Swój nowy album wypuścił Lil Durk. Na "Almost Healed" produkcję dostarczyła między innymi Alicia Keys, a gościnki zaliczają, chociażby J. Cole czy 21 Savage.

Swoje rzeczy wydali też między innymi: Kodak Black ("Pistolz & Pearlz"), Jay Worthy & Roc Marciano ("Nothing Bigger Than The Program"), Lil Keke ("25 Summers"), Daz Dillinger ("Dat Nigga Daz"), Manga Saint Hilare & Blay Vision ("Save Yourself"), Rory ("I Thought It'd Be Different") oraz Kari Faux ("REAL BITCHES DON'T DIE"). Wszystkie premiery, tracklisty i okładki oczywiście do sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczególnych nowości:

Lil Durk "Almost Healed"

Kodak Black "Pistolz & Pearlz"

Jay Worthy & Roc Marciano "Nothing Bigger Than the Program"

Lil Keke "25 Summers"

Daz Dillinger "Dat Nigga Daz"

Manga Saint Hilare & Blay Vision "Save Yourself"

Rory "I Thought It'd Be Different"

Kari Faux "REAL BITCHES DON'T DIE!"

Pierwszy solowy materiał w karierze wypuścił Hit-Boy. "SURF OR DROWN" nie jest płytą producencką, choć wszystkie bity zrobił gospodarz poza drugim podkładem w "Slipping Into Darkness" autorstwa Alchemista. Gościnne zwrotki położyli Nas, DOM KENNEDY, Curren$y czy Avelino. Nowym krążkiem zaatakował też 6LACK. Na "Since I Have A Lover" znalazło się aż 19 utworów. Jeśli zaś jesteście miłośnikami hip-hopowej alternatywy, to sprawdzajcie długo zapowiadany wspólny album JPEGMAFII i Danny'ego Browna "SCARING THE HOES".

Oprócz tego nowe rzeczy wypuścili Kool Keith & Real Bad Man ("Serpent"), Quando Rondo ("Recovery"), Jae Skeese ("Abolished Uncertainties"), Navy Blue & Budgie ("Ways Of Knowing"), Recognize Ali ("Back To Mecca II"), Kota The Friend & Statik Selektah ("To See A Sunset"), Lil Eazy-E & Daz Dillinger ("The Legacy") oraz 03 Greedo ("Halfway There"). Wszystkie premiery, tracklisty, okładki i streamy do sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczególnych nowości:

Hit-Boy "SURF OR DROWN"

6LACK "Since I Have A Lover"

JPEGMAFIA & Danny Brown "SCARING THE HOES"

Kool Keith & Real Bad Man "Serpent"

Quando Rondo "Recovery"

Jae Skeese "Abolished Uncertainties"

Navy Blue & Budgie "Ways of Knowing"

Recognize Ali "Back To Mecca II"

Kota The Friend & Statik Selektah "To See A Sunset"

Lil Eazy-E & DAz Dillinger "The Legacy"

03 Greedo "Halfway There"

Po pięciu latach z solówką wraca Joey Bada$$. Na "2000" usłyszymy dużo bitów Statik Selektah i gościnki od Larry'ego June'a, JID'a czy Westside Gunna. Nowym albumem zaatakowała też Rico Nasty. "Las Ruinas" zawiera aż siedemnaście numerów, a wśród gościnnych udziałów pojawia się między innymi Marshmello.

Ze swoimi projektami poza tym wjechali: Mozzy ("Survivors Guilt"), Asian Doll ("Let's Do A Drill"), Lil Uzi Vert ("Red & White") Flo Milli ("You Still Here, Ho?"), Knowledge The Pirate na bitach Big Ghosta Ltd. ("Wolves Don't Eat With Shepherds"), Casey Veggies ("Crypto Veggies"), RZA ("Bobby Digital and the Pit of Snakes") oraz Daz Dillinger i Capone ("Guidelinez"). Na streamy wleciała też wersja deluxe debiutu Nardo Wicka "Who Is Nardo Wick??" Dodatkowo dostajemy aż dwanaście numerów. Wszystkie tracklisty i okładki do sprawdzenia w naszym dziale Premier Płytowych.

Linki do poszczególnych nowości:

Joey Bada$$ "2000"

Rico Nasty "Las Ruinas"

Mozzy "Survivors Guilt"

Asian Doll "Let’s Do A Drill"

Lil Uzi Vert "Red & White"

Knowledge the Pirate & Big Ghost Ltd "Wolves Don't Eat With Shepherds"

Casey Veggies "Crypto Veggies"

RZA Presents: "Bobby Digital and the Pit of Snakes"

Daz Dillinger & Capone "Guidelinez"

Nardo Wick "Who is Nardo Wick?? (Deluxe)"

[[{"fid":"74549","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"74550","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"74551","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"74552","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"74561","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"10":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"10"}}]]

[[{"fid":"74553","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

[[{"fid":"74554","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

[[{"fid":"74555","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

[[{"fid":"74556","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

[[{"fid":"74557","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"9":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"9"}}]]

Trudno uwierzyć, że od tamtych wydarzeń mija właśnie 10 lat. Pamięć o "hip-hopowym Franku Sinatrze" jest wśród słuchaczy nadal żywa - podobnie jak pozostawiony przez niego dorobek, który zaowocował toną ponadczasowych refrenów, z jakimi ciężko byłoby się zmieścić w jakiekolwiek sensownie brzmiące Top 10. Jest tego zwyczajnie za dużo, by taki ranking nie wyrządził krzywdy dla ogromnej ilości klasyków, pozostawiając je poza zestawieniem.

Samo przekopanie się przez każdy featuring do łatwych zadań nie należy, dlatego na poczet okrągłej rocznicy przygotowałem dla Was własną "dziesiątkę" ulubionych występów gościnnych spoza radaru. Kawałków z potencjałem na singiel, które (z różnych przyczyn) nigdy nim się nie stały, mogące na pewno umknąć uwadze co poniektórych. Numerów jakich słucham nagminnie, bądź bardzo często zdarza mi się do nich wracać. Zapraszam!

2Pac - Teardrops And Closed Caskets

Ta dwójka ma na swoim koncie niejedną wartą odnotowania bombę - od "How Long Will They Mourn Me", przez "Skandalouz", na oryginalnej wersji "Changed Man" kończąc. Dla mnie jednak numerem jeden, jeśli chodzi o collabo na lini 'Pac -> Nate, pozostaje od zawsze "Teardrops And Closed Caskets", które trafiło w 1999 roku na pośmiertne LP "Still I Rise". Ten utwór to idealny przykład na to, że da się przebić oryginał nagrania, jeśli tylko powieży się prace nad ukończoną wersją tym samym osobom. QD3 w świetny sposób podkręcił własny bit, dokładając do niego dodatkową perkusję i kapitalne intro, a Val Young pięknie uzupełniła swoim wokalem klimatyczny refren Nathanela, dzięki czemu otrzymaliśmy kompletny produkt, pozbawiony przesadnej oraz sztucznie brzmiącej ingerencji. Można? Można!

Daz Dillinger - Come Close

Czym byłoby tego rodzaju zestawienie bez chociaż jednego numeru spod znaku DPG. "Come Close" ukazało się w połowie pierwszej dekady XXI wieku na solowym "Tha Dogg Pound Gangsta LP" od Daza, które do tej pory jest chyba moim ulubionym materiałem, jaki Dillinger wypuścił na rynek po okresie spędzonym w Death Row. Świetna muzyka o którą zadbało trio w składzie: D-A-Z, Soopafly oraz Ivan Johnson i masa chilloutowych numerów pokroju "Come Close", z których każdy mógłby stanowić highlight niejednego albumu. That's that shit!

C-Murder - Ghetto Millionaire

Pod koniec lat 90-tych atencja mediów i słuchaczy przeniosła się na brudne południe, a razem za nią podążyli również niektórzy artyści na czele ze Snoop Doggiem, który stał się częścią sprawnie działającej machiny pod nazwą No Limit Records, zarządzaną przez Mastera P. Efektem - oprócz kolejnych solowych krążków Calvina, był także częsty udział jego ziomków z LBC na nagraniach sygnowanych logiem złotego czołgu. Kiedy więc C-Murder szykował się na premierę swojej drugiej płyty "Bossalinie", znalazła się na niej cała śmietanka cripsów z Dazem, Kuruptem i Nate Doggiem na czele, a dzięki tak brzmiącym sztosom jak "Ghetto Milionaire", można było z łatwością pomylić Long Beach z Baton Rouge.

The Click - We Came To Rock Ya Body

Rodzinna super grupa z V-A-L-L-E-J-O w składzie: E-40, B-Legit, D-Shot i Suga T, łącząca siły z obozem DPGC (Snoop, Daz, Kurupt, Nate), czyli Bay 2 LA at it's finest. Praktycznie zawsze tego rodzaju współpraca powodowała wysyp kawałków, z których każdy był niezłym szlagierem. Przeważnie te numery wędrowały potem na mało znaczące kompilacje, przechodzące zazwyczaj bez echa (o których słuch potem ginął). Prawie nigdy nie potrafiono wykorzystać drzemiącego w nich potencjału singlowego. "We Came To Rock Ya Body" nie jest odstępstwem od reguły i częściowo podzieliło ich los, ale przynajmniej trafiło na składankę Daza, a trzeba przyznać, że seria "Who Ride Wit' Us" cieszyła się na początku XXI wieku umiarkowaną popularnością - i to nie tylko na terenie Kaliforni. Potem zbierałą kurz na "Boss Ballin' 2" wydanej przez D-Shota, która nie wyszła poza krąg fanów zachodniego wybrzeża, a finalnie wylądowała kilka lat temu na oficjalnym kanale YouTube Snoopa, dzięki czemu ma szansę zyskać nowych słuchaczy. LA 2 The Bay, All Day Everyday!

Prince Ital Joe - No More Games

Jeśli dobrze pamiętacie, niektóre z najlepszych kawałków stworzonych w Death Row powstały w asyście pochodzącego z Dominikany Prince Ital Joe, który pierwsze kroki w świecie hip-hopu stawiał jeszcze w duecie z niejakim Marky Markiem. Potem pod banderą labelu Suge Knighta jego głos pojawił się m.in. na takich ponadczasowych klasykach jak "Respect" od Tha Dogg Pound, czy "Hit 'Em Up" Tupaca. Z kolei dokładnie za 2 miesiące przypadnie 20 rocznica fatalnego wypadku samochodowego, wskutek którego utalnetowany wokalista stracił swoje życie w wieku 38 lat... Nie dawno zaś do sieci wypłynął jego nigdy niepublikowany "Self Titled" album z 1998 roku, zawierający częściowo materiał zarejestrowany jeszcze za czasów Tha Row - w tym znakomite "No More Games", nagrane w towarzystwie Snoopa oraz właśnie Nate Dogga, które pierwszy raz dane mi było usłyszeć na wydanym 3 lata później mało znanym składaku pod nazwą "Thug Lifestyles". Rest In Peace Prince Ital Joe (*)

Slip Capone - Mind On My Money

Zostając dalej w klimacie labelu Death Row, przechodzimy do kolejnej nieżyjącej już niestety postaci, ściśle związanej z całą ekipą Dogg Pound Gangstaz, jak i samym Nate Doggiem. Mowa oczywiście o Slip Capone, które szerszej publiczności dał się poznać debiutując na klasycznym już soundtracku do "Murder Was The Case" jako 14-latek(!), a później stworzył współnie z resztą składu jeszcze wiele kozackich kawałków. Takim utworem na pewno jest "Mind On My Money", nagrane na potrzeby debiutanckiego LP "Caponey Boy", który pierwotnie miał znaleźć się na sklepowych półkach w 2001 roku, ale przeleżał w szufladzie kolejnych 8 lat, zostając ostatecznie wydany własnym suptem przed końcem pierwszej dekady XXI wieku. Szkoda, bo płyta na papierze wyglądała jak kandydat do złota - na mikrofonie ś.p. Bad Azz czy Knoc-Turn'al, za konsolą Dr. Dre i Blaqhtoven, z wokalnym wsparciem Aaron Halla czy Nate Dizzle na czele. Jakościowo co prawda pozostawiała sporo do życzenia przez brak masteringu, ale jeśli przy okazji tego wpisu sięgniesz po ten krążek po raz pierwszy, jestem pewien że usłyszysz drzemiący w nim potencjał, który w rękach odpowiedniego promotowa, mógłby w owym czasie narobić na kalifornijskiej scenie sporo hałasu. R.I.P. Slip Capone (*)

Chico & Coolwadda - High Come Down

Z Hawthorne wracamy prosto do LA, aby wrzucić na odsłuch chyba najmniej znanych artystów dzisiejszego zestawienia. Pochodzący z Los Angeles duet Chico & Coolwadda wielkiej kariery wprawdzie nigdy nie zrobił, a ich hype w większości nie wyszedł nigdy poza lokalne kręgi sympatyków kalifornijskiego gangsta rapu, ale utwory takie jak "High Come Down" zdołały zadomowić się na stałe w kanonie klasycznych nagrań g-funkowej epoki. Numer miał wszystko czego potrzeba - producenta, potrafiącego serwować westcoast'owe bomby najcięższego kalibru (Battlecat) i wokalistę, którego refren potrafił zamienić każdy kawałek w murowany hit (Nate D-O-Double G). Zabrakło jedynie (albo aż) wysokobudżetowego klipu i marketingowej machiny, która potrafiła by dowieźć Chico and Coolwadda do ziemi obiecanej z napisem "mainstream", lub przynajmniej "one hit wonders"... szkoda, ale track sam w sobie zajebisty.

Guerilla Black - What We Gonna Do

Guerailla Black może i brzmi jak mniej utalentowana wersja Biggiego lub soundalike pokroju Shyne'a, ale trzeba przyznać że postarał się w zgromadzeniu porządnej obstawy na debiutanckim "Guerilla City". zabierając na pokład zarówno lokalnych kozaków (DJ Felli Fel) jak i producentów rozdających w tamtym czasie mainstreamowe karty (czy tylko ja nie cierpię do teraz słynnego okrzyku "This is a Jazze Phizzle production!", który w latach 2002-2007 można było usłyszeć na co drugim kawałku?) Z jednej strony Mario Winans, z drugiej Nate Dogg. Tu Red Spyda, tam FredWreck. Wyglądało to naprawdę mocno a "What We Gonna Do" to bez wątpienia mój ulubiony track z tego krążka, do którego nadal lubię wracać... zresztą, sami sprawdźcie dlatego. Compton & Long Beach together - now U know U in trouble!

Kam - Bubblin'

Od momentu kiedy pierwszy raz usłyszałem ten numer w fatalnej jakości, był on jednym z najczęściej katowanych przeze mnie niewydanych kawałków w drugiej połowie pierwszej dekady XXI wieku. Umilał czas oczekiwania zarówno na projekt Warzone - w składzie Kam, Mc Eiht i Goldie Loc, w którym pokładałem spore nadzieje (wydawało się, że pod okiem Snoopa i ze wsparciem dzisiejszego eOne to się nie może nie udać), jak i kolejną solówkę reprezentanta Watts ("Self & Kind"), której pierwsze zapowiedzi jak i wyciekające do sieci kawałki zwiastowały naprawdę gruby materiał. Niestety, oba krążki nigdy się nie zmaterializowały, ale na szczęście sam zainteresowany już kilka lat po śmierci Nate'a postanowił wrzucić dobrej jakości wersję "Bubblin" do zakupu poprzez iTunes. BC Powda na bicie, "West Coast Rakim" sypiący panczami jak z rękawa i the one and only "King Of Hooks" w refrenie - czego chcieć więcej? Watts Up!

Brian McKnight - Don't Know Where To Start

Na sam koniec zwolnimy nieco tempo kończąc zestawienie w bardziej stonowanych klimatach. Osobom gustującym też w nurcie r'n'b raczej nie trzeba przedstawiać szerzej kto to Brian McKnight. Nominowany kilkunastukrotnie do nagrody Grammy multiinstrumentalista jest postacią nietuzinkową. W 2001 roku, nagrywając swój piąty solowy krążek "Superhero", zaprosił on do współpracy nie tylko króla refrenów z Long Beach, ale i samego Battlecata, który stworzył podwaliny pod ich wspólny numer, czyniąc "Don't Know Where To Start" jeden z tych kawałków, gdzie następuje cross kilku nurtów (Rhythm & Blues, Gangsta Rap, G-Funk), których się nie zapomina...

Tyle ode mnie na tę wyjątkowo smutną okazję... można by długo rozwodzić się nad dokonaniami Nate Dogga podczas jego krótkiego, 40-letniego życia ale to jeden z tych przypadków, kiedy muzyka mówi sama za siebie i potrafi przemówić głośniej niż każde słowo pisane. Odszedł stanowczo za wcześnie, ale jego twórczość pozostanie na zawsze ponadczasowa. Zobaczymy też jak potoczą się losy reszty niepublikowanych utworów, jakie pozostawił po sobie Nate D-O-Double G. Od lat mówi się o premierze pośmiertnego albumu artysty, ale im większe zawirowania legislacyjne z prawami do publikacji kawałków, tym mniejsza szansa że ten projekt się kiedyś zmaterializuje. W ślady ojca ruszyli też synowie (Lil' Nate Dogg oraz NHale), z których ten ostatni zaczyna się pomału przebijać do świadomości masowego odbiorcy. Talentu odmówić mu nie można, ale sprostać wymaganiom i poprzeczcie, którą OG Nate zawiesił nieprawdopodobnie wysoko, nie będzie łatwo.

Tą wieczorową porą, nie zostaje mi nic innego jak rozłożyć się wygodnie w zaciszu własnego domu i wrzucić w odtwarzacz playlistę z ulubionymi utworami w wykonaniu Franka Sinatry hip-hopu, przywołując moje ulubione wspomnienia związane z twórczością Nathanela... This one's 4 Nate Dogg - spoczywaj w pokoju, królu G-Funku (*)

Daz Dillinger stwierdził, że konflikt spowodowało to, że Eminem odrzucił zaproszenie Snoop Dogga na wspólny numer: "Snoop powiedział wtedy 'Nikt nie mówi mi nie'. Wziął to do siebie, potraktował to osobiście i przez to już nigdy nie usłyszymy wspólnego kawałka Ema i Snoopa."

Wśród gości podcastu był Royce da 5'9", czyli bliski wspołpracownik Eminema, który przedstawił sprawę ze swojej perspektywy: "Energia jaka płynęła z wypowiedzi Snoopa w tym wywiadzie, nieważne czy chciał urazić Ema czy nie... można to było powiedzieć z większym szacunkiem. Ale zgadzam się, że sytuacja nie powinna się kończyć jakimkolwiek dissem."

Sprawdź też:

Eminem zaczepia Snoop Dogga w nowym kawałku "Zeus"

Czy przepychanki Snoop Dogga i Eminema przerodzą się w beef?

Poniżej tracklista, klip, snippety oraz wybrane numery:

1. Legend Talk (feat. DJ X.O.)
2. No Love (feat. Chucky Trill)
3. I`m From Texas (feat. Slim Thug)
4. Four Season (feat. Bun B)
5. I`m Tired
6. My Duffle (feat. DJ Chose)
7. Chosen (feat. Bam Rogers, Daz Dillinger) & Hard Headz)
8. Ride Out (feat DJ X.O.)
9. Away From Here (feat. Ronnetta Spencer)
10. Say Mane (feat. Big K.R.I.T.)
11. Slab On Butter (feat. Big Pokey, Jack Freeman & Propain)
12. Came From Nothing (feat. Cal Wayne)
13. Real and Fake (feat. C Woodz & O.G. Ant)
14. Flening
15. Still Ballin (feat. Mike D & Z-Ro)
16. Slfmade (feat. Mo City Soulja)
17. Stay Together (feat. Skeet Taste)
18. I`m the Real

Na początek zaprezentuję Wam zatem 10 najlepszych moim zdaniem gościnnych występów Dillingera i Gottiego na płytach innych artystów, których przez ostatnie ćwierć wieku uzbierało się naprawdę sporo... młodsi słuchacze być może usłyszą niektóre numery po raz pierwszy, a starsi zapewne odkurzą kilka mniej popularnych utworów na swojej playliście, także zapraszam!

Dr. Dre feat. The Lady Of Rage & Tha Dogg Pound "Puffin' On Blunts And Drankin' Tanqueray"

Na początek idzie numer, który musiał otworzyć moją listę, a zachowanie wydawniczej chronologiczności ma w tym przypadku naprawdę marginalne znaczenie. Choć faktycznie "Puffin' On Blunts And Drankin' Tanqueray" było (pomijając występy na "The Chronic") pierwszym oficjalnie wydanym kawałkiem z gościnnym udziałem DPG (został dołączony do singla "Dre Day"), to pełnego kolorytu nabrał dopiero dekadę temu kiedy spadkobiercy Death Row - WideAwake Entertainment, udostępnili nigdy niepublikowany przedtem videoklip do tego utworu, który wydobył na powierzchnię pełen potencjał kawałka. W 1993 roku był to jednak track wobec którego nie można było przejść obojętnie słysząc mistrzowską zwrotkę Kurupta, który wzbudzał zachwyt swoim delivery i jadowitymi panczami ukrytymi w każdej linijce...

I'm from the clique that be kicking the gangsta shit bitch
Real niggas real G'z with real big dicks

Snoop Doggy Dogg feat. RBX & Tha Dogg Pound "Serial Killa"

Kolejny majstersztyk bez którego to zestawienie nie miałoby prawa bytu, i jeden z tych kawałków przy których zawsze mam ciarki podczas odsłuchu... bit wgniatający w fotel, świetne zwrotki wszystkich goszczących na tracku z wybijającymi się na pierwszy plan RBX'em oraz D-A-Z, który nawinął chyba najbardziej "gangstaerską zwrotkę" w numerze, płynąc niczym niebieska impala ulicami Long Beach (If you ain't up on thangs
Snoop Dogg is the name, Dogg Pound's the game/It's like this they don't understand, It's an everyday thang, to gangbang/Make that twist, don't be a bitch, let these niggas know, What's up witchu I represent the Pound and Death Row/And can't no other motherfucker in L.A. or Long Beach, And Compton and Watts see D-O-G's) - wszystko to czyni z "Serial Killa" mój ulubiony kawałek z całego "Doggystyle". Suicide, it's a suicide - Now tell me, what's my motherfuckin name? Serial killa!

Snoop Doggy Dogg feat. Lil' C-Style, Tha Dogg Pound & Swoop G "Who Got Some Gangsta Shit?"

W okresie dominacji Death Row w hip-hopowym świecie, praktycznie każdy numer na którym swoje łapy położyli Daz i Kurupt był kandydatem do murowanego singla - tym bardziej jesli sołączył do nich jeszcze Snoop i reszta ziomków z LBC. Nie inaczej jest w przypadku "Who Got Some Gangsta Shit?" i całego soundtracku "Murder Was The Case", który w pierwotnym zamyśle miał być popisem umiejętności ekipy DPGC, ale przez ingerencję Suge Knighta w kreatywną koncepcję Dr. Dre, musiał ustąpić trochę miejsca raperom stowarzyszonym z MOB. Numer samplowany do teraz m.in. przez DJ Mustarda, i nawiązujący do klasyki gangsta rapu ("6 In The Morning" Ice-T) na którym nawijają dwaj członkowie załogi, po których ślad zaginął dobre kilka lat temu - (free) Lil' C-Style oraz Swoop G, a ja wciąz nie mogę przeboleć, że nigdy nie nakręcono do niego teledysku...

LBC Crew feat. Snoop Doggy Dogg, Tha Dogg Pound & Prince Ital Joe "Blueberry"

Debiutancki album LBC Crew to jeden z najbardziej nieodżałowanych przeze mnie krążków, jeśli chodzi o niepublikowany materiał Death Row. Słysząc wydany po latach prezez WideAwake krążek, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że gdyby premiera odbyła się w latach świetlności labelu Suge Knighta mielibyśmy murowaną platynę i klasyk na miarę "Dogg Food" - szczególnie słysząc takie bomby jak "Blueberry" na mrocznym bicie aurorstwa Sam Sneeda, wspomagane przez całą załogę na czele z Tha Dogg Pound i kradnącym show Kuruptem, miażdzącym oponentów potokiem punchline'ów, oraz robiącym mega klimat swoimi jamajskimi adlibsami śp. Prince Ital Joe... masterpiece!

I spits the vocabulary to sinks MC's like ships
With my nocturnal rhymes and editorial clips
I gotta click that'll hit you like a thousand volts
The homies catching cases, robberies and assaults
It ain't my fault that my shit might hit like that
Listen in, get elevated off the verbal contact

Lost Boyz feat. Canibus & Tha Dogg Pound "Music Makes Me High"

Po premierze "Dogg Food" Kurupt i Daz przez moment skupili na sobie większośc uwagi hip-hopowego świata i pomimo napiętej sytuacji na linii East-West, do której także dorzucili swoje trzy grosze, sporo artystów spoza Death Row zaczęło zwracać się do nich z propozycją współpracy. Jednak z takich przykładów jest collabo z debiutującą wówczas na rynku grupą Lost Boyz. Reprezentanci Queens zaprosili Dillingera i Gottiego na jeden ze swoich singli, w którym udzielił się również mało znany wtedy Canibus, a bit do wersji video stworzył początkujący wówczas producent - L.T. Hutton. W ten sposób "Music Makes Me high" stało się jednym z najmocniejszych filarów krążka "Legal Drug Money", zapewniając "Zagubionym Chłopcom" złoto na start kariery i pokazując, że muzyka może połaczyć oba wybrzeża nawet w czasie najgorętszego konfliktu.

Mack 10 feat. Tha Dogg Pound "Nothin' But The Cavi Hit"

W połowie lat 90-tych eskalujący konflikt pomiędzy wschodnim i zachodnim wybrzeżem okazał się również dobrym powodem do zacieśnienia współpracy pomiędzy przedstawicielami zwaśnionych stron. W ten oto sposób prominentni reprezentanci obozu Snoop Doggy Dogga oraz Ice Cube'a połączyli siły, nagrywając jeden z najmocniejszych i najbardziej klimatycznych singli drugiej połowy lat 90-tych. Niestety moje odczucie jest takie, że umieszczenie "Nothin' But The Cavi Hit" na soundtracku do dokumentu "Rhyme & Reason" i późniejsze dorzucenie go ponownie do kilku mniej lub bardziej znaczących kompilacji - z "The N.W.A Legacy, Vol. 1: 1988–1998", pozbawiło ów super sporej dawki naprawdę sporej dawki potencjału, by trafić w mainstremowe gusta z siłą porównywalną do najwięszych hitów tamtego okresu. Kto wie, może całej sprawie bardziej pomogłoby wypuszczenie na rynek oryginalnej wersji utworu, wzbogaconej o dodatkową zwrotkę samego Ice Cube'a, choć i tak trzeba przyznać, że "Nothin' But The Cavi Hit" to jeden z tych kawałków, których w żaden sposób nie jest w stanier nagryźć ząb czasu... Worldwide, Westside!

Luniz feat. Tha Dogg Pound "My Buddy"

Jeśli miałbym wymienić dwa najbardziej charyzmatyczne duety w historii zachodniego wybrzeża, mój wybór padły bez wątpienia na dwie powyższe ekipy reprezentujące północną i połubiową Kalifornię. Zbliżony content utworów, równie mocne debiuty w obu dyskografiach oraz wyczuwalna od pierwszego momentu chemia pomiędzy członkami każdego z tandemów sprawiła, że collabo pomiędzy obiema grupami było jedynie kwestią czasu... i choć moim zdaniem nastąpiło ono ciut za późno, a moment peaku w którym należało skrzyżować mikrofony we wspólnym utworze został odrobinę przespany, "My Buddy" nadal zajmuje wysoką pozycję w moim rankingu jeśli chodzi o collabo przy udziale DPG (no i Val Young na refrenie<3), a biorąc pod uwagę jakość samego utworu - zarówno fani Tha Dogg Pound jak i Da Luniz mogą żałować, że nigdy na horyzoncie nie pojawił się pomysł na wspólny projekt obu ekip... szkoda.

Heltah Skeltah feat. Tha Dogg Pound "Brownsville II Long Beach"

Pierwszy raz trafiłem na ten kawałek lata temu, podczas przekopywania pierwszych bootlegów z niepublikowanym materiałem Death Row. To były czasy, kiedy internet w Polsce dopiero raczkował, a odwiedzanie pierwszych kafejek by surfować po sieci było absolutną nowością. Niewydane oficjalnie utwory pojawiały się na piratach o dziwnych nazwach w stylu "Makaveli 8" i ich jakość była jeszcze bardziej wątpliwa niż legalność pochodzenia. Jak inne tego typu numery funkcjonował w mocno surowej formie pod kilkoma nazwami - "Tremendeous Odds" lub "Who Wants 2 Be a Dope MC". Z miejsca pokochałem klimat tego tracka i zacząłem bezskutecznie poszukiwać dobrej jakościowo wersji, która nadawała by się do odsłuchu. W ten oto sposób natrafiłem na drugi album Heltah Skeltah - "Magnum Force", gdzie zrekonstruowany bit i częściowo powtarzające się teksty posłużyły pod podwaliny kawałka "Brownsville II Long Beach". A ponieważ sprawdzałem głównie rzeczy sygnowane logiem Boot Camp Click, przy okazji znalazłem też kolejny zajebisty krążek do kolekcji - na dobrą zaś wersję oryginalnej wersji tego utworu natrafiłem dopiero w zeszłym roku, dzięki uprzejmości kolegów z DubCNN (Pozdro!) #MissionAccomplished Polecam sprawdzić wszystkie trzy dostępne wersje numeru, by przekonać się jak potencjalnie dobry kawałek może odleżeć kilka lat w szafie i zostać ponownie użyty, ewoluując w jeszcze lepszy singiel.

The Click feat. Snoop Dogg, Nate Dogg & Tha Dogg Pound "We Came To Rock Ya Body"

Jeśli jesteś fanem Bay Area, to chyba nie muszę specjalnie przedstawiać formacji The Click. Rodzinny kolektyw w składzie E-40, B-Legit, D-Shot i Suga T był jedną z pierwszych "super grup" na zachodnim wybrzeżu i podobnie jak DPGC - ma na koncie tonę street creditu, status legend na własnym podwórku, klasyki w dyskografii oraz powszechny respekt od Sacramento po San Diego. Sięgając po "Boss Ballin' 2 - The Mob Bosses", jedną z wielu wydanych pod koniec lat 90-tych kompilacji, na których zawsze można było znaleźć mnóstwo świetnych numerów niedostępnych na innych albumach, natkniemy się na "We Came To Rock Ya Body" - kawałek, który wyposażony w teledysk mógłby z powodzeniem stać się w tamtych latach singlem sprzedającym albumy. Wystarczy usłyszeć głos niezapomnianego Nate Dogga, by przekonać się że sam refren króla G-Funku wystarczyłby do podbicia serc słuchaczy. Dodając do tego wymianę wersów pomiędzy członkami obu składów, mamy tu prawdziwy hip-hopowy Dream Team, który przy odpowiedniej promocji mógłby dojść poziomem fejmu do singli pokroju "Hit Em High", a tak wylądował na składance kojarzonej zapewne jedynie przez hardkorowych fanów Yay Area, bądź słuchaczy zaznajomionych doskonale z dyskografią Daza Dilingera (ukazał się równiez na "Who Ride Wit Us Vol. 1").

Made Men feat. Tha Dogg Pound, Soopafly & Tray Deee "Clockin' C-Notes"

Na sam koniec zostawiłem zapewne najmniej znany kawałek z całego powyższego rankingu. Made Men to grupa w której swoją karierę zaczynał późniejszy współwłaściciel legendarnego magazynu The Source - Benzino. W 1999 roku wypuścili na rynek swój pierwszy i jak się potem okazało ostatni grupowy album "Classic Limited Edition", warty sprawdzenia chociażby dla produkcji Trackmasters, nieznanego wówczas Kanye Westa, czy featuringów wśród których można odnaleźć Big Puna, The LOX, czy właśnie Tha Dogg Pound, którzy w towarzystwie Tray Deee pojawili się w jednym z najlepszych utworów na krążku - wyprodukowanym przez Daza "Clockin' C-Notes".

Na dziś to tyle, mam nadzieję że powyższe kawałki pozwolą wam odkurzyć też inne kawałki Tha Dogg Pound, spoza oficjalnej linii wydawniczej - grupowych badź solowych dokonań. Mamy jeszcze kilka dni, więc spodziewajcie się kolejnej porcji numerów ze specjalnie utworzonej przeze mnie prywatnej playlisty DPG na okolicznośc nadchodzącego show, która będzie mi (i mam nadzieję także wam) umilać czas w oczekiwaniu na niedzielny koncert. Dogg Pound 4 Life!

Bilety już dostępne! Tutaj oraz w sieci Ticketmaster w salonach Empik na terenie całego kraju.

Dołącz do wydarzenia FB

Duet złożony przez Kurupta i Daza Dillingera po raz pierwszy ukazał swój potencjał światu na ikonicznych "The Chronic" i "Doggystyle", by w 1995 zadebiutować podwójnie platynowym "Dogg Food", które do dziś jest jednym z najlepszych albumów wydanych na Zachodnim Wybrzeżu jak i jednym z najważniejszych w katalogu Death Row.

Od tamtego czasu ich muzyczne tempo nie zwalnia i obaj zalewają nas regularnie nowym materiałem - czy w duecie czy solowo, by przywołać wydane dopiero co "Dazamataz" Daza. A po 23 latach pora na wyczekiwaną przez fanów wizytę w Polsce!

Na koncert zapraszają: BIG idea, HipHopHeadz, Popkiller oraz Alkopoligamia.com

[[{"fid":"45049","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"45050","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"45051","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":360,"width":360,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

Sly Boogie feat. Mack 10, Jayo Felony, E-40, Kurupt, Crooked I & Roscoe "California"
Zaczynamy od jednego z licznych przedstawicieli ówczesnej młodej gwardii, która miała szansę na zawojowanie mainstreamu. Niestety, jak większość z nich Sly Boogie pojawił się znienacka z mocnym materiałem pełnym doborowych gości, wywołując z miejsca sporo szumu i przepadł równie szybko nie zostawiając po sobie LP z prawdziwego znaczenia (debiutanckie "Judgement Day" z 2002 roku można traktować jako rozgrzewkę). Na otarcie łez pozostały nam jedynie mocne single w postaci letniaków jak "Keep On", czy lokalnych hymnów w stylu numeru "California", na remix którego raper zaprosił cała plejadę ikon i west coast'owych graczy pierwszego kalibru. Let me show these mothafuckaz how the West Coast rock!

Disko feat. Nipsey Hussle "California State Of Mind"
W poprzedniej części prezentowałem wam inny kawałek z repertuaru Disko Boogie, w którym po mistrzowsku użyto patentu ze znanego i na pozór oklepanego do granic możliwości klasyka. Raper i producent z Inglewood zastosował podobny manewr przy kolejnym singlu, promującym jego następny album - wydane pod koniec 2009 roku "iProduce", z którego pochodzi nagrane wspólnie z Nipsey Hussle "California State Of Mind". Nigdy nie sądziłem, że ograne do bólu "California Love", które znają wszyscy i wszędzie można jeszcze wykorzystać w taki umiejętny sposób i tchnąć w ten talkbox'owy refren nowego ducha... brawo!

Compton's Most Wanted "Still A Menace"
Wake yo' punk-ass up! Każdy szanujący się fan Kalifornii zna ten catchphrase i ultra-klasyczny singiel Mc Eihta promujący soundtrack do nie mniej kultowego filmu "Menace To Society". Nic więc dziwnego, że kiedy lata później doszło w końcu do oczekiwanej reaktywacji Compton's Most Wanted, nie mogło się obejść bez krótkiej wzmianki lub choćby jakiegokolwiek nawiązania do tego legendarnego singla... w ten oto sposób powstał follow-up "Still A Menace", zapowiadający "Music To Gang Bang" - mocno przespaną moim zdaniem pozycję w dyskografii CMW.

Spice 1 & Mc Eiht "That's The Way Life Goes"
W tym samym roku co comeback album Compton's Most Wanted - frontman grupy: Mc Eiht nagrał też kolejny wspólny projekt z inną ikoną regionu, czyli Fetty Chico. Wypuszczone nakładem Real Talk Entertainment collabo "Keep It Gangsta", dawało fanom to czego oczekiwali - porcję klasycznego gangsta rapu w west coast'owym wydaniu, gdzie twarda nawijka przenika się z wszechobecnymi piszczałami i charakterystycznym pierdzącym basem. Kwintesencją tego LP był niewątpliwie utwór "That's The Way Life Goes", wjeżdżający idealnie kiedy słupek rtęci za oknem zaczyna wędrować mocno w górę.

Spice 1 feat. Eastsidaz "Gangbang Muzic"
Zostając jeszcze przez chwilę w gangsterskich klimatach East Bay, warto wspomnieć o innym często pomijanym materiale znad Zatoki, czyli płycie "The Ridah". Brak jej może tej błyskotliwości, która cechowała krążki Black Bossalini nagrane w okresie największej popularności, ale to właśnie z tego LP pochodzi jeden z najmocniejszych numerów poprzedniej dekady i moich ulubionych kawałków, jakie ukazały się w tamtych latach. "Gangbang Muzic" pokazuje, że nawet w czasach kiedy zachodnim wybrzeżem rządził chaos przez wszechogarniające scenę konflikty na wielu płaszczyznach, część weteranów potrafiła pokazać jedność nie zmieniając formuły i nagrywać cały czas to, co wychodzi im najlepiej - bezkompromisowy gangsta shit.

Tha Realest feat. Lady Ice & Yukmouth "West Coast"
Wydawniczy brak zainteresowania materiałem kalifornijskich mc's najlepiej uwypuklają tracklisty mało znanych kompilacji, wydawanych w minionej dekadzie często i gęsto z których większość przepadła w niebyt chwilę po premierze. Wystarczy dokopać się do składanki "Music Fo Tha Taliban", którą sygnował swoją ksywką Messy Marv, aby przekonać się że mam rację. Wypuszczony 10 lat temu materiał ciężko obecnie znaleźć do pobrania w sieci (co w obecnej cyfrowej erze jest sporym wyczynem) a jeśli cudem się do tej płyty dokopiesz, jej zawartość zaskoczy cię kompletnie, bo znajdziesz tam chociażby takie bomby jak "West Coast" - Kolejny przykład jedności na linii Bay 2 L.A., który z powodzeniem mógłby zasilić playlistę "Witness Tha Realest", czy którejś solówki Yukmoutha a powędrował na jeden z totalnie niszowych projektów, jakim ww kompozycja.

Eastwood feat. Ya Boy "I Get Money"
Najbardziej zmarnowanym talentom zachodniego wybrzeża poświęciłem osobny ranking, ale jeśli miałbym kiedykolwiek pochylić się nad jego kontynuacją - drugą dziesiątkę mc's z pewnością otwierałby Eastwood. Po zmarnowanych latach spędzonych za kratami Death Row i transferze do Black Wall Street, który także okazał się niewypałem, wydawało się że szef ekipy Self Made Anterahz w 2008 roku w końcu ruszył z kopyta przed siebie. Współpraca z Meech Wellsem zaowocowała potężnym bangierem w postaci "West Really", zapowiadającym w końcu wyczekiwane solo Eastwooda. Chwilę później za pierwszym singlem podążył następny, czyli "I Get Money" na którym pojawiła się kolejna wielka nadzieja Cali - Ya Boy. I w zasadzie na tym się skończyło... cały hype rozszedł się po kościach i East nigdy już nie wzleciał wyżej zainteresowania własną osobą w tamtym momencie. Podobnie jak wspomniany Ya Boy, który walczył dzielnie jeszcze przez kilka lat ale poddał się chyba ostatecznie po rozstaniu z Konvict Muzik.

The Game feat. Ice Cube "State Of Emergency"
W tej samej epoce zgoła odmiennie od sytuacji Eastwooda wyglądała kariera jego bliskiego ziomka - The Game'a, który niesiony sukcesem krążka "Doctor's Advocate" wypuścił na rynek swoje kolejne LP: "L.A.X.", na którym także nie zabrakło mocarnych kalifornijskich bangierów, którymi wypełniony był poprzednik. Na pierwszy plan wysuwał się na pewno "State Of Emergency" - owoc współpracy z jednym z najlepszych i w moim przekonaniu bardzo niedocenionych producentów, J.R. Rotem'em. Zawsze kiedy przesłuchuję ten materiał zachodzę w głowę jakim cudem nie nakręcono do tego numeru teledysku... myślę, że z odpowiednią oprawą i puszczeniem tego jako pierwszy singiel kosztem "Game's Pain", "L.A.X." sprzedałoby się w duuużo większym nakładzie na korzennym gruncie. California ain't a state - it's a army!

Daz Dillinger feat. Nate Dogg "Come Close"
Ze słonecznego L.A. przenosimy się na południe, do położonego nieopodal Long Beach, czyli terenu na którym rządzi ekipa Dogg Pound Gangsta Click. To tutaj jeden z jej najgłośniejszych reprezentantów - Dat Nigga Daz Dillinger, wydał w połowie ubiegłego dziesięciolecia jeden ze swoich najlepszych solowych krążków - album "Tha Dogg Pound Gangsta LP", który był powrotem do g-funkowego brzmienia ze złotego okresu kiedy label Death Row Records trząsł całym przemysłem muzycznym od Nowego Jorku aż po Kalifornię. To właśnie na tym albumie znajduje się też jeden z najmniej znanych i najczęściej pomijanych gościnnych występów ś.p Nate Dogga. "Come Close" to idealny przykład jak genialny kawałek z jeszcze lepszym refrenem i potencjałem na murowany hit może zagubić się w nawale materiału z powodu znikomej promocji, która przekłada się na słabą sprzedaż... it's a god damn shame.

Glasses Malone feat. Snoop Dogg & Jay Rock "Before It All Ends"
Ofiarą braku środków na promocję padali wszyscy - zarówno weterani o ugruntowanej pozycji, jak i perspektywiczni zawodnicy, wchodzący dopiero na rynek. Żaden przykład nie oddaje tego lepiej niż West Coast w pierwszej dekadzie lat dwutysięcznych, gdzie jedni i drudzy walczyli o przetrwanie na rynku muzycznym. Glasses Malone wpisuje się idealnie w tę drugą kategorię - po kilku latach oczekiwania jego debiutancki krążek "The Beach Cruiser" był gotowy do wjazdu na sklepowe półki - napakowany bitami od topowych ówcześnie producentów i zwrotkami od pierwszoligowych mc's oraz młodych gniewnych. Taki właśnie jest numer "Before It All Ends", który wstawiam na sam koniec - laidbackowy utwór będący muzycznym pomostem pomiędzy światem muzycznych ikon reprezentowanych przez Snoop Dogga, a krainą raperów aspirujących do tego tytułu obrazowanych przez Jay Rocka i samego gospodarza... check it.

Ciężko upchnąć w jedno zestawienie masę świetnych kawałków, które Kalifornia wypuściła na świat w ubiegłym dziesięcioleciu, ale mam nadzieję że te kilka utworów "zmusi" was niejako do własnego researchu i jak po pajęczynie, dojdziecie dzięki nim do podobnych wniosków co ja - poprzednia dekada była rzeczywiście ciężkim okresem dla muzyki z zachodniego wybrzeża, ale przy odpowiednim zaparciu i poświęceniu chwili na poszperanie, można odnaleźć na wydawanych wtedy albumach naprawdę ogrom świetnych utworów, które z wielu powodów umknęły uwadze znacznej części słuchaczy. W ten sposób przejdziemy do czasów teraźniejszych i za tydzień pobujamy się w rytmie west coast'owych bangierów nowej ery. See You next week!

Łącznie na płycie znajdzie się 13 kawałków - gościnnie pojawi się na nich m.in. Kurupt, za bity odpowiadają Dam-Funk, Rick Rock i DJ 2High. Okładka, tracklista, oraz opublikowane dotąd single znajdziecie poniżej:

01. Have U Eva

02. N My System (feat. Dam-Funk)

03. Six N'Da Morning (feat. Kurupt)

04. Pop Pop Bang

05. Phenomonon

06. Happy Birthday

07. N My Life Tyme (feat. Kurupt)

08. Sho You Right (feat. Shon'lawon)

09. Best Friend

10. What's Yo Pleasure

11. It's Not A Secret

12. We'll Miss U

13. Keep'A Nigga Nigh

Na płycie gościnnie pojawią się m.in. E-40, Pusha T, Young Buck i Kurupt, zaś za produkcję krążka odpowiadać będzie chociażby Daz Dillinger, który dostarczył bit do tytułowego numeru "Tax Season". Sprawdźcie klip do głównego singla promującego materiał, gdzie gościnnie pojawia się też Crooked I. Dobry, west coast'owo brzmiący numer.

Wygląda na to, że twórcy gry będą się musieli podzielić zarobionymi pieniędzmi z raperem. Daz oskarżył Rockstar o bezprawne użycie w grze oraz umieszczenie na ścieżce dźwiękowej dwóch wyprodukowanych przez siebie utworów. Chodzi o kawałki "Nothin' But The Cavi Hit", które pierwotnie promowało wypuszczony w 1997 roku dokument "Rhyme & Reason", oraz "C-Walk", znajdujący się na wydanym rok później debiutanckim krążku Kurupta pt. "Kuruption".
Podobno firma zaproponowała Dillingerowi jedynie 4271 dolarów za prawa do użycia obu numerów(!). Ten oczywiście odmówił, określając całą ofertę jako zniewagę swojej osoby. Kawałki mimo to pojawiły się w grze GTA V:

Tu chodzi o uszanowanie pracy artysty. Rockstar tego nie zrobił, a ja nie zamierzam pozwolić, by przeszedł nad tym do porządku dziennego - podkreśla Daz i żąda wypłacenia należnych tantiemów lub... wycofania ze sklepów wszystkich niesprzedanych kopii GTA V, które następnie miałyby zostać zniszczone. Przedstawiciele Rockstar Games mają oficjalnie 2 tygodnie czasu na odniesienie się do całej sprawy - jak myślicie, którą opcję wybiorą?

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4464","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"430","width":"430"}}]]