Numer zapowiada 15. krążek w dyskografii zespołu "For The FKN Love". W kawałku wyprodukowanym przez brytyjskiego beatmakera Configa gościnnie usłyszymy Big Daddy Kane'a, który parę dni temu, wspólnie z KRS-One'em, zaliczył występ w ramach Verzuz. Poza nim na mikrofonach udzielają się także Cleveland P. Jones i Tasha LaRae.

Na kanale YouTube Speech'a, frontmana grupy, pojawił się 26-sekundowy snippet klipu do kawałka. Możecie go zobaczyć poniżej. Utwór w wersji audio przez ten tydzień ekskluzywnie tylko na Bandcampie.

Jeśli lubicie energiczny, pozytywny, świadomy hip-hop pełen melodii, żywych instrumentów i zgrabnie przeplatający rap ze śpiewem, nie szukajcie dalej, trafiliście w dziesiątkę! Odsłuch albumu oraz teledysk do singla "Becoming" w rozwinięciu.

Album dostępny oczywiście na wszystkich platformach streamingowych - pod spodem odsłuch z oficjalnego bandcampa zespołu, a także wspomniany klip "Becoming".

[[{"fid":"62410","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

Przypominamy też nasz popkillerowy videowywiad z zespołem, nakręcony po ich wyśmienitym koncercie w warszawskiej Progresji pod koniec roku 2017:

[[{"fid":"62411","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

A w niej m.in. o historii numeru "Revolution" ze ścieżki dźwiękowej do filmu Spike'a Lee "Malcolm X" i roli Public Enemy w rozwoju kariery AD, ewolucji hip-hopu z Południa USA i wpływie AD na jego rozwój, burzliwej historii drugiej płyty "Zingalamaduni" z 1994 r., czy samplowaniu i obecnych prawach je uniemożliwiających...

Wielkie podziękowania dla ekipy Music Company za pomoc organizacyjną!

Rozmowa: Marcin Natali, Maciej Wojszkun
Tłumaczenie: Maciej Wojszkun
Video, montaż: Marcin, Mateusz Natali

Fot. u góry - Darek Radel (WEST)

Energetyczna, nieustannie rozwijająca się ekipa Arrested Development to natomiast zespół, który nie tylko brzmi fantastycznie na płytach, ale wszystkie te zalety i atuty prezentuje w 100% na występach live. Jak tego dokonują?

Przez lata zakorzeniona w Atlancie grupa, dowodzona przez Speecha, mózg i główny wokal całej operacji, uległa wielu zmianom - z początkowego składu z 1992 r. został bowiem tylko on sam. W żadnym wypadku jednak nie ucierpiał na tym ich warsztat koncertowy. Partie wokalne oryginalnej cżłonkini zespołu Eshe wykonuje obecnie dysponująca głębokim, iście soulowym wokalem Tasha LaRae (posłuchajcie chociażby jej solowej partii w połowie "Tennessee" - filmik pod spodem), która od początku tej dekady, czyli płyty "Strong" z 2010 roku, dostarcza też mocarne refreny na płytach AD. Drugą Panią w składzie jest Fareedah - nieziemsko energetyczna tancerka i wokalistka, która wnosi na scenę ogień i żywioł. To ona zresztą jako pierwsza wparowała na scenę w warszawskiej Progresji, "wyginając śmiało ciało" i zapowiadając od razu wybuchowe show.

Pozostali "stali" członkowie to wyjątkowo charakterystyczny gitarzysta JJ Boogie oraz raper One Love, którego zdjęcie mogłoby spokojnie widnieć w słowniku przy definicji "MC". One Love to wprawdzie nie dyrygent AD, ale bez wątpienia MC z prawdziwego zdarzenia i raper, który radzi sobie z każdym tempem i podkładem oraz aranżacyjnym wyzwaniem swoich muzyków. W odpowiednich momentach wkraczał na scenę, przejmował mikrofon i robił swoje - czy to lecąc karabinowym flow pod fragmenty up-tempo, czy też wpasowując się jak kameleon w instrumentalne partie "Ease My Mind" albo nawijając acapella. Całą ekipę w niedzielę wspomagali też trzej wyśmienici muzycy sesyjni na perkusji, klawiszach i gitarze basowej.

Całe show, kipiące wręcz zaraźliwie pozytywną energią i zapewniające nieznikający długo uśmiech na twarzach, było wręcz jak widowisko. Kolorowe, jaskrawe stroje w afrykańskich barwach, rap przemieszany ze śpiewem, taniec, instrumentalne solówki, improwizacja, płynne i dobrze przećwiczone zmiany za mikrofonem,oryginalne (i skuteczne!) sposoby na angażowanie publiki - po prostu nie sposób było się nudzić. Zgodnie z naszym fotografem Darkiem stwierdziliśmy po całym występie, że w kategorii koncertów żadna grupa hip-hopowa nie może się z nimi równać (a obaj widzieliśmy niejedną).

No i na koniec warto chwilkę poświęcić samemu Speechowi - idealnemu liderowi zespołu, który jednocześnie stanowił trzon występu, niosąc kawałki swoim melodyjnym, unikalnym wokalem, jak i zostawiał odpowiednio dużo miejsca, aby pozostali członkowie mogli świecić pełnym blaskiem. Raz rozkręcał publikę, łapiąc z nią kontakt na najróżniejsze sposoby, a raz usuwał się w cień, przechodząc np. do grania na afrykańskich bębenkach. Oglądając AD w niedzielę mogliśmy odnieść wrażenie, że są jak wino -od ich debiutu minęło już 25 lat, ale utwory z "3 Years, 5 Months and 2 Days in the Life of..." wciąż mają niezwykłą siłę rażenia, aranżacje i kompozycje ewoluują, a energia i muzyczna chemia widoczna na scenie każe bić pokłony. Niezależnie czy grali numery z debiutu, pamiętne "Revolution" z soundtracku do "Malcolma X", kawałki z drugiej płyty "Zingalamaduni" czy nowsze single "Living" i "Bloody" bądź pędzące jak Usain Bolt na bieżni "Inner City Blues" z 2006 roku - każdy numer był prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Słychać było zresztą po reakcjach rozentuzjazmowanej, blisko 400-500-osobowej publiki. Mistrzostwo świata, oby więcej takich koncertów!

Wielkie słowa uznania dla całej załogi Music Company i podziękowania za pomoc przy zorganizowaniu wywiadu z Arrested Development - który już niedługo na Popkillerze!

Pod spodem dwa filmiki z koncertu - "Ease My Mind" oraz "Tennessee".

Fot. u góry - WEST

Gdzie? Jak to? Ano tak - był to zresztą dopiero początek zaskakującego pasma solowych sukcesów Speecha na rynku japońskim. Amerykański mainstream w tamtym czasie przechodził ogromne zmiany, na listach królowało już Death Row, a alternatywa, którą oferował założyciel Arrested, niestety nie pozwoliła mu wrócić na szczyt w rodzinnych stronach - pomimo wciąż wysokiej jakości wypuszczanych nagrań.

A szkoda, bo "Like Marvin Gaye Said" to moim zdaniem numer bezbłędny, w przepiękny sposób wykorzystujący wokal Księcia Motown Marvina, a zarazem nie opierający całej swojej siły na wokalnym samplu. To ciepła, organiczna produkcja Speecha, oparta na żywych instrumentach i niesiona jego melodyjnym wokalem, w połączeniu z zaangażowanym tekstem, mierzącym się ze współczesnymi problemami świata, stanowi o sile utworu.

A tutaj nasz videowywiad ze Speechem z 2012 roku:

Z okazji nadchodzącego koncertu zespołu w Warszawie 29 października, po wielu problemach technicznych, 5 latach, 3 miesiącach i 9 dniachprzedstawiamy Wam jedyny polski wywiad ze Speechem, naszą 17-minutową rozmowę przeprowadzoną po koncercie na festiwalu Inne Brzmienia w Lublinie, dającą wgląd w początki zespołu, błyskawiczny sukces, a także późniejsze zawirowania, intrygujące plany i solowe dokonania Speecha. To zarazem kolejny odcinek cyklu "Z Archiwum Popkillera", w ramach którego będziemy publikować nasze przeróżne zagraniczne videowywiady, które jakimś cudem utknęły w archiwach - aż do teraz... 

Rozmowa, tłumaczenie: Marcin Natali
Video: Natalia Kiszczak
Montaż: Marcin Natali

Dwa ostatnie albumy Arrested Development - oficjalny odsłuch i download

Pod spodem też poprzedni klip zespołu - "In 1 Day (Whole World Changed)".

Koncerty odbędą się w ramach trasy zorganizowanej z okazji 25. rocznicy wydania debiutanckiego albumu, klasycznego "3 Years, 5 Months and 2 Days in the Life Of...".  W rozwinięciu wszystkie szczegóły. Nas pod sceną z pewnością nie zabraknie!

Kiedy: 29 października (niedziela)
Gdzie: Progresja, ul. Fort Wola 22, Warszawa
Start: 20.00

Bilety w cenie 99 PLN dostępne m.in. na:
progresja.com / bilety24.pl / Eventim / Ticketmaster

Dołącz do wydarzenia na Facebooku

Pod spodem kilka teledysków AD - "Miracles" z wydanej w 2006 roku płyty "Since The Last Time", "People Everyday" i "Tennessee" z debiutu, a także zeszłoroczny singiel "I Don't See You At The Club".

Pełne info prasowe:

Arrested Development (AD) – to oni wyznaczali trendy w muzyce hip-hopowej w latach 90-tych. Od 1991 roku wiernie i konsekwentnie reprezentują swoją unikalną mieszankę dźwięków na całym świecie.

Arrested Development zaprezentował zupełnie odmienny, odwrócony o całe 180 stopni styl – bez wulgarnych tekstów, w których główne role odgrywają prostytutki, narkotyki i imprezy z AK-47 w tle.

Nic więc dziwnego, że od razu do zespołu przyklejona została etykietka grupy reprezentującej tak zwany alternatywny, antygangsterski rap. Grupa przyjedzie do Polski na dwa koncerty w ramach trasy 25th Anniversary Tour . Pierwszy 28.10 w Gdańsku, w B90, a drugi 29.10 w warszawskim klubie Progresja.

Speech (frontman), będąc pod wpływem polityczno – radykalnych utworów wspomnianego wcześniej Public Enemy, postanowił jednocześnie wprowadzić w swoje głębokie i przemyślane teksty więcej światła, coś pozytywnego, dającego ludziom nadzieję na lepsze jutro.

Hit “Mr. Wendal” zwrócił uwagę na problem bezdomnych, a połowa wpływów z tytułu praw autorskich tej piosenki została przekazana na National Coalition of the Homeless. Ich taneczny “People Everyday” dotyczy problemu ignorancji i braku świadomości, jest hołdem dla legendarnej grupy soulowo funkowej Sly & the Family Stone. Pomimo że tematyka ich tekstów skupia się głównie na problemach czarnoskórych, znajdują swoich fanów we wszystkich środowiskach.

AD zostali nagrodzeni jako jedna z najlepszych grup hip-hopowych wszechczasów VH-1. Otrzymali również nagrodę 2 MTV (93), a dodatkowo utwór “Tennessee” został wybrany jako jeden z 500 utworów, które ukształtowały rock, według Rock and Roll Hall of Fame. MTV Buzz Clip był pierwszym miejscem, w którym ukazał się ich teledysk “Tennessee”, dzięki czemu wypłynęli na szerszy świat.

Później grupa otrzymała nagrodę NAACP Image Award (1993) oraz nagrodę Soul Train. AD zdobyło dwie nagrody Grammy (1993 – Najlepszy Debiut i Najlepszy singiel w kategorii rap – Tennessee), magazyn Rollingstone nazwał ich Zespołem Roku 1992 i byli pierwszą, a zarazem ostatnią grupą muzyki rap, która zdobyła nagrodę dla najlepszych debiutantów.

1996 roku zespół oficjalnie zakończył swoją działalność, a na ich powrót musieliśmy czekać do 2000 roku.

AD była drugą grupą w świecie, która wyruszyła w tournee z zespołem na żywo, chwalącą wartości życia, niosła ze sobą radość, dawała nadzieję, wyzwalając jednocześnie w jej słuchaczach same pozytywne emocje.

Niektórzy twierdzą, że wielkie wydawnictwa i ludzie showbiznesu sabotowali sukcesy grupy, aby ich przekaz nie dostał się do szerszej świadomości. Inni twierdzą, że powodem zawieszenia działalności były wewnętrzne konflikty w zespole.

Od samego początku Arrested Development zawsze był zgranym kolektywem, jedną, wielką rodziną. Obecni członkowie toSpeech, 1 Love, Tasha LaRae, Fareedah Aleem, Za’ i JJ Boogie. Na przestrzeni lat w zespole występowali również Montsho Eshe, Headliner, Aerle Taree, Rasa Don, DJ Kemit, Nadirah Shakoor, Nicha Hilliard, Kennedy, TallBoy & Ajile. AD na scenie i w studio gościli różnych artystów, np.: Dionne Farris, Laurnea, Paulette, Caron Wheeler, Toni (cat) & Foley (Miles Davis).

W 2005 roku utwór “Honeymoon Day” z płyty “Among The Trees” okazał się wielkim hitem w Dżakarcie.

W 2009 roku album “Strong” przyniósł sukcesy takich singli jak “Greener” (nr 3 w Dżakarcie i Indonezji), czy “The World is changing” (nr 9 w Japonii).
2012 rok to sukces teledysku do singla “Living” ze składanki “Standing At The Crossroads”, który otrzymał nagrodę L.A. Movie Award – jedną z najważniejszych nagród festiwalu. Wspomniany singiel znalazł się również na szczycie amerykańskich studenckich rozgłośni radiowych oraz wylądował na 3 miejscu list przebojów w Malezji.

Pozostała część biografii AD powstaje – na trasach i w nowych utworach. Ich najnowsze albumy to “Changing The Narrative” i “This Was Never Home”.

Oficjalny kanał YouTube zespołu