Nowy album wypuścił Lil Baby. Na "It's Only Me" usłyszymy dwadzieścia trzy numery i gościnne udziały od takich raperów jak Young Thug, Nardo Wick, Future czy EST Gee. Do tego pionier trapu z Michigan Tee Grizzley przygotował płytę "Chapters Of The Trenches" wyprodukowaną przez Helluva i J.R. Rotema.

Co poza tym? Nowe rzeczy wydali Central Cee ("No More Leaks"), Jared Evan ("B.B.3: Boom Bap & Blues 3"), Mavi ("Laughing So Hard, It Hurts"), Smoke DZA ("10,000 HRS"), Robert Glasper ("Black Radio III: Supreme Edition") i M.I.A. ("MATA"). Wszystkie okładki i tracklisty do sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczególnych nowości:

Lil Baby "It's Only Me"

Tee Grizzley "Chapters of the Trenches"

Central Cee "No More Leaks"

Jared Evan "B.B.3 (Boom Bap & Blues 3)"

Mavi "Laughing so Hard, it Hurts"

Smoke DZA "10,000 HRS"

Robert Glasper "Black Radio III: Supreme Edition"

M.I.A. "MATA"

[[{"fid":"75801","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"75802","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"75803","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"75804","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"75805","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

[[{"fid":"75806","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

[[{"fid":"75807","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

[[{"fid":"75808","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

Zdjęcia - Young Sandi

Z okazji zbliżającego się warszawskiego koncertu muzyka w sali koncertowej Praga Centrum już 1 września, przypominamy dziesięć takich jego kooperacji.

1. Q-Tip feat. Norah Jones - "Life Is Better"

W 2008 roku Q-Tip wydał rewelacyjnie przyjętą płytę zatytułowaną "The Renaissance". To był jego wielki powrót po wypuszczonym w 1999 "Amplified" i o ile na tamtym albumie wyraźnie próbował romansować z mainstreamowymi ówcześnie brzmieniami, do czego zresztą sam się przyznał, tutaj wrócił do korzennych hip-hopowo - soulowych dźwięków. Zaprezentował sound The Ummah na nowo, dziesięć lat po premierze "The Love Movement" i do tego praktycznie w całości na żywych instrumentach. Robert Glasper udziela się tu w dwóch kawałkach - "You" oraz "Life Is Better" z gościnnymi wokalami Nory Jones. Co ciekawe, w tym drugim numerze, jak i na większości albumu, za grę na bębnach odpowiada Mark Colenberg, kolega Roberta z nieistniejącego już niestety zespołu Robert Glasper Experiment, którego członkiem był również pojawiający się na "The Renaissance" basista Derrick Hodge.

2. August Greene - "No Apologies"

Common praktycznie przez całą swoją karierę działał solowo, jeśli wyłączyć jego absolutne początki i grupę C.D.R. założoną jeszcze w liceum. Od 1992 do 2016 nagrał w sumie jedenaście płyt, ale dwa lata później postanowił wydać wspólny album ze swoim producentem, grającym na bębnach Karriemem Rigginsem, i Robertem Glasperem. Nazwali się August Greene i wypuścili krążek pod tym samym tytułem. Wydawnictwo jest mocno osadzone w soulowo-jazzowym brzmieniu, to raczej spokojne, chilloutowe klimaty, ale znalazł się na niej jeden szybszy numer pt. "No Apologies", wyróżniający się na tle tego, co słyszymy w czasie odsłuchu reszty materiału. Jest szybciej, żywiej i ze świetną przełamującą rytm perkusją.

3. Robert Glasper feat. BJ The Chicago Kid, Killer Mike & Big K.R.I.T. - "Black Superhero"

W 2022 ukazała się nowa, trzecia część serii "Black Radio", tym razem jednak nagrana bez udziału zespołu Robert Glasper Experiment, bo ten, jak już wspomniałem, niestety zakończył działalność i panowie poszli swoimi drogami. Jest to zatem pełnowymiarowy solowy materiał Glaspera, a te wcześniej mogliśmy usłyszeć tylko przy okazji jego projektów jazzowych. Na "Black Radio III" wystąpili tacy goście jak Esperanza Spalding, Musiq Soulchild czy Gregory Porter, ale znalazło się też miejsce dla rasowych MC's, bo w "Everybody Love" dograł się Posdnuos z De La Soul, w "Why We Speak" Q-Tip, a w bardzo mocnym tekstowo "Black Superhero" obok BJ The Chicago Kida wjeżdżają reprezentanci południowego rapu Killer Mike i Big K.R.I.T. Dla tego pierwszego to raczej niecodzienne collabo, bo znany jest przecież głównie z nawijania na wykręconych, często pełnych eksperymentu bitach EL-P w ramach Run The Jewels. Krizzy zaś już wcześniej współpracował z Glasperem przy okazji swojego podwójnego albumu "4eva Is a Mighty Long Time", na którym znalazł się utwór "The Light", koprodukowany właśnie przez bohatera tego zestawienia. Więcej o "Black Radio III" w naszej recenzji.

4. Denzel Curry feat. Robert Glasper - "Melt Session #1"

Kawałkiem otwierającym nowy krążek Denzela Curry'ego "Melt My Eyes See Your Future" jest collabo z Robertem Glasperem zatytułowane "Melt Session #1" i dla kogoś, kto zna rapera z Florydy tylko dzięki sprawdzeniu jego wcześniejszych solowych rzeczy, takich jak odjechane, pełne energii "ZUUU", mógłby się zdziwić, że w ogóle doszło do tej współpracy, ale jednak okazuje się, że chłopaki nie widzieli się wtedy po raz pierwszy w studio. Nagrywali już bowiem ze sobą przy okazji mixtape'u Glaspera "Fuck Yo Feelings" sprzed dwóch lat. To na nim pojawił się numer z Buddym, Denzelem Currym, Terrace'em Martinem i związanym z The Roots Jamesem Poyserem "This Changes Everything". Warto też wspomnieć, że na epce z remiksami utworów ze wspólnego projektu Curry'ego i Kenny'ego Beatsa "UNLOCKED" znalazła się wersja "So.Incredible.pkg." wyprodukowana przez Glaspera i z gościnnym udziałem Smino.

5. Robert Glasper feat. Cordae, Bilal & Herbie Hancock - "Gone"

No i przechodzimy do kawałka z mixtape'u, o którym pisałem wyżej. Sytuacja z "Fuck Yo Feelings" jest o tyle ciekawa, że to właściwie taki przedsmak "Black Radio III", a przecież mógłby tak naprawdę być samodzielną częścią serii, gdyby nie to, że w zasadzie poza Bilalem nie ma tu pierwszoligowych wokalistów i wokalistek na featuringach, co nie znaczy jednak, że są mniej utalentowani. Znalazło się za to miejsce dla klasowych raperów i jednej mistrzyni mikrofonu - swoje zwrotki dograli Rapsody, Denzel Curry, Buddy, Mick Jenkins, Yasiin Bey i Cordae. W numerze z tym ostatnim udzielilii się wspomniany Bilal i Herbie Hancock.

6. Robert Glasper feat. Bilal & Black Milk - "Letter To Hermione (Robert Glasper And Jewels Remix)"

Wśród wielu wspaniałych numerów, jakie możemy usłyszeć na pierwszym "Black Radio", jednym z przykuwających uwagę słuchacza jest "Letter To Hermione" Davida Bowie'ego w doskonałej wersji zaśpiewanej przez Bilala. W tym samym roku, w którym wydano ten album, pojawiła się również epka z remiksami zatytułowana "Black Radio Recovered". Na liście producentów dostajemy między innymi Pete Rocka, 9th Wondera, Georgię Anne Muldrow, ale i samego Roberta Glaspera, który do spółki z Jewelsem przygotował hipnotyzującą wersję Bilalowego coveru klasyka Bowie'ego, ze zdecydowanie bardziej hip-hopową pulsacją w bicie, a gościnną zwrotkę napisał Black Milk. Co ciekawe, rok później Glasper udzielił się na jego płycie "No Poison, No Paradise" w instrumentalnym utworze "Sonny Jr. (Dreams)".

7. Kendrick Lamar feat. Rapsody - "Complexion (A Zulu Love)"

Można się zgodzić lub nie, ale dla wielu "To Pimp A Butterfly" Kendricka Lamara to najważniejsza hip-hopowa płyta poprzedniej dekady. Krążek pełen jest soulowo-jazzowo-funkowych inspiracji, będących idealną podbudową pod społeczno-polityczny przekaz krążący wokół tematyki "black empowerment". Robert Glasper zaliczył na nim występ jako muzyk sesyjny aż w pięciu numerach. Jednym z nich jest rewelacyjne "Complexion (A Zulu Love)" na produkcji Thundercata i Sounwave'a oraz z gościnką od Rapsody. Jeśli przejrzycie creditsy, zobaczycie, że za wokale w tle odpowiadają między innymi Lalah Hathaway i Pete Rock, zajmujący się tu również skreczami.

8. Dinner Party feat. Snoop Dogg & Alex Isley - "LUV U (Remix)"

Dwa lata temu Terrace Martin, Robert Glasper, 9th Wonder i Kamasi Washington postanowili połączyć siły i wydać wspólną epkę zatytułowaną "Dinner Party". Znalazło się na niej kilka utworów instrumentalnych i parę tracków z wokalami niejakiego Phoelixa, znanego ze współpracy, chociażby z Noname czy Smino. Chwilę po premierze tego wydawnictwa wyszło "Dinner Party: Dessert" zawierające wersje tracków z pierwotnego materiału dodatkowo ze zwrotkami np. Cordae'a, Rapsody, Reubena Vincenta czy Snoop Dogga. "LUV U (Remix)" z gościnnymi wersami tego ostatniego to naprawdę piękny utwór. Spokojne flow największego amatora marihuany na zachodnim wybrzeżu Stanów idealnie wpasowuje się w chilloutowy instrumental, vocoderowy śpiew Terrace'a Martina i świetne partie wokalne Alex Isley.

9. Robert Glasper feat. Pharoahe Monch - "Gone 2015"

W 2016 Glasper był jednym z producentów ścieżki dźwiękowej do "Miles Ahead", biograficznego filmu o Milesie Davisie wyreżyserowanego przez Dona Cheadle'a, który również zagrał w nim główną rolę. Prawdziwą petardą, jaka się na niej znalazła, jest "Gone 2015" z Pharoahe Monchem na mikrofonie. Robert Glasper oczywiście zagrał na klawiszach, a na trąbce wyszalał się Keyon Harrold, później współpracujący z Monchem przy okazji swojego albumu "The Mugician" i polsko-amerykańskiego projektu Culture Revolution. Keyon kilka lat temu, promując ten materiał, udzielił wywiadu Popkillerowi. Możecie go sprawdzić pod tym linkiem.

10. Robert Glasper feat. Macy Gray & Jean Grae - "I Don't Even Care"

Rok po premierze pierwszej części "Black Radio" ukazała się równie dobra kontynuacja, na której występy zaliczyli Brandy, Jill Scott, Dwele czy Anthony Hamilton, a wśród raperów znaleźli się Common, Lupe Fiasco i Snoop Dogg. Do wersji deluxe dodano jeszcze cztery kawałki, w tym "I Don't Even Care" z Macy Gray i Jean Grae. Jeśli planujecie zakup tego albumu, to już dla tej jednej piosenki warto zaopatrzyć się w edycję rozszerzoną.

I to by było na tyle. Można do tej listy oczywiście dołożyć jeszcze coś z pierwszego "Black Radio" albo takie numery jak "Outside" Royce'a Da  5'9'' czy "God Is Fair, Sexy, Nasty" Maca Millera, ale układanie tego typu list nie jest łatwe i z czegoś zawsze trzeba zrezygnować. Tak czy inaczej, miłego odsłuchu i do zobaczenia na koncercie już 1 września!

Bilety

Link do wydarzenia na Facebooku

Rok później wyszła, również bardzo dobra, część druga. Pod koniec lutego dostaliśmy "Black Radio III", które w dużej mierze kontynuuje brzmieniową drogę swoich poprzedników, ale miejsce na nowości też się znalazło.

"Black Radio" muzycznie żadnym przełomem nie było. Robert Glasper wprost odwoływał się na tym krążku do neo soulowych tradycji Eryki Badu czy The Soulquarians. Zresztą podobne zabiegi stosował już np. Roy Hargrove w swoim projekcie RH Factor. Rewolucja  przebiegała nie w sferze dźwiękowej, a gatunkowej. Pianista stricte jazzowy nagrał krążek, którym otworzył głowy wielu słuchaczy hip-hopu na muzykę improwizowaną, a jej fani z większym respektem zaczęli patrzeć na rap. Dzięki tej płycie możliwe były mainstreamowa kariera takiego wirtuoza saksofonu jak Kamasi Washington, czy nagranie współczesnego hip-hopowego klasyka, jakim jest "To Pimp A Butterfly" Kendricka Lamara. Po "Black Radio II" Glasper wsiąknął w świat soulu i r&b. Jazzu zupełnie nie porzucił, ale widać było, że poza produkcją ścieżek dźwiękowych do filmów, a było dla niego swego rodzaju nowością, bardziej koncentrował się na tym, co zapewniło mu sukces w 2012 roku. W 2016 wyszło "Everything's Beautiful", album będący hip-hopowo - soulową wariacją na temat muzyki Milesa Davisa, w tym samym roku ukazało się "ArtScience", w pełni autorskie, to znaczy bez udziału gości, wydawnictwo Robert Glasper Experiment. 2018 to premiera August Greene, projektu z Commonem i Karriemem Rigginsem, w 2019 ukazał się mixtape "Fuck Your Feelings", a w 2020 muzyk zaznaczył swoją obecność na scenie epką "Dinner Party" z 9th Wonderem, Terrace'em Martinem i Kamasim Washingtonem.

Wszystkie te wydawnictwa sprawiają, że słuchacz zdążył już dobrze zaznajomić się z tym, co artysta ma mu do zaoferowania.Dlatego "BRIII" muzycznie bardzo nie zaskakuje, choć nie można z czystym sumieniem powiedzieć, że nie uświadczymy tu żadnych nowych elementów. Dostajemy to danie, które już znamy, ze szczyptą kilku innych przypraw. Główna różnica między tą a poprzednimi częściami jest jednak taka, że tym razem mamy do czynienia z solówką. Wszystko dlatego, że po "ArtScience" Robert Glasper Experiment zodążyło się niestety rozwiązać. Niemniej jednak nie mogłem odnieść wrażenia, że nowa odsłona czarno - radiowej trylogii to projekt najbardziej kolektywny ze wszystkich, jakie pianista z Houston wydał w swojej dotychczasowej karierze. Udało mu się zaprosić do współpracy znakomitych muzyków sesyjnych. Między innymi rozchwytywanego trębacza Keyona Harrolda, Marcusa Stricklanda, na co dzień wspaniałego saksofonistę, tutaj dającego czadu na klarnecie basowym, Pino Palladino, basistę i oryginalnego Soulquariana, którego możecie znać, chociażby z płyt Commona, Justina Tysona z R+R na perkusji i Chrisa Dave'a oraz Derricka Hodge'a, jedynych pojawiających się tu członków Experiment, także świetnie się prezentujących odpowiednio na bębnach i basie. Zresztą, dla tego, kto zna ich dokonania, nie jest to żadnym zaskoczeniem.

Tak jak w przypadku poprzednich części, nie mogło oczywiście zabraknąć mocnej listy udzielających się gościnnie wokalistów i raperów. Killer Mike, Big K.R.I.T. i BJ The Chicago Kid robią wspaniałą robotę w "Black Superhero", które jest niby standardową glasperową produkcją, a jednak główny motyw pianina potrafi zahipnotyzować. Podobnie jak organy w "Shine" z D Smoke'iem i Tiffany Gouché. "Why We Speak" to wspaniały bujający numer Esperanzy Spalding i Q-Tipa, dodającego swoje trzy grosze melodyjnym flow. "Better Than I Imagined" z lekko usypiającym wokalem H.E.R. i sennym spoken wordem Meshell Ndegeocello zyskuje jednak na żywotności dzięki charakterystycznie pulsującej perkusji. "Everbody Wants To Rule The World" grupy Tears For Fears w wykonaniu Lalah Hathaway i Commona zamienia się klimatyczną soulowo - hip-hopową balladę, a "Everybody Love" z Musiq'em i Posem z De La Soul idzie w kierunku klimatów deep house'owych, co dla sprawdzonej palety brzmień Glaspera jest bez wątpienia pewnym novum. Podobnie jak zahaczające o funky disco "Out Of My Mind" z Jennifer Hudson. Najważniejsze, że te próby wyjścia poza strefę komforu wypadają całkiem przekonująco. Niestety siada trochę końcówka płyty. Spodziewałem się czegoś mocniejszego po kawałku z Indią.Arie i PJ'em Mortonem, tak samo, jak po zamykającym tracklistę "Bright Lights" z Ty Dolla $ignem, które nie wywołało u mnie żadnych emocji.

Na "Black Radio III" nie ma zatem jakieś wielkiej muzycznej rewolucji. Robert Glasper zrobił dokładnie to, czego można się było po nim spodziewać, dodając parę nowych elementów. Tak czy inaczej, mamy do czynienia z naprawdę niezłym albumem. Mimo kilku flopów słucha się go bardzo dobrze, duża część numerów zostaje w głowie na dłużej, a przecież o to w tym wszystkim chodzi.

Pod spodem kilka singli z płyty, a cały album dostępny jest na CD i winylu w polskiej dystrybucji za pośrednictwem Universal Music Polska. 

[[{"fid":"71628","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"72287","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"72288","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

Kanye West wypuścił do sieci "DONDĘ 2". Kontynuacja płyty sprzed roku ma szesnaście numerów i jest dostępna tylko i wyłącznie na Stem Playerze. Dostęp do niego kosztuje 200 dolarów. Co ciekawe, nie wiadomo jeszcze czy mówimy o finalnej wersji krążka. Więcej informacji TUTAJ. Kto tam dalej powydawał nowe rzeczy? Z albumem wjechał Kodak Black. "Back For Everything" to aż dziewiętnaście numerów, a gościnnie tylko Lil Durk. Fani klasycznego brzmienia w końcu mogą sprawdzać "God Don't Make Mistakes" Conway'a. Wśród gości między innymi Jill Scott, Lil Wayne i Rick Ross, a wśród producentów Daringer, Alchemist, Bink, J.U.S.T.I.C.E. League i Hit-Boy. Miłośnicy rzeczy od Dreamville też mogą się zabierać za odsłuch "GHETTO GODS", nowego projektu od EARTHGANG. Co poza tym?

Robert Glasper wydał naładowaną gośćmi trzecią część Black Radio, a Jazz Cartier wrócił z "The Fleur Print (Vol. 2) czyli rozszerzoną wersją jedynki. Poza tym ziomek Young Dolpha Big Scarr wydał edycję deluxe swojej płyty z 2021 roku. "Big Grim Reaper: The Return" dodatkowo zawiera drugi krążek składający się z trzynastu utworów. Oprócz tego T.F, człowiek związany z Flee Lordem, nagrał solówkę na bitach Roca Marciano i Mephuxa, więc mamy coś znów dla tych, którzy szukają raczej klasycznych rzeczy. Dla nich również jest epka Mach-Hommy'ego "Dump Gawd: Triz Nathaniel". To cztery numery, na razie do odsłuchu tylko przez stronę rapera. Wartwa muzyczna jest dziełem Conductora Williamsa. Na koniec - powrót zaliczył legendarny KRS-One z krążkiem "IMAMCRU12". Wszystkie streamy i tracklisty do sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych. Linki do poszczególnych nowości:

Kodak Black "Back For Everything"

Conway The Machine "God Don't Make Mistakes"

EARTHGANG "Ghetto Gods"

Robert Glasper "Black Radio III"

Jazz Cartier "The Fleur Print Vol. 2"

Big Scarr "Big Grim Reaper: The Return"

T.F, Roc Marciano & Mephux "Blame Kansas"

Mach-Hommy "Dump Gawd: Triz Nathaniel"

KRS-One "IMAMCRU12"

[[{"fid":"72206","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"72207","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"72208","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"71628","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"72209","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

[[{"fid":"72210","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

[[{"fid":"72211","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

[[{"fid":"72213","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

Już w pierwszym singlu z płyty, "Black Superhero", pojawiają się Killer Mike, Big K.R.I.T. i BJ The Chicago Kid. Poza nimi usłyszymy takich artystów jak: Q-Tip, jazzowa wokalistka i basistka Esperanza Spalding, Common, Posdnuos z De La Soul czy Ty Dolla $ign, a to niecała lista!

W serwisie Spotify ukazały się już trzy kawałki z nadchodzącego projektu. Poza wspomnianym "Black Superhero", które jest do sprawdzenia także na YouTube, można posłuchać "Shine" z gościnnymi udziałami D Smoke'a i Tiffany Gouché oraz "Better Than I Imagined" z H.E.R. i Meshell Ndegeocello, za który to kawałek Robert Glasper został nagrodzony statuetką Grammy. Premiera krążka 25 lutego.

Poprzednie części "Black Radio" ukazały się w latach 2012 i 2013. Pierwsza z nich otrzymała Grammy w kategorii "Najlepszy Album R&B" w 2013 roku. Pełna tracklista i okładka "Black Radio III" w naszym dziale Premier Płytowych.

Oprócz kultowych postaci kojarzonych z Niebieską Nutą takich jak Herbie Hancock, Wayne Shorter czy Lee Morgan w filmie autorstwa Sophie Huber pojawiają się też gwiazdy nowego pokolenia takie jak Robert Glasper, Ambrose Akinmusire czy Terrance Martin, zgrabnie przeplatający w swojej twóczości jazz z hip-hopem i wytaczający nowe ścieżki muzyczne, chociażby przy okazji epickiego dzieła Kendricka Lamara "To Pimp A Butterfly". Jeśli macie słabość do jazzu oraz chcielibyście dowiedzieć się więcej o powiązaniach obu gatunków, koniecznie wybierzcie się na ten film - już dziś pokaz w Poznaniu, w najbliższą niedzielę 23 czerwca w Warszawie a pod koniec miesiąca w Krakowie i Wrocławiu. Szczegóły w rozwinięciu. 

Kino Muza (Poznań) - 19 czerwca
Kino Moskwa (Kielce) - 22 czerwca
Kino Muranów (Warszawa) - 23 czerwca
Kino pod Baranami (Kraków) - 26 czerwca
Kino Nowe Horyzonty (Wrocław) - 30 czerwca

Pod spodem oficjalny trailer "Beyond The Notes". Film będzie wyświetlany z polskimi napisami.

Pytajcie również w okolicznych kinach o ten dokument - organizatorzy Musicine zapowiadają, że trafi bowiem do wielu kin zarówno w dużych, jak i mniejszych miastach.

[[{"fid":"52813","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Stary Klasztor okazał się bardzo klimatyczną i dobrze nagłośnioną miejscówką jak na taki koncert, a naszej Popkillerowej delegacji bez trudu udało się przebić pod sam głośnik, skąd mogliśmy podziwiać wyczyny całego bandu Robert Glasper Experiment. Przez dużą część występu na czoło wysuwał się grający na saksofonie i vocoderze oraz wnoszący kapitalną energię i powiew świeżości wokalista Casey Benjamin. Czasem wręcz zdawało się, że doświadczamy czegoś na kształt Casey Benjamin Experiment, ale wtedy w następnym utworze band robił miejsce dla gwiazdy wieczoru i Glasper dłuższymi fragmentami improwizacji na Rhodesach przypominał, dlaczego ma taki status i dlaczego cieszy się w branży tak wielkim szacunkiem. Popis dał też będący w składzie RG Experiment od czasu „Black Radio 2” perkusista Mark Colenburg, który przy wejściu na najwyższe obroty rzucał grom werbli i imponował sprawnością i zaskakującymi zmianami rytmu. Jeśli chcecie usłyszeć próbkę jego możliwości to odpalcie sobie chociażby wspaniałe „Let It Ride” z Norah Jones z „Black Radio 2”. Niestety z niewiadomych przyczyn nie dotarł wczoraj mający na koncie tegoroczny solowy debiut w Blue Note albumem „Live Today” basista Derrick Hodge. [Zastępował go godnie inny utalentowany jegomość, którego nazwiska niestety nie pamiętam - jeśli ktoś wie to piszcie.]

Jeśli chodzi o repertuar, to usłyszeliśmy oczywiście singlowe „I Stand Alone” w wersji znacząco różniącej się od płytowej – zamiast zwrotek nieobecnego Commona dostaliśmy bowiem wokal Casey’a i partie instrumentalne – również jednak brzmiało to świetnie. Do najjaśniejszych momentów dwugodzinnego show należały też m.in. cover Daft Punkowego hitu „Get Lucky”, znane nam dobrze z „Black Radio” „Smells Like Teen Spirit” Nirvany w wykonaniu Casey Benjamina na vocoderze, czy ultraklasyczne, nieśmiertelne „Lovely Day”Billa Withersa. Całościowo ten Experiment wypadł więc bardzo pozytywnie a ekipa Glaspera pokazała się z jak najlepszej strony – nie tylko na scenie, ale i poza nią.

Po koncercie wszyscy czterej sympatyczni panowie kręcili się bowiem wśród fanów, podpisywali płyty, robili zdjęcia i ucinali rozmaite pogawędki. Do najciekawszych należała opowieść, którą podzielił się z grupką osób Casey Benjamin. Wspominał bowiem, jak grali w Nowym Jorku koncert 10 września 2001 roku, tuż przed tragicznymi wydarzeniami 11-go, i zgromadzona licznie w klubie publika tak dobrze się bawiła, że zamiast planowanych 2 godzin grali od 1 w nocy do 5 nad ranem. Później dzięki licznym wiadomościom muzyk dowiedział się, że przez tę zbawienną obsuwę, a raczej dzięki niej niektórzy fani zaspali i nie zdążyli następnego dnia do pracy do WTC… Przypadek? Przeznaczenie? Moc muzyki? Cokolwiek to było, z pewnością skłania do myślenia. Ja cieszę się, że udało nam się dotrzeć na wczorajsze show, a jeśli akurat przegapiliście ten występ i kiedykolwiek będziecie mieli okazję zobaczyć Glaspera w opcji live - nie wahajcie się.

Pod spodem dwa filmiki z koncertu - wspominane w relacji "Get Lucky" i "Lovely Day".

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"18057","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"18058","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Artysta wystąpi przed wrocławską publicznością z trzyosobowym zespołem Robert Glasper Experiment w składzie Derrick Hodge na basie, Mark Colenburg na perkusji i Casey Benjamin na saksofonie/vocoderze/syntezatorach. Zgrabnie łączący wpływy hip-hopu, soulu i jazzu oraz mający na koncie współpracę ze Snoop Doggiem, Lupe Fiasco, Commonem, Kanye Westem czy Erykah Badu muzyk zagra w Polsce w ramach Ethno Jazz Festival. Szczegóły odnośnie wydarzenia oraz biletów w rozwinięciu.

3.11.14 godz.20.00
Sala Gotycka w Starym Klasztorze, ul. Purkyniego 1, Wrocław

Ethno Jazz Festival prezentuje:
ROBERT GLASPER EXPERIMENT
bilety: 100 zł – - pierwsze 200 szt., 120 zł - przedsprzedaż, 140 zł –- w dniu koncertu
miejsca siedzące ( balkon) –- 150 zł

Bilety dostępne w sieci salonów Empik i MediaMarkt w całej Polsce 
oraz w serwisach: www.biletin.pl, www.ticketpro.pl,  www.ebilet.pl, www.eventim.pl - rezerwacje: bilety@o2.pl

Pod spodem pełne info prasowe oraz kilka utworów Glaspera na zachętę.

"Po entuzjastycznie przyjętym koncercie na fastiwalu Jazz Nad Odrą w kwietniu ubiegłego roku, artysta powraca do Wrocławia, by 3. listopada w Sali Gotyckiej w Starym Klasztorze dać koncert promujący jego najnowszą płytę "Black
Radio 2"

Robert Glasper w lutym 2013 dostał nagrodę Grammy w kategorii najlepszy album R&B za album "Black Radio". W sierpniu 2012 roku, krytycy najpoważniejszego jazzowego pisma "Down Beat" uznali Glaspera i jego jazzowe trio za wschodzącą gwiazdę („Rising Star”).

Glasper ma na swoim koncie sześœć solowych albumów. Muzyk współpracował
z takimi gwiazdami jak Erykah Badu, Kanye West czy Jeremy Pelt.

Na albumie "Black Radio 2" gośœcinnie występuje sama œśmietanka śœwiatowej sławy wokalistów - Common, Patrick Stump, Brandy, Jill Scott, Dwele, Marsha Ambrosius, Anthony Hamilton, Faith Evans, Norah Jones, Snoop Dogg, Lupe Fiasco, Luke James, Emeli Sandé, Lalah Hathaway i Malcolm-Jamal Warner.

Robert Glasper od dawna stoi jedną nogą w jazzie, a drugą w hip-hopie i R&B. Współpracował z Q-Tipem, raperem, na którego płycie „The Renaissance”
z 2008 roku grał na instrumentach klawiszowych i dla którego współtworzył singiel „Life Is Better” (pojawia się na nim również Norah Jones). Glasper pełni też funkcję dyrektora muzycznego zespołu koncertowego Mos Defa, a także brał udział w trasie koncertowej Maxwella, artysty R&B i wielokrotnego zdobywcy platynowej płyty.

Los Angeles Times napisał kiedyśœ, że „lista pianistów jazzowych potrafiących wrzucić odniesienia do J Dilla w cover Theloniousa Monka jest krótka, ale niewielu pianistów jazzowych jest Robertem Glasperem”, dodając, że „czuje się on tak samo swobodnie w śœwiecie hip-hopu, jak i jazzu” i chwaląc jego organiczny sposób, w jaki „buduje on mosty pomiędzy tymi dwoma muzycznymi przyczółkami”."

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"17969","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"7059","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"17970","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

"Black Radio" to materiał wyjątkowy z kilku powodów. Po pierwsze, właściwie nikt związany ze środowiskiem jazzowym do tej pory nie połączył tak umiejętnie jazzu z soulem i hip-hopem. Jedyny artysta, któremu się to udało to Roy Hargrove i jego RH Factor. Oczywiście w hip-hopie takie kolaże są na porządku dziennym, ale w jazzie wyglądały one raczej karkołomnie. Artyści, którzy brali się za takie połączenie traktowali hip-hop, czy soul bardziej jako ciekawostkę aniżeli pełnoprawny gatunek. Tu natomiast mamy ekipę, która nie dość, że na co dzień gra jazz to wychowała się na muzyce mu pokrewnej. Można więc powiedzieć, że naturalnie czuje o co w tym wszystkim chodzi.

Po drugie, na krążku udało się zebrać prawdziwych mistrzów gatunku. Mamy zatem Erykę Badu, Bilala, czy Musiq'a, ale też Mos Defa i Lupe Fiasco – po prostu żyć, nie umierać. Zabrakło, co prawda kilku nazwisk, ale pojawią się one na drugiej części. Poza tym płyta odniosła wielki sukces, nie tylko na listach jazzowych, co nawet dla samego Glaspera było wielkim zaskoczeniem.

Co ciekawe, krążek jedynie w połowie zawiera oryginalny materiał. Ten pojawi się w dużej ilości na "Black Radio 2", a na wydanej w 2012 roku płycie możemy posłuchać jak Bilal sprawdził się w "Letter To Hermione" Davida Bowie, czy Lalah Hathaway w "Cherish The Day", oryginalnie autorstwa Sade.Nawet "Smells Like A Teen Spirit" Nirvany doczekało się swojej neo soulowej wersji. Wszystko zostało zrobione z wyczuciem i smakiem. Krążek przywodzi na myśl klasycznie już dokonania artystów z kręgu Soulquarians, którzy jak sprawne oko i ucho zdążyło zauważyć, pojawiają się na płycie. Muzyka leniwie płynie z głośnika, a zwiększenie tempa ma miejsce praktycznie tylko w "Why Do We Try" w którym wokalnie udziela się Stokley Williams z Mint Condition oraz w tytułowym numerze, gdzie słyszymy wspomnianego Mos Defa. Z całego zestawu trudno tak naprawdę wybrać tą jedną najlepszą piosenkę. Każda bowiem ma w sobie to "coś".

Do zespołu też zastrzeżeń mieć nie można, bo czy to będzie Robert Glasper na pianinie, Derrick Hodge na basie, Chris Dave na perkusji (ależ on czuje tempo, nawet Questlove jest pod wrażeniem tego co na bębnach robi ten facet), czy Casey Benjamin na saksofonie i vocoderze, każdy wywiązuje się ze swojego zadania w stu procentach. Jeśli chodzi o czarne brzmienia, jest to dla mnie bezapelacyjnie płyta minionego rokui ze zniecierpliwieniem czekam na część drugą bo singiel z gościnnym udziałem Jill Scott skutecznie zaostrzył mi na nią apetyt.

Niedługo po premierze pełnowymiarowego albumu wydana została epka z remiksami, która stanowi jego naturalne rozszerzenie. "Black Radio Recovered – The Remix EP" zawiera zaledwie sześć kawałków, a praktycznie każdy z nich został zremiksowany przez innego producenta. Tylko jeden numer, umieszczone na końcu tracklisty "Dillalude #2", będące hołdem dla J Dilli, zostało zarejestrowane podczas sesji nagraniowych do oryginalnej płyty. Co można napisać o samej epce?

To kawał świetnej muzyki, która powinna zadowolić każdego kto polubił "Black Radio".  Zaczyna się remiksem "Afro Blue" autorstwa 9th Wondera. Niby nic, standardowy kawałek w stylu 9th'a, ale jednak dodaje nieco brudu do czysto brzmiącego oryginału. Wokalnie udziela się tu również Phonte, czyli dostajemy dwie niespodzianki w jednym. Jednak moim faworytem jest zdecydowanie remiks tytułowego numeru w wykonaniu Pete Rocka... Legendarny producent hip-hopowy zrobił coś co można nazwać najlepszym jego dokonaniem od lat. Bardzo dobrze wypada również "Letter To Hermione" na nowo zrobione przez samego Glaspera do spółki z Jewelsem. Piękny klimatyczny kawałek i dodatkowo rapujący Black Milk. Do tego numeru też często wracam. Dużym zaskoczeniem jest "Twice" w remiksie Questlove’a i The Roots. Jest to reinterpretacja jednego z kawałków grupy Little Dragon, a gościnnie śpiewa tu Solange Knowles, czyli zyskująca coraz większy rozgłos siostra Beyonce. Tego numeru, nawet jako coveru, nie ma na podstawowej wersji albumu.

Całość prezentuje się naprawdę wyśmienicie i jednocześnie pokazuje, jak bardzo Robert Glasper jako muzyk jest osadzony w hip-hopie i soulu i jak te wszystkie gatunki naturalnie się ze sobą łączą. Mam nadzieję, że po premierze drugiej części również pojawi się podobne wydawnictwo. Mam już nawet kilka propozycji artystów, którzy mogliby się wziąć za remiksy... Może DJ Spinna, Madlib, Flying Lotus?

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"7059","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"7060","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"7061","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"7062","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"7063","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

"Best rap performance"
Jay-Z & Kanye West - Niggaz In Paris

"Best rap song"
Jay-Z & Kanye West - Niggaz In Paris

"Best Rap/Sung Collaboration"
Jay–Z & Kanye West ft. Frank Ocean & The–Dream - No Church In The Wild

"Best rap album"
Drake - Take Care

"Best r&b song"
Miguel - Adorn

"Best traditional r&b performance"
Beyonce - Love On Top

"Best r&b performance"
Usher - Climax

"Best r&b album"
Robert Glasper Experiment - Black Radio

"Best Urban Contemporary Album"
Frank Ocean - Channel Orange

"Best gospel album"
Lecrae - Gravity

Poniżej zwycięzca w kategorii rap song i rap performance ("Niggaz In Paris) oraz r&b song - "Adorn" zagrane na żywo na gali w specjalnej wersji z Wizem Khalifą. Poniżej również tribute dla MCA z Beastie Boys zagrany przez prowadzącego galę LL Cool J'a razem z Chuckiem D, Travisem Barkerem, Tomem Morello and DJ-em Z-Tripem.