory" od razu się uśmiechamy, ponieważ śpiewany refren Tomsona wnosi powiew świeżości do naszego wyobrażenia twórczości Eldo. Łączący agresywną stopę ze słodką melodią bit niesie Eldokę w miły dla ucha sposób - tego zwyczajnie chce się słuchać. Szkoda, że tylko ten utwór ma prawo nas jakkolwiek zaskoczyć. Gdy widzimy co zaczął ostatnio wyrabiać Tede na mikrofonie (abstrahując od stylistyki jego nowego wcielenia), Eldo sprawia raczej skromne wrażenia sumiennego ucznia, któremu jednak brak wyobraźni. Pracuje pieczołowicie, niestety bez tego "czegoś" nie otworzy szufladki, w której sam się zatrzasnął.

Kolejną wadą dla niektórych może być stonowanie albumu. Mi osobiście się to podoba, zwłaszcza że płyta jest krótka, zatem kilka spokojnych, refleksyjnych utworów nie wydaje mi się na dłuższą metę męczące, jednak jestem w stanie sobie wyobrazić, że komuś to przeszkadza, i tam, gdzie ja słyszę fajny odprężający vibe inni mogą dostrzec smęcenie i nudę. To "żywe" wcielenie Leszka, o którym mówiłem, jest cholernie ciekawe i nie dziwota, że słuchacze chcieliby go więcej.

Wspomniałem o dwóch istotnych niedoskonałościach, ale z drugiej strony stwierdzenie, że "Chi" jest przeciętne budzi we mnie gorący sprzeciw. To naprawdę fajna, solidna pozycja, która cierpi ze względu na oczekiwania jakie wobec niej pokładali słuchacze. Faktycznie nie jest to najlepsza pozycja w dorobku Eldo, ale zdecydowanie nie należy także do najsłabszych. Naprawdę trzeba się postarać, by nie docenić umiejętności gospodarza we władaniu piórem. Teksty od zawsze były jego mocną stroną i to się nie zmieniło. Są angażujące, plastyczne, poruszają wyobraźnię. Nawet Pelson popisał się ciekawą zwrotką w udanych "Rybałtach", choć zapodaną flow, które się nie zmieniło od czasów przemiany Chrystusa na górze Tabor. Ostatnim rapowym gościem jest W.E.N.A., ale jego występ przemilczę, gdyż kompletnie nie zapada w pamięć pod jakimkolwiek względem, przywodząc na myśl najzwyklejszy filler.

Za produkcję muzyczną odpowiada Fawola, o którym przedtem nie słyszałem, ale przyznam, że wywarł na mnie całkiem niezłe wrażenie. Bity są spójne, przemyślane, o ciepłym na swój sposób brzmieniu. Na dłuższą metę może faktycznie zlewają się w jedną całość, jednakże nie poczułem nimi większego zmęczenia, jak to było w przypadku podkładów duetu The Returners na "Zapiskach", które - choć świetne - po kilku przesłuchaniach nużyły, co być może było bezpośrednio spowodowane rozchwytywaniem Little'a i DJ-a Chwiała na wszelkich hip-hopowych wydawnictwach tamtego okresu.

Ostatecznie jestem z nowej płyty Leszka zadowolony. Nie pokładałem w niej gigantycznych nadziei, nie zawiodłem się długością płyty czy też jej klimatem. Wręcz przeciwnie, pomimo pewnych potknięć, oceniam całość wysoko, to jest na czwórkę. Jeżeli jednak należycie do grupy słuchaczy, którzy oczekują od Eldoki czegoś nowego i nie uśmiecha się wam słuchać kolejnych rozkminkowych numerów, powinniście odjąć od mojej oceny jeden punkt oraz zapoznać się z "Chi" na oficjalnym kanale Youtube przed ewentualnym zakupem.

Tracklista:

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"12681","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"430","width":"430"}}]]

„Prace nad nową płytą zacząłem jesienią. Myślałem o tym, co chcę powiedzieć, a same nagrania dzięki profesjonalizmowi wszystkich zaangażowanych przebiegły bardzo sprawnie. Tytuł płyty pozostawię do przemyśleń zainteresowanych.” - mówi Eldo.

23 maja we wnętrzach klubu 55 w Warszawie odbędzie się impreza premierowa nowego albumu rapera. Przewidziane jest wiele atrakcji związanych z tym wydarzeniem, ale jeśli chcecie być na bieżąco to już dzisiaj zapisujcie się tutaj.

„Chi” PREMIERA: 28/5/2014 r.

GOŚCIE: PELSON; W.E.N.A., TOMSON

Eldo ma na koncie sześć solowych albumów, sześć stworzonych z Jotuze jako Grammatik i jeden z Pelsonem i Włodim jako Parias. Jego dwie ostatnie płyty pokryły się platyną ("Nie pytaj o nią" z 2008 oraz "Zapiski z 1001 Nocy" z 2010). "Zapiski..." uznane zostały też przez czytelników Popkillera za najlepszy album roku 2010.

Pojawiła się ona razem z możliwością zamówienia preorderowego na stronie Empik.com

Wiemy także, że gościnnie pojawić mają się Pelson, W.E.N.A., Tomson, Daniel Drumz i DJ Hubson a muzyką całościowo zajmie się debiutujący producent Fawola.

Tracklista: