Snoop Dogg

Legenda zachodniego wybrzeża pojawiła się na roastach Comedy Central dwukrotnie, za każdym razem rozbrajając swoją leniwą stylówką. Snoop trzymał w rękawie kilka naprawdę kreatywnych strzałów, które w połączeniu z jego specyficznym delivery sprawiły, że był jedną z jaśniejszych postaci na scenie. To właśnie podczas jego wejścia usłyszałem jeden z moich ulubionych roastowych dowcipów: If you wanna fuck Lisa (Lampanelli) doggy style, all you gotta do is put a bowl of food on the floor. Nie dość, że chamskie i zabawne, to na dodatek mamy tutaj odniesienie do jego klasycznego debiutu. I czego tu nie lubić? 

Ice-T

Równie legendarny gangsta raper został zapowiedziany na roaście Hugh Hefnera słowami: Some of you white folks might thinking: "What the hell is Ice-T doing here?". I know I am. The truth is - Ice-T treatend shoot us if we didn't invite him. Raper, który był in love with the CoCo, zanim to było modne, ochoczo bawił się swoim wizerunkiem gangstera, alfonsa i ogólnie niebezpiecznego człowieka, którego raczej byśmy nie chcieli spotkać w ciemnej uliczce. Efekt jest znakomity, a sam Ice-T robi spore wrażenie swoimi umiejętnościami prezentowania materiału. Tutaj króciutki fragment jego występu, poprzedzający monolog starego stand-upowego wyjadacza, Gilberta Gottfrieda.

Flavor Flav

Dla jednych legenda, dla innych irytujący kurdupel. Myślę jednak, że jedno drugiego nie wyklucza. Maskotka Public Enemy dorobiła się własnego roastu, który może nie był najlepszym, jakie widziałem, niemniej jest to oczywiście fakt godny odnotowania. Swoją drogą, koniecznie zbadajcie nieprawdopodobnego Jeffa Rossa, który sieje zamęt na każdym roaście, w którym bierze udział. Nie inaczej jest tutaj (dla samego Flava warto obejrzeć cały Grill).

Gospel

Był Flava Flav, teraz Gospel. Z deszczu pod rynnę. Wydaje mi się, że to pierwszy polski raper, jaki wziął udział w roaście, co więcej, był on nawet jego gościem honorowym. Rzecz zaskakująca, gdyż samo wydarzenie zostało wypromowane raczej lokalnie, co widać po niezwykle skąpej ilości materiałów video dostępnych w sieci, co utrudnia wyrobienie sobie zdania na jego temat. Warto jednak wiedzieć, że ten fristajlowiec-raper-świrus jakim jest Gospel, także miał swój udział w misternym budowaniu roastowego podziemia w Polsce.

Muflon

Świeżynka. W sieci jeszcze nie znajdziemy zapisu video z roastu Czesława Mozila, na którym Muflon był jednym z linczujących, musimy więc opierać się na sprawozdaniach osób, które widziały jego występ na żywo. Sam Muflon podzielił występ na dwie części - fristajlową oraz wcześniej przygotowaną, co słusznie kojarzy się z formułą Grinde Time. Puoć i Solar, obecni tego wieczoru na roaście, nie szczędzili koledze ciepłych słów w audycji Rap Sesja (przez długi czas Muflon był jednym z prowadzących), zastrzegając, że były chwile, kiedy trochę się zaplątał w wejściu na wolno, ale summa summarum występ należał do jak najbardziej udanych. My musimy poczekać, aż sami go obejrzymy. A oto wypowiedź Muflona na ten temat (tutaj pełna wersja):

Nie będę tu uprawiał propagandy sukcesu, swój występ oceniam na jakieś 6/10. Podzieliłem go na dwie części - najpierw był fristajl, przy akompaniamencie Mozila grającego na akordeonie, a potem wejścia napisane (...). Znacznie bardziej obawiałem się tego drugiego elementu, bo raz, że to pierwszy raz kiedy go stosowałem (a umówmy się, że tak duża impreza to dość trudne miejsce na próbowanie nowych konwencji) i nie byłem pewien czy wszystko spamiętam i czy będę w stanie przekazać tekst z odpowiednim delivery, bez ciągłego skupienia na przypominaniu sobie wersów. A dwa, że jednak pisanie pod roast jest inne niż pisanie pod potencjalny rap battle. (...) O dziwo jednak segment pisany wyszedł bardzo spoko w moim odczuciu. Udało mi się go sprawnie przeprowadzić, a ludzie kumali moją jazdę i linijki, także fajnie. Natomiast niestety strasznie zepsułem to, co teoretycznie powinno wyjść easy, czyli freestyle. Jasnym jest dla mnie, że mój battle freestyle nie jest teraz nawet na poziomie 50% tego z czasów, kiedy startowałem w bitwach, ale jednak na warunki roastu powinien być wystarczający i pewnie byłby, gdyby nie duży błąd, który popełniłem. Występowałem jako przedostatni, tuż przed samym Czesławem, więc miałem okazję wysłuchać wszystkich komików i niestety postawiłem na karkołomny pomysł zripostowania każdego z nich. Z racji na dużo czasu wymyśliłem chyba z 10-15 ripost i naiwnie sądziłem, że uda mi się je wyprowadzić elegancko po kolei, co nawet przy optymalnym wytrenowaniu "mięśni fristajlowych" byłoby bardzo trudne, a co dopiero w obecnej sytuacji. Każdy kto trochę powalczył na wolno wie, że nie można wychodzić na scenę ze zbyt dużą liczbą pomysłów. Trzeba było się zatrzymać na trzech dobrych ripostach, resztę polecieć na totalnym spontanie i byłoby dobrze, a tak pogrążyłem się w chaosie. W dodatku akordeon to jednak nie bit, a Mozil grał szybko, co tylko potęgowało moją zamotkę (...).

Ten Typ Mes Mes i Stasiak 

Już 31-ego stycznia dowiemy się, jak Mes radzi sobie w formie drapieżnika, punktującego zebranych na scenie, a także ofiary, mniej lub bardziej pokornie znoszącej wszelkie inwektywy. Mes to zawodnik zahartowany w boju, ma za sobą głośny beef z Mezem i nieco mniej znany z Masseyem. Prawdopodobnie on sam określił by wyżej wymienione konflikty przystawką. Inaczej sprawa ma się ze Stasiakiem, który sprawia wrażenie najbardziej sympatycznego gościa pod słońcem. Być może to właśnie jest jego siłą? Bezczelne żarty wypowiadane przez kogoś tak powszechnie lubianego na pewno nie pozostawią nikogo obojętnym. Ale o tym przekonamy się już wkrótce.