Z pewnością różnorodnie. Ciężko określić w jakim klimacie zachowana jest płyta, a to jest głównie zasługą producentów. Jeśli komuś należą się oklaski to w pierwszej kolejności bitmejkerom, bo to właśnie oni robią robotę na „Nowej Szkole”. Zaspał, ka-meal, Eigus, Teken i NoTime zrobili na mnie największe wrażenie, lecz tak naprawdę ciężko powiedzieć, żeby któraś z produkcji była słaba. Wręcz przeciwnie, to bity sprawiają że pełnoprawnie możemy mówić tu o nowej szkole. Cały album to podróż przez odległe od siebie regiony muzyczne. Wychillowane „Woła cię miasto”, „K.A.R.A.T” którego nie powstydziłaby się Three 6 Mafia, bangerowe  „Kula u nogi” czy „Władca Much”, którego z jednej strony uwielbiam, a z drugiej uważam za nieprzyjemny. Producenci stworzyli raperom tło, które naprawdę ciężko zmarnować. Lecz czy na pewno?

I tak, i nie. Z jednej strony mamy Kamela, który świetnie definiuje „Polski SWAG” i dobitnie wyśmiewa nowe trendy. Z drugiej jednak banalne zwrotki jak chociażby ta 2stego. O ile lubię większość rzeczy od tego Młodego Wilka to tutaj jest nijako. Zwłaszcza, że po 2stym dostajemy zwrotkę Kubana, który w znacznym stopniu go przyćmił. Aczkolwiek muszę przyznać, że większość mc’s spisała się bardzo dobrze. I tak możemy usłyszeć „Kodeinę”, gdzie Deys popłynął niemal perfekcyjnie. Linijki momentami zajeżdżają grafomanią, lecz nie na tyle by miało to przeszkadzać. Na pochwałę zasługuje także Diament, który razem z Troomem potrafił przelać emocje rapując nawet o banalnych sprawach. Ponownie muszę wspomnieć „Władcę Much”, bowiem Kidd zjadł większość nowej szkoły, nie siląc się na wymuszone przyspieszenia czy stukrotne rymy. No i na koniec dwa największe (pozytywne) zaskoczenia. Kato i jego „Dimetylotryptamina”, który jest zdecydowanie najciekawszym utworem na mixtapie. Koncept, flow i przyjemny refren Julii Kiona. Nie mam pytań, będę śledzić poczynania tego pana. Drugą niespodzianką jest „Róża Wiatrów” Igrekzeta. Bragga z pomysłem, bez banalnych punchline’ów, które każdy już słyszał.

Żeby nie było zbyt kolorowo muszę przyczepić się do paru rzeczy. Przede wszystkim zbyt duża ilość utworów. Rozumiem, że ciężko jest wyselekcjonować 16-18 najlepszych numerów, ale byłoby to korzystne dla płyty. Ponieważ pomiędzy bardzo dobrymi utworami dostajemy parę nijakich zwrotek, które „jakbym gdzieś już słyszał”. Ciężko mi też się odnieść do „YOLO (1 time)”. Słucha się fajnie, ale mimo wszystko zwrotki Tedego są tak do bólu proste, że ciężko nie mieć ambiwalentnych uczuć. Mam też mieszane uczucia co do zwrotki Cruza. „Transhuman” strasznie mi się podoba, jest najdziwniejszym i zarazem najbardziej klimatycznym trackiem na płycie... lecz mam wrażenie, że Cruz trochę przekombinował i spora część słuchaczy nawet nie spróbuje zrozumieć „co autor miał na myśli”.

Czego by nie mówić „Nowa Szkoła” jest udanym mixtapem. Poziom numerów bywa różny, lecz moim zdaniem te udane górują nad tymi, które można by wyciąć. Przede wszystkim trzeba pochwalić ekipę SWAG jak skurwysyn za cierpliwość w ogarnianiu całego materiału, bo przypuszczam że nie było lekko. W skali szkolnej oceniłbym „Nową Szkołą” na czwórkę z małym plusem z racji tego, że mimo różnych wykonawców udało się zrobić coś stosunkowo spójnego.

Album „Róża Wiatrów” ukazał się miesiąc temu (27.11.2013). Jest to koncepcyjny projekt opierający się na motywie żeglarskiej róży kompasowej, nawiązujący do wielu miejsc świata. Odsłuch płyty pod tym linkiem, natomiast acapelle i instrumentale pobierzecie stąd.

Mamy także informację o kolejnym teledysku, którego premiera w najbliższą niedzielę o godzinie 20:00! Video zostało zrealizowane do numeru „Włoska robota”. Wraz z teledyskiem wystartuje KONKURS na remix tego numeru – także warto pobrać już teraz acapelle.

Polecamy także ZAKUP WERSJI FIZYCZNEJ (limitowane 200 sztuk) „Róży wiatrów” za jedyne 15 PLN pod tym linkem.

Album został także wydany w eleganckim, LIMITOWANYM (tylko 200 sztuk!) digipacku, przygotowanym wizualnie przez tesz.pl, w cenie jedynych 15 PLN + 5 PLN koszty wysyłki. Album możecie zamówić tutaj albo pobrać za darmo stąd.

Tracklista "Róży Wiatrów":
1. Róża wiatrów #1 (feat. Golin, Chok, prod. FOUX)
2. Meksyk (prod. BeJotKa)
3. Cheick Kongo (prod. Efen)
4. Włoska Robota (prod. Crime)
5. Czeski Film (feat. Asteya, prod. Kazet)
6. Rosyjska Ruletka (feat. Beeres, prod. Kazzam)
7. Olimp (feat. Junes, prod. PTK)
8. Róża wiatrów #2 (feat. Tymin, prod. Młody)

Więcej na:

Wicher: https://www.facebook.com/WicherMusic
Diament: https://www.facebook.com/DiamentBba
Vibe2NES: https://www.facebook.com/Vibe2NES

Czymże jest tytułowa "Róża Wiatrów"? Jak mówi definicja, to okrągła tarcza z podziałką stopniową i z zaznaczonymi kierunkami według stron świata, nanoszoną na mapy i stosowaną przez żeglarzy przed wprowadzeniem kompasu magnetycznego. Sucha definicja, która ma za zadanie przybliżyć to, z czym mamy do czynienia na epce, bo niemal każdy z tytułów numerów odnosi się do jakiejś części globu. M.in. mamy trochę czeskiego filmu, to lądujemy w Meksyku, gramy w rosyjską ruletkę, by ostatecznie wspiąć się na Olimp. A jest na czym zawiesić ucho, bo zarówno warstwa muzyczna, jak i tekstowa gospodarzy jak i ich gości, jest godna jak największej uwagi. 

FOUX, BeJotka, Crime, Efen, Kazzam, Młody MD, Kazet, PTK oraz Eigus są odpowiedzialni za podkłady. I nie ma tutaj ani jednego słabego bitu. Wielu słuchaczy powinno kojarzyć przynajmniej trzech z powyższej grupy - FOUXa z "Eklektyki" Quebonafide, Efena, który wkrótce wypuści swoją płytę producencką a także Młodego MD, rapera i bitmejkera, udzielającego się w grupie Heavy Mental. Można pokusić się o stwierdzenie, że ta trójka dokonała rzeźni na bicie, choć na pierwszy plan wysuwa się FOUX, oczywiście nie umniejszając nic reszcie. A dlaczego właśnie on? Za świetne wykorzystanie sampla pochodzącego z klasyka Moby'ego p.t. "In This World". Gdy pierwszy raz usłyszałem ten bit, gwałciłem replay kilkukrotnie. Uzależnia. 

Gościnnie na "Róży Wiatrów" udzielili się Golin, Chok, Tymin, Beeres, Junes, a także wokalistka Asteya oraz w numerze "Włoska Robota" ślady z czarnych placków zostawił DJ Who?list. Ci artyści, rozpoznawalni zarówno w podziemiu, jak i na legalu, nie zostawili ani jednej słabej zwrotki. A najlepsze z nich? Zdecydowanie Golin, który "Umrze dla rapu, będzie żywym przykładem że można" oraz pochodzący ze Słupska Chok, który "Choć osiadł na mieliźnie to ma szansę odpłynąć, wystarczy tylko złapać wiatr w żagle." Pozostali dobrze uzupełnili Wichera i Diamenta, nie pozostawiając uczucia rapowego niedosytu. Co więcej, refren Asteyi w "Czeskim filmie" na długo zostaje w głowie, natomiast popisy DJ Who?lista we "Włoskiej robocie" to klasa sama w sobie i, moim skromnym zdanie, jest to jeden z najlepszych drapaczy winyli w Polsce. 

Czas na parę słów o gospodarzach projektu. Jak już zostało wspomniane, mamy do czynienia z niewątpliwym progresem Wichera i Diamenta, w kontekście rapowego rzemiosła. W czym się ów progres objawia? Trafne wersy, pewność siebie na bicie, inteligentne hashtagi, (choć niekiedy wydaje się, że ich ilość jest nazbyt przesadna, ale bez nich zwrotki traciłyby swoją moc). Przykład pierwszy z brzegu. W "Róży Wiatrów #1", Wicher nawinął: "Płynę z podziemia, dlatego mogę twierdzić, że łby polecą na jesień #czerwony październik. To moja Operacja Samum, z tarczą wrócimy, bo ta przygoda jest piękna, jak róża pustyni., a bardziej ostrzej w "Cheick Kongo": Żyję w miejskiej dżungli, konsumpcjonizm nas pokonał. Dzięki temu mam safari za oknem, oni w iPhone'ach. Dalej chcę zmienić grę, na razie to zostaje w planach, ale mam klucz w swoich rękach #americana. A Diament, choć używa mniej hashów, leci również stylowo i z polotem w tym samym numerze: Grunt pod stopami grząski, ja wchodzę do gry. Mam siły, by stać, nie mam siły, by iść. Patrz, droga kręta, ale droga wojownika, droga w której większość graczy wolałaby zdychać. Niezły patent, jak zmieszać dobre z pożytecznym, wiara, że gdy nie masz formy i tak nie padniesz na deski. Jakieś pytania? Ja nie mam żadnych, a inne numery mają masę tego typu smaczków i przykładów, które można mnożyć. 

"Róża Wiatrów" to piękny kwiat polskiego rapu z jego południowych stron, nie posiadający wad. Świetne podkłady (cozaFOUXbit!), konkretne zwrotki, w których nie dało się odnaleźć się słabych wersów, zarówno od Wichera i Diamenta, jak i od gości. To, co ci artyści wyprawiają, jest klasą samą w sobie. Jak ich zapał do robienia konkretnego rapu nie opadnie, to wierzę, że jeszcze o nich usłyszymy. Innego scenariusza na tę chwilę nie potrafię przewidzieć. Krótki (jak to EP), ale bardzo dobry podziemny materiał. Czekam na więcej.

Premiera albumu 27.10.