Snoop Dogg

Legenda zachodniego wybrzeża pojawiła się na roastach Comedy Central dwukrotnie, za każdym razem rozbrajając swoją leniwą stylówką. Snoop trzymał w rękawie kilka naprawdę kreatywnych strzałów, które w połączeniu z jego specyficznym delivery sprawiły, że był jedną z jaśniejszych postaci na scenie. To właśnie podczas jego wejścia usłyszałem jeden z moich ulubionych roastowych dowcipów: If you wanna fuck Lisa (Lampanelli) doggy style, all you gotta do is put a bowl of food on the floor. Nie dość, że chamskie i zabawne, to na dodatek mamy tutaj odniesienie do jego klasycznego debiutu. I czego tu nie lubić? 

Ice-T

Równie legendarny gangsta raper został zapowiedziany na roaście Hugh Hefnera słowami: Some of you white folks might thinking: "What the hell is Ice-T doing here?". I know I am. The truth is - Ice-T treatend shoot us if we didn't invite him. Raper, który był in love with the CoCo, zanim to było modne, ochoczo bawił się swoim wizerunkiem gangstera, alfonsa i ogólnie niebezpiecznego człowieka, którego raczej byśmy nie chcieli spotkać w ciemnej uliczce. Efekt jest znakomity, a sam Ice-T robi spore wrażenie swoimi umiejętnościami prezentowania materiału. Tutaj króciutki fragment jego występu, poprzedzający monolog starego stand-upowego wyjadacza, Gilberta Gottfrieda.

Flavor Flav

Dla jednych legenda, dla innych irytujący kurdupel. Myślę jednak, że jedno drugiego nie wyklucza. Maskotka Public Enemy dorobiła się własnego roastu, który może nie był najlepszym, jakie widziałem, niemniej jest to oczywiście fakt godny odnotowania. Swoją drogą, koniecznie zbadajcie nieprawdopodobnego Jeffa Rossa, który sieje zamęt na każdym roaście, w którym bierze udział. Nie inaczej jest tutaj (dla samego Flava warto obejrzeć cały Grill).

Gospel

Był Flava Flav, teraz Gospel. Z deszczu pod rynnę. Wydaje mi się, że to pierwszy polski raper, jaki wziął udział w roaście, co więcej, był on nawet jego gościem honorowym. Rzecz zaskakująca, gdyż samo wydarzenie zostało wypromowane raczej lokalnie, co widać po niezwykle skąpej ilości materiałów video dostępnych w sieci, co utrudnia wyrobienie sobie zdania na jego temat. Warto jednak wiedzieć, że ten fristajlowiec-raper-świrus jakim jest Gospel, także miał swój udział w misternym budowaniu roastowego podziemia w Polsce.

Muflon

Świeżynka. W sieci jeszcze nie znajdziemy zapisu video z roastu Czesława Mozila, na którym Muflon był jednym z linczujących, musimy więc opierać się na sprawozdaniach osób, które widziały jego występ na żywo. Sam Muflon podzielił występ na dwie części - fristajlową oraz wcześniej przygotowaną, co słusznie kojarzy się z formułą Grinde Time. Puoć i Solar, obecni tego wieczoru na roaście, nie szczędzili koledze ciepłych słów w audycji Rap Sesja (przez długi czas Muflon był jednym z prowadzących), zastrzegając, że były chwile, kiedy trochę się zaplątał w wejściu na wolno, ale summa summarum występ należał do jak najbardziej udanych. My musimy poczekać, aż sami go obejrzymy. A oto wypowiedź Muflona na ten temat (tutaj pełna wersja):

Nie będę tu uprawiał propagandy sukcesu, swój występ oceniam na jakieś 6/10. Podzieliłem go na dwie części - najpierw był fristajl, przy akompaniamencie Mozila grającego na akordeonie, a potem wejścia napisane (...). Znacznie bardziej obawiałem się tego drugiego elementu, bo raz, że to pierwszy raz kiedy go stosowałem (a umówmy się, że tak duża impreza to dość trudne miejsce na próbowanie nowych konwencji) i nie byłem pewien czy wszystko spamiętam i czy będę w stanie przekazać tekst z odpowiednim delivery, bez ciągłego skupienia na przypominaniu sobie wersów. A dwa, że jednak pisanie pod roast jest inne niż pisanie pod potencjalny rap battle. (...) O dziwo jednak segment pisany wyszedł bardzo spoko w moim odczuciu. Udało mi się go sprawnie przeprowadzić, a ludzie kumali moją jazdę i linijki, także fajnie. Natomiast niestety strasznie zepsułem to, co teoretycznie powinno wyjść easy, czyli freestyle. Jasnym jest dla mnie, że mój battle freestyle nie jest teraz nawet na poziomie 50% tego z czasów, kiedy startowałem w bitwach, ale jednak na warunki roastu powinien być wystarczający i pewnie byłby, gdyby nie duży błąd, który popełniłem. Występowałem jako przedostatni, tuż przed samym Czesławem, więc miałem okazję wysłuchać wszystkich komików i niestety postawiłem na karkołomny pomysł zripostowania każdego z nich. Z racji na dużo czasu wymyśliłem chyba z 10-15 ripost i naiwnie sądziłem, że uda mi się je wyprowadzić elegancko po kolei, co nawet przy optymalnym wytrenowaniu "mięśni fristajlowych" byłoby bardzo trudne, a co dopiero w obecnej sytuacji. Każdy kto trochę powalczył na wolno wie, że nie można wychodzić na scenę ze zbyt dużą liczbą pomysłów. Trzeba było się zatrzymać na trzech dobrych ripostach, resztę polecieć na totalnym spontanie i byłoby dobrze, a tak pogrążyłem się w chaosie. W dodatku akordeon to jednak nie bit, a Mozil grał szybko, co tylko potęgowało moją zamotkę (...).

Ten Typ Mes Mes i Stasiak 

Już 31-ego stycznia dowiemy się, jak Mes radzi sobie w formie drapieżnika, punktującego zebranych na scenie, a także ofiary, mniej lub bardziej pokornie znoszącej wszelkie inwektywy. Mes to zawodnik zahartowany w boju, ma za sobą głośny beef z Mezem i nieco mniej znany z Masseyem. Prawdopodobnie on sam określił by wyżej wymienione konflikty przystawką. Inaczej sprawa ma się ze Stasiakiem, który sprawia wrażenie najbardziej sympatycznego gościa pod słońcem. Być może to właśnie jest jego siłą? Bezczelne żarty wypowiadane przez kogoś tak powszechnie lubianego na pewno nie pozostawią nikogo obojętnym. Ale o tym przekonamy się już wkrótce.

Na płycie gościnnie pojawili się m.in. Snoop Dogg, Kendrick Lamar, Wiz Khalifa, Musiq Soulchild, 9th Wonder, Robert Glasper, Focus czy James Fauntleroy. Wystarczy, że włączycie "Ab-Souls Intro" i będziecie wiedzieli o co chodzi.

Do sieci wyciekł właśnie jeden z leftoverów tego albumu i to nie byle jaki. Snoop i Battlecat to duet, który raczej nie przyzwyczaił słuchaczy do robienia słabych numerów i tak samo jest też w tym przypadku, bowiem "I'm Still Here" przebija dla mnie wszystko to, co mogliśmy dotychczas usłyszeć w wykonaniu jamajskiego lwa. Sprawdźcie sami:

Na szesnastu utworach usłyszymy m.in. takich wykonawców jak Akon, Mr. Vegas, Collie Budz, Busta Rhymes czy Chris Brown. Ponadto pojawią się też Miley Cyrus oraz nasza polska wokalistka, Iza Lach! Okładka oraz pełny spis kawałków poniżej - czekacie?

01. Rebel Way

02. Here Comes the King (feat. Angela Hunte)

03. Lighters Up (feat. Mavado & Popcaan)

04. So Long (feat. Angela Hunte)

05. Get Away (feat. Angela Hunte)

06. No Guns Allowed (feat. Drake & Cori B)

07. Fruit Juice (feat. Mr. Vegas)

08. Smoke The Weed (feat. Collie Budz)

09. Tired Of Running (feat. Akon)

10. The Good Good (feat. Iza)

11. Torn Apart (feat. Rita Ora)

12. Ashtrays & Heartbreaks (feat. Miley Cyrus)

13. Boulevard (feat. Jahdan Blakkamoore)

14. Remedy (feat. Busta Rhymes & Chris Brown)

15. La La La

16. Harder Times (feat. Jahdan Blakkamoore)

Nie zmienia to faktu, że na reggae'ującym bicie akurat Drake siadł jak na siebie wyjątkowo słabo. Co nie zmienia faktu, że warto wsłuchać się w jego zwrotkę, gdzie porusza autentyczną historię 14-latki i 23-latka zabitych na domówce w Toronto. A Wy co sądzicie o "No Guns Allowed" nagranym z Drizzym i córką Snoopa - Cori B?

Gościnnie udziela się też Jahdan Blakkamoore z zespołu Noble Society, choć nie został uwzględniony na okładce, jak to w jego przypadku bywa dosyć często z nieznanych mi powodów. W końcu to gość, który dwukrotnie z rzędu zdobył nagrodę za najlepszy album reggae na platformie iTunes. Mniejsza z tym... Numer został wyprodukowany przez Major Lazer oraz Dre Skulla - autora muzyki z "Kingston Story" Vybz Kartel i ten zestaw producentów na "Reincarnated" ma zająć się całością produkcji. Jeśli będzie to robił z takim efektem jak ma to miejsce w "Lighters Up" to ja nie mam nic przeciwko.

Energia niesiona przez ten kawałek ma w sobie zarówno pierwiastek Jamajki jak i, w moim mniemaniu, trochę Kalifornii, a banalny nieco, prosty jak konstrukcja cepa refren niesie ten numer elegancko i każe upatrywać w tym mocnego singla. Snoop w konwencji nierapowanej sprawdza się całkiem przywoicie i to jego wyluzowane nucenie wchodzi naprawdę nieźle. Oczywiście pozostawia po sobie pytanie na ile będzie to "płyta Snoopa", a na ile produkt sygnowany jego logiem i chwilami urozmaicony jego wokalem, ale mimo wszystko powstrzymam się od marudzenia - dla mnie to po prostu dobrze brzmi, a to chyba o to chodzi.

Dostaliśmy właśnie oficjalne potwierdzenie tego, kiedy ukaże się album, czyim nakładem oraz kto zajmie się stroną muzyczną.

Firmą, która zdecydowała się wydać album stanowiący ściężkę dźwiękową do wspomnianego już "Reincarnated", czy może raczej tą, której udało się wygrać wyścig o względy Snoopa jest RCA Records. Ponad 100-letni odłam Sony Music podał informację, że albumu możemy spodziewać się wiosną 2013 roku. Producentem całości materiału (to już z wypowiedzi samego Lwa) jest Diplo z ekipy Major Lazer, a materiał powstał w całości zarejestrowany na Jamajce. Nie wiem jak wy, ale ja jakoś mało mam sceptycyzmu w stosunku do tej produkcji, raczej czekam z dużym zaciekawieniem i nadzieją na coś przełomowego w karierze reprezentanta Long Beach.