popkiller.kingapp.pl (https://popkiller.kingapp.pl) Prashttps://popkiller.kingapp.pl/rss/pl/tag/22861/PrasNovember 15, 2024, 1:25 ampl_PL © 2024 Admin stronyWyclef Jean zdradza powody rozpadu The Fugeeshttps://popkiller.kingapp.pl/2012-12-29,wyclef-jean-zdradza-powody-rozpadu-the-fugeeshttps://popkiller.kingapp.pl/2012-12-29,wyclef-jean-zdradza-powody-rozpadu-the-fugeesDecember 28, 2012, 4:32 pmDaniel WardzińskiNiedawno światło dzienne ujrzała autobiografia Wyclef Jean'a, twórcy i fundamentalnego członka trio The Fugees. Informacje, które Wyclef tam podał rzucają nowe światło na wydarzenia, które dla wielu fanów z całego Świata nie zawsze były w pełni zrozumiałe. W momencie największej popularności, pomimo tego, że artystycznie ich muzyka wciąż prezentowała najwyższy poziom Pras, Clef i Lauryn Hill zakończyli działalność i skupili się na karierach solo.Po premierze "Purpose: The Immigrant's Story" Jean'a na spytki wziął Big Boy z Power 106.7. Okazuje się więc, że przyczyną rozpadu Fugees był... romans Wyclefa z Lauryn Hill. Jest to też powodem tego, że Pras jako winowajcę tego, że Fugees nie nagrywają nowych płyt wskazuje Wyclefa."Jestem przekonany o tym, że Pras wini mnie za to (rozpad grupy - przyp. red.). Zresztą jak sięgniesz do starych wywiadów znajdziesz to jak mówi <<Wyclef jest rakiem The Fugees>>.". Clef przyznał też, że Pras kilkukrotnie ostrzegał go przed tym, żeby nie próbował wiązać się z Hill w jakikolwiek inny sposób niż na zasadach pracy w zespole. Raper i producent z Haiti przyznał zresztą także, że z powodów osobistych doprowadził do sytuacji rozwiązania mechanizmu, który innym członkom zespołu przynosił tylko i wyłącznie korzyści. "Dziś jako mężczyzna, patrząc w tył, muszę obwinić siebie za to, że dopuściłem do zauroczenia Lauryn". Wspomniał też, że wszystko dokładniej opisał w książce w której dużo miejsca poświęcił czasom, kiedy z Lauryn spędzali ze sobą większość czasu. Dodał również, że ich relacja nie była typowym romansem oraz, że była dla niego muzą, cokolwiek by to nie miało znaczyć. Niedawno światło dzienne ujrzała autobiografia Wyclef Jean'a, twórcy i fundamentalnego członka trio The Fugees. Informacje, które Wyclef tam podał rzucają nowe światło na wydarzenia, które dla wielu fanów z całego Świata nie zawsze były w pełni zrozumiałe. W momencie największej popularności, pomimo tego, że artystycznie ich muzyka wciąż prezentowała najwyższy poziom Pras, Clef i Lauryn Hill zakończyli działalność i skupili się na karierach solo.

Po premierze "Purpose: The Immigrant's Story" Jean'a na spytki wziął Big Boy z Power 106.7. Okazuje się więc, że przyczyną rozpadu Fugees był... romans Wyclefa z Lauryn Hill. Jest to też powodem tego, że Pras jako winowajcę tego, że Fugees nie nagrywają nowych płyt wskazuje Wyclefa.

"Jestem przekonany o tym, że Pras wini mnie za to (rozpad grupy - przyp. red.). Zresztą jak sięgniesz do starych wywiadów znajdziesz to jak mówi <<Wyclef jest rakiem The Fugees>>.". Clef przyznał też, że Pras kilkukrotnie ostrzegał go przed tym, żeby nie próbował wiązać się z Hill w jakikolwiek inny sposób niż na zasadach pracy w zespole. Raper i producent z Haiti przyznał zresztą także, że z powodów osobistych doprowadził do sytuacji rozwiązania mechanizmu, który innym członkom zespołu przynosił tylko i wyłącznie korzyści. "Dziś jako mężczyzna, patrząc w tył, muszę obwinić siebie za to, że dopuściłem do zauroczenia Lauryn". Wspomniał też, że wszystko dokładniej opisał w książce w której dużo miejsca poświęcił czasom, kiedy z Lauryn spędzali ze sobą większość czasu. Dodał również, że ich relacja nie była typowym romansem oraz, że była dla niego muzą, cokolwiek by to nie miało znaczyć.

 

]]>
Fugees (Tranzlator Crew) "Vocab" (Diggin' In The Videos #242)https://popkiller.kingapp.pl/2012-11-13,fugees-tranzlator-crew-vocab-diggin-in-the-videos-242https://popkiller.kingapp.pl/2012-11-13,fugees-tranzlator-crew-vocab-diggin-in-the-videos-242November 12, 2012, 6:01 pmDaniel WardzińskiJakiś czas temu wspominaliśmy o zapomnianej trochę płycie ubóstwianych potem również w Polsce The Fugees. Kiedy funkcjonowali jeszcze pod szyldem Tranzlators Crew wydali album "Blunted On Reality" w 1994 roku. Jednym z singli promujących materiał był fantastyczny kawałek "Vocab", w którym na bicie opartym o orającą moją wyobraźnię linię basu otwiera track młodziutka, dziewiętnastoletnia wówczas Lauryn Hill.Bit wyprodukowali pojawiający się dalej ze swoimi stylami Pras i Wyclef Jean. Ten ostatni dodatkowo okrasił całość fantastyczną dogrywką na gitarze, która pojawia się na końcach zwrotek i refrenie. Całości wyjątkowego uroku dodaje jeszcze rewelacyjny czarno-biały teledysk ukazujący ówczesne New Jersey, gdzie wtedy rodziły się takie tracki jak ten.Niesamowicie bujający numer z trzema bardzo wyrazistymi i pewnymi tego co mówią MC. Pierwsza płyta Fugees to mnóstwo inspiracji rytmami Karaibskimi i trochę przesiąknął tym też ten numer, ale dodaje mu to tylko wyjątkowego smaku. Pras ze swoją dziwaczną czapką, bokobrodami, srebrnym zębem i megawyrazistym głosem robi swoje, choć jego przejściówki w stylu okrzyków z walk karate potrafią zaskoczyć. Mózgiem projektu jest Wyclef, który nie tylko świetnie nawija, ale również śpiewa, gra na gitarze i produkuje. Wykręcone to było mocno towarzystwo, ale efekty ich ówczesnej pracy to smakowity kąsek dla każdego fana prawdziwego rapu. Jakiś czas temu wspominaliśmy o zapomnianej trochę płycie ubóstwianych potem również w Polsce The Fugees. Kiedy funkcjonowali jeszcze pod szyldem Tranzlators Crew wydali album "Blunted On Reality" w 1994 roku. Jednym z singli promujących materiał był fantastyczny kawałek "Vocab", w którym na bicie opartym o orającą moją wyobraźnię linię basu otwiera track młodziutka, dziewiętnastoletnia wówczas Lauryn Hill.

Bit wyprodukowali pojawiający się dalej ze swoimi stylami Pras i Wyclef Jean. Ten ostatni dodatkowo okrasił całość fantastyczną dogrywką na gitarze, która pojawia się na końcach zwrotek i refrenie. Całości wyjątkowego uroku dodaje jeszcze rewelacyjny czarno-biały teledysk ukazujący ówczesne New Jersey, gdzie wtedy rodziły się takie tracki jak ten.

Niesamowicie bujający numer z trzema bardzo wyrazistymi i pewnymi tego co mówią MC. Pierwsza płyta Fugees to mnóstwo inspiracji rytmami Karaibskimi i trochę przesiąknął tym też ten numer, ale dodaje mu to tylko wyjątkowego smaku. Pras ze swoją dziwaczną czapką, bokobrodami, srebrnym zębem i megawyrazistym głosem robi swoje, choć jego przejściówki w stylu okrzyków z walk karate potrafią zaskoczyć. Mózgiem projektu jest Wyclef, który nie tylko świetnie nawija, ale również śpiewa, gra na gitarze i produkuje. Wykręcone to było mocno towarzystwo, ale efekty ich ówczesnej pracy to smakowity kąsek dla każdego fana prawdziwego rapu.

 

]]>
Fugees "The Score" (Klasyk Na Weekend)https://popkiller.kingapp.pl/2012-07-07,fugees-the-score-klasyk-na-weekendhttps://popkiller.kingapp.pl/2012-07-07,fugees-the-score-klasyk-na-weekendDecember 30, 2013, 12:06 amDaniel WardzińskiRok 1996 to dwa wydarzenia, które w karierze Lauryn Hill należy uznać za absolutnie kluczowe. Pierwszy to występ w jednym z najlepszych duetów raper/wokalistka jakie powstały kiedykolwiek czyli legendarnym "If I Rule The World (Imagine That)" Nasa. Drugie to premiera drugiego krążka jej pierwszej grupy - Fugees.Wielu może to zdziwi, ale "The Score" wcale nie jest pierwszą płytą zespołu. W 1994 ukazało się "Blunted On Reality" do którego może będzie jeszcze okazja wrócić. 1996 zmienił życie Lauryn, Wyclefa i Prasa na zawsze. Prawie 6 milionów sprzedanych egzemplarzy w samych Stanach, wielokrotna platyna w różnych zakątkach Świata (w tym w Polsce!) pęczniejące konta bankowe... Nic dziwnego - ta płyta jest naprawdę wyjątkowa.To, że Lauryn Hill była wtedy jednym z najlepszych wokali na Świecie to jedno, ale powodów dla których "The Score" gra w głośnikach do dziś jest więcej. Dwóch haitańskich członków zespołu czyli Wyclefa i Prasa, w perspektywie ich późniejszych karier może ocenia się dziś trochę niesprawiedliwie. Ten pierwszy popełnił wiele komercyjnych grzechów, a Pras zrobił hita z "Ghetto Supastar" i zniknął robiąc soundtracki do filmów... Co z tego skoro w 1996 było zupełnie inaczej? Kiedy ogląda się nagrania z tras Fugees to co rzuca się w oczy najbardziej to zabawa. Oni uwielbiali bawić się muzyką, a genialne covery Boba Marleya i Roberty Flack to nie wszystko... Publika na koncertach mogła np. usłyszeć Jeana rapującego klasyki z "Great Adventures" Slick Ricka czy śpiewającego "Purple Rain" Prince'a. O tym, że Wyclef jest jednym z największych talentów i multiinstrumentalnych mózgów w grze nawet nie wspominam. Charakter muzykalności nadawanej swoim rapowym kompozycjom, jak i późniejsza ścieżka kariery kojarzą go trochę z will.i.am'em. Obydwaj w najwyższej formie i przy dużym zaangażowaniu byli absolutnie wielcy.Dowodem wielkości jest udźwignięty ciężar wyprodukowania zdecydowanej większości pierwszego albumu grupy, który spadł na Wyclef Jeana. Słucha się tego rewelacyjnie, zarówno w wydaniu gritty-rapowym a'la ówczesne New Jersey, jak i w tym odpływającym od hip-hopu w kierunkach karaibskich i zarazem wciągającym jak mało co. Pras wjeżdżający z głosem smoka i wymową jakby nigdy nie zdarzało mu się nie ściskać szczęk... Pomimo tego bardzo łatwo go zrozumieć, a jego komunikatywność trochę nasuwa skojarzenia z Jeru. Nie jest z pewnością wirtuozem mikrofonu, ale ma momenty, które budują szacunek do jego umiejętności - czasem bardziej toasterskich niż rapowych. A Lauryn? Jest gwiazdą. Jest piękna, śpiewa jak nikt. Niespecjalnie można tu coś dodać, tłumy ludzi czekających na to, aż w końcu puści coś nowego nie są przypadkowe. Krew się we mnie gotuje, kiedy ktoś opisuje ją jako wokalistkę r'n'b. Na "The Score" Fugees Miss Hill to przede wszystkim MC! Jej zwrotki w historycznym kawałku tytułowym (produkcja Diamonda D!), "Family Bussines" czy "How Many Mics" powinno zakodować to w baniach ludzi na zawsze. Same single, które zapewniły tej płycie tak szeroki rozgłos pokazują z jak dużą rzeczą mamy do czynienia. "Ready Or Not" przeorane na wszelkie sposoby wciąż powoduje ciarki, kiedy wjeżdża główny motyw i wokal Lauryn. "Fu-Gee-La"? Esencja. Wywiad po premierze - "my nie czerpiemy z hip-hopu, my robimy hip-hop". True story. Lekcja obowiązkowa! Rok 1996 to dwa wydarzenia, które w karierze Lauryn Hill należy uznać za absolutnie kluczowe. Pierwszy to występ w jednym z najlepszych duetów raper/wokalistka jakie powstały kiedykolwiek czyli legendarnym "If I Rule The World (Imagine That)" Nasa. Drugie to premiera drugiego krążka jej pierwszej grupy - Fugees.

Wielu może to zdziwi, ale "The Score" wcale nie jest pierwszą płytą zespołu. W 1994 ukazało się "Blunted On Reality" do którego może będzie jeszcze okazja wrócić. 1996 zmienił życie Lauryn, Wyclefa i Prasa na zawsze. Prawie 6 milionów sprzedanych egzemplarzy w samych Stanach, wielokrotna platyna w różnych zakątkach Świata (w tym w Polsce!) pęczniejące konta bankowe... Nic dziwnego - ta płyta jest naprawdę wyjątkowa.

To, że Lauryn Hill była wtedy jednym z najlepszych wokali na Świecie to jedno, ale powodów dla których "The Score" gra w głośnikach do dziś jest więcej. Dwóch haitańskich członków zespołu czyli Wyclefa i Prasa, w perspektywie ich późniejszych karier może ocenia się dziś trochę niesprawiedliwie. Ten pierwszy popełnił wiele komercyjnych grzechów, a Pras zrobił hita z "Ghetto Supastar" i zniknął robiąc soundtracki do filmów... Co z tego skoro w 1996 było zupełnie inaczej?

Kiedy ogląda się nagrania z tras Fugees to co rzuca się w oczy najbardziej to zabawa. Oni uwielbiali bawić się muzyką, a genialne covery Boba Marleya i Roberty Flack to nie wszystko... Publika na koncertach mogła np. usłyszeć Jeana rapującego klasyki z "Great Adventures" Slick Ricka czy śpiewającego "Purple Rain" Prince'a. O tym, że Wyclef jest jednym z największych talentów i multiinstrumentalnych mózgów w grze nawet nie wspominam. Charakter muzykalności nadawanej swoim rapowym kompozycjom, jak i późniejsza ścieżka kariery kojarzą go trochę z will.i.am'em. Obydwaj w najwyższej formie i przy dużym zaangażowaniu byli absolutnie wielcy.

Dowodem wielkości jest udźwignięty ciężar wyprodukowania zdecydowanej większości pierwszego albumu grupy, który spadł na Wyclef Jeana. Słucha się tego rewelacyjnie, zarówno w wydaniu gritty-rapowym a'la ówczesne New Jersey, jak i w tym odpływającym od hip-hopu w kierunkach karaibskich i zarazem wciągającym jak mało co. Pras wjeżdżający z głosem smoka i wymową jakby nigdy nie zdarzało mu się nie ściskać szczęk... Pomimo tego bardzo łatwo go zrozumieć, a jego komunikatywność trochę nasuwa skojarzenia z Jeru. Nie jest z pewnością wirtuozem mikrofonu, ale ma momenty, które budują szacunek do jego umiejętności - czasem bardziej toasterskich niż rapowych.

A Lauryn? Jest gwiazdą. Jest piękna, śpiewa jak nikt. Niespecjalnie można tu coś dodać, tłumy ludzi czekających na to, aż w końcu puści coś nowego nie są przypadkowe. Krew się we mnie gotuje, kiedy ktoś opisuje ją jako wokalistkę r'n'b. Na "The Score" Fugees Miss Hill to przede wszystkim MC! Jej zwrotki w historycznym kawałku tytułowym (produkcja Diamonda D!), "Family Bussines" czy "How Many Mics" powinno zakodować to w baniach ludzi na zawsze. Same single, które zapewniły tej płycie tak szeroki rozgłos pokazują z jak dużą rzeczą mamy do czynienia. "Ready Or Not" przeorane na wszelkie sposoby wciąż powoduje ciarki, kiedy wjeżdża główny motyw i wokal Lauryn. "Fu-Gee-La"? Esencja. Wywiad po premierze - "my nie czerpiemy z hip-hopu, my robimy hip-hop". True story. Lekcja obowiązkowa!

 

]]>