Na początek wjeżdża Young Thug i jego "Business Is Business". Są tu produkcje między innymi od Turbo, a na mikrofonie poza gospodarzem popisy dają np. Drake, Lil Uzi Vert, Future, Travis Scott czy 21 Savage. Swój nowy album wydała w tym tygodniu też Coi Leray. Na "COI" usłyszymy szesnaście kawałków, a gościnne występy zaliczyli, chociażby Giggs i Saucy Santana.

Oprócz tego swoje nowe rzeczy wypuścili także Key Glock ("Glockoma 2 Deluxe"), Dom Kennedy & TeeFLii ("I Love Stocker"), Big Freedia ("Central City"), Fiend aka International Jones ("Cool Is In Session 3"), Travis Thompson & Jake One ("Wolves & White T's"), Hus Kingpin & SmooVth ("Paind In Full"), Baby Money ("YNOS 2") oraz 2 Eleven & T.F ("Skanless Levels 4"). Wszystkie okładki, tracklisty i streamy sprawdzicie w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczególnych nowości:

Young Thug "Business Is Business"

Coi Leray "COI"

Key Glock "Glockoma 2 (Deluxe)"

Dom Kennedy & TeeFLii "I Love Stocker"

Big Freedia "Central City"

Fiend "Cool Is In Session 3"

Travis Thompson & Jake One "Wolves & White T's"

Hus Kingpin & SmooVth "Paid in Full"

Baby Money "YNOS 2 (Young Nigga Old Soul 2)"

2 Eleven & T.F "Skanless Levels 4"

Odsłuch całego "The Definition of Loyalty" (streaming)

Pod spodem świeży klip do numeru "Real Shit" z Mozzym i YFN Lucci:

Na albumie nie zabrakło też wydanego w czerwcu tego roku poruszającego tribute'u dla Nipa o stosownym tytule "The Marathon Continues":

Wyświetl ten post na Instagramie.

Everybody saying I got the Best Album Out right now!! I Agree! #TheDefinitionOfLoyalty Go Buy & Stream this Album if you haven’t yet!! It’s a Classic already (Album Link In Bio) I put my all into this! I can honestly & finally say I’m proud of myself for this one!! Thank y’all, The Marathon Continues!

Post udostępniony przez J Stone | All Money In (@jstone_allmoneyin) Lis 9, 2019 o 11:31 PST

Mann "Gold Herringbone"
Kilka lat temu Mann był dla mnie murowanym kandydatem do szybkiego pierwszoligowego awansu. Świetny debiut ("Mann's World" z 2011 roku), napakowany hitami ("The Mack", "Buzzin'"), nagranymi z udziałem największych współczesnych legend (Snoop Dogg, 50 Cent), a wszystko to okraszone teledyskami, które zdołały wygenerować wielomilionowe odsłony. Jakby tego było mało pieczę nad brzmieniem sprawował w całości jeden z moich ulubionych producentów - J.R. Rotem, potrafiący w umiejętny sposób łączyć współczesne dźwięki z klasycznymi samplami, nadając całości mainstreamowego appealu. Potem jednak coś się stało i Mann zboczył z drogi, która moim zdaniem zaprowadziłaby go wprost na sam szczyt... ale wciąż mam nadzieję, że 26-letni raper z L.A. raper odnajdzie właściwy szlak i powróci do klimatów w stylu "Gold Herringbone", które jest pięknym ukłonem w stronę starej dobrej kalifornijskiej szkoły g-funku.

Nipsey Hussle "Run A Lap"
Nipsey od lat pozostaje jednym z głównych reprezentantów nowej west coast'owej fali, będąc jednocześnie artystą który nigdy nie wykorzystał w pełni drzemiącego w nim potencjału. Brak oficjalnego debiutu w dyskografii nadal spędza wszystkim sen z powiek, podobnie jak nigdy nieopublikowane LP "South Central State Of Mind", które wydane w odpowiednim momencie z pewnością pchnęło by karierę rezydenta Creenshaw mocno do przodu... Co by jednak nie mówić o przygodzie z Epic Records, które ewidentnie zaliczyło tutaj wielką wtopę, to miejmy nadzieję że nadchodzące "Victory Lap" wynagrodzi nam w pełni czas oczekiwania na album z prawdziwego zdarzenia i znajdą się na nim takie bomby jak "Run A Lap", które miało potencjał by pociągnąć sprzedażowo cały materiał a w wyniku przeciągającej się daty premiery powędrowało na kolejny mixtape Nip'a.

Problem feat. Bad Lucc "Like Whaaat"
Kolejny z czołówki raperów, którym stuknęła już 30-tka a nadal z jakiegoś powodu nie mogą się przebić i wskoczyć na najwyższy level. Podobny przypadek jak powyższe - wielki talent z dużą dozą materiału na koncie i milionami odsłon na YouTube, które wciąż nie pozwalają mu wydać oficjalnej solówki. Miejmy nadzieję, że tegoroczna wspólna płyta z DJ Quikiem pozwoli mu wyjść z impasu i przestać puszczać co jakiś czas darmowe mixtape, bo jak pokazuje przykład "Like Whaaaat", Problem jest w stanie nagrać mocarne single potrafiące ponieść hype w eter i zapewnić solidny buzz dla krążka.

Droop-E feat. Nite Jewel & J-Stalin "N The Traffic"
Syn prawdziwej ikony nie tylko w swoim regionie, ale i całym stanie. Charlie Hustle Junior, czyli Droop-E miłość do rap gry wyssał z mlekiem ma... ojca i nie powinno to nikogo specjalnie dziwić, jeśli wychowujesz się w rodzinie w której twoimi wujkami są B-Legit, Turf Talk oraz D-Shot, a ciotką Suga T. Droop-E nie ma może takiego pokręconego stylu nawijki jak swój staruszek, ale również potrafi na zawołanie odnaleźć się w każdym klimacie - od hyphy, przez mobb, aż po newschoolowy laidback w stylu "'N The Traffic", który jest idealnym soundtrackiem po wypełniony luzem wieczór.

Casanova "California Breeze"
Jeden z mniej znanych zawodników na mojej liście. Odkryłem go przed dwoma laty i od razu przykuł moją uwagę debiutanckim "1992", które do dzisiaj uważam za jeden z najlepszych albumów 2015 roku, a jednocześnie jedną z najbardziej przespanych płyt ostatnich lat - przynajmniej jeśli chodzi o Kalifornię. Jeśli tęsknisz za g-funkowym brzmieniem i szukasz kogoś nagrywającego współcześnie w tym klimacie - Casanova nie powinien cię zawieść, tym bardziej że pieczę nad brzmieniem jego numerów trzyma w większości Boomer, czyli potomek KK z ekipy 2nd II None, która dzięki współpracy z DJ Quikiem ma pojęcie jak powinien brzmieć G-Funk z górnej półki. Na zachętę łapcie trochę Kalifornijskiej bryzy od 25-latka z Los Angeles - nie powinniście żałować.

Curtis Young feat. Brian Cade "Illin"
Jak wiecie, Curtis Young trafił na moją listę zmarnowanych talentów już jakiś czas temu i nie przewiduję, aby w najbliższym czasie miało się w jego karierze coś zmienić... bo ile można czekać na owiane legendą "Product Of My DNA" i łudzić się kolejny datami premiery? Wielka szkoda, bo talentu odmówić nie sposób - zarówno w sferze nawijki jak i produkcji, Curtis ma tę samą naturalną łatwość do jednego i drugiego co jego sławny ojciec. Mainstreamu raczej już nie zawojuje, ale numery w stylu wyprodukowanego przez Nata Powersa "Illin'" może nam dostarczać każdych wakacji - nie obrażę się.

G Perico "G Shit"
G Perico od początku roku jest niewątpliwie na fali wznoszącej, i to nie tylko w Stanach. Także w Polsce hype na młodego kota z South Central wystrzelił w kosmos przy okazji corocznych nominacji do XXL Freshmen list. "All Blue" co prawda nie zachwyciło w takim stopniu jak wcześniejsze projekty, ale wygenerowało nowy fanbase, który miejmy nadzieję sprawdzi poprzednie pozycje w dyskografii rapera bo naprawdę warto. Osobiście polecam przede wszystkim "Tha Innerprize Two" z 2015 roku, od którego zaczęła się moja znajomość z G Perico - kozacki materiał wypełniony po brzegi korzennym west coast'owym klimatem, który najlepiej obrazuje singlowe "G Shit".

Treali Duce "Callin Me Back"
Teraz przenosimy się na południe Kalifornii - do San Diego, gdzie kilka lat temu na tamtejszej scenie pojawił się znienacka Treali Duce i zaatakował nas kozackimi albumami - szczególnie wydane w 2010 roku "A Man's Heart", oraz jego sukcesor "The Flesh", z którego pochodzi singiel "Callin' Me Back", przenoszący słuchaczy swoim klimatem wprost do Kalifornii lat 90-tych. Treali Duce obecnie przerzucił się praktycznie w całości na chrześcijański rap i jako Minister Travis dalej nagrywa płyty, ale już niestety w zupełnie innej konwencji... szkoda.

Dom Kennedy "When I Come Around"
Tego artysty nie mogło zabraknąć w moim zestawieniu, tak samo jak jego numerów nie brakuje na mojej osobistej wakacyjnej playliście. Ostatnimi czasy Dom Kennedy wraca pomału w swoich kawałkach do brzmienia, jakie pomogło mu ugruntować swoją pozycję na zachodnim wybrzeżu i cały czas mam nadzieję na kolejny wolumin "From Westside With Love" z letnimi bombami typu "When I Come Around", które aż prosi się o cruising przy pięknej pogodzie jakimś niebieskim 6-4 Chevy Impala.

J Stone "On Slauson"
Na sam koniec zostawiłem sobie jednego z bardziej perspektywicznych postaci obecnej rap sceny w L.A. - podopieczny Nipsey Hussle nie ma może takiej charyzmy jak szef All Money In, ale J Stone punktuje mocno autentycznością przekazu, reprezentując Slauson "to the fullest". Na swoim koncie ma kilka street albumów, miejmy nadzieję że wraz z sukcesem "Victory Lap" Nip będzie go w stanie pociągnąć za sobą do ziemi obiecanej, bo jak udowadnia singiel "On Slauson" - J Stone potrafi siekać naprawdę kozackie bangiery.

W tym tygodniu to by było na tyle - mam nadzieję, że kawałki zainteresują was na tyle, aby przewertować na własną rękę dyskografie powyższych artystów i wykopać kolejne świetne numery z ich katalogów. W kolejnej odsłonie moich cyklicznych wpisów wrócimy do klasyki i pobujamy się w rytmie gangsta funku lat 90-tych od Diego, przez L.A. aż po samo Bay Area... See you next week!

Preorder płyty

Przypominamy również wcześniejsze single:

Krążek zatytułowany po prostu "Dom Kennedy" pojawi się na rynku 2 czerwca i będzie zawierał 11 numerów wyprodukowanych m.in. przez DJ Dahi, Jake One, i J.Lbs. Poniżej prezentujemy wam okładkę razem z tracklistą i czekamy na nowy materiał:

01. Daddy
02. My First Reply (Till It's Over)
03. On My Hometown/Nobody Else
04. Represent (I Like That)
05. What I Tell Kids
06. Fried Lobster (Feat. Bonic)
07. Thank You Biggie
08. Lemonade
09. 2Bad
10. Alhambra
11. Posted In The Club (Extended)

Obu raperów złapał też na wywiad Paweł Miedzielec, co mogliście zobaczyć wczoraj na naszym profilu na Instagramie.

Zdjęcia: Tomek Sikora (Bardzo Znane Imprezy) [rozszerzona fotorelacja tutaj]

Nie jest to bynajmniej data urodzin rapera a raczej okres, w którym zaczynał on pisać swoje pierwsze teksty. Sam utwór usłyszałem jakieś 4 lata temu i zajarałem się nim z miejsca. Urzekła mnie przede wszystkim stylówka Doma - niektórzy zarzucają mu co prawda, że ma "nudziarskie flow", ale mnie osobiście ta leniwa nawijka się podoba. Przypomina mi trochę swoim wydźwiękiem ten klasyczny kalifornijski laidback lat 90-tych, ubrany w nowoczesne szaty z 2010 roku. Zresztą Dom Kennedy ma w swoim repertuarze sporo numerów, które można zakwalifikować jako "Neo G-Funk" na miarę XXI wieku - "1997" nie jest tutaj wyjątkiem. Co ciekawe, bit z tego utworu, którego autorem jest DJ Mr. Rogers został również użyty w utworze "Goes On" Trae Tha Truth na wydanej rok później płycie "Street King".
Teledysk, który wyreżyserował Matty Barnes dopełnia całości, choć nie jest niczym spektakularnym - ot, prosty i czytelny obrazek. Singiel zaś promuje wydany przed czterema laty street album "From Westside With Love", który polecam sprawdzić wszystkim zajaranym twórczością rapera - mam nadzieję, że Dom Kennedy zaprezentuje nam go w sobotę na żywo bo jestem bardzo ciekaw jak ten utwór brzmi w wersji live.

Ci z was, którzy są na bieżąco z tym co się dzieje w Kalifornii z pewnością wiedzą o kogo chodzi - resztę informuję, że Dom Kennedy to jeden z najciekawszych reprezentantów młodego pokolenia kalifornijskich mc's ostatnich lat i postaram się was zapoznać z jego twórczością przez najbliższe dwa tygodnie. Pochodzący z Los Angeles raper jest obecny na scenie od 2008 roku i zdołał w tym czasie wypuścić kilka bardzo dobrze przyjętych street albumów, jak chociażby dwie części "From Westside With Love". Ciągle wzrastający poziom fejmu oraz przyrost fanów i odsłon na YouTubie świadczą o tym, że Dom Kennedy może być kolejną, po Kendricku Lamarze, wielką postacią młodej kalifornijskiej sceny.

Polska jest pierwszym przystankiem na Europejskiej trasie rapera, promującej jego ostatnią płytę "Get Home Safely", która ukazała się w połowie października. Koncert odbędzie się 29 marca w warszawskim klubie Powiększenie, mieszczącym się przy ulicy Nowy Świat 27, zaś gościem specjalnym będzie członek ekipy Strong Arm Steady - Krondon. Będziemy was informować o tym wydarzeniu jak tylko pojawią się nowe informacje, tymczasem polecam sprawdzać w najbliższym czasie Popkillera jeśli interesuje was postać Dom'a Kennedy. West Up!