Wszystkie obejrzycie poniżej w kolejności publikacji.

Sprawdź też:

Wszystko o Hot16Challenge2 i dotychczas opublikowane zwrotki

Top 10 najciekawszych zwrotek Hot 16 Challenge - ranking

Top 10 najpopularniejszych zwrotek na Hot 16 Challenge - przypomnijmy sobie

Dobry Vibe na Trudny Czas - ruszamy z cyklem muzycznego wsparcia!

Chcesz skomentować? Przeczytaj "Zakładamy maseczki" komentarzom - i odsiewamy plucie jadem

[[{"fid":"58974","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"58975","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"58977","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

Do limitowanego wydania albumu "799919" dodany zostanie wyjątkowy element, beat-tape, za stworzenie którego odpowiada DJ Kebs.

Beat-tape oparty będzie na instrumentalach z albumu "799919", niepublikowanych bitach z 1999 roku oraz na instrumentalach, które mogliśmy usłyszeć m.in . na pierwszej płycie Obóz TA czy oficjalnym debiucie O.S.T.R.-a. Krążek dołączony będzie do wszystkich zamówionych winyli, kaset i płyt CD.

"Pewnego dnia Spinache napisał do mnie w sprawie beat-tape, na którym znaleźć miały się jego produkcje z lat 90-tych przeplatane gramofonowymi wstawkami. Jako fan tego typu tejpów zgodziłem się od razu czego efekt będziecie mogli wkrótce sprawdzać na swoich odtwarzaczach."- DJ Kebs

Premiera albumu “799919” przewidziana jest na 13 listopada. 

Tracklista:

1. Intro
2. Hot Tub
3. Duragi
4. 799919
5. DML
6. Demo
7. Coltrane
8. Fin feat. Cezet, DJ Flip
9. TOCZYTO
10. Dobre rady i opinie

Minęło parę miesięcy i... Thinkadelic jednak zagra razem!

Spinache zapowiadając swój nowy album nagrany na bitach z 1999 roku napisał bowiem:

"Historyczny moment! Z ogromną radością informuję, że na albumie "799919" pojawi się wyjątkowy gość.
Ostatni wspólny utwór nagraliśmy ponad 12 lat temu. W drugiej połowie lat dziewiećdziesiątych budowaliśmy fundamenty dzisiejszej rapowej sceny, koncertując, wielokrotnie zjeździlismy Polskę wszerz i wzdłuż, wspólnie odnieśliśmy ogromny sukces.
Moi drodzy, na nadchodzącym albumie znajdzie się utwór, w którym wystąpi Bartek/Czizz/Cezet/Serafiński, od 1996 nagrywaliśmy razem jako Thinkadelic oraz w ramach formacji Obóz TA.
Projekt "799919" jest hołdem dla złotej ery hip-hopu, ukłonem w stronę ludzi, miejsc, wydarzeń, wszystkiego, co inspirowało nas na początku naszej drogi. W 2019 nagrywamy z Cezetem rap na moim instrumentalu z 1999 i... jest ogień! Jestem zaszczycony i mega szczęśliwy, że możemy spotkać się ponownie i dać Wam coś świeżego od Thinkadelic."

Ściśle limitowane wydanie albumu "799919" można zamówić w preorderze na stronie spinache.pl/sklep

[[{"fid":"53738","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Dlaczego? Współzałożyciel Thinkadelic odkurzył swoje instrumentale, które stworzył dokładnie 20 lat temu! Coś takiego wydaje się być ewentementem na skalę światową. Jak mówi sam autor: "Album “799919” to hołd dla złotej ery hip-hopu, nawiązanie do estetyki lat 90tych, dosłownie. Spinache sięgnął do archiwum swoich niepublikowanych instrumentali z 1999 roku i wybrał z nich dziesięć kompozycji, które tworzą muzyczny fundament nadchodzącej płyty. Urodziłem się w 1979 roku, w 1999, tuż po premierze pierwszego LP Thinkadelic, pracowałem nad muzyką, która pojawiła się na płycie Obóz TA oraz na towarzyszących projektach m.in. na debiutanckim albumie O.S.T.R.-a. Mamy 2019 i czuję, że to idealna klamra, świetny czas na wypuszczenie materiału będącego podsumowaniem mojej dotychczasowej drogi, swoistym ukłonem w stronę ludzi, miejsc, wydarzeń, wszystkiego, co inspirowało mnie przez te wszystkie lata. Pisanie i nagrywanie do własnej muzyki sprzed dwóch dekad jest paradoksalnie szalenie odświeżające. Dzisiejsze próby imitowania brzmienia lat dziewięćdziesiątych są fajną podróżą sentymentalną, ja poleciałem w prawdziwą podróż, przeniosłem się w czasie i nagrywam ze Spinache z 99."

Płytę można zamówić w preorderze na oficjalnej stronie rapera i producenta. Premiera płyty zapowiedziana jest na październik, tymczasem dostaliśmy pierwszy singiel - "Duragi". 

[[{"fid":"53285","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Oto co napisał Spinache:

"Korzystając z możliwości docierania do wielu ludzi, chcę głośno powiedzieć, że jestem wk**wiony próbą ustawowego zalegalizowania przemocy domowej. Znam przemoc domową z autopsji, znam przemoc domową której doświadczali bliscy mi ludzie, dzieci, kobiety, mężczyźni. Nie ma we mnie zgody na kuriozalne zmiany, nad którymi Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej pracowało od lipca 2017. Projekt ustawy wrócił do MRPiPS, ale sam fakt tego, że ktoś próbował przepchnąć takie zapisy jest szalenie alarmujący. Nie wiadomo kiedy i w jakiej formie te same zmiany nazwane w inny sposób wrócą i zostaną przepuszczone przez tryby legislacyjne. Kolejne potwierdzenie, że należy patrzeć administracji na ręce i bacznie obserwować jej wszystkie pomysły.

Muzyka pochodzi z utworu "Parrot", wyprodukowana została przez patr00 i ukazała się na albumie "REALITY", którego premiera odbyła się w czerwcu 2017 roku. Od ponad dwudziestu lat czynnie działam na scenie muzycznej, obserwuje zmiany polityczne i społeczne. W tekstach dzielę się moimi doświadczeniami, mówię o dynamice wewnętrznej i w relacjach międzyludzkich, często pod warstwą wierzchnią znajdują się kolejne warstwy, pokazujące szerszy obraz poruszanego tematu. Jeżeli Tobie również zapaliła się czerwona lampka, kiedy usłyszałeś o tej ustawie i temat który poruszam jest dla Ciebie istotny - udostępnij mój głos dalej. Wspólnie możemy stanąć po stronie dobra i szacunku dla drugiego człowieka."

[[{"type":"media","fid":"49679","view_mode":"default","link_text":null,"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"},"fields":{}}]]

Spory jest też przekrój tematyczny - Spinache nagrał hymn dla drużyny koszykarskiej a Cira utwór na cześć bohaterskiego druha, ofiary II Wojny Światowej. Wszystkie znajdziecie poniżej, a by mieć bieżący podgląd zerkajcie do działu Video, bo serwujemy tam więcej klipów niż na stronie głównej, do tego czytelnie posegregowane wg klucza polskie/zagraniczne i daty premiery.

Otsochodzi feat. Rosalie "Nagrania (00:37)"

Kamil Pivot "Mandarynki"

Cira "Zenek"

KPSN feat. Elle "Mój Lot"

Diox feat. Malik Montana "Seks"

Dedis feat. Śliwa, Rakkaman "Dogrywka"

Kaz Bałagane feat. Szpaku "Znałem Typa"

Czesław Mozil ft. Quebonafide "Kalendarz Adwentowy"

Singiel "123Dziki (Hymn)" jest hymnem stworzonym specjalnie dla drużyny koszykarskiej Dziki Warszawa i jest to pierwsza współpraca Spinache ze światem sportu.

„Zawsze z dużym dystansem podchodziłem do hymnów pisanych dla naszej reprezentacji czy drużyn sportowych. Zaproszenie Dzików było dla mnie świetną okazją do przekroczenia tej bariery i zrealizowania swojej wizji utworu wspierającego drużynę w osiąganiu sukcesów” - mówi Spinache.

Sprawdź wszystkie najnowsze teledyski

Pjus o utworze:

"COFFEE PASTE" – (fraz.) coś letniego, bez wyrazu, zjadającego własny ogon. (por. odgrzewane kotlety)
Jak każdy z tytułów na tej płycie, COFFEE PASTE jest grą słów – nowym związkiem frazeologicznym rzucającym światło na pewne zjawiska i nadającym im nazwę. Tym razem chodzi o pewną powtarzalność w naszej kulturze/codzienności, o artystów, zachowania, poglądy, którymi wręcz na siłę chcemy się wyróżnić od reszty. Chcąc być lepsi i zdystansowani szukamy przesadnie offowych pomysłów. To tak jak z tworzeniem/zamawianiem coraz bardziej wymyślnych kaw – dochodzimy do wniosku, że coraz mniej tej kawy w kawie, a samo mieszanie jej nie ulepszy. Nowatorskie rozwiązania w końcu i tak stają się mainstreamem, który wszyscy naśladują i kopiują.”  

PREORDER albumu “Słowowtóry” w edycji specjalnej dostępny tutaj.

"Będzie… taka możliwość (śmiech). Tak naprawdę nie mam pojęcia. Z nimi jest, jak jest – przecież dlatego mnie o to pytasz. Na pewno słyszałeś Silver Gun 2. To właśnie utwór, zapowiadający nowy album.
Nie jest tak, że chłopaki nie robią jakichś tam rzeczy, ale oni zawsze musieli dojść do momentu, w którym decydowali się na wydanie płyty. To zawsze było spontaniczne, anormalne i arynkowe, dlatego miało taki vibe. Stąd ten unikalny klimat, którego nie znajdziesz nigdzie indziej. Decydowała o nim nieprzewidywalność.
Co ci mam więcej powiedzieć – sam czekam." - mówi Spinache w rozmowie z newonce.net.

Dodaje również, że "Lavorama" nadal nie została nadgryziona zębem czasu: "To ciągle aktualny album – i brzmieniowo, i rapowo. Tam naprawdę możesz znaleźć peaki niektórych artystów. Na przykład Rap Mielzky’ego czy to, co daje Reno. To są ponadczasowe rzeczy, więc słuchasz tego tak samo świeżo, jak wtedy. I nie mówię tak tylko dlatego, że mam ogromny sentyment do tej płyty."

Co więc dodać? Czekamy również!

[[{"fid":"39238","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"type":"media","attributes":{"alt":"Lavoholics - Nie ma emocji nie ma rapu (official video)","height":323,"width":430,"class":"media-element file-default"},"link_text":null}]]

Spinache, a właściwie Paweł Grabowski to kompozytor, raper, wokalista i producent muzyczny. Na polskiej scenie muzycznej działa od 1985 roku. Artysta łączy wieloletnie doświadczenie ze świeżym spojrzeniem. Niegdyś związany z hip-hopem, a od kilku lat poszukujący nowych brzmień jako solowy twórca.

W roku 2014 nakładem UrbanRec Paweł wydał swój longplay –„Spinache”. Po trzech latach artysta wraca z nowym materiałem, który ukaże się 21 czerwca. Podczas koncertu w REJSie oprócz singli „Parrot” oraz „Goldie” Spinache zaprezentuje przedpremierowo inne utwory z nadchodzącego albumu.

Klub: REJS nad Wisłą
Data: 9.06.2017
Start: 20:00

WSTĘP BEZPŁATNY / FREE

Singiel można pobrać ze strony https://spinache.pl.

Z kolei ostatni polski gracz 14. edycji „Festiwalu z Atmosferą” to Spinache! Raper znany z szyldów Thinkadelic, Obóz TA czy Eudezet Allstars zadebiutuje w sierpniu w murach Festivalparku, a towarzyszyć będą mu Stan Michalak i Spisek Jednego! Prawie 20 lat temu debiuty Molesty i Thinkadelic podzieliły polską scenę hiphopową – po jednej stronie górowała brudna, uliczna twórczość, z drugiej triumfy święciły pozytywne brzmienia. W tym roku głosy z obu krążków spotykają się na Kempie i każdy znajdzie coś dla siebie!

Zza Oceanu do Hradca wpadnie przedstawiciel hardcore rapu, współpracujący z ekipą Snowgoons członek projektu Bloodline i Empty Handed Warriors - Lord Lhus & Babylon Warchild! Obok nich do line-upu HHK dołącza reprezentacja Niemiec: AzudemSK, Döll & Mädness, Słowacji: Pil C, Torula & Sedlaci, oraz Czech: Galen i Candymane.

Na 14. edycji festiwalu Hip Hop Kemp wystąpią także między innymi Mobb Deep (USA), Ghostface Killah & Raekwon The Chef (USA), Joey Bada$$ (USA), Hopsin (USA), Yelawolf (USA), PRhyme [Royce da 5’9”& DJ Premier] (USA), Gang Starr Foundation [Jeru The Damaja, Big Shug, Lil' Dap of Group Home] (USA), Dope D.O.D. (NL), Evidence (USA), The Four Owls (UK), Expansion Team Soundysytem [Rakaa & DJ Babu] (USA) oraz polscy artyści Gruby Mielzky & Ortega Cartel, Bisz & B.O.K, VNM, Quebonafide, Dwa Sławy, donGuralesko & Szpadyskład, Pro8l3m i ekipa Alkopoligamii.

Chcecie zgarnąć darmową wejściówkę na Hip Hop Kemp z dostępem do backstage’u? Wystartowała kolejna edycja tradycyjnego konkursu opaskowego – autorzy najciekawszych fot z festiwalowymi opaskami na nadgarstkach zgarniają bilety na wielkie święto czarnych brzmień! Zdjęcia dodawajcie na Instagram z tagami #hhkpl i #dawajnakemp lub ślijcie na konkursowy adres mailowy – szczegóły na www.hiphopkemp.pl

Hip Hop Kemp odbędzie się od 20 do 22 sierpnia w czeskim Hradec Králové, zaledwie 50 km od polskiej granicy w Kudowie-Zdrój. Bilety dostępne są w internetowym sklepie www.joyStore.pl/hhk w limitowanej puli za 229 PLNów (zwykły karnet) oraz 415 PLNów (karnet VIP).

[Krystian w naszej redakcji zajmuje się przede wszystkim polskim rapem, a poza mainstreamem śledzi również mniej wyeksponowane rejony podziemia, trzymając cały czas rękę na pulsie. W samym 2014 roku słuchał imponującej liczby prawie 120 polskich albumów, co pozwoliło mu ułożyć poniższe subiektywne top 50, które dostawać będziecie przed najbliższe 5 dni a które ja sam przeczytałem z ciekawością. Przegląd to bowiem dość obszerny i przekrojowy, do sprawdzenia którego zapraszamy, zapowiadając zarazem, że to oczywiście nie koniec naszych podsumowań tego, co działo się w polskim rapie w roku 2014 a wręcz przeciwnie - jeszcze trochę przed Wami - przyp. Mateusz Natali]

Pora na trzecią dziesiątkę zestawienia.

MIEJSCA 50-41

MIEJSCA 40-31
[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20577","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]30. Jarecki & BRK "Punkt Widzenia"

Jestem fanem talentu Jareckiego. Łapię się za głowę za każdym razem, gdy słyszę ile on potrafi zrobić ze swoim głosem. Pytanie, czy swoje możliwości przekłada w stu procentach na swoją twórczość. "Punkt Widzenia" jest fajną płytą, morda się cieszy podczas słuchania takich jointów jak "Cheap Wine" i "Ring Ding Dong", a przy takim "S.O.S." ma się ochotę pójść w dzikie pogo i rozpierdalać wszystko co na drodze napotkane (BRK jako producent robi przeróżniaste rzeczy, od Jamajki do Kaliforni, od wschodu do zachodu – i w większości z nich się sprawdza!). Taka muzyka i do zabawy, i do chillu. I ma się wrażenie, że to samo przyświeca Jarkowi i Bartkowi przy jej tworzeniu. Oni wolą się nią bawić, zamiast silić się na epokowe dzieło. Czy to dobrze, czy źle? Chyba mimo wszystko dobrze, choć rozgłos mają o wiele mniejszy, niż na to zasługują.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20578","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]29. Proceente "Zupynalefkisplify"

Procent to taki swój ziomek. On ci na luzaku nawijać będzie o wietnamskich zupach, nalewce z pigwy czy zawartości swojej lodówki i to ma tak przyjazny vibe, że nie da się go nie lubić. Rap z dystansem i poczuciem humoru, choć nie stroniący również od poważniejszych tematów i refleksji. Przy czym niewątpliwą zaletą Michała jest czytelność wersów – raper nie kombinuje, a celnie opisuje rzeczywistość, bez sztucznego nadawania jej ciemnych barw... no, może tylko czasami nałoży zielone okulary. Bity też umie sobie dobrać – mocno klasycznie, ale odpowiednio różnorodnie. Osiemnaście kawałków to co prawda odrobinę za duża dawka i bywają momenty nudy, ale do większości z nich i tak wraca się chętnie i często. A zatem przestań się wczuwać, że "dykcja słaba, flow nie porywa i w ogóle technicznie nic ciekawego", bo w tym akurat przypadku zupełnie nie o to chodzi (sprawdziłem ostatnio na youtube komentarze pod klipem do "Ostatniej Szansy Meczu", bezsprzecznego przecież hitu sezonu – I don’t want to live on this planet anymore). (recenzja Jacka Balińskiego)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20579","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]28. Eldo "Chi"

Ostatnia solówka Eldo nie okupuje czołowych pozycji końcoworocznych podsumowań, bo prawdopodobnie nie taka była jej rola. Leszek jest stosunkowo niezmienny w swoim rapowym rzemiośle, ale nie jest to do tego stopnia „zastój”, że jego rapu w 2014 już nie da się słuchać. Przeciwnie. Fawola, czyli wypromowany w tym roku szerzej dzięki "Chi" producent, również zna się na swojej robocie, dlatego fani na pewno dorzucili kolejną solidną pozycję weterana do swojej kolekcji. (recenzja nr 1recenzja nr 2)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20580","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]27. Spinache "Spinache"

Podobnie jak w przypadku Procenta – nie rozumiem tych, co zarzucają Spinache’owi kwadratowość nawijki i wszelkie inne braki. To jak kupić psa i narzekać, że nie jest kotem. No może i Spinache nie jest zwinny i szybki, nie ma dziewięciu flow na minutę, ale ma za to inne cechy. Jakie? Choćby szyk i elegancja, która to, bijąca zresztą z okładki, przekłada się na swój własny sposób poruszania się po nowoczesnych bitach. A te, dodajmy, są znakomite. Dlatego nie deprecjonowałbym tej produkcji, która najpierw mnie specjalnie nie zachęcała, została odłożona szybko na bok, a dopiero po jakimś czasie przypomniała o sobie i w przeciągu całego roku przebyła całkiem sporo czasu w moim odtwarzaczu. (recenzja Macieja Sulimy)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20581","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]26. Vixen "Loco Tranquilo"

Tym razem podejmę polemikę z tymi, którzy najnowszą solówkę Vixena widzieliby zdecydowanie wyżej. Zgodzić się oczywiście trzeba z tym, że jest to dobra płyta, ale czy aż tak? Od płyt rewolucyjnych oczekiwałbym zdecydowanie czegoś więcej ponad te minimalistyczne, aż nadto klasyczne, wygładzone podkłady. Oczekiwałbym równiejszego poziomu, gdy "Frankenstein", "Ahooj", "Ręce" mają ewidentnie coś z geniuszu, a inne numery po prostu widnieją sobie na trackliście jako 'spoko kawałki'. No ale Vixen to niesamowity chłopak, to trzeba przyznać. Trzymam kciuki za znalezienie nowego wydawcy i za piąty album, który z potencjałem Darka ma szansę zostać klasykiem. (recenzja Krzysztofa Widta)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20582","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]25. Paluch/Chris Carson (PCC) "Made In Heaven"

Nie zgodzę się z Maćkiem – najlepszym albumem Palucha w karierze jest zdecydowanie "Niebo". No bo jak może być najlepszym album, który jest projektem w istocie pobocznym i który pierwotnie miał być wypuszczony za darmo do sieci w formie mixtape’u? Album, który lirycznie nie wznosi się przecież na jakieś wyżyny, ba – sam twórca ma tego świadomość i potwierdza, że było to celowe zagranie? Pewnie, że równa, bangerowa warstwa muzyczna Carsona robi robotę i to na tych agresywnych, krwiożerczych syntetykach w obstawie rozszalałych trap-świerszczy "Made in Heaven" opiera swą siłę. Pewnie, że całość wzbogacają dodatkowo ciekawi goście – niesłyszani wcześniej obok Palucha Quebonafide, KęKę, Tau, Białas, TomB. Ale żeby od razu najlepsza? Eee tam. (recenzja Macieja Sulimy)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20583","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]24. TrooM/ka-meal "Primus Luporum"

O ka-mealu było w pierwszej części dwukrotnie, więc o poziomie jego twórczości rozpisywać się nie ma co. O wiele większy problem jest z TrooMem. Zawsze w wypadku tego typu raperów (Buka, Laikike1) o często nazbyt wydumanych liryksach wypada postawić pytanie, czy w tym szaleństwie rzeczywiście jest metoda. U młodego rapera z Nowego Sącza sporo jest takich górnolotnych linijek, poetyzowania, od którego kręci się w głowie, ale czy po przesłuchaniu całego albumu możemy stwierdzić, że skleja się to wszystko w jakiś sensowny koncept? No właśnie. Licealna poezja TrooMa (nie że go obrażam – on po prostu ma 17 lat) nie jest oczywiście czynnikiem, który należy całkowicie zanegować, a usprawiedliwić alternatywnością można, jak wiadomo, bardzo dużo, stąd "Primus Luporum" z całkiem niezłym skutkiem ratuje ka-mealowy klimat, udane featy (m.in. świetni Hary i Aleksander) oraz to, że TrooM jest po prostu JAKIŚ. A to już dużo. (recenzja nr 1recenzja nr 2)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20584","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]23. Fisz Emade "Mamut"

Fisza dotyczy taka sama tendencja, z jaką swego czasu mieliśmy do czynienia przy kolejnych płytach O.S.T.R.’a – wyjątkowe względy u krytyków muzycznych nie zajmujących się szeroko pojętym hip-hopem. "Mamut" sygnowany jest marką Tworzywo, choć daleko mu do eksperymentalnych jazd spod znaku Tworzywa Sztucznego. Odlatuje również (i całe szczęście) od poprzedniego, irytującego, nachalnie beastieboys’owego wapniaka "Zwierzęcia bez nogi". Najnowsza produkcja Waglewskich balansuje na pograniczu elektro i rapu, z niewielką dawką hip-hopowej prostoty zarówno w bitach (choć te bardziej klasyczne "Bieg" i "Ślady" okazują się najmocniejszymi punktami imprezy), jak i wokalu, bo Fiszowi wyraźnie bardziej chce się tu śpiewać, niż rapować. Fisza można lubić lub nie, ale nie teksty są na tym albumie kluczowe. Chodzi o piosenki – dopracowane, rozbujane i piekielnie przebojowe, za co jak zwykle należą się ukłony w stronę mistrza Emade. Jak przystało na braci Waglewskich, płyta łechce nie-hip-hopowych słuchaczy i krytyków.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20585","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]22. B.O.K "Labirynt Babel"

Wiem, że wiele osób widziałoby "Labirynt Babel" w TOP10 i pewnie byłyby ku temu podstawy. To jak Bisz rozprawia nad kondycją współczesnego człowieka, celnie i boleśnie go punktując, oraz forma zespołu i brzmienie osiągnięte przez Oera (odnośnie wywiadu Daniela – akurat nie to miałem na myśli przyrównując album do "Ballad, Hymnów i Hitów", uznając czynnik progresu brzmieniowego jako coś zupełnie naturalnego). Klimat płyty – jak to ładnie ujął jeden z kolegów redakcyjnych: pustynny, ciężki, sypiący piachem przez każde uderzenie werbla – też można uznać jako tę podstawę. Przy całym uznaniu dla niewątpliwej jakości muzyki i lirycznego talentu Bisza… cóż, znalazło się te dwadzieścia albumów, które potrafiły mnie ująć w nieco większym stopniu. (recenzja)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20586","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]21. Tede "#kurt_rolson"

Jest swag, jest hajs, jest przekaz (Michu), jest trap... Tede wie jak trafiać do ludu. I jest wyjątkowo nadpobudliwym MC, który nie potrafi powstrzymać się przed tym, żeby znowu na kolejny album wrzucić prawie trzydzieści numerów. I kto to wszystko przyjmie? "#kurt_rolson" jest niewątpliwie świadectwem gigantycznego progresu Tedzika, a 2014 ostatecznie mogę określić rokiem jego zwycięstwa w zimnej wojnie z Peją (hot16, akcja z podstawianiem autobusów po słuchaczy z Poznania na warszawski koncert)… ale nie, to wielkie zbiorowisko utworów na pewno nie stanowi równej, niszczącej całości, którą można by było z czystym sumieniem określić płytą roku. (recenzja Piotra Zdziarstka)

MIEJSCA 20-11 JUŻ JUTRO

Mimo że płyta ukazała się parę miesięcy temu to ostatnio dzieje się wokół niej więcej niż w okolicach premiery (m.in. występy Spinache'a w Dzień Dobry TVN czy Pytaniu na śniadanie) - z czego to wynika? Czy Spinache czuje się na tej płycie bardziej raperem czy producentem? Jak doszło do współpracy z Maffashion przy klipie do "Cyklu"? Jak wyglądał proces powstawania "Gdzie Jest M"? Czy na horyzoncie szykuje się coś nowego od Lavoholics? Czy można spodziewać się drugiego koncertu Lavo w stylu tego z Palladium? Czy nazwanie ostatniej płyty po prostu "Spinache" to swoiste "nowe otwarcie"? O tych i innych kwestiach w naszym wywiadzie.

Rozmawiał: Mateusz Natali

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"19691","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Co ma nam do dodania info prasowe?

Spinache zmienił się na zewnątrz, to widzisz. Co więcej, nie ma problemu, żeby o tym opowiedzieć. Na swojej płycie szczerze mówi o wszystkim co przeszkadzało, co zatrzymywało i co opóźniało. O wszystkim, co przeżył zanim pojawił się takim jakim jest teraz. Czy ta droga już się dopełniła, droga do samego siebie? Czy może „doskonalenie siebie” trwa nadal?

Wsłuchaj się w słowa, które kieruje do Ciebie Spinache:
"Otwieram drzwi do moich doświadczeń
Choć cienie przeszłości obserwują mnie bacznie
Chodź, tych kilka kroków dalej, idziemy jeszcze głębiej
Chcą głośnych efektów, gdzieś w kanale mocni w gębie”

Niesiesz słowa „Cyklu” w sobie, może nawet wypowiadasz je na głos, może wręcz krzyczysz, a może tylko wyszeptałeś je w ciszy, nie chcąc, żeby ktokolwiek je usłyszał:
"Po co się z tym męczyć i bawić w sentymenty, to już nie to miejsce i czas
Źli udają świętych i krzyczą o wyklętych, wiesz, że wróci wszystko, co dasz.”

Wydarzenie na facebook'u

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"17565","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

1. Życiowe motto lub ulubiony cytat, który byłbyś w stanie sobie wytatuować
Piję życie do dna #PZDD

2. Największy życiowy sukces
Dzisiaj jest moim największym sukcesem. Wszystkie dotychczasowe sukcesy pozwoliły mi znaleźć się tu i teraz.

3. Największa życiowa porażka
Nic się nie dzieje bez przyczyny, każde niepowodzenie jest ważnym doświadczeniem i może stymulować zmiany. Z dzisiejszą świadomością, wiele wydarzeń, które powierzchownie można rozumieć jako porażki i coś złego, widzę jako dobre i bardzo adekwatne.

4. Pierwszy sportowy idol
W zasadzie nigdy nie miałem sportowego idola. Sport, który wywarł na mnie duże wrażenie, to skateboarding. Pierwsze filmy oglądane z VHS, Plan B, Rodney Mullen.

5. Ulubiony film
Kiedyś Blade Runner z Harrisonem Fordem i świetną muzyką Vangelisa, później Adwokat Diabła lub American Beauty, dziś zdecydowanie Samsara.

6. Ulubiona książka
Bucay Jorge  “Pozwól że ci opowiem”

7. Ulubiony alkohol
Wszystko zależy od kontekstu, lubię Pastis, czerwone wino (ulubione szczepy to Syrah i Pinotage), czasem piwo pszeniczne.

8. Najważniejsza część garderoby
Spojrzenie, uśmiech, buty

9. 3 cechy idealnej kobiety
3 cechy idealnego człowieka?

10. 3 najpiękniejsze kobiety świata
Spotykam w życiu wspaniałe i piękne kobiety, nie czuję potrzeby wybierania trzech naj.

11. Gdybyś miał powiesić na ścianie jeden plakat to byłby to…
Grafika z okładki albumu “Dangerous” Michaela Jacksona lub poster Odysei Kosmicznej Stanleya Kubricka.

12. Wymarzony samochód
Może być Aston Martin w wersji Q Branch.

13. Miasto, które najbardziej chciałbyś odwiedzić
Z oczywistych powodów czekam na możliwość odwiedzenia Montrealu, dorzucę jeszcze Marsylię i Madryt.

14. 3 płyty, które zabrałbyś na bezludną wyspę
Miles Davis “Kind of Blue”, ATCQ “Midnight Marauders” i “Koncerty brandenburskie” Jana Sebastiana Bacha.

15. Najważniejszy z jakiegoś powodu numer muzyczny w Twoim życiu
Ten, który aktualnie piszę.

16. Najbardziej szalone wspomnienie związane z rapem
Części szalonych wydarzeń nie pamiętam, były tak szalone, że przykryła je mgła ;) Pamiętam jedno wydarzenie, koncert Lavoholics w Palladium, wszystko działo się szybko, spontanicznie. W całym tym wirze udało nam się zrobić coś, co od samego początku wydawało się niemożliwe, było w tym dużo szaleństwa.

17. Najbardziej szalone wspomnienie imprezowe
Klub w ogniu, ja trzeźwy, gwarancja szalonych wspomnień.

18. Czasy szkoły to…
Ze względu na mój stosunek do systemu edukacji, czas, w którym próbowano mnie czegoś nauczyć, wykorzystałem na rozbudowywanie swojego potencjału. Większości wiedzy wkładanej wtedy do głowy nie pamiętam, pamiętam za to spotkanych ludzi i wydarzenia, które nas łączyły.

19. Idealny scenariusz na weekend
Idealny scenariusz to brak scenariusza. Lubię zupełnie bez planu znaleźć się w nowym miejscu z ciekawymi ludźmi i czerpać z tego jak najwięcej. Moje dni weekendowe nie różnią się zbytnio od każdego innego dnia.

20. Najbardziej w ludziach denerwuje Cię…
To, co tak naprawdę jest odbiciem jakiejś części mnie, każdy taki impuls traktuję jak cenną wskazówkę i możliwość rozwoju.

21. Gdyby nie rap to…
Gdybym miał realizować się inaczej niż muzycznie, wybierałbym między gotowaniem, obrazem (od grafiki do video) i aktorstwem. Na szczęście nie muszę wybierać i każdą z podanych alternatyw rozwijam bez potrzeby rezygnowania z muzyki.

O „żywe smaczki", podczas zwrotki gospodarza, zadbał zespół Mimi Manú, a video to dzieło ekipy Evil Eye Studio.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"10800","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Z dniem 15.01.2014 wspólnie podjęliśmy decyzję o rozwiązaniu współpracy wydawniczej. Jednocześnie informujemy, że zwieńczeniem naszej współpracy będzie teledysk do utworu "Podpalamy Noc" remix, z gościnnym udziałem Kajmana, 2stego i Gedza. Utwór promował będzie składankę "Rap Najlepszej Marki". Premiera klipu niebawem. Życząc sobie kolejnych sukcesów, będziemy wzajemnie kibicować naszym działaniom."

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4586","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

-"Moja interpretacja „Szukam Wiatru" to delikatny ukłon w stronę polskiej muzyki rozrywkowej z przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Przygotowując remix chciałem zbliżyć się do klimatu polskich albumów wydawanych na winylu. Klasyka, której słuchałem z tłoczeń Pronitu i której wpływy nadal można znaleźć w mojej muzyce" - dodaje artysta. 

Nowy utwór duetu „ Podpalamy noc”, który właśnie pojawiają się w sieci i na singlu, jest sygnowany przez jedną z najważniejszych wytwórni hip-hopowych w Polsce (więcej informacji na ten temat do końca marca 2013).

Red & Spinache poznali się w 1998 roku, podczas koncertu Thinkadelic (pierwsza formacja Spinache) w Krakowie. Potem współtworzyli grupę Obóz TA, z którą nagrali dwa albumy. W 2004 roku, artyści postanowili rozpocząć prace nad pierwszym albumem Red & Spinache. W 2005 roku duet podpisał kontrakt z wytwórnią Universal Music Polska i wydał w niej album „7 Rano". Płyta została świetnie przyjęta. Single  - „Uwierz mi” z  gościnnym udziałem saksofonisty Kuby Raczyńskiego, „Wczoraj” z partią wokalną wykonaną przez Marka Dulewicza z formacji Bakflip i Łukasza Lacha z zespołu L.Stadt i „Kochać” z gościnnym udziałem Moniki Kuszyńskiej z Varius Manx - pojawiły się na wysokich miejscach list przebojów. Wraz z sukcesem muzycznym przyszły zaproszenia do udziału w największych wydarzeniach muzycznych w kraju m.in.: na Festiwal w Opolu, Top Trendy czy Eska Music Awards.

W sierpniu 2006 ukazał się pierwszy singiel promujący drugą płytę duetu „Poznać twoją matkie”. Dowcipny i autoironiczny utwór oraz komiczne wideo okazały się idealną kontynuacją dotychczasowych działań Red & Spinache. Drugi album duetu „8 Rano” miał swoją premierę w lutym 2007. Singlem promującym płytę został utwór „International Love” z gościnnym udziałem J-Ro (członka legendarnej grupy Tha Alkaholiks z Los Angeles) i Łukasza Lacha z zespołu L. Stadt. We wrześniu 2008 ukazał się utwór „Biegnij”, promujący trzecią płytę Red & Spinache  „9 Rano”, zaś w pierwszej połowie 2009 roku Spinache  podjął decyzję o rozwiązaniu duetu. 

Dotychczas (2006-2009) duet Red & Spinache, umieścił sześć piosenek na najwyższych miejscach radiowych list przebojów w polskich rozgłośniach:

1/ Red & Spinache - Poznać twoją matkę
2/ Red & Spinache - Wczoraj
3/ Red & Spinache - Uwierz mi
4/ Red & Spinache - Kochać
5/ Red & Spinache - Kości rzucone
6/ Red & Spinache - International love