United States of Africa – you better check the visa

Jak mówi sam autor, „Diasporadical” to projekt mający udowodnić, że niezależnie, jak rozbita jest diaspora afrykańska, wpływy rytmu i duchowości zawsze odgrywają podobną rolę. Na przestrzeni 13 kawałków, składających się na 3 akty, nie zabrakło linijek rzucających światło na niedolę mieszkańców Czarnego Lądu, ale także tych akcentujących bogatą kulturę, dumę i ukazujących muzykalność Afrykanów. Niezależnie czy wokal Blitza niosą powolne basy z gatunku 808 i punktowe, południowe werble, old schoolowe drum breaki, czy klasyczne perkusje typu djembe i klaskanie, cały czas czujemy, że wszystko należy tu do jednej rodziny.

On the continent where the wars are happening, our government is so irrelevant
272 girls kidnapped from a boarding school somewhere in Nigeria

Często na „Diasporadical” słyszymy nawoływania w stylu When will we learn?Africa must wake up if we’re ever gonna stand a chance czy nawiązania do historii i przesłania afrykańskich bojowników o wolność takich jak Kwame Nkrumah czy Steve Biko, a Blitz ewidentnie stara się być głosem tych, których głos na co dzień nie dociera do naszych uszu. Nie brakuje też nawiązań do współczesnych wydarzeń w niespokojnym regionie Zachodniej Afryki (jak w cytacie powyżej, pochodzącym z „Epilogue”), a gospodarz pretenduje zarazem do bycia kimś, kto stanie się pomostem między cywilizacją Czarnego Lądu, a resztą świata. Podobnie jak na poprzednich płytach, nie stroni też od zaprezentowania swoich skillsów w języku ojczystym, płynnie przeplatając go z angielskim („Ogya”).

This is for Bridgetown, Kingston, Brooklyn
Of course Akkra city and my people our in Brixton

Już na otwarcie płyty dostajemy track, który przypomina pamiętne „Hello Brooklyn” Jay-Z i Lil’ Wayne’a, - „Hello Africa”, a za chwilę wjeżdża prześwietne „Shine” z linijkami typu Pyramids to projects, still rocking the crown. Na przestrzeni tej płyty ukrytych jest zresztą wiele smaczków, a wyłapywanie ich to naprawdę nie lada frajda – weźmy na przykład moment w „Shine”, kiedy Blitz rzuca klasycznym tekstem a’la Rakim Let the rhythm hit ‘em, na który odpowiadają afrykańskie bębny, a w tyle słyszymy okrzyki przypominające nowojorskie imprezy rapowe z lat 80. – coś pięknego.

They bust shots – another innocent victim
From Jo-burg to Ferguson it’s all the same system

W dalszej części płyty słyszymy też m.in. o przemocy ze strony policji na ulicach USA, do złudzenia przypominającej też chociażby sytuacje w Johannesburgu – a perspektywę tę zawdzięczamy z kolei raperowi z RPA o ksywie Tumi, który pojawia się gościnnie w numerze „Heaven”, prezentując wyśmienite skillsy i gierki słowne. Wśród gości wspierających gospodarza na mikrofonie znaleźli się też raperka Akua Naru, rodak Blitza M.anifest, a także mający korzenie w Sierra Leone, a wychowany w Niemczech wokalista Patrice Bart-Williams. Każdy z gości wnosi tu coś ciekawego, dobrze wpisując się w klimat LP.

Muzycznie „Diasporadical” to swobodna kontynuacja „Afropolitan Dreams” i album utrzymany w klimacie, do którego Blitz zdążył nas przyzwyczaić. Nie znajdziemy tu wiele niespodziewanych „zwrotów akcji” ani zaskakujących eksperymentów muzycznych, a zamiast tego do naszych głośników trafia esencja stylu ghańskiego rapera, zgrabnie jak zawsze balansującego pomiędzy światem korzennego rapu, afrobeatem, funkiem i jazzem. Potężne sekcje dęte czy rytmiczne, funkujące gitary to coś, co znamy już dobrze, ale zarazem brzmienie dla rapu unikalne i coś, którego słucha się z niekłamaną przyjemnością. Blitz natomiast potwierdza swoją klasę oraz warsztat, konsekwentnie idąc obraną ścieżką i reprezentując Czarny Ląd najlepiej jak się da. Mocna szkolna czwórka.

Wiele lat później, ten sam gość wydaje swój siódmy projekt rapowy i trzecie LP w niemieckim labelu Jakarta Records, krążek zatytułowany „Afropolitan Dreams”. Jego poczynania, zamiast wąskiej grupki najbliższych znajomych, a później sceny muzycznej w rodzinnej Ghanie, zdaje się wspierać teraz cały kontynent afrykański, a fani „Afrykańczyka w Nowym Jorku” rozsiani są już po całym świecie. O-o-okay you got a city behind you? I got a continent.

Potwierdzenie tych słów znajdziemy na samym krążku. Analizując tracklistę, można się na niej dopatrzyć artystów pochodzących nie tylko z Ghany (Sarkodie), ale też z Nigerii (wokalistka Nneka oraz syn legendy afrykańskiej muzyki i twórcy gatunku afrobeat Fela Kuti – Seun Kuti), Beninu (Angelique Kidjo), Kenii (Blinky Bill) czy Maroka (Oum). Gospodarza wsparli również wykonawcy spoza Czarnego Lądu, tacy jak uznany francuski MC z korzeniami w Mali Oxmo Puccino, pochodzący z Brazylii Marcelo D2 i urodzona na Brooklynie wokalistka Amma Whatt. Internationally known - indeed.

„Afropolitan Dreams”, choć nagrane w większości w studiach Nowego Jorku, tętni życiem zatłoczonych, barwnych ulic Akry. Mocarna, triumfalna sekcja dęta, rytmiczne gitary elektryczne, akustyczne i wah-wah, przewiewny, lekki flet, okazjonalne klawisze i masywny, a zarazem zgrabnie poruszający się bas – w tym otoczeniu Blitz czuje się jak w domu. Przewijające się przez cały krążek energiczne afrykańskie bębny, czasem zastępowane przez tradycyjne hip-hopowe drum breaki niosą te podkłady aż miło.

The blogs said I wasn’t hip hop enough,
world music had said I wasn’t African enough,
gave ‘em all the middler finger, Native Sun had arrived,
Rolling Stones magazine 4 stars out of 5

Zgodnie z ksywą, Blitz przełamuje bariery i jak na ambasadora z prawdziwego zdarzenia przystało, reprezentuje swój kraj godnie i z dumą. MC-Globtrotter wykorzystuje kapitalne tło muzyczne do opisania historii swojego życia i długiej drogi, jaką przebył od kiedy wylądował po raz pierwszy w USA mając jedynie „dolara i marzenie”.Just a kid from Africa, here to tell my story – w dużej części „Afropolitan Dreams” kładzie nacisk na pamięć o swoich korzeniach i przodkach w świecie, w którym granice terytorialne zacierają się coraz bardziej. Idealnie ukazuje to singlowe, opatrzone nakręconym w Akrze klipem „Make You No Forget” z gościnnym udziałem wspomnianego we wstępie Seuna Kuti. 

Takie wersy jak Living as an immigrant was hard to endure, now we’re waking up to 20 thousand people on tour czy They treated African rappers like „No, you don’t belong here”, Now we’re blowing up, they’re like „Ohh, something’s wrong here” z singlowego „Success” trafnie ukazują sposób myślenia artysty, który pokonał przeciwności losu i teraz cieszy się życiem. Ta płyta to zapis międzynarodowych doświadczeń Blitza, który pragnie swoją opowieścią zmotywować kolejnych skazanych z góry przez system na porażkę marzycieli do działania i przekonać ich, że kłody pod nogami są po to, żeby je przeskoczyć, a nie się potknąć, a wszystko w myśl sentencji Success is the best payback.

Wiadomo jednak, że każdy kij ma dwa końce, a styl życia Phileasa Fogga może też czasem odbić się negatywnie na relacjach z bliskimi. Problem ten porusza Blitz w numerze „Call Waiting”, w którym w pierwszej zwrotce zwraca się do syna, tęskniącego za żyjącym na walizkach ojcem, a w drugiej rozmawia z matką, którą zapewnia, że dba o siebie i wyznaje, że myśli o powrocie na stałe w rodzinne strony. Wspaniale spisała się tutaj w refrenie Angelique Kidjo, zdająca się dobrze rozumieć rozterki bohatera. I know you gotta spread your wings and fly, just call me when you can...

Blitz The Ambassador to bez wątpienia jeden z najciekawszych głosów w międzynarodowym hip-hopie, a najnowszym albumem jedynie potwierdził swoją klasę i nieskazitelny warsztat. Aż dziw bierze, że angielski to jego drugi język, zwłaszcza gdy wchodzi w wyższe obroty i przyspiesza nawijkę jak w drugiej zwrotce „Success” czy w „Internationally Known”. „Afropolitan Dreams” w moim mniemaniu wypada całościowo nawet lepiej niż świetny poprzednik „Native Sun”. Czarny Ląd ma coś do powiedzenia, a takiemu artyście jak Blitz aż ciężko nie kibicować. Ja trzymam kciuki za dalsze ruchy Samuela, wpisując do dziennika pełną piątkę i życzę mu, aby wreszcie zyskał należne mu uznanie też na znanych mu już nie tylko z wersów Biggiego Smallsa ulicach NYC.

Pod spodem trzy klipy promujące album, jak i odsłuch całości. Enjoy!

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"11105","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"12095","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"15289","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Płyta ukazała się kilka dni temu nakładem prężnie rozwijającego się niemieckiego labelu Jakarta Records (m.in. Dynasty, Raashan Ahmad, MC Melodee), a gościnnie w 12 nowych utworach gospodarza wspomogli m.in. tacy artyści jak Nneka, Angelique Kidjo, Oxmo Puccino i Seun Kuti. Odsłuch całości w rozwinięciu. Nie przegapcie tego!

Tracklista:

1. The Arrival
2. Dollar And A Dream
3. Success
4. Internationally Known (+ Sarkodie)
5. Love On The Run (+ Nneka)
6. Call Waiting (+ Angelique Kidjo)
7. One Way Ticket
8. Traffic Jam (Interlude)
9. All Around The World (+ Marcelo)
10. Make You No Forget (+ Seun Kuti)
11. Africa Is The Future (+ Oxmo Puccino, Just A Band & Oum)
12. The Departure (+ Amma Whatt)

                                            [[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"11105","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

                                            [[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"12095","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Pobierz Warm Up EP ze strony Jakarta Records