SPRAWDŹ RESZTĘ CZERWCOWYCH PREMIER PŁYTOWYCH

Tracklista:

1. Summer 96 f. DJ Pharris
2. Home Invasion f. Do Or Die
3. Shoot Out f. Do Or Die
4. Body Talk f. Scotty Music
5. How I Look
6. Smoke on By f. Vic Spencer
7. War Ready
8. No Weapon f. Beadz
9. Heaven f. Do Or Die & Scotty Music
10. All I Know f. Bandman Kevo
11. So Fresh So Clean f. Berner & Clarkairlines
12. Weekend f. Shan
13. Hey Na
14. Radio
15. Tonite

[[{"fid":"54033","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Tracklista:

1. Disrespectful (prod. by Xcel for Beat Bangers Production)
2. Mortuary f. Vic Spencer (prod. by Zenzan Beats)
3. New Flow f. Bandman Kevo (prod. by YF Beatz)
4. Happy Days f. Supa Bwe (prod. by Zenzan Beats)
5. Hollywood (prod. by Supe)
6. Baddest f. Cap 1 (prod. by Zaytoven)
7. Paper Chasin f. Blac Youngsta & B. Scott (prod. by YF Beatz)
8. Dreams f. Bodi Deeder (prod. by Xcel for Beat Bangers Production)
9. Stackin Paper (prod. by Chase The Money)
10. Just In Case f. The Boy Illinois (prod. by Zenzan Beats)
11. Next To You f. Jeremih (prod. by Ty Fyffe)
12. Spend It f. YP (prod. by DJ Tight Mike for 1 Street Heat Production)
13. Can’t Be Me (prod. by DJ Tight Mike for 1 Street Heat Production)

Na kilka dni przed premierą Twista udostępnił cały album do odsłuchu przez portal billboard.com. Smacznego!

Tracklista "The Dark Horse": 

1. The Dark Horse (feat. Tyme)
2. I Am Such A Mobsta
3. Devil's Angel
4. Beast
5. Getting Paper (feat. Dra Day)
6. It's Yours (feat. Tia London)
7. One More Joog
8. Crisis (feat. Tech N9ne)
9. Burnin' (feat. Wiz Khalifa & Berner)
10. Want My Love (feat. DJ Victoriouz)
11. Nothing Like Me (feat. Gritz)
12. Me and You
13. 6 Rings

                                               [[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"15720","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Tracklista:

1. The Dark Horse
2. I Am Such a Mobsta
3. Devil’s Angel
4. Beast
5. Getting Paper
6. It’s Yours
7. One More Joog
8. Crisis
9. Burnin
10. Want My Love
11. Nothing Like Me
12. Me and You
13. 6 Rings

Tracklista:

1. The Dark Horse
2. I Am Such a Mobsta
3. Devil’s Angel
4. Beast
5. Getting Paper
6. It’s Yours
7. One More Joog
8. Crisis
9. Burnin
10. Want My Love
11. Nothing Like Me
12. Me and You
13. 6 Rings

]]>https://popkiller.kingapp.pl/2013-06-03,havoc-13-recenzjahttps://popkiller.kingapp.pl/2013-06-03,havoc-13-recenzjaJune 2, 2013, 9:45 pmDaniel WardzińskiNie ukrywam, że sprawa beefu i jego zażegnania w Mobb Deep jest dla mnie co najmniej niesmaczna. Havoc cisnący Prodigy'ego na Twitterze od więziennych cwelów, negujący to potem twierdząc, że kto zwinął jego telefon na meczu NBA, by w końcu potwierdzić, że sam to napisał. "Separated" - diss na Prodigy'ego, zobrazowany teledyskiem miał być jednym z singli promujących trzeci solowy krążek Havoca. Ostatecznie zniknął z tracklisty, kiedy pojawiła się szansa zagrania rocznicowej trasy przy 20 urodzinach "Juvenile Hell". Na chwilę jednak zapomnijmy o konflikcie i przyjrzyjmy się albumowi, który ukazał się 7 maja.Single wskazywały na to, że ta połówka Mobb Deep jest na tyle ogarnięta, żeby przygotować sobie album idealnie skrojony na miarę aktualnej dyspozycji. Nie zgodzę się nigdy z twierdzącymi, że Hav to drewniany raper, ale nie ukrywajmy, że pod kątem progresu techniki składania rymów świat wyprzedził go o kilka długości. Mimo to jeden z producentów, którzy tworzyli charakter brzmienia Nowego Jorku potrafił przygotować zaskakująco wręcz dobry materiał.Warstwa muzyczna "13" to robota naprawdę wysokiej klasy. Havoc pokazuje tutaj, że jeśli brać z nowych trendów, to tylko do własnych potrzeb, a jak produkować to nie inaczej jak w swoim stylu. Rzecz jasna podkłady nie brzmią jak z "Infamous", są zrealizowane na nowym sprzęcie, brzmią jak 2013, ale przede wszystkim brzmią jak Havoc. Już niebawem ten gość będzie miał czwórkę na przedzie, a mimo to jego perkusje mają tę samą moc, którą podziwiało się na klasycznych nagraniach Mobb Deep. Zmieniło się sporo, ale nie zaczepny, drastycznie wyrazisty wydźwięk tych produkcji. To są bardzo "mobbdeepowe" bity, nawet kiedy stosują rozwiązania nietypowe dla zespołu. Na szczęście nie brakuje też tych zupełnie klasycznych i kojarzonych z nowojorskim duetem - wśród nich kryją się naprawdę wyjątkowe perełki."Favorite Rap Stars" początkowo wydaje się być kolejnym bitem w podobnym klimacie, było ich ostatnio sporo, ale kiedy wjeżdża druga część pętli wszystko staje się jasne - Havoc jest w formie. "Life We Choose"? Banger z perkusjami, które robią z tego tracka singiel na miarę albumu. "Colder Days" to typowe, chodnikowe Mobb Deep - surowizna, świdrujący dźwięk i jedyne w swoim rodzaju bębny. Poszarpany wybrzmiewający motyw gitary, który porwany przez imponujące sekcje perkusji i bardzo niskiego basu niesie się aż miło. Każdy kolejny numer jest jakimś zaskoczeniem, każdy muzycznie robi dobre wrażenie i nie zostawia z mieszanym uczuciem w stylu "i po co ci to było?", które przecież jest częstym towarzyszem przy słuchaniu gwiazd z przeszłości. Ja może trochę się skrzywiłem słysząc dobór sampla w "Heart Dat". Wydaje mi się, że nie da się na tym zrobić lepszego numeru niż zrobił to O.C., ale koniec końców Havoc ciekawie to poodwracał.Rapowo Havoc jest sobą. Nie sili się na coś w czym nie czuje się dobrze, nie buduje góry porównań i punchline'ów, nie zaczyna szarżować na bicie co by mu na dobre nie wyszło. Potrafi nawijać w swojej konwencji więcej niż dobrze, a kiedy np. leci przez superdynamiczny bit "Get Busy" naprawdę zdumiewa. Jego wokal świetnie brzmi na takich rzeczach jak epicki instrumental "Gettin' Mines". Havoc zdawał sobie sprawę, że na takich podkładach potrzebuje też innego rodzaju zwrotek, morderczych wjazdów, które jakoś wcale nie spychają gospodarza na drugi plan, chociaż np. Twista daje tutaj jedną z najlepszych zwrotek w ostatnim czasie, a Royce włącza tryb "mogę wszystko". Na miejscu Lloyda Banksa wolałbym usłyszeć np. Mysonne'a, ale numer ze Stylesem i Raekwonem to kawał dobrego rapu. Materiał jest spójny, dosyć krótki, ale mimo to w trakcie 43 minut nieraz zaskakuje. Dla przykładu w połowie albumu wjeżdża "Already Tommorow" oparte o kompletnie szokującym w pierwszej chwili syntetycznym akordzie. Pokombinowana, zupełnie nienowojorska perka jakoś w ogóle nie "odkleja" się od albumu. Naprawdę dużo tu sztosu, jest bardzo dobrze. Jeszcze ze dwa takie numery jak "Gettin Mines", "Life We Chose" czy "Get Busy" i byłoby świetnie. Sprawdzić jednak trzeba, Havoc ma się dobrze. Nie ukrywam, że sprawa beefu i jego zażegnania w Mobb Deep jest dla mnie co najmniej niesmaczna. Havoc cisnący Prodigy'ego na Twitterze od więziennych cwelów, negujący to potem twierdząc, że kto zwinął jego telefon na meczu NBA, by w końcu potwierdzić, że sam to napisał. "Separated" - diss na Prodigy'ego, zobrazowany teledyskiem miał być jednym z singli promujących trzeci solowy krążek Havoca. Ostatecznie zniknął z tracklisty, kiedy pojawiła się szansa zagrania rocznicowej trasy przy 20 urodzinach "Juvenile Hell". Na chwilę jednak zapomnijmy o konflikcie i przyjrzyjmy się albumowi, który ukazał się 7 maja.

Single wskazywały na to, że ta połówka Mobb Deep jest na tyle ogarnięta, żeby przygotować sobie album idealnie skrojony na miarę aktualnej dyspozycji. Nie zgodzę się nigdy z twierdzącymi, że Hav to drewniany raper, ale nie ukrywajmy, że pod kątem progresu techniki składania rymów świat wyprzedził go o kilka długości. Mimo to jeden z producentów, którzy tworzyli charakter brzmienia Nowego Jorku potrafił przygotować zaskakująco wręcz dobry materiał.

Warstwa muzyczna "13" to robota naprawdę wysokiej klasy. Havoc pokazuje tutaj, że jeśli brać z nowych trendów, to tylko do własnych potrzeb, a jak produkować to nie inaczej jak w swoim stylu. Rzecz jasna podkłady nie brzmią jak z "Infamous", są zrealizowane na nowym sprzęcie, brzmią jak 2013, ale przede wszystkim brzmią jak Havoc. Już niebawem ten gość będzie miał czwórkę na przedzie, a mimo to jego perkusje mają tę samą moc, którą podziwiało się na klasycznych nagraniach Mobb Deep. Zmieniło się sporo, ale nie zaczepny, drastycznie wyrazisty wydźwięk tych produkcji. To są bardzo "mobbdeepowe" bity, nawet kiedy stosują rozwiązania nietypowe dla zespołu. Na szczęście nie brakuje też tych zupełnie klasycznych i kojarzonych z nowojorskim duetem - wśród nich kryją się naprawdę wyjątkowe perełki.

"Favorite Rap Stars" początkowo wydaje się być kolejnym bitem w podobnym klimacie, było ich ostatnio sporo, ale kiedy wjeżdża druga część pętli wszystko staje się jasne - Havoc jest w formie. "Life We Choose"? Banger z perkusjami, które robią z tego tracka singiel na miarę albumu. "Colder Days" to typowe, chodnikowe Mobb Deep - surowizna, świdrujący dźwięk i jedyne w swoim rodzaju bębny. Poszarpany wybrzmiewający motyw gitary, który porwany przez imponujące sekcje perkusji i bardzo niskiego basu niesie się aż miło. Każdy kolejny numer jest jakimś zaskoczeniem, każdy muzycznie robi dobre wrażenie i nie zostawia z mieszanym uczuciem w stylu "i po co ci to było?", które przecież jest częstym towarzyszem przy słuchaniu gwiazd z przeszłości. Ja może trochę się skrzywiłem słysząc dobór sampla w "Heart Dat". Wydaje mi się, że nie da się na tym zrobić lepszego numeru niż zrobił to O.C., ale koniec końców Havoc ciekawie to poodwracał.

Rapowo Havoc jest sobą. Nie sili się na coś w czym nie czuje się dobrze, nie buduje góry porównań i punchline'ów, nie zaczyna szarżować na bicie co by mu na dobre nie wyszło. Potrafi nawijać w swojej konwencji więcej niż dobrze, a kiedy np. leci przez superdynamiczny bit "Get Busy" naprawdę zdumiewa. Jego wokal świetnie brzmi na takich rzeczach jak epicki instrumental "Gettin' Mines". Havoc zdawał sobie sprawę, że na takich podkładach potrzebuje też innego rodzaju zwrotek, morderczych wjazdów, które jakoś wcale nie spychają gospodarza na drugi plan, chociaż np. Twista daje tutaj jedną z najlepszych zwrotek w ostatnim czasie, a Royce włącza tryb "mogę wszystko". Na miejscu Lloyda Banksa wolałbym usłyszeć np. Mysonne'a, ale numer ze Stylesem i Raekwonem to kawał dobrego rapu. Materiał jest spójny, dosyć krótki, ale mimo to w trakcie 43 minut nieraz zaskakuje. Dla przykładu w połowie albumu wjeżdża "Already Tommorow" oparte o kompletnie szokującym w pierwszej chwili syntetycznym akordzie. Pokombinowana, zupełnie nienowojorska perka jakoś w ogóle nie "odkleja" się od albumu. Naprawdę dużo tu sztosu, jest bardzo dobrze. Jeszcze ze dwa takie numery jak "Gettin Mines", "Life We Chose" czy "Get Busy" i byłoby świetnie. Sprawdzić jednak trzeba, Havoc ma się dobrze.

Gościnnie pojawiają się tutaj Vado, Fred The Godson, Smoke DZA, Twista czy Troy Ave. Przede wszystkim chodzi jednak o Jae Millza. Po cichu liczę, że gość się przełamie i zrobi wokół siebie zamieszanie godne swojego talentu i proporcjonalne do rozmachu jego nowej wytwórni. Całość materiału możecie sprawdzić pod spodem.

]]>https://popkiller.kingapp.pl/2013-01-14,twista-swagga-like-a-dope-boy-teledyskhttps://popkiller.kingapp.pl/2013-01-14,twista-swagga-like-a-dope-boy-teledyskJanuary 14, 2013, 12:47 pmDaniel WardzińskiTwista zwiększył ostatnio swoją aktywność w związku ze zbliżającą się premierą jego nowego projektu zatytułowanego "Dark Horse". Nowy klip, a dokładniej "In studio performance" pokazuje, że na tego typu bitach powinni nawijać tylko goście z takim flow jak Twista. Niestety widać również jak szybko można stracić tymczasowych fanów - zainteresowanie numerem wydaje się bardzo małe, szczególnie w kontekście tego, gdzie Twista znajdował się po numerach z Kanye czy Anthonym Hamiltonem.Twista zwiększył ostatnio swoją aktywność w związku ze zbliżającą się premierą jego nowego projektu zatytułowanego "Dark Horse". Nowy klip, a dokładniej "In studio performance" pokazuje, że na tego typu bitach powinni nawijać tylko goście z takim flow jak Twista. Niestety widać również jak szybko można stracić  tymczasowych fanów - zainteresowanie numerem wydaje się bardzo małe, szczególnie w kontekście tego, gdzie Twista znajdował się po numerach z Kanye czy Anthonym Hamiltonem.