Zaczynamy od Doe Boya i krążka zatytułowanego "BEEZY". Na płycie raperowi z Atlanty udało się zebrać listę mocnych gości, takich jak Babyface Ray, Don Toliver czy Krazie Bone i Bizzy Bone z Bone Thugs-n-Harmony. Oprócz tego swój nowy materiał producencki wypuścił Statik Selektah. "Round Trip" to aż dwadzieścia numerów, a usłyszymy w nich prawdziwą ekstraklasę emcees - np. legendy z Wu-Tang Clanu, Joeya Bada$$a, AZ, Cormegę czy Benny'ego The Butchera i Conwaya The Machine.

Swoje rzeczy w zeszłym tygodniu wydali również 7xvethegenius & DJ Green Lantern ("The Genius Tape"), Boldy James & ChanHays ("Prisoner Of Circumstance"), Dillon & Diamond D ("Uncut Gems"), BLK ODYSSY ("DIAMONDS & FREAKS") czy związany z Sa-Ra Creative Partners i produkujący dla Krondona, Blu i Jurassic 5 Shafiq Husayn, który nagrał kolejny w swojej karierze neo soulowy projekt "So Gold". Na koniec warto dodać, że pod koniec poprzedniego jeszcze tygodnia ukazała się wspólna epka gwiazd brytyjskiej sceny, czyli Dave'a i Central Cee ("Split Decision"). Wszystkie tracklisty, streamy i okładki do sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczególnych nowości:

Doe Boy "BEEZY"

Statik Selektah "Round Trip"

7xvethegenius & DJ Green Lantern "The Genius Tape"

Boldy James & ChanHays "Prisoner Of Circumstance"

Dillon & Diamond D "Uncut Gems"

W zestawieniu ominąłem najgłośniejsze pozycje takie jak płyty Nasa, Cypress Hill, Snoop Dogga czy Logica, bo jeśli zaglądacie w ten artykuł to zapewne zdążyliście je już przesłuchać.

Joey Bada$$ - 2000

Joey wrócił po 5 latach przerwy - i to jak! Do pomocy nad sequelem swojego debiutanckiego mixtape'u "1999" zaprosił m.in. Statika Selektah a płyta aż kipi od klasycznego klimatu. Nie ma się też w ogóle wrażenia odgrzewania kotleta - bity nawiązują do brzmień przełomu wieków, ale pełno tu świeżej energii, mocnych linijek, lirycznego ognia i szczerych emocji. Świetny krążek i piękny ukłon dla brzmienia starego Nowego Jorku. [Mateusz Natali]

Meyhem Lauren & Daringer "Black Vladimir"

Meyhem Lauren nie dość, że sam jest dobrym raperem, to ma jeszcze szczęście do współpracy z naprawdę świetnymi producentami. Do tej pory mógł sobie wpisać na konto płyty z DJ'em Muggsem, Buckwildem czy Harrym Fraudem, a w 2022 doszedł mu pełen album ze związanym z Griseldą Draingerem. Na "Black Vladimir" przenosimy się w świat gangsterki i luksusu dzięki obrazowej nawijce, a także ciężkim samplowanym bitom z mocnymi bębnami, które powinny zadowolić największych miłośników 90'sów płaczących, że już nie robią tego w Wielkim Jabłku tak, jak kiedyś.

Roc Marciano & The Alchemist "The Elephant Man's Bones"

Wspólny krążek Alchemika i Roca wydawał się tylko kwestią czasu. Panowie lubią ze sobą współpracować, że przypomnę tylko epkę Gangrene "Greneberg" z 2011 roku. Po singlach, jakie później nagrywali na "Yacht Rock 2" czy chociażby na "Bread", wreszcie postanowili zaszyć się w studio na dłużej i wysmażyli album "The Elephant Man's Bones". Nie ma co ukrywać, że jest to jedna z ciekawszych propozycji, jakie zaserwował nam ubiegły rok. Dużo gangsterskich historii, dilerki, bragga i pimpingu podanych leniwym, monotonnym, ale hipnotyzującym flow Marciano, na naprawdę ciekawych bitach. Jeśli chcecie posłuchać, jak mogłaby brzmieć ścieżka dźwiękowa do jakiegoś nowego filmu Martina Scorsese, to śmiało sprawdzajcie ten krążek.

Larry June "Spaceships On The Blade"

Kiedy Larry coś wydaje, można być pewnym, że będzie to dobrej jakości. Nie inaczej jest w przypadku jego nowej solówki "Spaceships On The Blade". Lato się skończyło i zaraz mamy końcówkę zimy, ale żeby sobie ją trochę ocieplić, odpalcie ten album, pełen west coastowych klimatów i chilloutowego vibe'u. Dla mnie to zdecydowanie jedna z najlepszych pozycji w tym roku. Wracam do niej regularnie, a takie numery jak "Don't Check Me", "Brand New Machinery" czy "Larry's Diner" to prawdziwe perełki. Na płycie znajduje się też kosior na bicie Alchemista zatytułowany "Breakfast In Monaco". Stanowi on świetny prognostyk przed mającą się pojawić niedługo wspólną płytą obydwu panów

Diamond D "The Rear View"

Diamond trzyma się całkiem nieźle. Kiedy wielu weteranów zawiesza majka na kołku, on wciąż jest aktywny. Tym razem legendarny producent i MC związany z D.I.T.C. postanowił przypomnieć o sobie nową solówką pt. "The Rear View". Większość bitów zrobił oczywiście sam, ale zdarzyło mu się też oddać stery innym mistrzom, między innymi dawnemu współpracownikowi Dr. Dre Focusowi, który wysmażył świetny podkład od singlowego "Live My Life".

Cormega "The Realness II"

Legenda z Queensbridge wraca z sequelem swojego klasycznego debiutu z 2001 roku. Na "The Realness II" znajdziemy odniesienia do oryginalnego materiału, jak np. "Her Name" czy "The Sagas Resumes", które są kontynuacjami znanych w dyskografii Megi kawałków "American Beauty" i "The Saga". Udało się też zaprosić kilku producentów, którzy współpracowali przy pierwszym "The Realness", między innymi Havoca odpowiedzialnego za bit do singlowego "Essential". Dzieje się tu dużo dobrego, jednak prawdziwym highlighterm jest utwór z gościnnym udziałem samego Nasa! Cormega i Nastradamus byli przyjaciółmi, później ich drogi się rozeszły i nie szczędzili sobie ostrych słów na mikrofonie, ale wspólna nagrywka na "King's Disease" pokazała, że topór wojenny został zakopany, a teraz dostaliśmy klimatycznego sztosa w postaci "Glorious", gdzie obydwaj panowie dostarczają mistrzowskie zwrotki.

Mount Westmore "Snoop, Cube, 40, Short"

Snoop Dogg, Ice Cube, E-40 i Too Short połączyli siły i wydali długo zapowiadany album. Dostaniemy tu mieszankę klasycznego westowego brzmienia rodem z LA i basowych klimatów prosto z Bay Area. Jest zatem tradycyjnie, jak na tamte rejony, ale nie brakuje też nieco nowszych klimatów np. w zamykającym tracklistę "Mash". Część chciałaby, by ta czwórka poszła już pakować mandżur i zbierać się na emeryturę, ale ten krążek brzmi zaskakująco dobrze. Możnaby się czepiać o parę rzeczy, np. jeden czy drugi wers Too Shorta albo końcówkę zwrotki Ice Cube'a w "Have A Nice Day", ale pomimo tych zgrzytów jest do czego wracać.

Bun B & Cory Mo "Mo Trill"

Kolejne płyty Buna B to wciąż oznaka dobrej jakości. Jego nowa propozycja nagrana ze starym dobrym ziomem Corym Mo, to powrót do klasycznych dźwięków contry rap tunes. Puszczając ten krążek, ma się wrażenie jakby UGK się odrodziło, tylko że już bez Pimpa C w składzie. Na całej płycie Bun pokazuje jak w tej grze zestarzeć się z klasą. Nie stroni od ważnych społeczno-politycznych kwestii, ale też znajduje miejsce na nieco luźniejsze tracki w stylu "Feel Good", który zawsze dobrze puścić by poprawić sobie nastrój. Kończąc dodam tylko, że tytułowe "Mo Trill" to jeden z najlepszych openerów w tym roku.

Conway The Machine "God Don't Make Mistakes"

Długo zapowiadane "God Don't Make Mistakes", debiut Conwaya w majorsie, w końcu się ukazał i robi naprawdę spore wrażenie. Wszystkim, którym wydawało się, że chłopaki z Griseldy zjadają własny ogon, poleca  się sprawdzenie tego albumu, także dlatego, że tutaj, jak i zresztą na poprzednim wydawnictwie, raper wychodzi poza utarte schematy, do jakich zdążył nas przyzwyczaić. Muzycznie jest różnorodnie, tematyka stała się miejscami bardziej osobista, co słychać w takich kawałkach jak "Guilty" czy "Stressed".

Phife Dawg "Forever"

Phife Dawga już z nami nie ma, ale jego muzyka wciąż żyje. Pośmiertna płyta członka A Tribe Called Quest zatytułowana "Forever" to zarazem drugi solowy krążek rapera i swego rodzaju hołd dla jego osoby. Album powstawał przez około dziesięć lat. Phife zdążył nagrać większość jeszcze przed śmiercią, a później pieczę nad dziełem przejął jego przyjaciel i producent DJ Rasta Root. Zebrał, to co Five Foot Assassin spisał w swoich notatkach i według tych "wytycznych" dokończył projekt. Rezultatem jest trzynaście klasycznie brzmiących numerów na bitach między innymi J Dilli, Khrysisa czy 9th Wondera, więc fani tradycyjnego podejścia do hip-hopu powinni być zadowoleni. Smaczkiem jest gościnka legendarnej soulowej wokalistki Angeli Winbush.

Kool G Rap "Last Of A Dying Breed"

Kool G Rap powraca jako ostatni prawdziwy raper. Tym razem zaprosił do współpracy swojego dobrego kumpla Domingo, by ten zajął się produkcją całości materiału. Pomagają mu między innymi Royal Flush, AZ, ale również uwaga, uwaga, Big Daddy Kane, Grandmaster Caz i Marley Marl. Młodzi fani pewnie pomyślą sobie, że stężenie rapowej geriatrii wywaliło skalę, ale to po prostu płyta zdecydowanie dla fanów starego, dobrego NY i z całkiem zresztą niezłymi singlami.

To Wy wybierzecie osoby, do których trafią statuetki na piątej oficjalnej gali Popkillerów, która już 12 kwietnia 2023. Głosy oddawać możesz w poniższej ankiecie, czas jest do 15.03. do 23:59.

• Regulamin

Zaczynamy od Larry'ego June'a i jego "Spaceships On The Blade". To dwadzieścia świeżych numerów z gościnnymi udziałami między innymi 2 Chainza, DUCKWRTH'a czy Babyface Raya i na produkcji, chociażby Cardo, Jake One'a, The Alchemista, DJ'a Fresha i Turbo. Nowym projektem zaatakował również Azizi Gibson. Na "You Reap What You Sew" usłyaszymy np. Freddie'ego Gibbsa i Issę Golda. Do tego kolejną płytę, zatytułowaną "Better Than Drugs", przygotował B.o.B.

Co poza tym? Ze świeżymi rzeczami wjechali Internet Money ("We All We Got EP"), Diamond D ("The Rear View"), YBN Nahmir ("Faster Than Car Music EP"), STS & RJD2 ("Escape From Sweet Auburn"), Scotty ATL ("Candler Road To Melrose"), a dla miłośników brytyjskich klimatów mamy Aitcha z debiutanckim albumem "Close To Home". Wszystkie tracklisty, streamy i okładki to sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczegónych nowości:

Larry June "Spaceships on the Blade"

Azizi Gibson "You Reap What You Sew"

B.o.B. "Better Than Drugs"

Internet Money "We All We Got"

Diamond D "The Rear View"

YBN Nahmir "Faster Car Music EP"

STS & RJD2 "Escape from Sweet Auburn"

Scotty ATL "Candler Road To Melrose"

Aitch "Close To Home"

[[{"fid":"74751","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"74752","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"74753","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"74754","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"74755","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

[[{"fid":"74756","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

[[{"fid":"74757","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

[[{"fid":"74758","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

[[{"fid":"74759","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"9":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"9"}}]]

Od tego czasu minęło 7 lat a ja miałem możliwość usiąść przed kamerą z takimi artystami jak 50 Cent, Mobb Deep, G-Eazy, Kid Ink, Machine Gun Kelly, KRS-One, Big Daddy Kane, Macklemore i wieloma innymi, ale nadal uważam, że to właśnie ta rozmowa jest najlepszym wywiadem jaki kiedykolwiek ukazał się na Popkillerze. Zazwyczaj wywiady zagraniczne robione są w biegu, ze ścisłym czasowym ograniczeniem - tutaj piątka z NY miała dla nas praktycznie cały dzień odpowiadając na rzekę pytań, a po 100 minutach rozmowy zabraliśmy Diamonda D do warszawskich sklepów z winylami, by skończyć wieczór w studiu Erem razem z O.C., A.G. i HIFI Bandą, co zaowocowało numerem "Warsaw Outdoors".

Niesamowita historia i niesamowity materiał, który publikujemy wreszcie na YouTubie (do tej pory dostępny był tylko w częściach na naszym starym kanale Vimeo) - specjalnie z okazji nadchodzącego w tym tygodniu koncertu D.I.T.C. na Hip Hop Kempie a także weekendu połączonego z 44 urodzinami hip-hopu. Idealne video na wieczór, ogląda się to jak mocno zajawkowy hip-hopowy dokument, łapcie więc i miłego oglądania!

Oto info, o czym posłuchacie w poszczególnych częściach:

Cz.1 - (do 0:15:22) podtytuł - "Wiele osób nagrywa, ale mało robi muzykę"

Czego D.I.T.C. oczekiwali po występie na OCF, czy planowali udać się na winylowe łowy, co uważają o dzisiejszym nowojorskim rapie i jego kryzysie. Usłyszycie, co nazywają swoim największym osiągnięciem, na czym polegają medialne schematy i hipnoza, kto chce być numerem 1 a kto numerem 2 czy w końcu - kto tylko nagrywa kawałki a kto robi muzykę. Cała piątka została wybudzona specjalnie na wywiad, dlatego potrzebowała chwili, żeby się rozkręcić, ale jak już do tego doszło to digginowcy powiedzieli nam masę ciekawych rzeczy.

Cz.2 (0:15:22-0:32:27) - "Chcesz sukcesu, to najpierw daj coś od siebie"

W części drugiej o swoich największych osiągnięciach opowiedzą Finesse i Boogie Blind, Lord w obszerny i emocjonalny sposób wyjaśni też w jaki sposób darmowa muzyka psuje rynek i powie, dlaczego póki co niemożliwe jest ukazanie się trzeciej płyty Big L'a, nad którą pracowali z Premierem (bo niedawne "Return Of The Devil's Son" to kompilacja puszczona bez jego udziału)... A.G. przypomni czasy, gdy sprzedawał pierwsze demówki z bagażnika i porówna je z dzisiejszym undergroundem a Diamond opowie o planowanej wspólnej płycie z Pete Rockiem i poprzedzających ją planach...

Cz.3 (0:32:27-0:46:06) - "Bez inspiracji i ognia nie ma co nagrywać"

W trzeciej częsci w ogniu pytań postawiliśmy O.C. Jak wygląda kwestia z zapowiadaną od 2007 solówką? Na czym polegało zamieszanie z premierą "Starchilda"? Którą ze swoich płyt najbardziej ceni? Ale inni członkowie także dorzucili od siebie parę ciekawych rzeczy. A.G. opowiedział, jak czuł się po usłyszeniu bitu do "Next Level" w 8 Mili... Finesse, niegdyś ceniony uliczny freestyle'owiec, opowiedział, co daje freestyle młodym raperom. Diamond wyjaśnił, czy czuje się bardziej raperem czy producentem. Usłyszeliśmy też conieco o filmach Grindhouse i Quentinie Tarantino.

Cz.4 (0:46:06-0:58:33) - "Ludzie muszą dać ci dorosnąć jako artyście"

Finesse odpowie czemu z rapera przerodził się w producenta. Diamond wspomni o relacjach, jakie łączą go obecnie z Fat Joe. A.G. doda conieco o tym, jak współpracowało się z Madlibem czy J. Dillą...
Wyjaśni też, dlaczego "Everything's Berri" ukazało się praktycznie bez żadnej promocji i czy był to celowy zabieg. Razem z O.C. wspomną jak doszło do kooperacji z Marco Polo a Andre doda na koniec, dlaczego wchodził siedem pięter bez windy by dograć się za free.

Cz.5 (0:58:33-1:14:37) - "Big L zawsze wiedział, czego chciał"

Piąta część naszego wywiadu z D.I.T.C. to bez wątpienia jedna z najciekawszych i z tych, które wspominam z największym sentymentem. Finesse opowiedział jakie było jego pierwsze wrażenie po usłyszeniu Big L'a i zabrał nas (razem z GoogleMaps) w podróż przez pół miasta, jaką musiał przebyć, by odebrać Lamonta ze szkoły i freestyle'ować z nim przez pół dnia. A.G. wspomniał o swoich wrażeniach, gdy pierwszy raz usłyszał "Ebonics" z samochodowych głośników...
Wyjaśnił też dlaczego L był taki wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju, w końcu obaj zdradzili jaki Lamont Coleman był prywatnie, jak różnił się jego publiczny image od tego, jak zachowywał się wśród znajomych i czemu miał talent do wplątywania się w kłopoty a także - co przypuszczalnie by robił, siedząc z nami przy stole w trakcie tego wywiadu. Usłyszeć coś takiego z pierwszej ręki o swoim ulubionym raperze - bezcenne.
Ale to nie wszystko - usłyszycie też o zaniku znaczenia wiarygodności i autentyczności w dzisiejszym rapie, patrząc na historię Ricka Rossa oraz dowiecie się, jaki pogląd mają na to digginowcy.

Cz.6 (1:14:37-1:25:22) - "Nie uznajemy publicznego prania brudów"

Czy digginowcy pamiętają jakieś konflikty w D.I.T.C., podobne do tych w G-Unit czy Terror Squadzie? Jak wyglądają obecne stosunki z Fat Joe i dlaczego lepiej trzymać język za zębami?
Czy O.C. wciąż trzyma się z chłopakami z Organized Konfusion? Czy uważa, że poprzez zaproszenie Statika Selektah na "Starchilda" pomógł jego talentowi wybuchnąć? Czemu Diamond postanowił na "Huge Hefner Chronicles" sięgnąć po bity innych producentów?

Cz.7 (1:25:22-1:37:31) - "Rap musi być różnorodny"

Czy mimo tego, że dzisiejszy rap uznają za gorszy niż ten sprzed dekady mają jakichś faworytów spośród młodych MC? Kto i dlaczego potrafi ich zainspirować? Dlaczego rapgrze potrzebni są tacy ludzie jak Kid Cudi a nawet Soulja Boy? Dlaczego lepiej nie wkurzać Joe Buddena? Usłyszycie też w jakim stopniu digginowcy opanowali język polski i czemu mieliśmy przy okazji tego wywiadu duże szczęście.

Podziękowania, dla tych którzy pomagali przy operacji "wywiad z D.I.T.C.": dla Daniela Wardzińskiego (który wymyślił też część pytań a niefortunny zbieg okoliczności sprawił, że nie mógł przeprowadzić wywiadu razem ze mną), Marcina Natali, Janka Bełeziny i Dawida Bartkowskiego za pomoc z tłumaczeniem, dla Adama "Fubu" Mizery, Rafała Tuszyńskiego i Michała Rzepki za zdjęcia, dla Jacka Kowalczyka za nagranie i zmontowanie samodzielnie całego materiału (!) a także dla Airport Hotel Okęcie za użyczenie eleganckiej sali konferencyjnej oraz dla organizatorów Outline Colour Festival za sprowadzenie D.I.T.C. do Polski.

[[{"fid":"40111","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"type":"media","attributes":{"alt":"D.I.T.C. - 100min interview with O.C., A.G., Lord Finesse, Diamond D, Boogie Blind (2010, Popkiller)","height":323,"width":430,"class":"media-element file-default"},"link_text":null}]]

[[{"fid":"40112","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"type":"media","attributes":{"alt":"Najlepszy wywiad w historii Popkillera wjeżdża na Youtube!","height":323,"width":430,"class":"media-element file-default"},"link_text":null}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"22538","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Kiedy po wielu latach słuchania rapu dotarłem do dyskografii Kane'a, słuchając szczególnie pierwszych płyt miałem dziwne poczucie, że znam teksty chociaż kawałek słyszę pierwszy raz. Ilość wykorzystanych przez DJ'ów linijek z "Just Rhymin' WIth Biz", "Ain't No Half Steppin" albo "Raw" jest wręcz przytłaczająca. W rozwinięciu znajdziecie więc ograniczony do 10 pozycji wybór, który wyjaśni jak wielu artystów chciało mieć ten wyjątkowy głos w swoim kawałku. W zestawieniu głównie rzeczy starsze (i ultraklasyczne), ale nie zapominajmy, że cuty i follow-upy pojawiały się też m.in. w "My Chick Bad" Ludacrisa, "Arrival" Atmosphere czy "Nostalgii" Marco Polo.

Gang Starr "Manifest"

Singiel z pierwszego albumu Gang Starra "No More Mr. Nice Guy" zatytułowany "Manifest" to jeden z pierwszych (i zdecydowanie nie ostatnich) przypadków, kiedy DJ Premier wykorzystuje próbki wersów Kane'a. W tym wypadku jest to oczywiście "words that I manifest" z numer "Word To The Mother (Land)" z "Long Live The Kane". Płyty Gang Starra są zresztą bardzo bogate w cuty z Kane'a. Pojawia się m.in. w "Step In The Arena", "Mass Appeal" czy "PLAYTAWIN".

Kool G Rap & DJ Polo "Poison"

Kiedy w 1989 roku kumpel Kane'a z Juice Crew debiutował w duecie z DJ'em Polo albumem "Road To The Riches" w jednym z numerów "Poison" wykorzystali cuty z numeru "Just Rhymin' With Biz", który do dziś jest jednym z najczęściej cutowanych tracków ever. W tym wypadku akurat chodził o Biza wrzeszczącego "fooonky", ale dalsza dyskografia roi się od kolejnych DJ'skich cytatów. BDK z kolei na końcu numeru dostaje swoje pozdrowienia w shoutach G Rapa.

Lord Finesse & DJ Mike Smooth "Strictly For The Ladies"

O follow-upie do ikony Cold Chillin' nie zapomnieli również Lord Finesse & DJ Mike Smooth. Singlem z ich debiutanckiego i absolutnie klasycznego "Funky Technician" było "Strictly For The Ladies" do którego cuty z Kane'a pasowały jak ulał. Padło na wersy ze "Smooth Operator" - "now girls, step up to this".

LL Cool J "Mama Said Knock You Out"

Kolejny z ulubionych numerów Kane'a wśród DJ'ów to debiutancki, ultraklasyczny singiel "Raw". Właśnie ten jeden wyraz kręci się na gramofonach w jednym z najbardziej rozpoznawalnych singli LL Cool J'a - "Mama Said Knock You Out". RAW!

Diamond & Psychotic Neurotics "Best Kept Secret"

Jeden z najlepszych producentów za mikrofonem w historii - Diamond D, członek D.I.T.C., w genialnym singlu z debiutanckiego krążka "Stunts, Blunts & Hip-Hop" wykorzystał w refrenie klasyczny wers "If rapper tries to diss I crush a motherfucker".

Pete Rock & CL Smooth "I Get Physical"

Cuty z Kane'a stały się niezwykle popularne wśród najlepszych z najlepszych. Pete Rock w szczytowej formie korzystał z nich bardzo często. Najlepszym przykładem jest kapitalne "I Get Physical" z wydanej w 1994 roku płyty duetu Pete Rock & CL Smooth "Main Ingredient". Tytułowy cut stylowo wkomponowany w refrenie pochodzi oczywiście z "Just Rhymin' With Biz".

Redman "Can't Wait"

Wybitny singiel z jednej z najlepszych płyt Redmana - wydanego w 1994 r. "Dare Iz A Darkside" również okraszono głosem Kane'a. W czasie, kiedy wjeżdża cudowny refren z Mary Jane Girls ("I can't wait to get it on"), słyszymy "check it out y'all and keep on". Skąd jeśli nie z "Just Rhymin' With Biz"?

Biggie "Ready To Die"

Szczerze mówiąc, trochę zaskoczyło mnie, że w porównaniu z innymi artystami, u Biggiego akurat cutów z BDK'a było mniej. Właściwie nie było w ogóle. Poza tym jednym momentem z tytułowego kawałka debiutanckiego krążka grubasa z Bed-Stuy. Na samym początku "Ready To Die" słyszymy krótkie, ale bardzo charakterystyczne "I'm ready" wycięte z momentu przed wjazdem Kane'a w "Ain't No Half Steppin".

AZ "Rather Unique"

"Rather Unique" - wynik współpracy AZ z Pete Rockiem, to jak jedna z najlepszych wizytówek tego gatunku w ogóle. W refrenie tytułowa fraza pocięta jest w sposób, który powinien stanowić wzór dla DJ'ów zapędzonych w miliony cytatów na raz, zamiast dobrze skupić się na najtrafniejszym. Fraza pochodzi oczywiście z "Just Rhymin' With Biz", no bo niby skąd? Swoją drogą to bardzo ciekawe dlaczego akurat ten numer z wszystkich singli BDK najbardziej przypadł do gustu cytującym.

Big L "MVP"

Kolejnym przeklasycznym przykładem wykorzystania cytatu z "Just Rhymin' With Biz" jest legenda Harlemu - Big L. Jeden z najlepszych MC's jakich dane mi było słyszeć w jednym z najważniejszych singli w swojej karierze określił się MVP - "most valuable poet on the M.I.C.". Nie był pierwszym, który to zrobił - wcześniej w numer z Biz Markiem nazwał się tak BDK i cut z jego wersu znajdziemy na "Lifestylez" Big L'a.

PS: Lista numerów w których wykorzystano cytaty z numerów Big Daddy Kane'a wydaje się nie mieć końca, a ciągle dochodzą nowe. Ktoś z was może powiedzieć, że cuty to nie to samo co wyraz szacunku i, że artyści potrzebują konkretnych fraz bez silnego związku ze źródłem. Tak? To zastanówcie się ilu jest artystów, których słowa cytowano na debiucie Gang Starra, na największym singlu Big L'a i na "Ready To Die" Biggiego? Niewielu może się pochwalić takim osiągnięciem. Jeśli argumentacja do was nie trafia, zawsze jest to okazja żeby posłuchać 10 klasycznych numerów, prawda?

Póki co zdążyłem obejrzeć odcinek z Lordem Finesse i Diamondem D. Wydaje mi się, że dla osób kochających tą kulturę i znających nagrania tych gości, ciarki na plecach będą nieuniknione. Pod spodem znajdziecie wszystkie odcinki Crate-Diggers zmontowane w playlistę od najstarszego do najnowszego. Nie wiem jak wy, ale ja siadam do oglądania.