Na początku głosowań w tegorocznych Popkillerach planowałem podrzucić Wam wykaz perełek z amerykańskiego rapu, których dużo słuchałem w 2022, a które mogły umknąć w natłoku głośnych wydawnictw, jednak lawina pracy przy gali sprawiła, że robię to ostatniego dnia głosowań. Ale... lepiej późno niż wcale. Jeśli jeszcze nie głosowaliście to może coś z tych pozycji porwie Was na tyle, że głos na nie wpadnie? Dajcie znać w komentarzach, która płyta z tej listy siadła Wam najmocniej! A ankietę do głosowania załączam na dole artykułu.

Joey Bada$$ - 2000
Mój album roku 2022. Dawno nie słyszałem płyty w stylu "Stary Nowy Jork", która brzmi tak... świeżo? Autentycznie? Esencjonalnie? Zero odgrzewania kotleta - bity nawiązują do brzmień przełomu wieków, ale pełno tu świeżej energii, mocnych linijek, lirycznego ognia i szczerych emocji. Sorry Kendrick, Pusha, Nas i cała reszta - ten rok wygrywa Joey.

[[{"fid":"77603","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Larry June - Spaceships on the Blade
Drugi rok z rzędu Larry trafia do mojego top 3. Nikt na scenie nie wypuszcza teraz tak dużo tak dobrej muzyki. Album idealny na letni chill, ale też dający motywacyjnego kopa. Soczyste kalifornijskie brzmienie, leniwy vibe... a wśrod tego biznesowe przekminki Larry'ego nad szklanką soku pomarańczowego.

[[{"fid":"75456","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Kyle - It's Not So Bad
Kyle nagrał płytę, którą próbował nagrać Drake na "Honestly Nevermind". Przechodzącą z rapu w house i r&b i mieszającą światy. Tylko Drizzy'emu zlało się to w jedno, a album Kyle'a aż kipi od vibe'u. Na parkiet i na letni chill, jak zawsze u tego pana pozytywna energia wylewa się na boki.

[[{"fid":"77604","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

Yung Bleu - TANTRA
Zastanawiacie się jak brzmiałyby retro-soulowe ballady inspirowane Lutherem Vandrossem skrzyżowane z brudnym autotune'owym trapem? Witam w świecie Yung Bleu. Coraz odważniej grindujący po branży raper-wokalista-producent z Alabamy uderza drugim oficjalnym albumem, który nie jest aż tak mocny jak debiut, ale i tak gęsto gościł mi na rotacji.

[[{"fid":"77605","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

Duckwrth - Chrome Bull
Ten gość miesza wszystko ze wszystkim i nie umiem powiedzieć czego u niego więcej. Funku, soulu, r&b, rapu czy może house'u. Na tej EP-ce dominuje house'owa energia, ale i tak nie brak rapowych sampli czy połamanych drumowych przejść. A vibe'u jest tyle, że można obdzielić 10 płyt.

[[{"fid":"76017","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

JID - Forever Story
Jeśli ktoś z młodego pokolenia ma przejąć pałeczkę od Kendricka to JID. Mega skillowy, a zarazem pełen treści rap. Dla osób, które szukają ambitniejszych projektów, zarazem dbających o raperski kunszt.

[[{"fid":"77527","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

Wiz Khalifa - Multiverse
Musiałem. Szczególnie, że takiej płyty po Królu Khalifie się nie spodziewałem. Wiz sięgnął do klimatów retro, inspiracji brzmieniami 70s-80s i nagrał swój najbardziej osobisty album w karierze. A "High Maintenance" nie schodziło mi w lecie z pętli, magiczny utwór.

[[{"fid":"75494","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

Rexx Life Raj - The Blue Hour
Rexx zazwyczaj serwował lekkie pozytywne wibracje i dużo słońca. Tym razem dostarczył cięższy, emocjonalny i osobisty projekt, na którym przepracowuje żałobę. Mocny materiał, który porusza i potrafi ukłuć.

[[{"fid":"77606","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

Saba - Few Good Things
Reprezentant Chicago nie zwalnia w rozwoju i tym razem serwuje korzenny album, pełen osobistych refleksji, soulowo-jazzowych sampli i nastrojowego klimatu. Coś dla fanów eklektycznego rapu dbającego o dojrzałą treść.

[[{"fid":"77607","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"9":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"9"}}]]

Kid Cudi - Entergalactic
Kosmiczny Cudi nigdy nie zawodzi. "Man On The Moon III" to mój album roku 2021, a "Entergalactic" aż tak wysoko nie stoi, ale zabiera nas w piękną galaktyczną podróż. Nikt tak nie buduje swojego świata wokalem jak Cudder, a mimo tematyki soundtracku do komedii romantycznej album nie popada w klisze.

[[{"fid":"77608","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"10":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"10"}}]]

070 Shake - You Can't Kill Me
Eksperymentalna podróż przez gatunki w mocno świeżej odsłonie, jeśli siadł Wam nowy Yachty to siądzie i to. @tetmusic tak zachwalał, że musiałem sprawdzić i faktycznie bardzo intrygująca pozycja.

[[{"fid":"77609","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"11":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"11"}}]]

Rapper Big Pooh - Dreaming In Color
Polecieliśmy przez różne światy to na koniec wróćmy do trueschoolowego klimatu. Big Pooh z kolejną solówką, pełną soulfulowych wibracji, klasycznych samplowanych bitów i osobistych zwrotek. Bardzo przyjemna pozycja na jesienno-zimowe refleksje.

[[{"fid":"77610","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"12":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"12"}}]]

[[{"fid":"51745","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Reprezentujący New Jersey wyjadacz, znany z klasycznych solówek oraz ze swoich projektów nagranych wspólnie z Method Manem, z którym wystąpił również w filmie "How High", został zapytany o swoje zdanie na temat zróżnicowania artystów w dzisiejszej rap grze.

- W moich czasach, a nawet jeszcze wcześniej, wszystkim chodziło o to, aby być innym od reszty. Każdy chciał być oryginalny. To dlatego mamy takich raperów jak Big Daddy Kane, KRS-One, Slick Rick, Redman, Keith Murray, Ghost - oni są jak superbohaterowie - wyjaśnił.

Zaraz po tym Redman wyjawił, co według niego jest przyczyną braku zróżnicowania w new-schoolowej muzyce: "Ebro, dobrze wiesz o czym mówię. To ten cholerny auto-tune jest wszystkiemu winny. Spójrzmy prawdzie w oczy. Goście, którzy nie używają auto-tune - Kendrick, J Cole, Joey Badass, nawet Gunplay z MMG, oni się wyróżniają. Reszta, która jedzie na auto-tunie - wszyscy brzmią identycznie, nie ma opcji ich rozróżnić" - mówił poirytowany sytuacją w dzisiejszej rapgrze Redman.

[[{"fid":"41098","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"type":"media","link_text":null,"attributes":{"alt":"Redman Says He'll Body The Newer Rappers In A Cypher + Drops A Freestyle","height":323,"width":430,"class":"media-element file-default"}}]]

Przypominamy też, że Red to nie pierwszy MC rodem ze złotej ery rapu, który głośno krytykuje kontrowersyjny auto-tune. Z największym rozmachem zrobi ł to Jay-Z w pamiętnym singlu "D.O.A. (Death of Auto-Tune)" z 2009 roku. W ostatnich latach obserwujemy jednak swoiste odrodzenie tej techniki zniekształcania wokalu - w dużej mierze dzięki, czy też za sprawką, Future'a. Jednakże nie zanosi się na to, aby ktokolwiek inny miał ponownie uśmiercić auto-tune.

Co ciekawe, teledysk do "D.O.A." został skutecznie usunięty z Youtube'a i można tam znaleźć same remixy audio. Czyżby Jay starał się cofnąć swoje słowa? ;) Łapcie zatem wersję live i jeśli znajdziecie gdzieś oficjalny klip, wklejajcie w komentarzu. [przyp. red. Marcin Natali]

Póki co z tracklisty zawierającej 12 kawałków ujawnione zostały dwa: "Devastated" oraz "Land of the Free". Swój debiut, czyli "B4.DA.A$$", nowojorski raper wydał na początku 2015 roku.

Cover art:

#AABA#AABA#AABApic.twitter.com/DDFTu1V8x3

— BADMON (@joeyBADASS) 2 marca 2017

Numer pochodzi ze świeżo wydanego albumu producenckiego Statika "Lucky 7", a gościnnie w soulowym refrenie pojawił się wokalista Chauncy Sherod. Magia... Wyobrażacie sobie wspólną płytę Joeya i Big K.R.I.T.'a?

"Przypomnienie: Joey Bada$$ sprzedał 57,000+ kopii albumu w pierwszym tygodniu NIEZALEŻNIE... W wieku 20 lat... 10$ za album... 85% akcji, policz sobie". - napisał Joey dodając do tego, że to on jest numerem jeden pod względem bycia niezależnym hip-hopowym artystą.

Troy szybko odpowiedział przypominając Joeyowi, że mimo wszystko jest on podległy Sony Red/ Cinematic Records, co sprawia, że do końca tym niezależnym raperem nie jest. Dodał też, że jego "Major Without A Deal" nie miało żadnej promocji w postaci singlów, reklam czy premierowych imprez. 

W takich okolicznościach warto przypomnieć, że Troy Ave wśród gości na albumie (odsłuch) miał takie legendy, jak 50 Cent, Fat Joe, Cam'ron, Jadakiss, Fabolous, Puff Daddy, Snoop Dogg, Young Jeezy, T.I. czy Mase, natomiast jedynymi mainstreamowym gośćmi na "B4.DA.$$" byli Action Bronson oraz wokalistka Kiesza.

Waszym zdaniem kto zasługuje na miano najlepszego niezależnego mc?

To naprawdę łatwy wybór. Ale musisz zacząć planowanie już teraz - wszak biletów jest coraz mniej. A line-up coraz tłustszy.

A$AP Rocky

To nie tylko ikona stylu i obecnie jeden z najbardziej wpływowych raperów, lecz także ulubieniec fanów splasha!: po każdym updatcie line upu dochodziły do nas prośby o Nowojorczyka z tripowym stylem, złotymi zębami i niedoścignionym swagiem. Nie dziwimy się, wszak A$AP Rocky to największe przeżycie na żywo. Nie chcieliśmy Was zawieść, dlatego oficjalnie potwierdzamy: Lord Pretty Flacko pojawi się w Ferropolis!

Joey Bada$$

Kiedy mielibyśmy wybrać ikonę młodej generacji rapu z Nowego Jorku, która od pewnego czasu daje o sobie znać dzięki smacznym boombapowym produkcjom i inteligentnym, dobrze zarapowanym tekstom, mógłby to być tylko Joey Bada$$: nie tylko dlatego, że w tak krótkim czasie udało mu się zostać ulubionym raperem młodej jak i tej trochę starszej generacji fanów HipHopu. Album „B4.DA.$$“ zadebiutował na 5. miejscu amerykańskiej listy sprzedaży. I to bez żadnych kompromisów. Kto jest prawdziwym MC, musi udowodnić to na żywo - przekonamy się w lipcu.

Rae Sremmurd

Jeżeli zeszłej jesieni nie wpadł Tobie do ucha refren z "No Flex Zone", to coś jest tu chyba nie tak. Ten zachrypiały hook braci z Atlanty zawładnął setami DJów i playlistami wszystkich fanów świeżych trapów ze Stanów jak żaden inny hit w ostatnim czasie. Rae Sremmurd udowodniają, że to nie był przypadek: "SremmLife" jest pełne hitów i to jeden z najlepszych debiutów w Ameryce od lat. Lipiec. Ferropolis. No Flex Zone.

Credibil

Jeżeli zaczniesz dyskusję o młodych, interesujących artystach w niemieckim rapie, jego ksywka padnie na pewno: Credibil z Frankfurtu pomimo dopiero raczkującej kariery w rapgrze podejmował same trafne decyzje, dzięki którym regularnie jest propsowany przez czołowych kolegów po fachu. I kiedy ukaże się jego długooczekiwana EPka "Molokopf", udowodni wtedy wszystkim, że dostaje je nie bez powodu. Nie możemy doczekać się jego występu na splashu!

Mädness & Döll

Rapujący bracia z Darmstadtu są na dobrej drodze: młodszy brat Döll dzięki EPce „Weit entfernt“ dał siebie poznać jako świeży podziemny raper, który dostał propsy od samego Kool Savasa. Jego starszy brat Mädness po dłuższej przerwie zaatakował nowymi produkcjami: teledysk do "Maggo" stał się sprawdzonym hitem, dzięki któremu udowodnił, że w żadnym wypadku nie należy go skreślać. Ta dwójka wspaniale uzupełnia siebie na żywo i szaleje na scenie. Z tego powodu nie możesz przegapić Mädnessa & Dölla w Ferropolis. #gude

Ratking

Czy byliby zadowoleni z określenia „Left field hip hop“? Tego nie wiemy. Faktem jest jednak: Ratking z Nowego Jorku odnaleźli swoją własną receptę na tworzenie HipHopu. Wpływy tradycyjnego rapu z Nowego Jorku a la Wu-Tang oraz punku, jest naprawdę hucznie na wydawnictwach Wiki, Haka i Sporting Life - o czym możesz przekonać się na najnowszym albumie „700 Fill“. Również na żywo czuć tę energię, którą niesie ze sobą fuzja rapu z punkiem.

Rafik

Sądząc po liczbie wygranych tytułów mistrza świata Rafik jest do tej pory najlepszym battle DJem na świecie. Nie tylko mistrzowsko skreczuje i tnie sample, ostatnio dał o sobie znać przede wszystkim jako wyśmienity producent na wydanej w 2014 roku EPce "Wait". Podobny poziom prezentuje jako dj klubowy, co w przypadku balangi pośród dźwigów Ferropolis wydaje się najważniejsze: Rafik rozgrzeje w lipcu muzyką miejską parkiet do czerwoności. I przy okazji popisze się swoimi skillami na turntable.

Sichtexot

To obecnie prawdziwa instytucja niemieckiego podziemnego rapu: Sichtexot skupiają wokół siebie nie tylko gustowny design i produkcje, lecz również sprawdzonych wykonawców rapu. Tufu, Luk&Fil, Johnny Moto - same ksywki, przy których prawdziwi fani rapu ożywiaja się i w głowie zaczynają przeszukiwać swoją kolekcje winyli. Chłopaki udowodnili już nie raz swoje umiejętności na żywo, dlatego zaprosiliśmy ich do Ferropolis.

Do zobaczenia w Ferropolis!

18. splash! Festival
10-12. lipca 2015
Ferropolis - Miasto z Żelaza
Gräfenhainichen (Niemcy)

https://www.splash-festival.de

Line Up (porządek alfabetyczny na dzień 27.02.2015):

A$AP Rocky | ASD (Afrob & Samy Deluxe) | Audio88 & Yassin | BombenProdukt feat. Herzog, PTK, Sadi Gent & Tayler | Chefket | Credibil | Danny Brown | Die Orsons | Dipset (Juelz Santana, Jim Jones & Cam’ron) | Favorite | Flatbush Zombies | Freddie Gibbs | G-Eazy | Genetikk | Haftbefehl | iLoveMakonnen | Inglebirds | Joey Bada$$ | Kool Savas | Little Simz | Marsimoto | Mädness & Döll | Megaloh | PRhyme | Prinz Porno | Pusha T | Rae Sremmurd | Rafik | Ratking | Rustie | Sichtexot | The Underachievers | Travi$ Scott | Vince Staples

18. splash! Festival 2015 - bilety:

Bilet na splash! Preparty (9. lipca, ważny tylko za okazaniem regularnego karnetu na splash! Festival) - 5,90 EUR (ok. 23,60 zł)
Bilet niedzielny (12. lipca 2015) bez możliwości campingu - 49,90 EUR (ok. 199,60 zł)
Karnet Early Bird na splash! Festival (10-12. lipca 2015) - 109,90 EUR (ok. 439,60 zł) - WYPRZEDANE
Karnet na splash! Festival (10-12. lipca 2015) + pole namiotowe - 119,90 EUR (ok. 479,60 zł)
Karnet VIP na splash! Festival (9-12. lipca 2015) + pole namiotowe - 219,90 EUR (ok. 879,60 zł) - WYPRZEDANE

Bilety zamówisz na stronie tixforgigs:
https://www.tixforgigs.com/site/Pages/Shop/ShowEvent.aspx?ID=10162

Karnet VIP zapewnia:
- możliwość rozbicia namiotu przy swoim samochodzie
- darmowy wstęp na oficjalny czwartkowy bifor i ekskluzywne imprezy VIP
- oddzielne wejście na teren festiwalu
- oddzielne pole namiotowe
- odseparowany darmowy autobus
- odseparowane darmowe toalety i prysznice
- dostęp do ekskluzywnej trybuny z widokiem na mainstage.

WAŻNE!
Wszystkie bilety na splasha! są spersonalizowane. Kiedy zamawiacie bilety dla znajomych, musicie podać ich imiona i nazwiska podczas zamówienia. Wstęp otrzyma tylko ta osoba, na którą został wystawiony bilet. Na początku 2015 roku uruchomimy platformę, na której będziecie mogli przepisać wasze wejściówki na inną osobę lub sprzedać za uczciwą kwotę.

Najlepiej sprzedającym się krążkiem rapowym został album "B4.Da.$$" - sprzedał się on w 54 000 sztuk. Daje mu to 5 pozycję w notowaniu Billboard. Nieco gorzej wypadł Lupe Fiasco, który swoim materiałem "Tetsuo & Youth" zawojował 14 miejsce (krążek sprzedał się w ponad 39 tys. egzemplarzy). 

Inne rapowe płyty pojawiąjące się w notowaniu to: "Pinkprint" - utrzymana 6 pozycja w porównaniu z poprzednim tygodniem, "2014 Forest Hill Drive" na 16 miejscu, "Sremmlife" na 24 oraz Iggy Azalea ze swoim "Reclassified" znajdująca się obecnie na 42 miejscu.

Również mixtape Lil Wayne'a "Sorry 4 The Wait 2" uzyskał imponujący wynik. Na samym portalu datpiff.com wyświetlony został ponad 2 miliony razy, a pobrany ponad 500 000... 

Album ujrzy światło dzienne już 20 stycznia. Pozostaje nam tylko czekać na kolejne newsy oraz jedyny w swoim rodzaju występ rapera w Polsce.

Jakie to poczucie wydać mixtape w wieku 17 lat a zaraz potem grać koncert w Niemczech i udzielać wywiadu polskiemu portalowi? Skąd decyzja, by pójść klasyczną drogą i nagrać mixtape na instrumentalach a nie oryginalnych bitach, jak wygląda to dziś najczęściej? Czy spodziewał się takiego odbioru? Kim przede wszystkim się inspiruje? Co sądzi o porównaniach do Nasa? Oprócz rozmowy mamy dla Was fragment splashowego występu

Rozmawiał: Mateusz Natali

Zdjęcia/Montaż: Jacek Kowalczyk

PS. Smutne wieści dochodzą do nas z obozu Pro Era. Capital Steez, który obok Joey'a Bada$$a był jednym z najbardziej wyróżniających się członków ekipy nie żyje i - sądząc po ostatnim wpisie na Twitterze brzmiącym "The End" - najprawdopodobniej popełnił samobójstwo. Powody tak drastycznego kroku nie są póki co znane, raper miał zaledwie 19 lat.