Podana data nie jest jeszcze oficjalna

Tracklista: nieznana

Lot ten, składający się na niespełna dwadzieścia pięć minut muzyki, to bodaj obok kilku dotychczas wypuszczonych krążków, najlepsze co przyniosła rapowa scena podziemna i mainstreamowa przez ostatnie niemal trzy miesiące bieżącego roku. "Ptaki Drapieżne" towarzyszyły mi przez ostatnie dwa tygodnie, niezmiennie pozostając w rotacji na playliście. Pierwszy wniosek, jaki nasuwa się po przesłuchaniu materiału, to jego niepodważalna spójność. Qba i Golden rozumieją się na trackach, jakby znali się z tego samego podwórka i bloku. To nie jest współpraca na linii raper/producent, to wysoki poziom symbiozy obu artystów. Nie od dziś uważam, że EPki są najlepszym przykładem na połączenie niedosytu po końcowych dźwiękach z bardzo wysokim poziomem całokształtu krążka. "Ptaki Drapieżne" wpisują się w tenże opis. Słuchając obrazowych wersów Qby w singlowym tracku, a w szczególności w osobistym faworycie - pozbawionym werbli patetycznego "In Hoc Signo Vinces" zastanawiam się, jak można tak stylowo połączyć melorecytację z podniosłą (tak, w przypadku tego konkretnego numeru jest to adekwatne określenie) muzyką Goldena. Oni to zrobili. Sample, jaki znajdziemy na płycie, to te we wspomnianym 'W Tym Znaku Zwyciężysz" i "Na Ziemi Człowiek Sam". Ten pierwszy pochodzi z utworu Alfreda Sznitkego, ulubionego kompozytora ostatnich lat życia Zdzisława Beksińskiego. A lirycznie? Jeśli w "Marszu Bocianów" Qba przemyca jakieś elementy autobiograficzne, to chylę czoła. Liryczne mistrzostwo, okraszone pięknym klipem nagrywanym na patencie w każdą z pór roku. Liryczne i muzyczne mistrzostwo "Ptaków Drapieżnych".

"Ptaki Drapieżne" będą ponadczasowym projektem, wierzę w to mocno. Warunkiem jest dotarcie do szerszego grona słuchaczy łaknących brzmienia zaserwowanego przez Qbę i Goldena. Nadzieję pokładam w potrzebie słuchania wciąż zakorzenionego w klasycznej formie rapu, którą w zalewie nowoszkolnej fali uskuteczniają jedynie starsi wiekiem odbiorcy. Liryka Qby również nie jest upatruje targetu w "klasycznym gimbusie", ale kierowana jest do w miarę ukształtowanego, przynajmniej emocjonalnie, dorosłego człowieka. Podobnie muzyka Goldena. Muzyka, bowiem powiedzieć o niej w kategorii bitu byłoby obrazą kunsztu lubelskiego producenta. Piękny materiał, do którego będę wracał regularnie. 

PD to projekt mocno artystyczny i zdecydowanie nieprzystający do obecnie panujących w Polsce trendów. Artyzm Galerii i Goldena przejawia się w absolutnie nieoczywistych metaforach oraz niepowtarzalnych klimatycznych bitach. EP-ka ta jest podróżą raperów i słuchaczy przez świat wyzwań z jakimi mierzy się człowiek. to album, który zmusi Cię do myślenia i wprowadzi w zupełnie inny wymiar odczuwania emocji. To zdecydowanie nie jest płyta dla ludzi, którzy cenią sobie prosty przekaz – artyści tworząc PD stawiają bardzo wysoko poprzeczkę nie tylko sobie, ale przede wszystkim słuchaczom.

TRACKLISTA:
1. HAASTA
2. PTAKI DRAPIEŻNE
3. NA ZIEMI CZŁOWIEK SAM
4. IN HOC SIGNO VINCES
5. MARSZ BOCIANÓW
6. DAKHMA

Zamów

Siedem piosenek, składających się na "Muzykę Niespokojnego Słońca" to odpowiednio wyważona mieszanka dźwięków, które można śmiało zakwalifikować w szeroko rozumianą muzykę odprężającą. Szczególnie wejdzie ona w krew podczas gorączki świątecznych przygotowań i pozwoli choć na chwilę odetchnąć od porządków. Uwierzcie, dźwięki tej EPki płynące z głośników potrafią zdziałać cuda, a ma ona jeszcze większą moc, gdy płynie wprost z membran w słuchawkach. Weźmy na warsztat chociażby "The Time" - gdzie głębia wygrywanych dźwięków i ich przestrzeń wraz z wjeżdżającą pod koniec numeru gitarą elektryczną robią właściwą robotę. Choć, wydaje mi się, że najbardziej oddziałującym na spokój ducha numerem jest "Teardrop" wspólnie z "27 Roses". W przypadku tego drugiego utworu sposób, w jaki pojawiąją się kolejne instrumenty potrafi przywołać na myśl szereg reminiscencji. Warto zaznaczyć, że Golden zaprosił do współpracy kilku muzyków sesyjnych, w tym autora "Księżniczki i buca EP" - Meak Oh Why'a, który dogrywał partię trąbki. Mała rada ode mnie, gdy w końcu odpalicie ten materiał - pod żadnym pozorem nie słuchajcie tych piosenek na wyrywki. Wtedy utracicie całą esensję dźwięków, jakie serwuje producent i jego goście. Nie odczujecie tym samym jej magii.

"Music Of The Restless Sun EP" to dawka prawidziwie pięknych, esencjonalnych dźwięków. Zmysł producencki Goldena pozwolił mu na wykreowanie klimatycznej i dopracowanej muzyki, która zachwyca od pierwszego do taktu. Mam głęboką nadzieję, że Przemysław nie powiedział jeszcze ostatniego słowa w kwestii kolejnych projektów oscylujących wokół downtempowo/ambientowej muzyki i za jakiś czas przyjdzie mnie i wam zanurzyć się jeszcze w podobnej stylistyce. Golden - człowiek orkiestra, bez dwóch zdań. Piątkowy materiał.

Tracklista:

01. Music Of Restless Sun
02. 27 Roses
03. The Time
04. Wordless
05. Teardrop
06. The Garden
07. Quiet Earth 

Preorder

Przy okazji przypominamy, że jeżeli czujesz, że to Flip That Shit to wyzwanie odpowiednie dla Ciebie i chcesz wziąć udział w tym przedsięwzięciu, napisz pod ten adres: onest@onestpromo.pl

Odcinek trzeci:

Odcinek czwarty:

Tracklista:

01. To Tylko Mixtape
02. Otwórz Się (cuty - DJ Smak)
03. Nigdy Nie Wiesz
04. Cena (cuty - DJ Smak)
05. Tak Jak Ja
06. Mam Dość (gośćinnie - Shot, Detal)
07. Bezinteresowny (cuty - DJ Smak)
08. Podróżnik (gościnnie - Haju, Diset ; cuty - DJ Smak)
09. O.P.P.Z.

Pobierz stąd.