W podsumowaniu muzycznych lat na rynku, zagrany zostanie przekrojowy materiał ze wszystkich dotychczas wydanych płyt. Cieniasa jak zwykle wspierać będzie na scenie SynTejZiemi. Oprócz tego dobrze znanego Wam duetu, pojawią się także inni reprezentanci poznańskiej sceny:

• 52 Dębiec (Hans x Deep x Bobson)
• Śliwa
• RR Brygada (Rafi & Ry23)
• Massey
• Hary (Green Team)
• Wariat WRW

Na gramofonach niezawodny DJ Jaxon.

Bilety w przedsprzedaży (25 zł) są wciąż dostępne przez Allegro oraz stacjonarnie w sklepie VertShop w Poznaniu, przy ulicy Półwiejskiej 20. Bilety w dniu koncertu dostępne będą w cenie 35 zł przy wejściu do klubu - start: godzina 20.

Wpadajcie tłumnie i świętujcie z nami tego dnia premierę nowej płyty oraz XX lat WBU!

Poniżej prezentujemy również drugi singiel, czyli opatrzony prostym video numer pt. "WDPC".

ZAMÓW PREORDER

[[{"fid":"73684","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Najnowszy album HANS x Folku - 8122 to kooperacja Hansa z młodszym pokoleniem sceny HH i pierwszy jak dotąd album przygotowany w całości z jednym producentem. Bity od Folku mogliście usłyszeć już na albumie Pięć Dwa - Tölgy Föld (2020). Zdecydowanie nowoczesne kompozycje muzyczne spotykają się z chropowatym stylem i tematyką by finalnie zostać zmiksowane na studyjnej ikonie sprzed trzech dekad - stole SSL 4000. Jak brzmi nowoczesność przetwarzana osobowością i sprzętem które ukształotwały lata '90? Album mocny, momentami wulgarny, nie bez powodu oznakowany tabliczką "uwaga mocny język". Co rocznik '81 ma do powiedzenia w rzeczywistości '22? Dowiesz się słuchając 13 nowych utworów naznaczonych grafiką z popsutym emotikonem i numerem 8122. Czy gdy otrzesz się o życie ono zetrze uśmiech z twarzy?

Przedsprzedaż prowadzona jest w oficjalnym sklepie Pięć Dwa.

W środę Peja pojawił się w 1 odcinku Magazynu Popkillera, gdzie mogliście zobaczyć 10-minutową rozmowę rapera z Hirkiem Wroną (zaczyna się w 17:12 Magazynu) - pełne godzinne video pojawi się w ten weekend. W opublikowanej już części posłuchacie o aktualnych inspiracjach, procesie twórczym, ale też o tym jak wyglądało dzieciństwo Peji i jakie miał wrażenia po rapowych kawałkach Kazika.

Wcześniejsze utwory promujące "AR-15" to "Zwiększamy zasięg" z gościnnym udziałem legendy Nowego Yorku Kool G Rapem, "Richtown" (wersja oryginalna), tytułowe "AR-15 (Zawartość kontrowersyjna)" oraz "OMOTIOW".

"To pierwszy klip z tej płyty ale możecie się spodziewać obrazków do Red Zone, Flamenco i Paradoksu Szympansa - komentuje Peja. "Jeśli wszystko pójdzie po naszej myśli zrealizujemy też klip do "Next level" z bostońskim raperem M-Dotem, który rozwalił ten trak".

Wracając do "Richtown (Extended Version)" - w utworze gości aż 12 poznańskich MC's takich jak: Gandzior, Kobra, Respo, Deep, Bandura, Grzybek, Simpson, BJN, Peleoko, Hans, Fazi i Iceman. Tych dwóch ostatnich to powrót legendarnej mocy z lat dziewięćdziesiątych bowiem ostatnio Ci dwaj panowie zrobili wspólny utwór z Peją równo 25 lat temu i był to (nie)sławny "Anty". "Wyszło na to, że co 10 lat robię poznański tzw. posse cut. W 2001 był to "I moje miasto złą sławą owiane", w 2011 "Głos Wielkopolski". Teraz blisko 10 lat później wjeżdża "Richtown". Za praktycznie każdym razem pokazuję kogoś z potencjałem, rokującego ale sięgam też po utytułowanych graczy i starych ziomali takich jak Gandzior czy Kobra. Mamy zatem powrót Hansa ("Na legalu?"), z którym ostatnio dużo zrobiliśmy, jest Deep, są ludzie z którymi współpracuję z pewną regularnością od dłuższego czasu (Respo, Bandura, BJN, Simpson). Z Pele obiecaliśmy sobie nagrać coś 4 lata temu - w końcu dopełniłem obowiązku gospodarza i oto jest i ziomal z Ognika. Mam tu naprawdę mocną reprezentację, która stworzyła hit tego miasta na miarę swych poprzedników. Jestem dumny, że po raz kolejny tworzę historię będąc swoistym pokoleniowym mostem jakkolwiek megalomańsko lub debilnie to zabrzmi" - puentuje Peja. "Na koniec chciałbym jeszcze raz podziękować całej ekipie za skill, zaufanie i szacunek jakim wspólnie się obdarzyliśmy. Ta scena ma się dobrze, jest bogata w style  i mocno skonsolidowana. To duży zaszczyt móc czuć tą energię i wzajemną relację. Szacun wiara!

Krótko po premierze kolejnego krążka Pięć Dwa pt "Tölgy Föld" do naszego cyklu zawitała połówka poznańskiego składu - Deep. Sprawdźcie jakie ciekawostki ma do zdradzenia! Więcej szczegółów albumu znajdziecie oczywiście w naszym dziale Premier Płytowych.

1. Życiowe motto lub ulubiony cytat, który byłbyś w stanie sobie wytatuować

Always look on the bright side of life.
Nobody expects The Spanish Inquisition

2. Największy życiowy sukces

Urodziny mojego syna Stasia.

3. Największa życiowa porażka

Odbiór solowej płyty "Katarakta"

4. Pierwszy sportowy idol

Allen Iverson

5. Ulubiony film

Helikopter w ogniu

6. Ulubiona książka

Franz Kafka - Proces

7. Ulubiony alkohol

Whisky

8. Najważniejsza część garderoby

Skarpetki i majtki

9. 3 cechy idealnej kobiety

Spokojna
Wyważona
Roztropna

10. 3 najpiękniejsze kobiety świata

Candice Swanepoel
Alessandra Ambrosio
Adriana Lima

11. Gdybyś miał powiesić na ścianie jeden plakat to byłby to...

Allen Iverson

12. Wymarzony samochód

Mercedes c63 AMG

13. Miasto, które najbardziej chciałbyś odwiedzić

Rivendell

14. 3 płyty, które zabrałbyś na bezludną wyspę

Reakwon - Only bulit for cuban linx
Gza - Liquid Swords
Archive - Controlling Crowds

15. Najważniejszy z jakiegoś powodu numer muzyczny w Twoim życiu

Pięć Dwa - Gniew

16. Najbardziej szalone wspomnienie związane z rapem

Żołądkowa gorzka

17. Najbardziej szalone wspomnienie imprezowe

Manieczki 2005

18. Czasy szkoły to...

Szkoła życia i zabawa

19. Idealny scenariusz na weekend

Spokój, cisza i brak zajęć

20. Najbardziej w ludziach denerwuje Cię...

Mędrcy z kosmosu

21. Gdyby nie rap to...

Nie ma takiej opcji.

Premiera albumu Tölgy Föld zaplanowana jest na 26.06.2020, tym razem preorder Hans i Deep organizują, pakują i wysyłają w 100% sami i możecie go cały czas zamawiać w ich oficjalnym sklepie https://sklep.52debiec.pl. A jako wyjątkowy dodatek do preorderu przygotowana została jubileuszowa reedycja pierwszego albumu nagranego w tym składzie dokładnie 20 lat temu.

Jeśli chcesz być na bieżąco z premierami teledysków to śledź nasz dział Video

Obecnie niestety próżno szukać jakiś konkretnych informacji na temat szczegółów albumu (oprócz informacji o pracach i teledyskach) i pozostaje nam cierpliwie czekać. Pozostajemy czujni i będziemy Was informować na bieżąco.

Poniżej za to przypominamy nasz wywiad z Pięć Dwa przeprowadzony po ostatniej płycie:

[[{"fid":"51625","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"51625","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[Powyżej nasz obszerny videowywiad z Pięć Dwa]

"Ego-Tyka" zakłuwa w punkt, a szczególnie pierwsza historia przyprawia o ciarki na karku. Nie ma rapu bez emocji. Czekamy na resztę, szczególnie, że opis sugeruje duży rozstrzał klimatów i nastrojów. Preorder i okładkę znajdziecie w naszym dziale Premier Płytowych.

Jeśli chcesz być na bieżąco z premierami teledysków to śledź nasz dział Video

POPKILLERY 2019 - zagłosuj na swoich faworytów

O poznańskiej scenie i rzadkich kooperacjach. O nowej szkole i nowych trendach. O muzycznych tarciach, społeczno-politycznej tematyce i nadchodzącej solówce Hansa. O tych i wielu innych sprawach usłyszycie w poniższym wywiadzie przeprowadzonym przez Krystiana Krupińskiego.

Przypominamy też, że Pięć Dwa nominowani są do Popkillerów 2019 w kategoriach Album Roku i Grupa/Duet Roku - głosować możecie tutaj.

W ten weekend raperzy odwiedzą bowiem Warszawę i Poznań, czym zamkną swój koncertowy 2018 rok. Co póżniej? Hans puścił już enigmatyczny post, który można odbierać jako zapowiedź solówki.

Szczegóły koncertów:

Warszawa

Poznań

***

Sprawdź też: Hans z Pięć Dwa szczerze o alkoholu, narkotykach i depresji

[[{"fid":"45993","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Na profilu poznańskiego rapera pojawiła się grafika z napisem "Hans Solo - Poprawna Praca Serca", która wyraźnie nasuwa skojarzenia z okładką lub grafiką promującą album. Ozdobiona została enigmatycznym opisem "2019". Pozostaje czekać na więcej wieści!

Szczegóły tegorocznego albumu Pięć Dwa znajdziecie tutaj

a tutaj poruszające osobiste video Hansa o jego zmaganiach z depresją i uzależnieniami.

"Trzy lata temu kolega poprosił mnie o nagranie kilku słów dla swojego podopiecznego. Grzegorz cierpiał w wyniku wielu uzależnień i zaburzeń psychicznych, rodzina po kolejnej nieudanej terapii zerwała z nim kontakt i zostawiła w zamkniętej placówce. Zdolny kucharz i ciekawy młody człowiek, bez motywacji, chęci zmiany i woli walki o własne życie. Miałem nagrać pozdrowienia i parę słów podnoszących na duchu, byłem wtedy w drodze na koncert, zjechałem na parking i wyszło z tego, zupełnie niezamierzenie, te kilkanaście minut monologu. Znalazłem to niedawno w telefonie. Wrzucam tutaj, być może komuś się przyda" - czytamy.

Przypomnijmy, że we wrześniu ukazał się najnowszy album Pięć Dwa pt "Czyste Szumienie"

[[{"fid":"47484","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

W dniu premiery startuje także trasa koncertowa, której rozkład na wrzesień wygląda następująco: 

07.09 – Parczew, Bateria Festiwal
22.09 – Nowy Tomyśl, Pizzburg
28.09 – Poznań, Schron

"Jedenastak" to kolejny singiel promujący "Czyste Szumienie" Pięć Dwa. Premiera albumu już 7 września.

W sklepie zespołu dostępny jest już preorder materiału. Do zamówień dołączona zostanie reedycja płyty “Deep Hans”.

A dokładniej wers o tym, że Diabeł "Sprzedał swoje skrzydła, w gimnazjum, to był cios, Bo nasłuchał się Tedego że najważniejszy jest sos…”

"Z NAJNOWSZEGO TELEDYSKU GRUPY PIEC DWA (NIE WIEM CZY DEBIEC CZY JAKIES TAM BYLY PRZEGRUPOWANIA) DOWIADUJEMY SIE, ZE DIABEL "NASLUCHAL SIE TEDEGO, ZE NAJWAZNIEJSZY JEST SOS" ... DOSC IDIOTYCZNE NO ALE WIDAC ZE SLUCHAL W INFAMII BO TEDE BEZ BRODY :D + FIRMA PLNY Textylia DZIEKUJE ZA UZYCIE ZNAKU TOWAROWEGO..." - napisał warszawski raper odnośnie powyższego screenu.

Jeden z fanów Tedego w komentarzach odniósł się jednak do tego pisząc "A mi się wydaje, że oni traktują Tede=kasa tak jak Ty traktowałeś free Eldo z czego tłumaczyłes się u Rawicza, mówiąc, że Eldo jest istotnym raperem, ale to free weszło już do kanonu. Tak samo przyjęło się, że Tede mówi o hajsie i nie ma tu jakiś personalnych wycieczek. Nie sądzę by Hans zabiegał po tylu latach od premiery tej płyty o jakieś marne promo, oni raczej z boku sceny stoją nie angażują się w żadne zaczepki, gownoburze"

A Wy co uważacie? Czy to rzeczywiście jedynie metafora czy też zaczepka w stronę TDF'a?

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"23693","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

W informacji prasowej przy okazji albumu „N.E.O” można było przeczytać o formacji  neo-hip-hopowej Pięć Dwa. A ja się zastanawiam, ile w Pięć Dwa jeszcze jest hip-hopu?

Hans: Kiedy słuchałem „ATLiens” od Outkast nie zadawałem sobie takiego pytania. Myślę że bardzo dużo – pokazujemy tylko różne jego oblicza.

Deep: Zgadzam się z Hansem. Eksperymentujemy z muzyką, „N.E.O” jest konsekwencją poszukiwania, ciekawości muzycznej. Nigdy nie kalkulujemy, nie zastanawiamy się, zanim zaczniemy tworzyć, co może się spodobać, w jakim kierunku pójść, by osiągnąć tak zwany sukces. Po prostu nagrywamy numery. I właśnie tak nagraliśmy album „N.E.O”. Różni się on muzycznie od klasycznego rapu, ale nadal jest to rap – mocna treść i rymowane zwrotki. 

A nazwa "neo-hip-hop" to własny twór? 

Hans: Nie. Ktoś kiedyś użył takiego sformułowania na określenie naszej muzyki, jeszcze przy płycie „T.R.I.P”. Wydało mi się bardzo zgrabne i trafne.

Deep: Mnie też się podobało.

Jednak wydaje mi się, że nawet jeśli nawiązujecie do tradycji polskiej muzyki, próbujecie przeszczepić na polski grunt wrażliwość typową dla reprezentantów eksperymentalnego hip-hopu spod znaku Anticonu, Big Dada, Fake Four czy Def Jux; ludzi, którzy w ramach hip-hopu pozwalają sobie na przekraczanie wszelkich granic. 

Hans: Niestety, nic mi nie mówią nazwy, które wymieniłeś. Jeśli chodzi o inspiracje to wymieniłbym Portishead, Archive, Massive Attack, choć bardziej jako kierunek i rozumienie muzyki opartej o loopy niż jakieś bezpośrednie odniesienia. Nie robimy chyba nic nowego i jeśli są to eksperymenty to głównie dla nas.

Deep: W muzyce chodzi o to, by przekraczać granice, chyba że granicą, której nie możemy przekroczyć jest pieniądz (śmiech).

Z uwagi na różnice między „T.R.I.P” a starszymi albumami, nie myśleliście  nad zmianą nazwy przy okazji nowszych projektów tak jak np. The Beatles chcieli pierwotnie zrobić z „„Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”?

Hans: Nie. Zespół powstał jako Pięć Dwa. Później sam wydałem pod nazwą 52 Dębiec. Wystarczająco trudno jest wrócić do oryginalnego Pięć Dwa, bo tak mocno Dębiec odcisnął się w sercach słuchaczy. Zrobiłem jak nakazał Eazy-E: "put Compton on the map" i nie da się tego już odkręcić (śmiech).

Deep: Nie widzę w tym żadnego sensu, Pięć Dwa gra tak jak chce. Przecież nie będziemy zmieniać nazwy przy okazji wydawania każdej kolejnej płyty. A że sami nie wiemy jaka ona będzie…

„Elektryczność w ciszy” w wersji demo była brudniejsza, elektroniczna, mniej akustyczna niż ta na albumie „T.R.I.P”. Utwór w tej wersji mógłby zasilić spokojnie waszą poprzednią wspólną płytę.

Hans: Byłem fanem wersji najbrudniejszej, która chyba nie została opublikowana. Tego utworu powstało kilka wersji. Ostatecznie, kiedy album był w większości skończony, wyklarowała się wersja, która najlepiej wtapia się w całość płyty. 

Deep: Elektryczność to pierwszy w historii utwór Pięć Dwa, przy którym zaiskrzyło (śmiech). W końcu dogadaliśmy się co do wersji. Uważam, że wybraliśmy najlepszą.

To kiedy wyklarował się w takim razie ostateczny pomysł na „N.E.O”?

Hans: Tak tekstowo, jak i muzycznie "tworzył się sam". Wiele osób uważa go za koncept album, tematyczny, zamknięty, wymyślony. Stało się tak bez naszej intencji. Wiele w naszej pracy jest intuicji i spontaniczności, bardzo cenię tą cechę.

Deep: Pomysłu na album specjalnie nie było – był pomysł na klimat i utwory. Wszystko stało się samo.

Jak bardzo na brzmienie nowej płyty wpłynęły doświadczenia Hansa z Luxtorpedą?  "N.E.O." to – nie ukrywajmy – płyta miejscami mocno nawiązująca do stylistyki  rockowej, a absolutnym apogeum pod tym względem jest „Make-up”.

Hans: Muzycznie, poza „Make-up”, to w moim odczuciu nie nawiązuje wcale. Myślę, że chodzi tu o mój sposób rapowania, który faktycznie może takie skojarzenia budzić.

To czego nowego nauczyło Cię bycie członkiem Luxtorpedy?

Hans: Przy okazji szukania archiwalnych materiałów do wydania kolekcjonerskiego „P-Ń VI”, trafiłem na wywiad ze mną z 2004 roku, pozwolę sobie zacytować pewną wypowiedź odnośnie kolaboracji: "Nie widzę siebie jako rapera, podśpiewującego gwiazdeczce popu. Prędzej w kolaboracji z żywą perkusją, gitarą, klawiszem, basistą i kontrabasistą, tworząc coś na kształt The Roots lub Rage Against The Machine". Kompletnie zapomniałem o tej samospełniającej się przepowiedni mojego autorstwa (śmiech). Jak widzisz sercem i duchem zawsze było mi blisko do ciężkich brzmień. Czego się nauczyłem? Zamykać więcej treści w mniejszej ilości słów. Dynamicznie i mocniej używać głosu. Różnych rodzajów flow opartych o inny groove niż rapowy. Spoglądać inaczej na aranżacje. Cenić bardziej instrumentalne fragmenty w  utworze. Mieć inne muzyczne spojrzenie.

A skąd decyzja o stworzeniu nowej wersji "Gdzie Ty jesteś?" na "Robakach"? Litza jako osoba mocno wierząca nie miał żadnych oporów z nagraniem tego utworu? 

Hans: To utwór o zwątpieniu. Kto nie krzyknął "widzisz to i nie grzmisz?" nigdy w życiu niech pierwszy rzuci kamieniem. Nie widzę powodu żeby ktokolwiek, a zwłaszcza osoba wierząca mogła mieć coś przeciwko. 

Czyli nie miał żadnego wpływu na usunięcie trzeciej zwrotki, która w swojej wymowie była najbardziej dosadna?

Hans: Trzecia zwrotka wyleciała, ponieważ nic nie wnosi: daje jakiś mętny obraz człowieka zagubionego, który chce oprzeć się o tworzone w sobie własne idee. Słowem: rozmywa treść utworu i rozbija jego konstrukcję, czyli moje melodeklamacje w kontraście z hasłami wyrzucanymi przez Deepa. Napisałem ją na siłę, bo egoistycznie wydawało mi się, że za mało mnie w tym utworze. Z oryginalnej wersji też bym ją wywalił bez mrugnięcia okiem.

Deep: O! To się dowiedziałem! A ja całe życie taki altruista! (śmiech)

Istnieją jakiekolwiek szanse, że nagracie kiedyś jeszcze tak "zwyczajną" i klasyczną płytę jak "Deep Hans"? 

Hans: Zwyczajną na pewno nie. „Zwyczajna” to jest taka kiełbasa (śmiech). Ale klasyczną płytę właśnie zaczynamy produkować.

Deep: „RETRO” nadciąga!

Skoro zdecydowaliście się na reedycję „P-Ń VI” to może „Deep Hans” też? 

Hans: „Deep Hans” było limitowane, numerowane, w nakładzie 520 sztuk. Nie ma takiej możliwości, żebyśmy robili sobie jaja z fanów i teraz wydawali to jako regularny album. Reedycja jest możliwa tylko w postaci limitowanego wydania 520 sztuk na płycie winylowej. Temat wisi w powietrzu od jakiegoś czasu. Czas to zrobić.

Co do reedycji „P-Ń VI”, nie było żadnych problemów ze współpracą z White House’em? Niektórzy mają jeszcze w pamięci akcję z wycofaniem zwrotek z Kodexu 2. 

Hans: Nie, nawet o tym z Magierą nie rozmawiałem. Tamten bit był genialny. Nagrałem świetne zwrotki, wymyśliłem świetny refren, a tu bez mojej wiedzy usunięto jedną z moich zwrotek. Nie mogło jej być, bo utwór trwałby siedem minut. No ale zdążyłem się za to ciężko obrazić (śmiech). Przywilej młodości. Z ambicją tak jest, że w wielu rzeczach pomoże i w równie wielu przeszkodzi. A ja tę ambicję miałem zawsze wyczuloną i mocno naostrzoną.

A jak z realizacją remixów? Nie zdarzyło się, że ktoś wycofał się ze zobowiązania, bądź zwyczajnie Wam odmówił?

Hans: Nie. Zaprosiliśmy tych co chciałem. Miał być jeszcze Noon, ale przenosił studio. Poza tym finalnie musiałem wyrzucać utwory. bo nie zmieściłyby się na CD.

Deep: Bobik mi odmówił na początku robienia remixów, ale potem mu przeszło! (śmiech) Pozdrawiam!

Kiedy pokazaliście światu DarkBeatzowy remix utworu „Zawodnik(t)” z wiadomością o niespodziance na końcu, pomyślałem o wersji ze zwrotką Deepa, która latała w internecie jeszcze w czasach kAAzy i eMule’a. Dlaczego nawet po waszym ponownym „zjednoczeniu” nie zdecydowaliście się jej oficjalnie pokazać? 

Hans: Deep już by jej nie chciał nagrywać. Napisałby nową, gdyby tylko starczyło czasu. Nic straconego. Zawsze możemy to zrobić i wrzucić na Youtube.

Deep: Chciałem nagrać nową zwrotkę, bo tekst starej nie przeszedłby mi już przez gardło. Niestety, po drodze wyniknęło trochę komplikacji i nie zdążyłem już tego zrobić. A szkoda. 

Na koncertach gracie jeszcze stary materiał z czasów nieobecności Deepa w zespole, które przy okazji były czasami największej medialnej obecności Pięć Dwa. Nie macie żadnych oporów? 

Hans: Gramy, ponieważ nasi fani chcą słuchać także starch utworów. Koncert jest dla ludzi, staramy się tak dopasować set żeby był w miarę możliwości przekrojowy.

Deep: DJ Wu tworzy set koncertowy i gramy to, co on włączy – to proste! Czasami mamy ułożony set, ale i tak w trakcie grania Wu włącza nam tak zwane niespodzianki. Nie mam żadnych oporów!

Chcąc, nie chcąc, na pewno pojawiają się na waszych koncertach ludzie, którzy nie kojarzą za bardzo, co nagraliście już po powrocie Deepa i wciąż myślą, że Pięć Dwa zatrzymało się na etapie „To my Polacy”, „Konfrontacji” oraz „Policyjnych”, nie mając nawet pojęcia, jak dojrzało Pięć Dwa.

Hans: Szczerze mówiąc, nie kojarzę takich sytuacji. Jest natomiast zawsze parę osób które po koncertach mówią nam, że tęsknią za "starym dobrym Pięć Dwa".

Deep: Na naszych biletowanych koncertach takie sytuacje się nie zdarzają. Co innego na koncertach darmowych, plenerach, gdzie jest mnóstwo przypadkowych ludzi którzy kojarzą zespół tylko po singlach z „P-Ń VI”. A jak reagują na nowy materiał? Uważnie go słuchają!

Nie  macie w ogóle wrażenia, że raperzy w Polsce mają na ogół problem z dojrzewaniem? Nie ukrywajmy, spora część waszych rówieśników, funkcjonujących  w hip-hopie, celuje w młodszego odbiorcę. Trudno wierzyć w kolejny track o najebce w przypadku trzydziestokilkuletniego faceta z trójką dzieci i kredytem na całe życie.

Hans: Trudno mi się wypowiedzieć. Nie umiem pisać o rzeczach, które mnie obecnie nie dotykają, nie dotyczą.

Deep: Zgadzam się z tobą. Mam takie wrażenie. Przecież wszyscy wiemy o co chodzi – chodzi o hajs i o to, by sprzedać jak najwięcej płyt i koncertów. Wszyscy dojrzewamy – słuchacz też.  Dojrzewa i przestaje słuchać rapu. Przychodzi nowy, dużo młodszy od wykonawcy. Koło się zamyka. Brakuje odwagi by się wyłamać, bo wszyscy musimy z czegoś żyć. To taka czarno-biała wizja. Wcale nie musi być prawdziwa.

Herbert w solowym „Idź” z „We mnie”, Broniewski w „Odblokuj” z „T.R.I.P”. Deep, nie ukrywasz swojego zafascynowania poezją. Pamiętam jak mówiłeś w „Ślizgu”, że twoje wiersze stanowią punkt wyjścia dla tekstów. 

Deep: Szczerze mówiąc, nie ma już we mnie tej wrażliwości, która pchała mnie w stronę pisania wierszy. Ostatni napisałem lata temu. 

A czym się różniła praca nad nimi?

Deep: Powiem tak – wiersz to czysty akt  twórczy, nieograniczony formą.  Tekst to praca intelektualna, osadzona w rytmie i klimacie muzyki. Do tworzenia poezji nie sposób się zmusić: albo wypływa ze mnie sama, albo nigdy nie powstaje. Tekst można stworzyć nawet wtedy, gdy tak naprawdę nie ma się na to ochoty. Oczywiście wszystko opiera się na szczerości, jednak ta subtelna różnica sprawia, że przestałem pisać wiersze. Pozwolę sobie zacytować fragment z numeru „S.O.S”: „Toć pisałem wiersze tkliwe, dziś podpisuje faktury/A wrażliwym chłopcem byłem, nie pasowałem do kultury”.

Ty, Hans, z kolei kiedyś słynąłeś raczej z dość bezpośrednich tekstów. Jednak od czasu powrotu Deepa do Pięć Dwa można zauważyć „ulirycznienie” twoich wersów. Deep miał na to wpływ czy to naturalny proces, który gdzieś tam wyszedł z ciebie? 

Hans: Zawsze chciałem być jak Deep - zbierać zła owoce, jeść je i wypluwać pestki (śmiech).

Deep: (śmiech)

Deep, oprócz produkcji, zajmujesz się kompozycją i udźwiękowieniem telewizyjnych kampanii reklamowych, a ostatnio nawet pracowałeś nad dźwiękiem do filmu krótkometrażowego „Decay”. Do tego kilka miesięcy temu zaskoczyłeś projektem SunSea, znacznie różniącym się od klimatów Pięć Dwa. W czym odnajdujesz się więc lepiej: w pisaniu tekstów czy produkcji muzyki? 

Deep: Kocham to, co robię. Nigdy nie czuję że jestem w pracy, chociaż wiadomo, wszystko w nadmiarze może człowieka zmęczyć i stać się uciążliwe. Jedno i drugie lubię tak samo. Tworzenie muzyki przychodzi mi łatwiej, naturalniej i nie wymaga odpowiedniego nastroju. Z tekstami jest inaczej – muszę mieć nastrój i wenę. Na szczęście Hans w większości przypadków pierwszy pisze teksty, co sprawia że z jednej strony jest mi łatwiej, bo podrzuca pomysł na utwór, z drugiej jednak trudniej, choćby dlatego że nie mogę powtarzać tego co napisał, muszę ugryźć temat od innej strony. Czasem jest to trudne bo po wysłuchaniu zwrotki Hansa wydaje mi się, że temat jest wyczerpany. Nie wiem wtedy co począć. Ale papierosy i czas przynoszą rozwiązanie. Papierosy i czas – w dowolnej kolejności (śmiech). 

A ciekawi mnie, czy dziś odważyłbyś się na samplowanie Portishead?

Deep: Absolutnie nie. To wynikało z fascynacji, dziś przybiera ona inne formy manifestacji. Mniej dosłowne. 

Klasyczne pytanie na koniec: jakie macie plany muzyczne w najbliższym czasie? 

Hans: Nowe Pięć Dwa i Luxtopeda.

Deep: Pięć Dwa i Bóg wie, co jeszcze – papierosy i czas przyniosą odpowiedź!

Wydawnictwo dostępne jest w dwóch wersjach. Wersja standardowa obejmuje identyczną płytę, którą mieli okazję zakupić słuchacze w 2003 roku, natomiast wersja kolekcjonerska zawiera dodatkową płytę, na której znajdują się remixy całego albumu wykonane przez takie postaci jak: Piotr Banach (Hey, Indios Bravos), Dj 600V, Dark Beatz, Holosonix, czy wrocławski duet producencki Whitehouse. Za wszelkie gramofonowe sztuczki odpowiedzialni są Dj Twister, Dj Feel-X oraz DJ WU. Poniżej odsłuchać możecie ów dodatkowy krążek.

LINKI do zakupu:

Edycja normalna 1CD:
https://allegro.pl/piec-dwa-debiec-p-n-vi-plyta-z-autografem-hansa-i51854...

Edycja kolekcjonerska 2CD:
https://allegro.pl/piec-dwa-debiec-p-n-vi-wydanie-kolekcjonerskie-2cd-i51...

Tracklista:

CD1
1. Wjazd
2. Siła
3. Ci źli
4. Incydent
5. Policyjne cz. 1
6. Policyjne cz. 2
7. Incydent
8. Kto?!
9. Zawodnik(t)
10. Pies
11. Piekło
12. Konfrontacje
13. Kęs
14. Telefon
15. Dębiec, Dębiec
16. Polacy
17. To my!
18. Bud-Inglisz
19. 5-2 I Gp
20. Graffiti
21. Siła (Remix)
22. Pow Pow
23. Drut
24. Wyjazd

CD2
Banach feat. Olek Różanek
1. Pies
DarkBeatz
2. Ci Źli +Dj Feel-X
3. Zawodnik(t)
4. Kto?!
5. Kęs +Dj Feel-X
6. Konfrontacje +Dj Wu
7. To My! +Dj Wu
8. 5-2 i GP
9. Dębiec, Dębiec +Dj Feel-X
10. Pies
Chriss Toffson
11. Zawodnik(t)
12. Kęs
13. Policyjne cz.1
White House Records
14. Siła +Dj Twister
15. 52 i GP +Dj Twister
16. Zawodnik(t) +Dj Twister
Dj 600V
17. Siła +Dj Wu
18. Konfrontacje +Dj Wu
19. To My!

Teraz będzie do zakupienia w dwóch wersjach. Wersja standardowa obejmować będzie identyczną płytę, którą mieli okazje zakupić słuchacze w 2003 roku, natomiast wersja kolekcjonerska zawierać będzie dodatkową płytę, na której znajdą się remixy całego albumu wykonane przez takie postaci jak: Piotr Banach (Hey, Indios Bravos), Dj 600V, Dark Beatz, Holosonix, czy wrocławski duet producencki Whitehouse. Za wszelkie gramofonowe sztuczki odpowiedzialni będą Dj Twister, Dj Feel-X oraz DJ WU.

Autor o płycie:

"Szesnaście lat od ukazania się kasety demo, oddaję w Wasze ręce reedycję albumu wyjątkowego pod wieloma względami. Jest to przede wszystkim oficjalny debiut, ale też, de facto moja pierwsza płyta solowa. Solowa - choć wydana pod banderą Pięć Dwa - przewidująca późniejsze zjednoczenie zespołu.

W 2003 roku na półki sklepów trafia Pięć Dwa Dębiec - PŃ-VI.

Krytycy byli bezlitośni i album nie dorobił się ani jednej pochlebnej recenzji, ale nie pierwszy raz w historii muzyki słuchacze zadecydowali inaczej. Utwory wryły się głęboko w serca fanów i po dziś dzień nasze koncerty nie mogą obyć się bez wykonania kilku propozycji ze starego repertuaru. Album pełen sprzeczności i kontrowersji, wulgarny i brutalny z jednej strony, a jednocześnie przebojowy i chętnie grany w radiach w tamtych czasach. "Policyjne" - potrafiły odbić się czkawką po 7 latach i obiec główne wydania wiadomości w wiodących, ogólnokrajowych stacjach telewizyjnych, a "To my!" i "Konfrontacje" to nierzadko utwory kojarzone doskonale przez osoby z kompletnie odmiennych biegunów muzycznych. To płyta bardzo szczera, mocno związana z miejscem i ludźmi którzy mnie otaczali. Tematyka do bólu ludzka, polska, potoczna, bliska nam - ówczesnym dwudziestolatkom, poważna, chwilami ironiczna, niemal socjologiczna, ale w sposób intuicyjny nie naukowy. Dawno temu mówiłem że "PŃ-VI" jest jak lustro które odbija to co dzieje się wokół, to bardzo trafne określenie. Materiał zaskakująco dobrze przetrwał próbę czasu, pisany przez młodego gniewnego z niebywałym młodzieńczym zacięciem, zbuntowany, bezkompromisowy, nadal w wielu fragmentach potrafi zaskoczyć dojrzałością i celnością spostrzeżeń. W końcu jest to też jeden z ostatnich albumów wydanych również na kasecie magnetofonowej, może to i błaha informacja, ale stanowi dla mnie pewien symbol, nadając kolejnego znaczenia słowom "pewne czasy mijają bezpowrotnie.

Pozdrawiam,

Hans"

LINKI do zakupu:

Edycja normalna 1CD:
https://allegro.pl/piec-dwa-debiec-p-n-vi-plyta-z-autografem-hansa-i5185433771.html

Edycja kolekcjonerska 2CD:
https://allegro.pl/piec-dwa-debiec-p-n-vi-wydanie-kolekcjonerskie-2cd-i5185417790.html

Tracklista:

CD1
1. Wjazd
2. Siła
3. Ci źli
4. Incydent
5. Policyjne cz. 1
6. Policyjne cz. 2
7. Incydent
8. Kto?!
9. Zawodnik(t)
10. Pies
11. Piekło
12. Konfrontacje
13. Kęs
14. Telefon
15. Dębiec, Dębiec
16. Polacy
17. To my!
18. Bud-Inglisz
19. 5-2 I Gp
20. Graffiti
21. Siła (Remix)
22. Pow Pow
23. Drut
24. Wyjazd

CD2
Banach feat. Olek Różanek
1. Pies
DarkBeatz
2. Ci Źli +Dj Feel-X
3. Zawodnik(t)
4. Kto?!
5. Kęs +Dj Feel-X
6. Konfrontacje +Dj Wu
7. To My! +Dj Wu
8. 5-2 i GP
9. Dębiec, Dębiec +Dj Feel-X
10. Pies
Chriss Toffson
11. Zawodnik(t)
12. Kęs
13. Policyjne cz.1
White House Records
14. Siła +Dj Twister
15. 52 i GP +Dj Twister
16. Zawodnik(t) +Dj Twister
Dj 600V
17. Siła +Dj Wu
18. Konfrontacje +Dj Wu
19. To My!

[Krystian w naszej redakcji zajmuje się przede wszystkim polskim rapem, a poza mainstreamem śledzi również mniej wyeksponowane rejony podziemia, trzymając cały czas rękę na pulsie. W samym 2014 roku słuchał imponującej liczby prawie 120 polskich albumów, co pozwoliło mu ułożyć poniższe subiektywne top 50, które dostawać będziecie przed najbliższe 5 dni a które ja sam przeczytałem z ciekawością. Przegląd to bowiem dość obszerny i przekrojowy, do sprawdzenia którego zapraszamy, zapowiadając zarazem, że to oczywiście nie koniec naszych podsumowań tego, co działo się w polskim rapie w roku 2014 a wręcz przeciwnie - jeszcze trochę przed Wami - przyp. Mateusz Natali]

Dziś druga część rankingu, miejsca 40-31.

MIEJSCA 50-41
[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20566","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]40. Kali x Gibbs "Sentymentalnie"

Mały uliczny akcent. Po bardzo dobrym "Gdy Zgaśnie Słońce", który przysporzył Kaliemu sporą popularność i syntetycznym "Milionie Dróg Do Śmierci" z Paluchem, a jeszcze przed nadchodzącym, jak mniemam, bardziej zaangażowanym "Przeznaczeniem", przyszedł czas na klasyczne w formie "Sentymentalnie". Znajdziemy tu, jak sama nazwa wskazuje, mocno retrospektywne rzeczy, zarówno biorąc pod uwagę treści i stylistykę rapu Kaliego, jak i klimat muzyki Gibbsa. I słucha się tego całkiem przyjemnie – płyta ma dość łagodny przebieg, okraszona jest udanymi śpiewanymi refrenami katowiczanina i mimo tematyki ulicznej na pewno nie jest to typowa harcore’owa produkcja. Okej, mogłaby być nieco krótsza, bo przez swoją jednostajność może nie zachęcać do częstych powrotów do niej jako całości.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20567","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]39. Ad.M.a "A. Wraca Późno"

Ada jest jedyną przedstawicielką płci pięknej w tym rankingu i nie ulega wątpliwości, że jej pojawienie się na scenie stanowi pewne odświeżenie. Słuchacze chwalą, że jest to jedyna taka raperka w kraju, która w tym bądź co bądź męskim biznesie potrafi zachować kobiecość. Zgoda, ale nie tylko za to "A. Wraca Późno" znalazła się w zestawieniu. W porównaniu to "Szmaragdowej Szczerości", na której autorka bywała raz Wdową, raz Moną, najnowszy album jest już wreszcie w większym stopniu JEJ dziełem. Z jej pomysłowością, wrażliwością, poetyckością. Owszem, miejscowo jeszcze ciut emfatyczną, ale spokojnie, dziewczyna ma jeszcze czas. I dobrych producentów. I duże chęci zmiany gry.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20568","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]38. Gedz "NNJL"

W naszym niedawnym wywiadzie Gedz zapytany o zarzuty słuchaczy/recenzentów o banalność niektórych wersów i hashtagów na "NNJL" odparł, że w takim razie każda płyta składa się z takich banałów, bo przecież życie składa się z banałów. I wiecie co? Przekonał mnie tym. Z takim podejściem "NNJL" jak najbardziej da się słuchać, a "Akrofobia", "C.G.W.D." i "Znaki zapytania" to jedne z najczęściej zapętlanych przeze mnie numerów w ubiegłym roku. "Serce Bije w Rytm" chyba jednak przebija przebojowością najnowszą produkcję Gedziuli, mimo że ta najnowsza zdaje się mieć lepszy odbiór u słuchaczy (odwrotnie niż u recenzentów). (recenzja Marcina Flinta)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20569","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]37. Pyskaty "Pitstop EP"

Tłumaczenie wypuszczonego zupełnie za darmo do sieci materiału jako formy przygotowań przed pełnoprawnym materiałem jest absolutnie uzasadnione. Pyskaty może nie ujarzmia niczym Skurwiel tych newschoolowych bitów od SoDrumatika, Sherlocka czy też młodych Ariela ("Szyby w dół" – co za banger!) i Enzu, ale to najprawdopodobniej dlatego, że tylko się rozgrzewa. W każdym razie lirycznie nadal jest czołówką w kraju i te 9 kawałków na "PitStop EP" słuchacze ostatecznie chcieli mieć w formie fizycznej (sam Pysk zresztą na te prośby przystał), co chyba wystarczająco dobrze świadczy o jakości tego materiału.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20570","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]36. Bonson/Matek "MVP"

Wydawanie dwóch pełnych płyt w ciągu roku prawie nigdy nie wychodzi na dobre. Najprawdopodobniej to nasycenie rapem Bonsona po poprzedniej wpłynęło na niższą pozycję "MVP" w rankingu (choć Damian będzie upierał się, że to nowsza jest lepsza, co jest zupełnie zrozumiałe), ale nie da się też ukryć, że mimo pewnego progresu brzmieniowego w stosunku do poprzednika, nowe dzieło jest po prostu nierówne. Obok sztosów typu "Nie wiem co to pokora", "Nie dzwonić" czy "MVP" można znaleźć tracki bezbarwne lub zepsute przez słabe refreny (ok, z wyłączeniem Masi, Zelo, Aleksandra – klasa). Mus parokrotnego skipowania nie zmienia jednak faktu, że nowy projekt od Bonsona, tak jak każdy poprzedni, trzyma poziom i dlatego ten końcoworoczny przegląd nie mógł się obejść bez niego.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20572","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]35. Pięć Dwa "N.E.O."

Poznański duet długo był w ścisłym topie moich ulubionych zespołów. Nie tylko w polskim rapie, ale w muzyce w ogóle. Od jakiegoś czasu chłopaki się ze sceną w ogóle nie utożsamiają, a konwencję rapową wykorzystują do tworzenia zupełnie niezależnej, własnej muzyki. "N.E.O." w swoim eklektyzmie przebija znacznie poprzednie wydawnictwa grupy. Czy wyszło jej to na dobre? Na pewno "N.E.O." jest… inne. Klimat i treść płyty jest jednak do tego stopnia przygnębiająca i ciężka, że może pojawiać się pytanie, czy o to chodzi w hip-hopie, który w końcu pozostaje jedną z gałęzi muzyki rozrywkowej. Pozwólcie, że zostawię was z tym pytaniem w otwartej formie. (recenzja)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20573","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]34. Sarius "Wszystko Dobrze EP"

Niby Sarius złapał Boga za nogi (kontrakt w Asfalcie, dwie legalne płyty, bity od Eproma i O.S.T.R.’a na wyciągnięcie ręki, wspólna trasa koncertowa z tym drugim), a jednak gdy się spojrzy na „fejm” częstochowianina, to już zdaje się nie wyglądać to tak jak powinno, biorąc pod uwagę jego potencjał, który widać nawet na tej krótkiej epce. I co z tego, że to tylko 5 kawałków, skoro po prostu jest z nimi… wszystko dobrze? Porządne bity, konkretna nawijka, duży replay value. Prawidłowo wykonana rozgrzewka przed drugim LP wydanym kilka miesięcy później.

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20574","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]33. KND "To Ja, Przeciw Sobie Wobec Siebie"

Zanim wam polecę tego gościa, muszę was ostrzec – nie znajdziecie w tym materiale więcej niż miligram pozytywnej emocji. Przy nim sobie nie potańczycie, nie spalicie blanta ani nie wychylicie stu gramów dobrze zamrożonej substancji (znaczy niby można, ale nie polecam), nie będziecie mieli też jakiejś super frajdy z cudowania gospodarza na majku. Jasne, KND dużo potrafi, wystarczy posłuchać, jak bez problemu radzi sobie z językowymi połamańcami w possecucie "Na Wyścigach Wyścigowych", nie gubiąc przy tym elastycznego, wypracowanego flow. Tylko że nie do końca o to w jego rapie chodzi. W ogóle nie chodzi o stricte "przyjemność" ze słuchania takiego rapu. To też trochę inny przypadek, niż płyta Pięć Dwa, bo u Konrada mamy do czynienia z przekraczaniem pewnych granic (okej, one były już przekraczane i to mnóstwo razy) i słuchanie makabrycznych linijek o depresyjnych stanach psychicznych, myślach samobójczych, wizjach brutalnego seksu i narkotycznych tripach zwyczajnie musi wiązać się w jakimś stopniu z masochizmem. Co trzeba oddać: nie pomylicie gościa ani z szalonym, plątającym się w swoich myślach Buką, ani z groteskowym Słoniem, ani z punchline’owym Eripe. On wśród przedstawicieli tej 'ciemnej strony' rapu zdecydowanie ma coś innego, swojego do powiedzenia. Aha, no i przede wszystkim przypomina, że kiedyś istniało coś takiego jak polski psychorap. (odsłuchaj album)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20575","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]32. Rakraczej "System Crack"

Rakraczej nie jest freestyle’owym MC, weź odbij z tą szufladką. Jest za to bardzo dobrym producentem, a jedyny problem dotyczący DwóchZer miałem z ich rapem. Ciężko powiedzieć, żeby był jakoś szczególnie porywający. Ewentualne braki tudzież, inaczej rzecz ujmując, niespektakularność rapu gdańskich nawijaczy schodzi na dalszy plan, gdy rap ten jest podany na takich bitach jakie mamy na "Płycie z Czarnych Płyt" czy właśnie na "System Crack". Rak we współpracy z Jajem jako Beat Sampras to bezsprzecznie specjaliści w swoim fachu. Ciepłe, płynnie sunące klasyczne pętle to miła odmiana w czasach dominacji newschoolu, w których "klasyczne bity rodem z 90’" często nie potrafią się obronić i oznaczają toporną kalkę NY, sample cięte na jedno kopyto i… no po prostu trącą myszką. A co z rapem Raka? Jest solidny, po prostu. Kolejna niesłusznie niedoceniona płyta? Oczywiście, że tak. (recenzja Jacka Balińskiego)

[[{"type":"media","view_mode":"media_preview","fid":"20576","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"180","style":"float: left; margin: 10px;","width":"180"}}]]31. Sarius "Daleko Jeszcze?"

Debiut częstochowskiego rapera zatytułowany "Blisko Leży Obraz Końca" był chyba jednak minimalnie lepszym albumem. Co tu dużo gadać, klasa DJa Eproma zrobiła swoje. I nie, nie mówię wcale, że O.S.T.R. dał na "Daleko Jeszcze?" słabe rzeczy. Wręcz przeciwnie, jego produkcje wciąż stoją na wysokim poziomie, tylko że przez tyle lat ich nieustannego zalewu zdążyły już się osłuchać, podczas gdy Eprom jest personą stosunkowo świeższą. A Sarius? Jest nowym Ostrym na miarę obecnych czasów. Wartki potok myśli, osiedlowa bezkompromisowość, nienaganna technika, doskonałe czucie klasycznych bitów. Młoda, wciąż jeszcze niedostatecznie doceniona postać, a chyba nie chcecie mi powiedzieć, że na takich jak on nie ma już zapotrzebowania. Co to, to nie. (recenzja Jacka Balińskiego)

MIEJSCA 30-21 JUŻ JUTRO