Tracklista:

1. "Nie"
2. "Neony" (feat. Soxso)
3. "Produkcja"
4. "Perseidy"
5. "Koniec" (feat. Myslovitz, itsmisslilly)
6. "Nisko"
7. "Tramwaje I Gwiazdy" (feat. Kasia Nosowska)
8. "Kawa I Papierosy" (feat. Tomek Organek)
9. "Miasto Szczęścia" (feat. Bajm)
10. "Traffic" (feat. Piotr Rogucki)
11. "Tu" (feat. Soxso)

W poniższej zajawce zaprezentowany został fragment utworu "Dream Team Heroin" produkcji Fleczera.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"9874","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Jednak najmniej bym czepiał się tego Bisza, bo podobieństwo wcale takie wyraźne, jak niektórzy sądzą, nie jest. Olek ma na siebie pomysł, jest zwinny na majku, refren zaśpiewa, napisać umie i refleksyjnie, i z pazurem. W czym zatem problem? No właśnie w tym, że raper chciałby od razu wszystko naraz, a co gorsza, porwał się na rzeczy "ambitne". Hola hola, nie ma tak hop siup.

Szkoda wielka, bo po singlach apetyt miałem ogromny. Mocno stojące emocjami „Pręgi” (szkoda, że się nie znalazły na płycie chociaż jako bonus), klimatyczne „Tlen” i „Zakochany w życiu na pół gwizdka”, a na koniec mainstreamowy „Dom” dawały spore nadzieje na jeden z mocniejszych debiutów ostatnich lat. I nawet „Intro” te nadzieje podtrzymywało. A potem wchodzi „Skąd on się wziął” – energicznie galopujące nie wiadomo gdzie i nie wiadomo po co, gdyż to, co dzieje się dalej zupełnie się z tym galopem nie spaja. Olek gada, gada i gada, do bitów niby poprawnych i idealnie dopasowanych do refleksyjnego rapu, a jednak za mało wyrazistych (ale żeby nawet Szatt?). Jakby autor nie mógł się zdecydować, czy chce zrobić coś łatwo wpadającego w ucho, czy ambitniejszego, czy bardziej eksperymentalnego. Bity odpływają od siebie, przez co płycie jako takiego klimatu brak.

Owszem, są naprawdę mocne momenty, choć w większości są to momenty znane, singlowe. Rzeczy ciekawe, jak np. 8-bitowy „Sukces” przeplatają się z nijakimi, przekombinowanymi, jak „Znamy się” i „Nie myśl o mnie źle” a po pseudomrocznym, ewidentnie w klimatach Comy (co tylko dopełnia paskudny refren... Piotra Roguckiego) „Zaufaniu” wchodzi „Dom” – wiarygodny i jako przebój, i jako życiówka do posłuchania w zaciszu (może warto było postawić na większą ilość bitów takich jak ten Sherlocka?). Bitykradne na spółkę z Voskovymi zrobili „Światła Miasta” A.D. 2013, czy jak kto woli, „Linię 0014”, tylko bez tej cyberelektroniki – mega klimatyczny, ale będący przecież luźnym singlem „Zakochany w życiu...” miał być "jednym z wielu" dobrych numerów na płycie. A okazał się jednym z mocniejszych.

Sam Aleksander nie dość, że pod względem bitów obrał mało konkretny kierunek, to i nawija stale w jednym, podobnym tonie. Niby ulega emocjom, ale wciąż w ten sam sposób. I możliwe, że przez to bity zdają się ze sobą tak drastycznie zlewać. Linijki, choć pisane z pasją, nie wbijają się w skórę tak gładko jak to było przy singlach. Brakuje takich wyrazistych kilku punktów na mapie, przez które można poprowadzić interesujący szlak, których odwiedziny podczas wycieczki chwyciłyby za serce, a wędrówka od jednego do drugiego by sprawiała przyjemność. Zabrakło wstrząsu. Takiego jak na przykład "Pręgi". Jest tylko droga. Niby fajnie się spaceruje, a jednak... Nie zmieniają tego śpiewane refreny w „Kaskaderze” czy „Zmieniłem się”, które zalążek potencjału ujawniają, ale chęci do zmienienia gry nie przejawiają póki co w ogóle. W zasadzie rację ma sam autor, który w tym drugim wymienionym utworze wyjawia swą świadomość, że stać go na więcej. That’s the point.

Że za dużo wymagam od debiutanta? Po młodych trzeba oczekiwać dużo, a jak ktoś uważa że nie, to niech sobie zadowala się tępą translacją trapu przez raperów-transwestytów. Mam nadzieję, że Aleksander się na mnie nie obrazi, że jednak mówię o nim trochę źle, bo w końcu to wrażliwy chłopak, ale i serce do pracy ma ogromne. Ja jednak czuję niedosyt i wierzę, że jak na debiut w mocnym stylu było po prostu odrobinę za wcześnie. Bądź co bądź jest to i tak dużo bardziej wartościowa produkcja od wielu innych wychodzących na legalu w ostatnim czasie. Na razie trzy z plusem - no powiedzmy, że w porywach do cztery mniej.

Album można zamówić na https://sklep.fdgrec.com i https://polishvinyl.com

Do końca marca winylowe wydanie można zamawiać w przedsprzedaży w promocyjnej cenie 89,99 zł. Od kwietnia cena wynosić będzie 99,99 zł. 

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"3270","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Album w dwóch wersjach - STANDARD oraz DELUXE (zawierająca dodatkowy siedmiocalowy krążek z niepublikowanymi utworami i ich wersjami instrumentalnymi) dostępny od 2 stycznia w oficjalnym sklepie Fandango Recordsoraz na polishvinyl.

Tracklista:
01. Zew
02. Wilk chodnikowy
03. Jestem bestią
04. Carrie
05. Wnyki
06. Zawleczki, nakrętki, kapsle
07. Niech czas stanie
08. Trainspotting
09. W biegu
10. Role playing life
11. Głupiomądry
12. Indygo
13. Pollock
14. Banicja