O tym, jak to wyglądało naprawdę, wypowiadał się też Raekwon w wywiadzie dla DJ'a Vlada. "Jeśli pójdziesz na dzielnicę i przejdziesz dziesięć bloków, to ziomy już cię nie znają, nie trzymają z tobą. Zastrzelą cię, jeśli będą myśleć, że stoisz im na drodze, więc my zawsze trzymaliśmy się swoich osiedli" - powiedział Rae, który mieszkał wtedy w Park Hill Projects. Ghostface zaś rezydował w rywalizującym sąsiedztwie Stapleton Houses. "No więc kiedy RZA zawarł nasz sojusz [stworzył Wu-Tang - przyp. red.], ludzie mówili: 'Yo, nie trzymaj z Ghostem, to oszust'. Jednak kiedy RZA był mediatorem, to było tak, jakby wykonał ruch Johna Gotti. Zaprosił wszystkie rodziny do stołu i spowodował, że ziomy wszystko sobie wyjaśniły ze względu na to, że będziemy iść razem do przodu i zarabiać hajs."

Sprawdź też: Maro Music - wywiad: "Redman nagrywał wokale u mnie w Józefowie"

Sprawdź też: Maro Music - wywiad: "Redman nagrywał wokale u mnie w Józefowie"

THROWBACK BOOGIE to kontynuacja historii opisywanej na albumie REJECTS, którą rozpoczął poprzedni singiel z udziałem brytyjskiego rapera DEADLY HUNTA. Tym razem jako pomocnik Maro - przemytnika i człowieka od zadań specjalnych, wyruszamy w kierunku wschodniego wybrzeża, by po katastrofie naszego statku kosmicznego trafić na GHOSTFACE’A oraz RAEKWONA, którzy wcieli się w rolę… sprawdźcie sami.

Artystyczną oprawę projektu REJECTS możemy podziwiać na muralu obecnym w Warszawie przy Rondzie Waszyngtona. Projekt reklamowany jest również poprzez kompleks ledboardów w podziemiach Metro Świętokrzyska, a także na ledboardzie w samym centrum Warszawy - przy Rondzie Dmowskiego. Jak zapewnia sam artysta oraz komunikacja projektu Rejects - to nie koniec i wkrótce możemy spodziewać się, że “przejmą” inne lokalizacje.

Przypomnijmy, że fabularny album REJECTS autorstwa MARO - polskiego producenta, został zapowiedziany kilka tygodni temu. Udzielili się na nim artyści z całego świata - poza członkami WU-TANG CLANU - GHOSTFACE’EM I RAEKWONEM - KILLAH PRIEST, DEADLY HUNTA, a także CAPPADONNA, P MONEY - jedna z ikon brytyjskiego rapu, czy pochodząca z Japonii AWICH. Jego koncepcja oparta jest o nowoczesną formę słuchowiska. Przebieg projektu można śledzić na dedykowanym mu profilu Instagramowym - @rejects.tech oraz na profilu artysty - @maromusic1.

TRACKLIST:
1.Nitro
2.The Scrapyard [skit]
3.What you want ft. P Money
4.The Island of Junk [Skit]
5.Never Give Up ft. Deadly Hunta
6.The meeting of Lu [Skit]
7.Killa ft. Lex Lu
8.Brooklyn Temples [skit]
9.Kevlar Monk ft. Killah Priest
10.The Cloud City [skit]
11.Way Up Here ft. Mickey Shiloh
12.The Flight [skit]
13.The Chase ft. P.T. Adamczyk
14.The Hive
15.The Call [skit]
16,Gumdrops ft. Kool Keith
17.The visit [skit]
18.Throwback Boogie ft. Ghostface Killah, Raekwon
19.Back in bussiness [skit]
20.Body Parts ft. Cappadonna
21.The Underground [skit]
22.Kagome, Kagome ft. Awich
23.Deep Dive [skit]
24.10, 9, 8, 7 ft. Murovei
25.The Delivery [skit]
26.WAR ft. Lex Lu [Rejects Edit]
27.Find Me [skit]
28.Time ft. KY & Deadly Hunta

Marek Walaszek (Maro) to kompozytor, DJ, producent muzyczny, inżynier dźwięku. Właściciel Addicted To Music Studios, twórca marki Bettermaker produkującej hi-endowy sprzęt studyjny. Pracuje z muzykami tworzącymi wiele różnych gatunków muzycznych, w tym hip-hop, pop i EDM. Jego umiejętności były wykorzystywane nie tylko przy powstawaniu pełnych albumów, ale także do ścieżek dźwiękowych do filmów, reklam i gier video. Współpracuje z artystami od Angoli po Szwecję i od Bliskiego Wschodu po Jamajkę. Na przestrzeni lat pracował nad wieloma produkcjami, remiksami, miksami i sesjami nagraniowymi, a na liście jego kooperacji pojawiają się takie marki jak Coca-Cola, Absolut, CD Projekt i Voice of Poland, a także artyści m.in. Borixon, Cilvaringz, DJ Mathematics, Flirtini, Jan Serce, Hemp Gru, Margaret, Marina, Dziarma, Method Man, Raekwon, Redman, Vienio, Sizzla, Wiley, WWO i wielu innych. Jego utwory znalazły się na ścieżce dźwiękowej do gry Cyberpunk 2077 oraz w duecie ze Skytechem stworzył międzynarodowy hit - remix utworu Sanah Invisible Dress.

Działasz na różnych polach polskiego rapu praktycznie od jego początku, ale po dziś jesteś raczej jego szarą eminencją. Byłeś i jesteś bardzo aktywny, niestety trudno stwierdzić byś był szerzej rozpoznawalną postacią. Dlatego zanim porozmawiamy o Twoim w pełni autorskim debiucie może cofnijmy się w czasie i zacznijmy od Twoich początków, by przywrócić Ci należną uwagę. Jak i kiedy zaistniałeś w rodzimym hip-hopie?

Robię to już tyle czasu, że pierwsze produkcje w połowie lat '90 robiłem jeszcze na magnetofonie, potem na pierwszych samplerach. Kilka lat później gdy działałem w zespole Radio Grochów miałem już pierwszego PC-ta, rymowałem też w tym zespole. Z Jakieś pięć lat temu wydaliśmy zresztą zremasterowany, jubileuszowy album kolektywu GroGra, gdzie znalazły się też jakieś pierwsze nagrania wspomnianej ekipy. Był to czas ograniczonych środków wyrazu, ale stała za tym duża zajawka i radosna twórczość.

A jak byś miał wskazać kolejne kamienie milowe w Twojej późniejszej, szerokiej dyskografii, to które byś przypomniał?

Po Radio Grochów pewnie musiałbym wskazać Formację Cmentarz, wtedy zwiesiłem mikrofon i oddałem się samej produkcji. Następnym ważnym momentem było działanie w zespole UNDA 4 (w nim też jeszcze cośtam nagrywałem), w skład którego oprócz mnie wchodziło  rodzeństwo z Angoli, Dunia i Vadu, oraz Malik Montana. Był to ciekawy projekt, bo Malik rapował jeszcze po niemiecku, a owe rodzeństwo w angolańskiej wersji portugalsiego, a właściwie po angolańsku. W międzyczasie swój pierwszy kawałek zarejestrował u mnie na strychu w studiu ś.p. Chada. To był kawałek "WWA" do skate'owego filmu pt. "Istota", do którego swój pierwszy numer, czyli "Osiedlowe Akcje" nagrała również Molesta. Potem kolejne projekty szły już lawinowo, zrobiłem bit na debiut WWO czy pierwszy album Mor W.A. Później współpracowałem m.in. z Hemp Gru, Borixonem, Pono, Małolatem, Vieniem, itd. Ostatnio działałem przy produkcji nowych rzeczy od Tymka.

[[{"fid":"53918","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Cieszę się, że o to zapytałem, bo jak widać stoi za Tobą kawał historii, pewnie poza stolicą mało znany.

Tak, bo my jako nastolatkowie z Radio Grochów chcieliśmy być skrajnie antykomercyjni i nie zajmowaliśmy się promocją swojej muzyki. Z dzisiejszej perspektywy było to oczywiście mocno gówniarskie i krótkowzroczne.

Nich pierwszy rzuci kamieniem, kto nie był hip-hopowym idealistą jako nastolatek. Pójdźmy zatem dalej, jak doszło do Twoich pierwszych kooperacji zagranicznych?

To były już początki XXI wieku, kiedy zaczęło się sprowadzać nad Wisłę pierwsze gwiazdy zza Oceanu. Ja wtedy byłem cały czas mocno zorientowany na hip-hop, więc powoli udawało mi się poznawać kolejnych znanych raperów. Pierwszą taką kooperacją zagraniczną było zmiksowanie debiutanckiego longplay'a Cilvaringzowi. Przyjechał wówczas do mnie na dwa tygodnie do Józefowa, gdzie miałem studio i miksowaliśmy razem ten album. Myślę, że do dziś się broni. Kolejnym kamieniem milowym była z pewnością płyta "The Answer" Mathematicsa, czyli kolejna pozycja ze świata Wu-Tang Clanu. Ciekawostką jest, że gdy Method Man i Redman grali w 2010 roku koncert w Warszawie, to wokale na ten krążek Redman nagrywał właśnie u mnie w Józefowie. Doszło nawet do tego, że mnie wygonił sprzed konsolety, bo nie mógł mi wytłumaczyć jakiegoś pomysłu i finalnie sam go zrealizował. Mam nawet gdzieś jakiś film z tej wizyty.

Niewątpliwie piękna anegdota, Redman w Józefowie. Chciałbyś uwypuklić jeszcze jakieś momenty?

Z pewnością ważnym momentem było zrobienie przeze mnie jednego miksu na album "Wu-Massacre". Finalnie nie wszedł na sam album, ale ukazał się po premierze jako swoisty bonus. 

A scena brytyjska? Miałeś okazję współpracować z Wiley’em, a na „Rejects” pojawi się sam P Money!

Tak, Wileya też poznałem gdy grał w Warszawie i spędziliśmy parę dni z nim również w Józefowie w studio Fort11 robiąc miksy i nagrania do płyty „Race Against Time”. Przy okazji nagraliśmy też kilka kawałków na moich bitach, ale nigdy nie udało mi się załatwić papirerologii do tego. Jako anegdotkę do tego mogę dodać, że pewnego dnia strasznie pokłóciliśmy się o smak pewnej znanej rapowej Pizzy z okolicy, tak że na godzinę zapanowała cisza. Co do P Money, to poznałem go przez mojego znajomego z Londynu, niejakiego MSM który jest odpowiedzialny jako inżynier dźwięku za czołówkę brytyjskiej sceny. 

Ok przejdźmy może zatem do Twojego oficjalnego debiutu, który już niedługo się ukaże, a który nie będzie zwykłym albumem producenckim, ale swego rodzaju hip-hopowym musicalem. Poza tym, że zrobiłeś na niego wszystkie bity, efekty specjalne, miks, mastering, część nagrań wokalnych, to przede wszystkim wymyśliłeś cały koncept i utkałeś opartą na nim narrację.

Dokładnie tak, przy czym sam poziom produkcji jest na drugim planie, moja osoba jest tutaj przede wszystkim przewodnikiem po wykreowanym, dystopijnym świecie, tak więc bardziej od autorskiej płyty producenckiej winien być tu szyld "Maro prezentuje". Co do gości, to poza featuringami wokalnymi w produkcji pomogły mi przy dwóch numerach dwie świadomie dobrane osoby. Jedną jest P.T. Adamczyk, czyli Piotr Adamczyk z CD Projekt, z którym współpracowałem przy produkcji muzycznej do gry Cyberpunk 2077. Drugim jest jeden z głównych producentów okołowu-tangowych rzeczy, czyli 4th Disciple, z którym mam bardzo fajny kontakt.

[[{"fid":"72938","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

W dobie nadprodukcji i krótkotrwałej żywotności nawet pojedynczych singli, Ty zdecydowałeś się postawić na koncepcyjny audio-musical. Rozumiem, że  jak ja jesteś starszej daty i z racji, że stoi za Tobą kawał unikatowych doświadczeń w zasadzie nic nie musisz, a wszystko możesz, ale mimo to, jest to odważny krok, skąd ten pomysł?

Nie ma co ukrywać, że ostatnimi laty zajmowałem się zawodowo trochę innymi rzeczami, a pojawianie się mej osoby na soundtracku do wspomnianego "Cyberpunka" niejako sprowokowało mnie do wrócenia do stricte swoich rzeczy jakie mi po głowie chodziły i jakie mi w duszy grają. Twórcy ww. gry prosili mnie bym wrócił do swoich korzeni, do zabawy mroczniejszymi brzmieniami i bym nie ograniczał się jakimiś socjotechniczymi barierami. Dość powiedzieć, że jeden kawałek przygotowany na O.S.T. nie wszedł finalnie na ścieżkę dźwiękową, a znalazł się na "Rejects". Nie zdradzę który, niech będzie pozostanie to zagadką.

A jeśli chodzi o Twoje główne inspiracje przy tworzeniu "Rejects"? Zakładam, że musisz być fanem science-fiction spod szyldu post-apo.

Wychowałem się na popkulturze umoczonej w science-fiction, w postaci "Total Recall", "Robocopa" czy "Blade Runnera". Zawsze pociągała mnie nowoczesna technologia, brudny metal. Zresztą do dziś jestem silnym gadżeciarzem, śledzę rozwój tzw. technologii przyszłości.

Czy najpierw naszkicowałeś cały scenariusz tego jak od A do Z ma przebiegać historia czy był to raczej strumień świadomości?

Absolutnie nie miałem żadnego scenariusza. Początkowo w ogóle stworzyłem tylko sporo elektronicznych skrawków, bo cztery lata temu parałem się głównie tego typu klimatami, dopiero z czasem wyszło, że potrzebuję gości opowiadających historie, stąd powrót do rapu. Także podążając wgłąb opowieści zacząłem napotykać kolejnych bohaterów, którzy poprzez piosenkę opowiadają czym się w tej alternatywnej rzeczywistości zajmują i skąd się wzięli. Powstał numer z Deadly Hunta, o tym że jest rewolucjonistą, potem pojawiła się Lex Lu, która jest gangsterką odbierającą ode mnie broń, tym tropem musiałem wymyślić kogoś od kogo ja kupuję tę broń, tym samym pojawia się w historii handlarz broni.

Czyli jeśli dobrze rozumiem, dzwoniłeś do Ghostface'a i mówiłeś mu, że na płycie będzie na przykład...

Moim wujkiem:) Dokładnie tak to wyglądało, każdorazowo kreśliłem danej osobie sylwetkę jej postaci. Poza tym przed większością utworów jest jeszcze zapis dialogu między postacią, a mną, który mocno predestynuje co ma się w kawałku zadziać.

A zdarzyło się, że ktoś stwierdził, że on nie chce być swoją postacią?

Było jedno zaskoczenie. Dotyczyło numeru z Kool Keithem, który nie chciał się podporządkować narzuconej roli i przysłał mi zwrotki napisane z zupełnie innej perspektywy. Mój zamysł narracyjny był taki, że każdy kogo spotyka moja postać chce ze mną współpracować, a on to przedstawił odwrotnie. To było super, bo ta w sumie nagła zmiana pociągnęła za sobą kolejne w kolejnych wątkach i było to bardzo ekscytujące.

[[{"fid":"72855","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

Wyobrażam sobie, że tego typu przedsięwzięcie powstające latami, podobnie jak kręcenie filmu nie przebiega chronologicznie. Tym samym na różnych etapach produkcji spływały do Ciebie kolejne zwrotki, a ich treść mogła właśnie niejako sabotować chronologiczny zamysł. Było tak, że materiał, który np. był ostatni na płycie mógł dotrzeć pierwszy i odwrotnie?

Tak, dokładnie. Na przykład kawałek Cappadonny dotarł do mnie jako ostatni, a jest mniej więcej w środku albumu. Pomimo, że dawałem gościom dość precyzyjne podpowiedzi, to są to oczywiście artyści i zawsze mogą nieco skręcić z wytyczonej ścieżki. Miałem to jednak wpisane w założenia, a też role jakie wymyśliłem konkretnym twórcom były silnie dopasowane do ich alterego scenicznego. Wiadomo, że jeśli zaprosiłem Raekwona, to nie rozpisałem mu roli sprzedawcy, np. bułek. 

Muzyka muzyką, ale za "Rejects" stoi potężny projekt wizualny, powiedz coś więcej o tym.

Faktycznie warstwa wizualna tego musicalu jest bardzo ważna i jednocześnie bardzo rozbudowana. Gatefold ma ponad pięćdziesiąt stron ilustracji, każda piosenka ma swoją własną okładkę, każda postać jest zobrazowana, a każdy skit przez utworem ma swoją reprezentację komiksową stworzoną przez wybitnych twórców z całego świata, również Polaków. Pracowali przy tym projekcie malarze, graficy analogowi, graficy komputerowi, graficy 3D, kolażyści.

Przewidujesz jakąś wystawę prezentującą ten projekt?

Tak, chodzi mi po głowie wystawa. Chciałbym by ogrom prac (chyba nie mniejszy niż przy warstwie muzycznej) dotarł nie tylko do osób, które zakupią fizyczne wydanie albumu. Zwłaszcza, że ten aspekt wizualny mocno wpływa na odbiór całości, wiele wątków spaja, dopełnia całość opowieści.

Myślę, że silnie rozpaliłeś oczekiwania na premierę tego wyjątkowego dzieła, zdecydowanie unikatowego nie tylko jak na realia polskie. Pozostaje wyczekiwać 10.06.2022. Dzięki za rozmowę.

Dzięki wielkie. Mam nadzieję, że odbiorcy będą zadowoleni.

11 maja ukaże się singiel "Throwback Boogie" z udziałem Raekwona i Ghostface'a - presave utworu znajdziecie tutaj.

Obok Remedy w kawałku pojawiają się Ghostface Killah, Inspectah Deck, Method Man, Masta Killa i Cappadonna. Jak by tego było mało, obok nich swoje skillsy pokazują starzy znajomi Wu, czyli Solomon Childs i Street Life. Bit ma ten charakterystyczny, brudny Wu-Tangowy klimat, a każdy z raperów wjeżdża z ośmioma wersami, dając popis swoich lirycznych umiejętności.

Remedy zna się z Wu-Tang Clanem od ponad dwudziestu lat. Pierwszy raz pojawił się na albumie Wu-Tang Killa Bees "The Swarm" z 1998 roku. Krążek pokrył się złotem, a "Never Again", solowy kawałek rapera i producenta, traktujący o trudnej tematyce Holokaustu, to jedna z mocniejszych pozycji na tamtym projekcie. Mimo ofert podpisania kontraktu w majorsie zdecydował się na wydanie swojego solowego debiutu z 2001 "Genuine Article" niezależnie. Płyta sprzedała się w 100 tys. egzemplarzy. Remedy był producentem wykonawczym dwóch solówek Inspectah Decka: "Manifesto" z 2010 roku i "The 9th Chamber" z 2019. Poza tym pełnił tę samą rolę na albumie Cappadonny "The Struggle" z 2003, a także kompilacji "Return Of The Swarm" i krążku Ghostface'a "Ghostface Killahs'" z 2019. Pojawił się również w krótkometrażowym filmie RZA "Domestic Violence".

"Crazy 8's" to kolejny już singiel promujący "Remedy Meets Wu-Tang". Pierwszym był "Death Defying", w którym jeszcze raz słyszymy gościnną zwrotkę Inspectah Decka. Klipy do obydwu numerów obejrzycie poniżej, a pełna tracklista i okładka do sprawdzenia w naszym Dziale Premier Płytowych. Na płycie usłyszymy większość członków Wu oraz licznych afiliatów - poza wymienionymi wyżej pojawili się tam jeszcze m.in. RZA czy Shyheim.

[[{"fid":"70280","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"70281","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Trochę historii

Zacznijmy od tego, że "Supreme Clientele" to niezaprzeczalny klasyk amerykańskiego hip-hopu końcówki lat 90. Płyta wyszła w okresie, w którym stawiano krzyżyk na Wu-Tang Clanie. Bądźmy szczerzy, ich muzyka wtedy nie grzeszyła jakością. "Wu-Tang Forever" zebrało mieszane recenzje, a o niektórych solówkach lepiej zapomnieć. Jednym z powodów na pewno było to,, że RZA nie stał już wtedy cały czas za konsoletą, a obowiązki producenckie często powierzano noname'om jak Triflyn na "Immobilarity” Raekwona czy DJ Homicide na "Golden Arms Redemption" U-Goda. Dość powiedzieć, że kiedy kupiłem solo Rae'a, to wyrzuciłem kasetę do kosza po jednym czy dwóch odsłuchach. Nawet "Uncontrolled Substance", debiut Inspectah Decka, choć dobry, nigdy nie był stawiany w jednym szeregu z największymi dokonaniami członków Clanu. Aż tu nagle, z grubej rury, wjechał Ghostface i jego drugie solo, właśnie legendarne "Supreme Clientele". Głód mikrofonu; surowe, piwniczne wręcz brzmienie doskonałych bitów, abstrakcyjne pomysły niektórych utworów sprawiły, że ten krążek przeszedł do historii, stając się jedną z najlepszych płyt 2000 roku. Teraz już wiadomo, dlaczego obecność Westa i Deana, akurat na tym projekcie, jest co najmniej dziwna.

Gdzie ta dwójka, a gdzie Ghost?

Jeśli spojrzymy sobie na dokonania Westa od początków jego kariery solowej, a nawet wcześniej, kiedy udzielał się jeszcze tylko jako producent, to brzmieniowo nic nie wiązało go w żaden sposób z Wu Tangiem. Karierę zrobił, do spółki z Just Blazem, tworząc bity na przyspieszonych, soulowych samplach. To technika powielana potem przez niezliczone ilości copycatów, którą słychać na płytach ze stajni Roc-A-Fella, szczególnie u Dipsetów. Później eksperymentował z dźwiękami i wokalem na swoich kolejnych solówkach, już także współtworzonych z Mike'em Deanem. Z tym drugim, to też ciekawy przypadek, bo to właśnie on, o czym w Polsce wiedzą raczej tylko zajawkowicze, kładł podwaliny pod sound hip-hopowego południa jeszcze w Houston, kiedy produkował dla Rap-A-Lot Records. Krótko mówiąc, od oryginalnego brzmienia Wu-Tang Clanu, a już na pewno pierwszego "Supreme Clientele", panowie byli i są, jak najdalej tylko można być. Jasne, pisano już nieraz o tym, że Kanye, razem ze wspomnianym Blazem, uważają "SC" za krążek, który tak naprawdę ich ukształtował, a pierwsze bity dla Jaya, miały być tworzone z myślą właśnie o Ghoście. Tylko, co z tego? Jeśli "Supreme Clientele" wytyczyło muzyczną drogę Kanye, to ja tego w ogóle nie słyszę. Już bardziej by pasował na producenta jednego z numerów na "More Fish", rewelacyjnego albumu Face'a z 2006 roku. Co ciekawe, na tej płycie ukazał się remix "Back Like That" z gościnką właśnie Westa. Bit, choć nie jego autorstwa, brzmi jakby to on go zrobił. Jako kolejną ciekawostkę dodam jeszcze, że Yeezy ani razu, w przeciągu swojej długiej kariery, nie zrobił żadnego podkładu ani dla Wu-Tang Clanu, jako grupy, ani dla członka Wu. Teraz już wiadomo

Kanye jako wykonawczy

Drugą sprawą jest jego obecny run jako producenta wykonawczego w ogóle. Co tu dużo pisać: nie wygląda to najlepiej. W 2018 był czas, w którym powychodziło kilka pamiętnych epek, za które odpowiadał. Świetnie przyjęte "Daytona" Pushy T, także bardzo dobrze oceniane "Kids See Ghosts" nagrane z Kidem Cudi, ale też dużo bardziej surowo oceniane "Ye", kolejne solo Westa, "K.T.S.E." wokalistki Teyany Taylor i przede wszystkim "NASIR" Nasa. Zresztą sam Nas mówił w wywiadzie, że z finalnego efektu współpracy z Westem nie jest do końca zadowolony, bo uważał, że mogli poświęcić projektowi więcej czasu. To zastanawiające w kontekście produkcji wykonawczej. Później było jeszcze "Jesus Is Born" gospelowego Sunday Service Choir i następna solówka "Jesus Is King".  Miałem wrażenie, że te albumy też były robione na pół gwizdka, szczególnie ten drugi, które poważnie szwankował na polu miksu i masteringu i również sprawiał wrażenie nieskończonego. Jeśli Kanye West rzuci się na tworzenie "Supreme Clientele 2", kontynuacji kultowego przecież dzieła, i zrobi wszystko na pół gwizdka, tak jak podchodził ostatnio do projektów innych artystów, ale i swoich własnych rzeczy, to fani Wu go zjedzą. Co więcej, zjedzą też Ghosta, bo do tego dopuścił. Ostatni album Westa: “DONDA”: tu też były problemy. Przeładowanie materiału, powtarzanie tych samych numerów jako remiksów itd. Zabrakło właśnie produkcji wykonawczej, na czymś, co - wnioskując po hajpie, jaki był na ten album - można nazwać największym dziełem w dyskografii reprezentanta Chicago. Koniec końców, na pewno najdłuższym. Nikt mu nie powiedział "chłopaku, weź to skróć do 12 tracków i będzie dobrze". Potem się oczywiście tłumaczył, że krążek wydano bez jego zgody itd. Jasne, można tak mówić, ale kto w to uwierzy, jeśli płyta dalej wisi na streamingach, a właściwie nic, poza usunięciem udziałów Chrisa Browna i KayCyy, nie było poprawiane? Przy wszystkich tych wydawnictwach z Westem współpracował Mike Dean, więc on też jest odpowiedzialny za ich odbiór i mieszane recenzje, jakie pojawiały się w sieci.

Westside Gunn bardziej by pasował

Właśnie dlatego mam obawy o "Supreme Clientele 2". Wszystko, co tu napisałem, może, ale nie musi spowodować, że kontynuacja klasyka nie będzie tym, czego byśmy oczekiwali. Dużo lepszym wyborem do roli executive'a byłby Westside Gunn. Facet, razem z całą ekipą Griselda Records, wraca swoim brzmieniem do czasów, w których oryginalne "SC" królowało w odtwarzaczach. Bity Daringera, Camoflauge Monka, Conductora Williamsa i Danny'ego LaFlare'a, ekipy beatmakerów, z którymi Westside Gunn na co dzień współpracuje, idealnie oddają tamten charakterystyczny surowy, piwniczny sound. Jeden z recenzentów na YouTube, co ciekawe, z zawodu profesor od nauki języka francuskiego, powiedział wprost, że te podkłady brzmią, jakby były tworzone pod ziemią, a Monk czy Williams byli przykuci do jakiegoś kaloryfera, ciągle tłukli takie właśnie rzeczy i było to dla nich zupełnie naturalne. Najważniejsze jest to, że w większości są to jakościowe projekty, a jeżeli coś odstaje, to i tak brzmienie jest takie, że idealnie pasowałoby do Ghostface'a: "Nutmeg", "Mighty Healthy", "Childs's Play", "Stroke Of Death", "Buck 50", tracki z pierwszego "SC" to numery, które brzmią, jak to, co dziś robią chłopaki z Griseldy. Zresztą posłuchajcie całego "Hitler Wears Hermes 7" albo najnowszych "HWH8 SIDE A" i "SIDE B". Nie wspominam nawet o "Pray For Haiti" Mach-Hommy'ego, albumu także koordynowanego przez WSG. Posłuchajcie, jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, a będziecie wiedzieć, o czym piszę.

Pozostaje czekać i mieć nadzieję, że z "Supreme Clientele 2" wyjdzie dobra rzecz. Jak pisałem, mam obawy, ale też wydaje mi się, że Kanye, Dean, a już na pewno Ghost wiedzą, na co się porywają. To się może udać, jeśli Kanye West i Mike Dean potraktują kontynuację klasyka jako swój passion project, podobnie jak Ye podszedł do tegorocznej, bardzo przyzwoitej płyty Abstract Mindstate. Oczywiście Ghostface też musi nad tym czuwać. AZ poradził sobie z drugą częścią "Doe Or Die", oby członkowi Wu-Tang Clanu też się powiodło.

Nie znamy daty tego "pojedynku", jednak pewnie będzie on miał swoje miejsce w najbliższej przyszłości. Może on wypaść bardzo ciekawie, ponieważ raperzy nagrali razem mnóstwo kawałki - ich debiutanckie albumy to w zasadzie dwa wspólne krążki obu raperów.

Ghostface i Rae nie będą pierwszymi członkami, którzy wystąpią na Verzuz. Wcześniej z DJ Premierem "mierzył się" RZA, a na show D'Angelo pojawił się gościnnie Method Man.

Wyświetl ten post na Instagramie.

Post udostępniony przez Swizz Beatz (@therealswizzz)

Myślę, ze to jedyna okazja by zobaczyć niektóre z tych postaci na jednym tracku. Ice-T i E-40, czyli ikony Zachodniego Wybrzeża, członkowie Wu-Tang Clanu, Ghostface Killah i Raekwon, DJ Paul, członek legendarnej Three 6 Mafii, jedni z hip-hopowych pionierów, Grandmaster Caz i Grandmaster Melle Mel, członek dominującej w tym roku Griseldy, Benny The Butcher, zmarły w tym roku Fred The Godson czy reprezentant młodej gwardii, Dave East. Mało? A to dopiero 9 ksywek z 50, które udzieliły się na tym tracku i zapewniamy, że na pełnej liście dostępnej w opisie klipu można znaleźć jeszcze paru klasyków oraz np Jona Connora, z którym nie tak dawno przeprowadziliśmy wywiad, wybierając go zarazem Artystą Tygodnia.

Jeśli chcesz być na bieżąco z premierami teledysków to śledź nasz dział Video

Raper wystąpi w warszawskiej Progresji, a jego koncert poprzedzi występ Hadesa, który wydał dopiero co swój czwarty longplay "COMBO" w nowej wytwórni Asfalt Records. Wcześniej swój set zagrają DJ Kebs i Anusz.

Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/1219030894947284/

Album promują dwa single, "Rosie" pochodzący z intrumentalnego krążka oraz "Rocket Fuel" z gościnką De La Soul.

Szczegóły albumu znajdziesz w naszym dziale Premier Płytowych

Every Hero Needs a origin

Czarface to trio. Dwóch MC’s oraz producent. Projekt został powołany do życia w 2012 roku,  jako wspólne dzieło Inspectah Deck oraz duetu 7L&Esoteric. Inspektor Pokład to członek Wu-Tang Clan, pochodzący ze Staten Island MC, obecny w rapowym świecie od wczesnych lat 90. 7L&Esoteric to bostoński duet, w którym 7L odpowiada za produkcję, a Esoteric za rap. Duet znany głównie z klasycznego brzmienia boom-bapowego, funkcjonujący na amerykańskiej scenie od późnych lat 90.

W jednym z wywiadów z tamtego okresu Deck tłumaczy, iż z początku nie było jasno określonego celu dla grupy. Chcieli się spotykać i nagrywać. Oczywiście zakładali, że chcą stworzyć coś, co będzie miało odpowiednią jakość i będzie można to zaprezentować fanom. Nie planowali jednak nic więcej, poza okazjonalnym robieniem wspólnych kawałków. Współpracowali już od dawna. Deck dograł się do bostońskiego duetu  przy „Speeking Real Words” w 2001 roku. Ziarno zostało zasiane, plony zaczęły kiełkować 9 lat później: powstało „12th Chamber” i to właśnie w „12th Chamber” pojawiła się pierwszy raz nazwa Czarface.

[[{"fid":"50888","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Z końcem zeszłej dekady luźne nagrywanie numerów zaczęło się przekuwać w pewien koncept. Deck wspomina, że Czarface powstał jako postać, która ma uratować hip-hop. Esoteric stwierdził, że grupa może przybrać komiksowy, kreskówkowy wizerunek, bo będzie to idealnie oddawać ideę Decka. Między raperami jest różnica 8 lat, ale dorastali w latach 80. Oglądali te same animacje, czytali te same komiksy. Zaczęli robić East Coast HipHop w latach 90. i to właśnie klasyczny rap z lat 90 miał być rdzeniem artystycznym dla grupy.
W marketingu postawiono na tajemniczość. Zrezygnowano z własnych ksywek na rzecz nazwy grupy (choć na okładce pierwszego albumu ksywki były umiejętnie w nią wkomponowane). To nie miał być projekt, który szturmem zdobędzie Billboard. To miał być prawdziwy hip-hop.

Mamy więc oryginalny pomysł, wspólną zajawkę oraz weteranów tworzących muzykę szmat czasu. Deck zakomunikował światu, co go czeka:

„We are CZARFACE because they know our faces and they know us for being dope rhyme suppliers, like Tony Montana we are known for our balls and our word; lyrically we will conquer the world and everything in it."

Every hero has a debut.

Debiutancki album ukazuje się w 2013 roku na kasecie, płycie i czerwonym winylu, nakładem wytwórni z Bostonu – Brick Records, zawiera 14 numerów (15 przy drugim i kolejnym wydaniu). Gościnnie w projekcie wzięli udział Action Bronson, Cappadona, Vinnie P. oraz Ghostface Killah. Album nazywał się po prostu „Czarface” i był hołdem dla najlepszego boom-bapu z lat 90. oraz całej pulpowej, amerykańskiej kultury.

7L tworząc muzykę na ten album, czerpał inspirację z prawdziwych klasyków. Można tu usłyszeć sample z Mobb Deep, ODB, ale również z Jurassic 5 czy Arethy Franklin. Co ciekawe, za produkcję "Let It Off" (numer 9 na płycie) odpowiadał wyłącznie Dj Premier. Oprawa graficzna albumu, wyglądała jak kadry z popularnych amerykańskich komiksów z okresu srebrnej ery (1956-1970) i nie był to przypadek. CZARFACE jest bohaterem iście komiksowym. Ma pelerynę, metalowe pięści, laser w oczach, mnóstwo punchline'ów i przepełniony jest kreskówkową nomenklaturą.   Album został dobrze przyjęty przez krytyków. Materiał wyróżniał się  specyficznym humorem oraz ogromną ilością nawiązań do popkultury. Dodatkowo, realizował misję – zachować hip-hop lat 90. w obecnych czasach.

Moim faworytem z tej płyty jest „World War 4”z niezapomnianym „Airport Security”, słynnego amerykańskiego komika, pięciokrotnego laureata nagrody Grammy  - George Carlina. 

[[{"fid":"50953","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Every Hero wants a sequel

W 2015 roku ukazuje się „Every Hero Needs a Villain”. Materiał jest kontynuacją idei z 2013 roku, choć nie już tak radykalnej. Od razu można usłyszeć, że producencka warstwa albumu zaczyna być mniej hermetyczna, niż przy poprzedniej płycie. Pojawiają się gitarowe riffy, bębny. Treść to nadal stawianie na skomplikowane braggowe wywijasy z krytyką zmian zachodzących w ich ukochanej kulturze. Czarface nadal nie akceptuje pewnych trendów i zmian zachodzących w hip-hopie.  Pierwsze wersy Deck’a na tej płyce brzmią:

Yo, there go the speakers, I'm naturally glowing,blowing sativa
Amazing display of art,unique as Mona Lisa
Non-believers, they bitching like R&B divas

Albo z nami, albo przeciwko. O płycie dominuje opinia,  że jest bardziej dosadna i mocniejsza, niż poprzednia. Komiksowe inspiracje są jeszcze bardziej widoczne. Galactus, którego moc rośnie dzięki pożeraniu planet w świecie Marvel, znajduje swojego odpowiednika w świecie Czarface. Jest nim Czartacus, którego energia i blask zwiększa się przy pożeraniu kolejnych, słabych raperów.

Przy tej płycie zostaje również nawiązana współprace z MF Doomem, co jak się okaże, zaowocuje czymś większym trzy lata później.

Płyta dociera na wyższe miejsca list sprzedaży, niż poprzednia. Zbiera lepsze recenzje i jest przez wielu uznawana do teraz za opus magnum w twórczości grupy. Polecałbym ten album jako pierwszy w kolejności do odsłuchania, by przekonać kogoś do ich twórczości. Śmiało - sprawdź, jeśli tego nie znasz.

W 2016 roku ukazuje się kolejny album. „A Fistful of Peril” jest raczej odcięciem kuponu od sukcesu wydawnictwa z 2015 roku. Jest krótszy oraz cierpi na syndrom „już to słyszałem”. Najbardziej w pamięci utkwił mi numer „Machine, Man & Monster” ze względu na gościnny udział Conwaya, którego wtedy poznałem. Tego samego Conwaya, który później doprowadził wielu do Westside Gunn. Szanuj przewodnika, który pokazał Ci Westside Gunn.

Płyta cieszyła się minimalnie mniejszym zainteresowaniem. Grupa oddaje kolejne wydawnictwo w 2017 roku. Wydawnictwo o tyle nietypowe, że praktycznie pozbawione kwestii rapowanych. To album, w którym niczym w produkcjach Dj Shadow, cała narracja to to rozmowy, wypowiedzi inscenizowane na relacje superbohatera Czarface z jego przeciwnikami (głównie Rosjanami).  To też album, który osiąga najgorsze wyniki sprzedażowe.

Blask ogniska powoli zaczynał przygasać, formuła zaczęła się wyczerpywać. Marvel i DC Comics widząc, że ich serie regularne tracą czytelników, mają zatem do wyboru kilka rozwiązań tego problemu. Od najbardziej drastycznych – anulowania serii, do najmniej inwazyjnych – zmiana autorów. Jednym z rozwiązań jest też łączenie przygód różnych postaci w tzw.  Crossoverach, by popularniejsza seria podciągnęła tę, która radzi sobie gorzej. Ten pomysł wykorzystać też Czarface.

Obecna premiera albumu z Ghostface Killah jest dla grupy szóstym wydawnictwem. Szóstym, a zarazem drugim kooperacyjnym, bo pierwszy miał miejsce rok temu. Był to również pierwszy crossover dla Czarface.

Every Hero gets a crossover?

Crossover to dość popularne zjawisko w amerykańskim komiksie. Polega na przeplataniu losów poszczególnych bohaterów opowieści obrazkowych i przedstawianiu ich wspólnych przygód w nowych seriach, bądź specjalnych albumach. W świecie muzycznym mówimy o kolaboracjach. W 2018 roku Czarface zalicza swój pierwszy crossover/kolaborację, wydając się album „Czarface Meets Metal Face”. Jako drugi bohater, obsadzony zostaje MF Doom. On również nosi maskę, nie zmienia swojej twórczości pod wpływem trendów oraz współpracował już wcześniej z Czarface.

Album otrzymuje dobre recenzje (średnia 77 na metarcritic.com). Jest chwalony głównie za radykalniejsze, bardziej złożone wersy oraz unikalną tożsamość kulturową, która cały czas znajduje się ponad chęcią szybkiego zysku. Jest to materiał świeższy w brzmieniu. 7L  oczywiście nadal tworzy swoje produkcje na fundamencie, którym są lata 90., ale zaczyna to brzmieć bardziej indywidualnie niż wcześniej. Lata 90. to piaskownica, do której przez zdolnego bostońskiego producenta dokładane są współczesne zabawki. Zmiany tempa, efekty specjalne, czy dodawanie elektroniki w odpowiednich momentach, sprawia, że nie brzmi to jak typowy hip-hopowy bit, który słyszałeś już wiele razy. Superbohater zyskuje nowe supermoce.

Mój ulubiony moment na płycie to „Phantoms”. Doom wprowadza nas w utworze w pewien trans. Słuchacz zaczyna mieć wrażenie, że już to gdzieś słyszał. To jest tytułowa zjawa.  Zjawa nudy i rutyny, którą każdy hip-hopowiec zna. Taka jest jego rola w tym kawałku: uśpić Twoją czujność, by 7L oraz Deck w odpowiednim momencie mogli cię zaatakować dużo celniej i mocniej. Taki po krótce, jest właśnie ten album.

Świetne wejście Inspectah Deck: „Yo, I used to hop the 3 train, alwyas out for more wax”, to kunszt techniczny członka WU, ale również kwintesencja Czarface. Nieunikniona zmiana, która wykracza poza sztywne muzyczne ramy. Rzecz niebywała w czasach zakupów on-line oraz streamingów. Każdy, kto w przeszłości musiał przejechać przez pół miasta po nowego CD’ka lub winyl, dokładnie zrozumie przekaz. To suma takich małych doświadczeń, zdobytych przez artystów starszej daty, zaczyna potęgować ich dysonans poznawczy przy obserwacji współczesnej sceny rapowej. Tym chcą się z nami podzielić. Czarface oraz Doom symbolicznie wcielają się w postać bohaterów oraz złoczyńców. To nie tylko opozycja do współczesnych trendów. To wg. twórców walka dobra ze złem, to obowiązek. Nawet Twój pies musi założyć maskę i walczyć razem z nimi. Bądź przeciwko.

Album doceniają fani. To pierwsza płyta w dorobku grupy której udało się wejść do TOP200 billboardu (bez podziału na kategorie). I prawdopodobnie najbardziej dochodowy album dla twórców.  W 2018 roku nie tylko Avengers byli udanym crossoverem.

Every Hero ends with Ghostface Killah

W niespełna pół roku po premierze płyty z MF Doomem, Czarface zaczyna pracować nad kolejnym materiałem. Efektem tego w ostatnim kwartale 2018 roku świat rapowy obiegła informacja, iż Inspectah Deck oraz Ghostface Killah łączą ponownie siły. GFK ostatni materiał wydał w kooperacji z kanadyjskim BadBadNotGood 4 lata wcześniej. Tego samego roku wydał kontynuację Twelve Reasons to Die i zrobił sobie przerwę - najdłuższą w swojej karierze. Po tej nieobecności, postanowił wrócić z nowym albumem, który będzie wspólną płytą z Czarface. Płytę zapowiedziano na luty 2019 roku. 20% Wu-Tang Clan robi nową płytę, czyli sprawy przybierają bardzo ciekawy obrót dla każdego fana nowojorskich klasyków. Z drugiej strony - Ci dwaj Panowie, razem w tym roku skończą prawie 100 lat oraz są aktywni na scenie prawie trzy dekady.  Co z tego mogło wyjść?

Album ukazał się 15 lutego, a jego recenzja (a równocześnie domknięcie dotychczasowej historii Czarface) już w poniedziałek na naszych łamach!

Tym bardziej, że Duchy zaprosiły do współpracy wielu znakomitych gości. Na albumie pojawili się m.in. Snoop Dogg, E-40, Raekwon, Big Daddy Kane, Chris Rivers, Killah Priest, Bishop Lamont, Tricky (!), indierockowy zespół Reignwolf (!!) oraz aktor i reżyser Michael Rapaport (nakręcił słynny dokument o ATCQ "Beats, Rhymes & Life: The Travels of A Tribe Called Quest". Nieźle, co? Projekt promują single "Saigon Velour" z udziałem Snoopa i Forty Watera oraz nowy teledysk "Buckingham Palace", gościnnie z KXNG Crookedem, Bennym the Butcherem i .38 Speshem. 

Album można zamówić w preorderze na stronie https://ghostfacelosttapes.com/. Do 1000 pierwszych zamówień dołączony zostanie dodatkowo podpisany przez Ghostface'a plakat i możliwość pobrania dodatkowej EPki z 5 remiksami!

Tracklista "The Lost Tapes": 

1. Introduction (feat. Michael Rapaport) 
2. Buckingham Palace (feat. KXNG Crooked, Benny the Butcher & .38 Spesh) 
3. Majestic Accolades (feat. Planet Asia & Hus Kingpin) 
4. Cold Crush (feat. LA the Darkman, Ras Kass, Chris Rivers & Harley) 
5. Put the Ghostface On It
6. Saigon Velour (feat. Snoop Dogg, E-40 & LA the Darkman) 
7. Constant Struggle (feat. Killah Priest & Bishop Lamont) 
8. Done It Again (feat. Big Daddy Kane, Cappadonna, Styliztik Jones & Harley) 
9. Reflections of C.R.E.A.M.
10. Watch Em Holla (feat. Raekwon, Masta Killa, Cappadonna & DJ Grouch) 
11. I Think I Saw A Ghost (feat. Sheek Louch, Vic Spencer, Reignwolf & Luke Holland) 
12. Outroduction (feat. Michael Rapaport) 
13. Saigon Velour (Bonus Track) (feat. Snoop Dogg, E-40 & Tricky) 

[[{"fid":"47069","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Rezultatem tej fascynacji jest numer "Thanks, Ghost", inspirowany twórczością charyzmatycznego członka Wu-Tang Clanu, w którym Supa opowiada kilka zabawnych historii, które przydarzyły mu się - o, ironio - podczas gdy słuchał nagrań Killaha...

"Thanks, Ghost" to zarazem pierwszy kawałek w zapoczątkowanym przez Supastitiona cyklu "Solitaire", w ramach którego co miesiąc będziemy dostawać nowy track napisany, nagrany i wyprodukowany przez niego samodzielnie.

Nasza recenzja ostatniej płyty Supastitiona "Gold Standard"

Przypominamy też nasz kempowy videowywiad z Ghostfacem:

Sprawdźcie wykręcony klip do remixu "Dat $tick"...

...oraz wspomniane reakcje raperów na pokaz umiejętności Indonezyjczyka:

A tutaj nasz kempowy wywiad z Ghostem:

"Muzyka Wu-Tangu towarzyszy mi od najmłodszych lat i odkąd pamiętam nie było dla mnie lepszej grupy hip-hopowej. Jako, że jestem z rocznika '93 i wychowałem się głównie na oldschooolowym rapie, to każdy z moich znajomych wie jak często katowałem pierwsze płyty GZA'y czy Method Mana i zmuszałem ich do wspólnego odsłuchu. Od zawsze również chciałem mieć okazje pogadać, chociaż chwilę, z którymś z członków Wu, nie mówiąc już o wystąpieniu z nimi na scenie.

To, co wydarzyło się na tegorocznym Warsaw Challenge przeszło jednak moje najśmielsze oczekiwania. Gdy Ghostface poprosił dwóch fanów by zarapowali z nim "Protect Ya Neck" wiedziałem, że taka sytuacja może już mi się w życiu nie powtórzyć więc czym prędzej przeskoczyłem barierki i pobiegłem w stronę sceny. Gdy wszedłem na scenę a światło padło na publikę, dopiero wtedy zdałem sobie sprawę jak wielu ludzi jest na widowni i trochę mnie to ścięło z nóg, ale gdy poleciały pierwsze dźwięki "Protect Ya Neck" to chyba adrenalina wzięła górę i czekałem tylko na swoją kolej. Hałas jaki zrobiła publika sprawił, że mimo zmęczonego już trzecim dniem pobytu w Warszawie głosu, zacząłem zwrotkę Metha i jakakolwiek trema zniknęła całkowicie.

Kolejnym zdarzeniem, które zapamiętam do końca życia, był moment, w którym okazało się, że jednak nie ma drugiego gościa do zarapowania zwrotki Ol' Dirty'ego i Ghost pokazuje mi palcem żebym jeszcze wrócił i dokończył. Możliwość zbicia piątki z Ghostem i Killah Priestem po całym wydarzeniu i usłyszeć od Priesta słowa "you was dope, man" to jedno z największych wydarzeń w życiu.

Korzystając z okazji, że mogę napisać kilka słów na Popkillerze, chciałbym podziękować wszystkim ziomkom, którzy po występie podbiegli zbić piątkę i dać propsy, jak również wszystkim, którzy przysyłali mi filmiki z występu i dawali propsy na drugi dzień. Dzięki DJ Feel-X, DJ Bart (pozdro Końskie) i DJ Plash za ciepłe słowa na Facebooku. Pozdro RapGenius Polska za nakręcanie tego hajpu. :) Specjalne podziękowania dla Mateusza za możliwość publikacji na Waszym portalu.

One love,
Soob"

Poniżej video:

A tutaj nasz kempowy wywiad z Ghostem:

Z okazji Tygodnia z Ghostface'em - postanowiłem skompilować mały ranking moich osobistych ulubionych storytellingów Ghosta. Ścisła czołówka, 5 najlepszych. Spodziewajcie się brutalnych opowieści z mrocznych Ulic Nędzy Wielkiego Jabłka, ale także...  Spongeboba w Bentleyu. Zaczynamy!

"Shakey Dog" ("Fishscale", 2006)

Straight up New York crime shit.  Jak najlepiej otworzyć album, jeśli nie krwawą opowieścią o włamie, który poszedł BARDZO nie po myśli jego sprawców (czyt. Ghosta)?. Tony Starks wraz z niejakim Frankiem (You is a crazy motherfucker, small Hoodie dude) planują w nader pomysłowy sposób obrobić kilku znajomych kubańskich dilerów... Plany mają jednak to do siebie, że często ulegają komplikacjom iście nie do uwierzenia. I tak się dzieje. Pociski latają w powietrzu, pitbulle są spuszczone ze smyczy (#WhoLetTheDogsOut) - co zresztą będę opowiadał, sprawdźcie sami. 

"The M.G.M." ("Wu-Tang Forever", 1997)  

Kolejny z niezlizonych dowodów, dlaczego Raekwon i Ghost powinni być - i są w ścisłej czołówce najlepszych duetów. Miniaturka z drugiego dysku "Wu-Tang Forever", króka opowiastka o wypadzie naszych dwóch generałów Wu na klasyczną walkę bokserską w ekskluzywnym hotelu M.G.M. w Las Vegas... Niby nic takiego, po prostu, relacja z fajnego wieczoru - ale to sposób opowiedzenia jej jest fascynujący, ta misternie rozplanowana kompozycja najmniejszych detali. Cudeńko. Fani boksu mogą się przyczepić jedynie do tego, że - jak wykryło dochodzenie użytkowników RapGeniusa - Rae i Ghost nieco pomieszali kilka różnych walk legendarnego pięściarza Julio Cesara Chaveza...

"Underwater" ("Fishscale", 2006) 

Rzecz nietuzinkowa, całkowicie odmienna od mrożących krew w żyłach opowieści ze Stapleton... Oto Ghost snuje intrygującą opowieść o swej podróży w mistyczną, podwodną krainę (niewykluczone, że chodzi o zaświaty...), pełną niezliczonych bogactw, niewiarygodnie pięknych syren... "Underwater" naszpikowany jest symboliką i nawiązaniami do islamu (dość powiedzieć, że okazuje się, że na dnie morza znajduje się i Arka Noego, i "najcudowniejszy meczet na świecie") - nie zabrakło też jednak szczypty typowego czarnego humoru Ghosta - wersy o Spongebobie (!) w Bentleyu (!!) puszczającego na cały regulator braci Isley (!!!) są tak absurdalne, że nie sposób się się nie śmiać... Perełka, do tego na niebywale klimatycznym beacie MF Dooma, z hipnotyzującym, zgrabnie podkreślającym "orientalną" tematykę motywem fletu.

"The Hilton" ("Bulletproof Wallets", 2001)

Tempo akcji w tym kawałku jest iście zawrotne! Kolejny doskonały duet Ghosta i Iron Chefa. Pierwsza zwrotka, opisująca wielką drakę w tytułowym Hiltonie, to istny majstersztyk, strzelanina  żywcem wyjęta z filmów Johna Woo - perfekcyjnie opisana szczegółowymi wersami Ghosta i Rae. Wzór, jeśli chodzi o dynamizm i plastyczność w rapowym storytellingu. Poza tym - cytując Maksa ze świetnego bloga Hip Hop Isn't Dead - "jakikolwiek track, który opisuje, jak Raekwon wybiega spod prysznica, ślizga się na mydle, ślizga się na mydle i ląduje na plecach z gnatem w dłoni - zasługuje na uwagę". 

"Impossible" ("Wu-Tang Forever", 1997)

Bezdyskusyjny klasyk. Powszechnie uznana za jedną z najlepszych w dorobku Ghostface'a ("Verse of the Year" w The Source, także Przeor Wu-Tangu RZA zwykł mówić, że jest to "najlepsza zwrotka w historii Wu"), jego zwrotka to porażające opowiadanie o ostatnich chwilach życia jego bliskiego przyjaciela, Jamiego. W każdym wersie czuć autentyczną desperację i rozpacz Ghostface'a, za wszelką cenę próbującego powstrzymać to, co nieuniknione... Autentycznie wstrząsająca zwrotka - godnym najwyższego uznania jest sposób, w jaki Ghost w zaledwie kikunastu wersach zdołał nakreślić postać Jamiego (With the last bit of energy left, told me rock it with respect/I opened it, seen the God holdin' his kids/Photogenic, tears just bust out my wig - te wersy poruszą nawet największego twardziela). Do tego ten absolutnie przytłaczający, mroczny beat 4th Disciple'a, z wybitnym refrenem Tekithy... 

Oczywiście, to jedynie wierzchołek góry lodowej, kilka najciekawszych - w mojej opinii - storytellingów, które wyszły spod pióra Tony'ego Starksa... "Walk Around", "Motherless Child", ba, całe albumy "Twelve Reasons to Die" I & II, "36 Seasons" - polecam zdecydowanie. Jako, że twóczość Ghostface'a i Wojowników ze Staten stwarza ogromne pole do popisu twócom mixtape'ów - chciałbym także polecić skonstruowaną przez Trackstara the DJ'a (tour DJ Run the Jewels) kompilację "Ghost Stories" - do odsłuchu poniżej. Smacznego!

Spekulacjom nie było i nie ma końca.... Wielu, zniechęconych brakiem informacji, postawiło na albumie krzyżyk, nazywając album duetu (rzekomo zatytułowany "Swift & Changeable") kolejnym hip-hopowym projektem-widmo, niczym ś.p. "Detox"... Jednak wiele wskazuje na to, że w tym roku doczekamy się nowej muzyki spod szyldu DOOMStarks! Ghost potwierdził premierę albumu w tym roku w kilku wywiadach, nawet na reddicie, zapowiedział także występ na festiwalu Ill Points na początku października - gdzie w "unikalnym, Star-Trekowym stylu" wraz z Doomem zaprezentują nowe kawałki!

A do tego - w połowie września znienacka otrzymaliśmy nowy singiel - zaprezentowany w programie Adult Swim Singles "Lively Hood", kozacki sztos na bujającym beacie Dooma. Kawałek dostępny jest do odsłuchu poniżej - można także kupić go na wosku w limitowanej edycji, na stronie www.gasdrawls.com.

Na dobry początek Tygodnia z Ghostface'em - albo, jak to określiliśmy w redakcji, GhostWeeku - w oczekiwaniu na nowy, czwarty (!) już projekt Ghosta w przeciągu ostatnich dwunastu miesięcy - proponuję krótką wycieczkę w przeszłość i przypomnienie sobie dotychczasowych kooperacji Ghostface'a i Metal Face'a. Trzy, dwa, jeden - zaczynamy!O tym, jak panowie się poznali, Ghost opowiedział nam w wywiadzie na tegorocznym Kempie - premiera już niedługo, stay tuned! - pozwólcie więc, że w ów temat nie będę się zagłębiał...

Pierwszą chronologicznie kooperacją GFK i MFD jest sztosik zatytułowany odpowiednio "The Mask", z "The Mouse and the Mask", wspólnego projektu Dooma i wszechstronnego producenta Danger Mouse'a (pracował z muzykami przeróżnych gatunków, m.in. z Gorillaz, z U2, z The Black Keys, z Cee-Lo tworzy duet Gnarls Barkley... Żeby było jeszcze śmieszniej, "The Mouse and the Mask" zostało wydane w Stanach nakładem Epitaph Records - labelu "specjalizującego" się w punk rocku!)... Mouse stworzył beat "The Mask", samplując muzykę z animowanego programu "The Brak Show" z Adult Swim.

Po raz pierwszy Ghosta na podkładach Metal Fingera usłyszeliśmy na albumie - znalazły się tam cztery jego beaty z kozackich składanek "Special Herbs". Godnymi uwagi są zwłaszcza tracki "9 Milli Bros.", gdzie słyszymy WSZYSTKICH wojowników Wu-Tang Clanu (łącznie z Cappadonną i - tak, ODB) - oraz jednym z najbardziej niezwykłych storytellingów Ghosta "Underwater".

Tak samo na wydanym w tym samym roku albumie "More Fish" znalazły się dwa tracki od MF Dooma - tłusty banger "Guns N' Razors" na miażdżącym beacie oraz nie mniej intrygujący niż "Underwater" storytelling "Alex (Stolen Script)".

Także track "Charlie Brown", wyrzucony z finalnej tracklisty "Fishscale" z powodu braku zgody na użycie sampla (jakby ktoś pytał - "Alfomega" Caetano Veloso), to produkcja zamaskowanego Złoczyńcy. W Internecie znaleźć można jednak wszystko - i oto "Charlie Brown" może cieszyć nasze uszy bez żadnych problemów...

TAKŻE w 2006 roku, na składance "Natural Selection" Nature Sounds znalazł się nowy track Dynamicznego Duetu - "Angels".... Sprawy wyglądały naprawdę obiecująco!

I... 2007, 2008 rok - absolutne zero informacji o "Swift & Changeable". W 2009 roku, na albumie Złoczyńcy "Born Like This" znalazł się track z Ghostface'em - była to jednak tylko lekko odświeżona wersja "Angels", z kruszącą ściany perkusją... Odrobinę rozczarowujące, zważywszy na to, że wcześniej w tym samym roku otrzymaliśmy całkowicie nowy track na beacie Oh No - "Chinatown Wars", promujący nową grę z serii GTA o tym samym tytule, wydaną na Nintendo DS i PSP. 

I znów, zero nowej muzyki... aż do 2011 roku, kiedy to panowie znienacka zaatakowali kozackim singlem "Victory Laps", wydany nakładem Stones Throw. Oprócz tracku tytułowego (sztos, Panowie i Panie, to pianinko w beacie zabija!) na singlu znalazł się także remix autorstwa duetu Doom - Madlib - czyli autorów albumu uznanego za jeden z najlepszych rapowych materiałów XXI wieku, "Madvillainy"... Jest jaranko.

I tak dochodzimy do... tego roku. Po wielu obietnicach, filmikach, plotkach, informacjach - DZIESIĘĆ lat po wywiadzie dla Mass Appeal, dziesięć lat po pierwszym wspólnym nagraniu - panowie wydają się być naprawdę gotowi na atak. Na wydanym w lutym "Sour Soul" Ghosta - albumie, który Wojciech Graczyk i ja wnikliwie zrecenzowaliśmy - tu i tu - pojawiła się nowa kooperacja Ghost-Doom - "Ray Gun" na fenomenalnym jazzowym akompaniamencie od chłopaków z BADBADNOTGOOD (Nie obraziłbym się, gdyby GFK i Doom skorzystaliby z pomocy ich i Franka Dukesa przy nagrywaniu albumu DOOMStarks...). I choć "Ray Gun" rozczarował mnie srodze - nie ukrywam, że wciąż z niecierpliwością oczekuję wspólnego albumu Ghosta i Dooma - i jestem ultraciekaw, czym ci dwaj wytrawni gracze nas zaskoczą. 

11 października, Ill Points Festival, Miami - czekamy na dobre wieści i na nieziemski koncert!

Mnóstwo smakowitych kąsków z przebogatej, arcyciekawej dyskografii Wallabee Champa - teledyski, kooperacje, kultowe single i co najmniej kilka albumów, bezsprzecznie zasługujących na tytuł Klasyków przez duże K - w tym tygodniu nie będziecie się nudzić!Swoistą wisienką na torcie będzie popkillerowy wywiad, nakręcony na tegorocznym Hip Hop Kempie.

Odpalcie więc w odtwarzaczu "Supreme Clientele", załóżcie swoje szczerozłote orły na nadgarstki - i zaczynamy. Będzie się działo!

W sumie udało nam się pogadać przed kamerą symboliczne 5 minut, w ciągu których Tony Starks opowiedział m.in. o miłości do muzyki soul, pracach nad płytą "36 Seasons", jak poznał MF Dooma, o płycie z Killah Priestem, a także sesjach nagraniowych klasycznego debiutu Wu-Tang "Enter The Wu-Tang: 36 Chambers" z 1993 roku. Niezwykle kreatywny w ostatnim czasie Killah zdradził też, jakich płyt możemy się spodziewać od niego w najbliższych miesiącach i podał przybliżone daty premiery.

Pytań mieliśmy dużo więcej, ale w ograniczonym czasie udało nam się dopytać tylko o kilka kwestii. Drugie tyle spędziliśmy jednak gadając z Ghostem i ekipą i obserwując, jak próbują zgadnąć postacie na mojej bluzie... Sam Ghost okazał się zaskakująco sympatycznym gościem i na wyjściu z garderoby dał nam na drogę zimnego browara. Sprawdzajcie zapis video rozmowy pod spodem.

Wielkie dzięki za pomoc w realizacji wywiadu dla Jarosława "JSDK" Kostrzewy!

Rozmowa: Marcin Natali, Maciej Wojszkun
Tłumaczenie: Marcin Natali
Zdjęcia: Jarosław Kostrzewa
Montaż: Maciej Pieczykolan (MVPClips)

Podczas wywiadu dla ESPN, który miał miejsce kilka dni temu, Bam Bam powiedział, że jest zmęczony ciągłymi porównywaniami z członkiem Wu i z przekąsem stwierdził, że obecnie kariera Ghostface'a nie idzie w dobrym kierunku. Mimo, że Bronsolino za pomocą serii tweetów sprostował swoje wcześniejsze słowa i zapewnił, że w pełni szanuje i uwielbia swojego starszego kolegę po fachu to i tak Ghostface postanowił zaatakować. Autor "Supreme Clientele" odpowiedział na to 6 minutową przemową skierowaną w kierunku Bronsona zrealizowaną w formie video. Wyzywa tam go od grubych pier*olców, mówi, że Bronson nie ma prawa wymawiać jego ksywki i że powinien zniszczyć go już dawno temu. Raper z Queensbridge szybko odpowiedział na owe video za pośrednictwem twittera: "Kiedy jesteś w błędzie to jesteś w błędzie i tym razem w błędzie byłem ja. Przeprosiłem za swoje komentarze. Zawsze staram się być dobrym człowiekiem. Dużo miłości". 

GHOSTFACE IS AN IDOL TO ME. IN NO WAY DID I MEAN HIM DISRESPECT AT ALL IN ANY WAY. TO SAY I WASNT INFLUENCED BY HIM AND WU WOULD B A LIE. — MR. WONDERFUL (@ActionBronson) July 11, 2015

WITH THAT BEING SAID MEDIA AND JOURNALIST NEED TO STOP ASKING THE SAME QUESTIONS OVER AND OVER WE GET IT, ITS POOR JOURNALISM. — MR. WONDERFUL (@ActionBronson) July 11, 2015

HE IS A LEGENDARY UNFUCKWITABLE ARTIST AND IM JUST GETTING STARTED. SO IF U COMPARE ME TO ONE OF THE GREATEST TO EVER DO IT, THANKS. — MR. WONDERFUL (@ActionBronson) July 11, 2015

MEDIA TRY TO MAKE CONFLICT AND IM WELL SEASONED, NOT MY FINEST HOUR ILL ADMIT. — MR. WONDERFUL (@ActionBronson) July 11, 2015

Warto przypomnieć, że miesiąc temu w rozmowie z VladTV GFK przyznał się do tego, że kilka razy zdarzyło mu się pomylić głos Bronsona ze swoim. 

Przez ponad dwadzieścia lat na scenie każdy z nich niejednokrotnie udowodnił, że ogromny szacunek i status legendy w stu procentach mu się należy. Mimo niemłodego już wieku pozostali bardzo aktywni, regularnie nagrywając nowe płyty i pokazując, że nic nie jest w stanie zastąpić charyzmy i zdobytego doświadczenia. O tym, że ta dwójka to gracze z najwyższej półki powinien wiedzieć każdy z Was. Jeśli ktoś ma wątpliwości co do powyższego stwierdzenia, zapraszamy na ich koncert w Festivalparku! Ghostface Killah i Raekwon the Chef to kolejni artyści Festiwalu z Atmosferą! Dwa niezwykle istotne elementy Wu-Tang Clanu zawładną główną sceną podczas 14. edycji festiwalu Hip Hop Kemp, świetując dwudziestolecie ultraklasycznego krążka "Only Built 4 Cuban Linx"!

W festiwalowym składzie muzycznym znajdują się już takie kozaki, jak Mobb Deep, Joey Bada$$, Hopsin, Yelawolf, PRhyme [Royce da 5’9”& DJ Premier], Gang Starr Foundation [Jeru The Damaja, Big Shug, Lil' Dap of Group Home], Dope D.O.D., Evidence, Rakaa & DJ Babu, The Four Owls, Aku Nara, Reverie, Pumpkin oraz polscy gracze Bisz B.O.K, VNM, Dwa Sławy i Pro8l3m!

Od 20 do 22 sierpnia 2015 spotkamy się w czeskim Hradec Králové, by znów poczuć pozytywną atmosferę międzynarodowej integracji i przeżyć koncertowe maratony w rytmie hip-hopu z najwyższej półki. Już w środę 19 sierpnia fani czarnych brzmień odwiedzą Festivalpark w ramach oficjalnego warm-up party. A już niedługo w Polsce tłuste imprezy z serii Hip Hop Kemp Before Party - pierwsza już 26 maja w Szczecinie, gdzie zagra m.in. brooklyński weteran Afu-Ra!

Bilety dostępne są w internetowym sklepie www.joyStore.pl/hhk w limitowanej puli za 199 PLNów (zwykły karnet) oraz 385 PLNów (karnet VIP) tylko do końca maja.

Klip, stylizowany na kiczowaty, tani film science fiction z lat 70-80., przedstawia intrygująca historię pewnego jegomościa w wielkiej, metalowej masce (brzmi znajomo?) i pięknej, blondwłosej prostytutki... Więcej nie zdradzę, powiem tylko, że takiego zakończenia historii się nie spodziewałem. Dodajmy do tego kozacki akompaniament -  jazzujący beat i liryczny pojedynek Iron Mana i Metal Face Dooma.... I mamy teledysk, którego grzechem byłoby nie sprawdzić. Check it out.  

Do odsłuchu poniżej - dwa pierwsze single z "Sour Soul". Smacznego!

Tracklista "Sour Soul":  

1. Mono
2. Sour Soul
3. Six Degrees (feat. Danny Brown)
4. Gunshowers (feat. Elzhi)
5. Stark's Reality
6. Tone's Rap
7. Mind Playing Tricks on Me
8. Street Knowledge (feat. Tree)
9. Ray Gun (feat. DOOM)
10. Nuggets of Wisdom
11. Food
12. Experience

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"20824","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"20825","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"20826","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

01. The Battlefield (Feat. Kool G Rap, AZ & Tre Williams)

02. Love Don’t Live Here No More (Feat. Kandace Springs)

03. Here I Go Again (Feat. AZ & Rell)

04. Loyalty (Feat. Kool G Rap & Nems)

05. It’s a Thin Line Between Love and Hate (Feat. The Revelations)

06. The Dog’s of War (Feat. Shawn Wigs & Kool G Rap)

07. Emergency Procedure (Feat. Pharoahe Monch)

08. Double Cross (Feat. AZ)

09. Bamboo’s Lament (Feat. Kandace Springs)

10. Pieces of the Puzzle (Feat. AZ)

11. Homicide (Feat. Nems & Shawn Wigs)

12. Blood in the Streets (Feat. AZ)

13. Call My Name

14. I Love You For All Seasons (Feat. The Revelations)

PS: Method Man w trakcie ostatniego występu w LA Key's zapowiedział, że nowy album Wu-Tang Clanu ukaże się w 2013. Nie to, żebyśmy nie słyszeli takich niespełnionych obietnic wcześniej, ale może faktycznie coś jest na rzeczy?