Tracklista:

01. TT Freak feat. John Mamann & Dawty Music
02. Enjoy That
03. Prolly Fuck feat. Amirror
04. Sleep feat. Nektunez
05. More Than That feat. Amirror
06. Slow Motion
07. One and Only feat. Amirror

SPRAWDŹ RESZTĘ LIPCOWYCH PREMIER

Tracklista:

1. New Life ft. Mali Music
2. Sweet Love
3. Letter to My Son
4. System Ain’t For Us ft. OG Boo Dirty
5. Ain’t No Peace
6. Get Out ft. Rick Ross
7. Remember

Wyprodukowany przez Cardiaka "The Exit Plan" to numer o mocno eastcoastowym brzmieniu, które idealnie komponuje się z potężnym głosem Face'a i każe przypuszczać, że "Deeply Rooted" może okazać się czarnym koniem wydawniczym tego roku. Face Mob!

Jermaine Dupri, czyli słynny szef szanowanego niegdyś południowego labelu So So Def postanowił pomóc swoim młodszym kolegom wykreować nowy hit. Wszyscy powinni znać utwór "Welcome To Atlanta" autorstwa Dupriego i Ludacrisa. Bardzo popularni ostatnimi czasy Migos, Rich Homie Quan i Young Thug postanowili nadać nowej świeżości temu kawałkowi i stworzyli swoją wersję "New Atlanta". Bit wyprodukowany przez Murda bardzo dobrze nawiązuje do pierwotnej wersji.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"14235","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Drugą propozycją będzie kolejny singiel promujący nadchodzący album Diddy'ego (czy jakkolwiek go w danym momencie nazwać), w którym wspierany jest Meek Milla. Nietrudno się domyślić, że obecność szefa Bad Boy w tym utworze jest całkowicie zbędna. Jakości nie można odmówić świetnemu bitowi Young Chopa oraz zwrotce Meek Milla. Swoją drogą Diddy dużo bardziej promuje artystów, którzy nie są mu podlegli, nic dziwnego, że rozgoryczony Los ostatnio odszedł z Bad Boy z dużymi pretensjami.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"14290","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

A$ton Matthews postanowił przypomnieć o sobie po pewnym czasie nieobecności. Ostatnim projektem rapera z Kalifornii był mixtape "Aston 3:16", który przyjął się z dobrymi recenzjami i najwidoczniej rozochoczony raper nie chcę pozwolić aby o nim zapomniano. Wypadałoby również dodac, że A$ton udziela się w grupie Cutthroat Boys, w której skład wchodzą też Vince Staples i Joey Fatts. Strzalem od niego jest utwór "Lit" pełen błyskotliwych worplayów i ciętych wersów.

Kolejną pozycją jest nowy utwór od Raekwona. Mimo, że Chef podpadł bardzo fanom Wu-Tang Clanu, gdy wyszło na jaw, że utrudnia prace nad nowym LP grupy to i tak postanowił iść ze swoją solową karierą do przodu. RZA oficjalnie potwierdził, że Rae na LP się już dograł, więc nic nie stało na przeszkodzie by ten zaczął promować swój własny projekt pt. "F.I.L.A.". Pierwszym singlem jest przyjazne radiu "Call Of Duty", gdzie na refrenie udziela się Akon, którego nie słyszeliśmy już bardzo długo. Sprawdźcie, jak to wyszło.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"14292","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Do ciekawej współpracy doszło pomiędzy charakterystycznym Riff Raffem, a równie specyficznym, ale w inny sposób Childishem Gambino. Dwaj raperzy, na pierwszy rzut oka całkowicie różni, połączyli siły na bicie świetnego Harry'ego Frauda. Kosmiczna produkcja Frauda samplująca utwór z 1971 pt.  "It's All In The Mind" zespołu Nektar pozwala nam wyobrazić sobie czego będziemy mogli spodziewać się na nadchodzącym albumie Raffa "NEON iCON"".

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"14293","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Do równie ciekawej kooperacji doszło pomiędzy reprezentantem Atlanty o ksywie Rocko, a Nasem. Tutaj jasne jest to, że połączyła ich miłość do tytułowego tematu utworu, czyli po prostu "Hustle". Moim zdaniem Rocko od kilku ostatnich projektów niestety zalicza regres, ale ten utwór pozwala mi wierzyć, że będzie z nim dużo lepiej. Trzeba również oddać cześć Nasowi, ponieważ nawet na gościnnej, mixtape'owej (Rocko wydal 8-utworowe EP "Poet") zwrotce dał z siebie wszystko i lirycznie, po prostu rozwalił.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"14294","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Ostatnim strzałem z minionego tygodnia jest świetny banger od Birdmana pt. "Lifestyle". Na szczęście szef Cash Money udziela się na nim bardzo mało (mówi zaledwie kilka słów) i oddaje cały bit dla Young Thuga oraz Rich Homie Quana. Niezwykle bujający bit zaaranżował producent London On Da Track, który dosłownie przenosi nas w czasy, gdy Mannie Fresh był u szczytu swoich zdolności. Całości nie psuje Young Thug, któremu po mimo zwrotki, którą mało kto rozumie, udało się stworzyć świetny refren.

Tracklista:

01 – Obama (Winning More Interlude)
02 – Suffering From Success (Feat. Ace Hood, Future)
03 – I Feel Like Pac-I Feel Like Biggie (Feat. Rick Ross, Meek Mill, T.I., Swizz Beats, Puff Daddy)
04 – You Dont Want These Problems (Feat. Big Sean, Rick Ross, French Montana, 2 Chainz, Meek Mill)
05 – Blackball (Feat. Future, Plies, Ace Hood)
06 – No Motive (Feat. Lil Wayne)
07 – Im Still (Feat. Chris Brown, Wale, Wiz Khalifa, Ace Hood)
08 – I Wanna Be With You (Feat. Nicki Minaj, Future, Rick Ross)
09 – No New Friends (Feat. Drake, Rick Ross, Lil Wayne)
10 – Give It All To Me (Feat. Mavado, Nicki Manaj)
11 – Hells Kitchen (Feat. J. Cole, Bas)
12 – Never Surrender (Feat. Scarface, Jadakiss, Meek Mill, Akon, John Legend, Anthony Hamilton)
13 – Murcielago (Doors Go Up) (Feat. Birdman, Meek Mill)
14 – Black Ghost (Vado)
15 – Take That Off (Vado Feat. Jeremih)
16 – Weed And Hennessy (Mavado)

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"3386","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Swój pełnoprawny powrót przygotowywał przez około półtora roku, aby finalnie zwieńczyć ubiegły rok ósmym już w karierze solowym albumem. Jak prezentuje się najnowsze, gwiazdorsko obsadzone dzieło rapera i czy możemy jednoznacznie stwierdzić, że Król wrócił?

Już wersy ze świetnego, otwierającego krążek należytym wjazdem z buta "The Introduction" pokazują, jak pod wpływem wielu przeciwności losu i problemów zmienił się mindstate T.I.’a - "I am who I am, fresh up out of apologies / Sometimes I ain't get in trouble, trouble got in me". W przeciwieństwie do "No Mercy", tym razem raper nie zamierza po raz kolejny przepraszać za swoje błędy, już wystarczająco za nie odpokutował. Daje natomiast wszystkim do zrozumienia, że niedawne wydarzenia jedynie uczyniły go silniejszym i dodały mu pewności siebie, umacniając też jego wiarę w Boga oraz przypominając o wartości rodziny.

My priorities is follow, God first then the fam'
Then the hustle, then the money, failure ain't in the plan
Satan on my heel he don't want me to advance
I tell him go to hell sucka catch me if you can

Po idealnym intrze, kreatywnie wykorzystującym sampel ze wspomnianego "Trouble Man" Marvina Gaye’a dostajemy kilka brudnych, ulicznych bangerów, pełnych bragga, nawiązań do dilerki oraz charakternej nawijki, z której znamy T.I.P. Podobnych numerów nie brakuje także w dalszej części płyty. Nie wszystkie wypadają równie dobrze, jednak bez wątpienia spełniają swoją rolę. Bez względu czy jest to singlowe, motywujące do działania "Go Get It”" opisujące realia trudnej codzienności na ulicy "Wildside" z A$AP Rockym czy też bezkompromisowe, bezczelne "Who Want Some". Kawałki te mają dobitnie pokazać zarówno fanom, jak i przeciwnikom artysty, że T.I.P. wrócił i jest silniejszy niż kiedykolwiek. Przekonuje zresztą o tym wielokrotnie, m.in. w "Who Want Some":

We been through this, how many times have you niggas forgot?
I get locked up, get out on top, whether you like it or not

"Trouble Man: Heavy Is The Head" to jednak album dużo bardziej złożony, niż mogłoby się wydawać. Tradycyjnie nie mogło zabraknąć lżejszych utworów dedykowanych płci pięknej. Tę rolę spełniają m.in. bardzo przyjemne dla ucha, rozważające szczerość i bezinteresowność uczuć potencjalnych partnerek muzyka "Can You Learn" z R. Kellym, oraz ciut eksperymentalne, zaśpiewane w całości przez T.I.’a "Cruisin’". Dostajemy także numery bardziej osobiste, poważniejsze, jak szczere do bólu "Guns and Roses" z gościnnym udziałem P!nk, traktujące o skomplikowanej relacji T.I.’a z żoną i matką jego dzieci, Tiny.

Do najjaśniejszych momentów na płycie należy zdecydowanie wyśmienity występ André 3000 w wyprodukowanym przez Jazze Pha (Jazze Phizzle Productshizzle!) "Sorry". Po raz kolejny Dré potwierdza swoją klasę, serwując nam ponad 2-minutową zwrotkę i przyćmiewając oraz spychając nią na dalszy plan samego gospodarza... Wystarczy dodać, że zmienia też w pewnym stopniu wydźwięk opartego na refrenie "What should I be sorry for, Who should I be sorry to" kawałka. Pewność siebie i duma T.I.’a ("Bullheaded and stubborn I be that way until I die / But find a nigga with more hustle then me I dare you to try / And according to the hand on my Audemar / It's my time to shine so fuck ya'll") kontrastują z gorzkimi, szczerymi, pełnymi żalu i rozliczeń z przeszłością wersami połówki OutKastu. Ostatnich kilka linijek zaśpiewanych przez André pokazuje jednak, że wyrzuciwszy w zwrotce to, co mu leży na sercu muzyk odnajduje finalnie spokój duszy i postanawia skupić się na przyszłości…

Wracając do gospodarza, Clifford Harris swoje najbardziej osobiste teksty zostawił na sam koniec płyty. Jak to u niego bywa, są to też jedne z mocniejszych numerów na albumie. Przede wszystkim należą się ogromne brawa za wspaniałe, oparte na ciekawym patencie "Wonderful Life" z Akonem. W pierwszej zwrotce MC rapuje z perspektywy swego zamordowanego przyjaciela Philanta Johnsona (któremu dedykował już w przeszłości m.in. "Live In The Sky"), w drugiej wciela się w swojego zmarłego ojca, a w trzeciej kontynuuje dialog, odpowiadając zarówno Philowi jak i ojcu. Niesamowity utwór. Klimat i poziom liryczny podtrzymuje pełne religijnych nawiązań "Hallelujah", mówiące o silnej wierze T.I.’a w Boga oraz ciężkich wspomnieniach związanych z pobytem w więzieniu.

W skrócie - "Trouble Man: Heavy Is The Head" to płyta mocna, różnorodna, która powinna zadowolić wszystkich fanów, wygłodniałych nowej muzyki rapera. To mieszanka prostych refrenów, nowoczesnych, bujających bitów i znanego południowego akcentu Tipa, z utworami bardziej osobistymi, poważniejszymi, pokazującymi bardziej złożone oblicze artysty. Osobiście pozbyłbym się paru numerów, które niewiele wnoszą pod względem treści czy kreatywności, ale jednocześnie rozumiem, jakie zadanie tu spełniają i przyznam, że bez nich płyta miałaby inny od zamierzonego charakter… Całościowo oceniam album na czwórkę z plusikiem. "I bet Pimp C proud of me" – nawija w "The Way We Ride" T.I. i jestem przekonany, że ma rację. Po raz kolejny bowiem udowodnił, że nie tak łatwo go złamać i nie zamierza się poddawać, a wytłoczone w książeczce płyty czcionką znaną z Dzikiego Zachodu cytaty z Martina Luthera Kinga Jr.'a i Thomasa Paine’a wyłącznie podkreślają to nastawienie. Tak Panie i Panowie, samozwańczy Król Południa wrócił, tym razem już chyba na dobre.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2721","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2722","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2723","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2724","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2376","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]