W zestawieniu ominąłem najgłośniejsze pozycje takie jak płyty Nasa, Cypress Hill, Snoop Dogga czy Logica, bo jeśli zaglądacie w ten artykuł to zapewne zdążyliście je już przesłuchać.

Joey Bada$$ - 2000

Joey wrócił po 5 latach przerwy - i to jak! Do pomocy nad sequelem swojego debiutanckiego mixtape'u "1999" zaprosił m.in. Statika Selektah a płyta aż kipi od klasycznego klimatu. Nie ma się też w ogóle wrażenia odgrzewania kotleta - bity nawiązują do brzmień przełomu wieków, ale pełno tu świeżej energii, mocnych linijek, lirycznego ognia i szczerych emocji. Świetny krążek i piękny ukłon dla brzmienia starego Nowego Jorku. [Mateusz Natali]

Meyhem Lauren & Daringer "Black Vladimir"

Meyhem Lauren nie dość, że sam jest dobrym raperem, to ma jeszcze szczęście do współpracy z naprawdę świetnymi producentami. Do tej pory mógł sobie wpisać na konto płyty z DJ'em Muggsem, Buckwildem czy Harrym Fraudem, a w 2022 doszedł mu pełen album ze związanym z Griseldą Draingerem. Na "Black Vladimir" przenosimy się w świat gangsterki i luksusu dzięki obrazowej nawijce, a także ciężkim samplowanym bitom z mocnymi bębnami, które powinny zadowolić największych miłośników 90'sów płaczących, że już nie robią tego w Wielkim Jabłku tak, jak kiedyś.

Roc Marciano & The Alchemist "The Elephant Man's Bones"

Wspólny krążek Alchemika i Roca wydawał się tylko kwestią czasu. Panowie lubią ze sobą współpracować, że przypomnę tylko epkę Gangrene "Greneberg" z 2011 roku. Po singlach, jakie później nagrywali na "Yacht Rock 2" czy chociażby na "Bread", wreszcie postanowili zaszyć się w studio na dłużej i wysmażyli album "The Elephant Man's Bones". Nie ma co ukrywać, że jest to jedna z ciekawszych propozycji, jakie zaserwował nam ubiegły rok. Dużo gangsterskich historii, dilerki, bragga i pimpingu podanych leniwym, monotonnym, ale hipnotyzującym flow Marciano, na naprawdę ciekawych bitach. Jeśli chcecie posłuchać, jak mogłaby brzmieć ścieżka dźwiękowa do jakiegoś nowego filmu Martina Scorsese, to śmiało sprawdzajcie ten krążek.

Larry June "Spaceships On The Blade"

Kiedy Larry coś wydaje, można być pewnym, że będzie to dobrej jakości. Nie inaczej jest w przypadku jego nowej solówki "Spaceships On The Blade". Lato się skończyło i zaraz mamy końcówkę zimy, ale żeby sobie ją trochę ocieplić, odpalcie ten album, pełen west coastowych klimatów i chilloutowego vibe'u. Dla mnie to zdecydowanie jedna z najlepszych pozycji w tym roku. Wracam do niej regularnie, a takie numery jak "Don't Check Me", "Brand New Machinery" czy "Larry's Diner" to prawdziwe perełki. Na płycie znajduje się też kosior na bicie Alchemista zatytułowany "Breakfast In Monaco". Stanowi on świetny prognostyk przed mającą się pojawić niedługo wspólną płytą obydwu panów

Diamond D "The Rear View"

Diamond trzyma się całkiem nieźle. Kiedy wielu weteranów zawiesza majka na kołku, on wciąż jest aktywny. Tym razem legendarny producent i MC związany z D.I.T.C. postanowił przypomnieć o sobie nową solówką pt. "The Rear View". Większość bitów zrobił oczywiście sam, ale zdarzyło mu się też oddać stery innym mistrzom, między innymi dawnemu współpracownikowi Dr. Dre Focusowi, który wysmażył świetny podkład od singlowego "Live My Life".

Cormega "The Realness II"

Legenda z Queensbridge wraca z sequelem swojego klasycznego debiutu z 2001 roku. Na "The Realness II" znajdziemy odniesienia do oryginalnego materiału, jak np. "Her Name" czy "The Sagas Resumes", które są kontynuacjami znanych w dyskografii Megi kawałków "American Beauty" i "The Saga". Udało się też zaprosić kilku producentów, którzy współpracowali przy pierwszym "The Realness", między innymi Havoca odpowiedzialnego za bit do singlowego "Essential". Dzieje się tu dużo dobrego, jednak prawdziwym highlighterm jest utwór z gościnnym udziałem samego Nasa! Cormega i Nastradamus byli przyjaciółmi, później ich drogi się rozeszły i nie szczędzili sobie ostrych słów na mikrofonie, ale wspólna nagrywka na "King's Disease" pokazała, że topór wojenny został zakopany, a teraz dostaliśmy klimatycznego sztosa w postaci "Glorious", gdzie obydwaj panowie dostarczają mistrzowskie zwrotki.

Mount Westmore "Snoop, Cube, 40, Short"

Snoop Dogg, Ice Cube, E-40 i Too Short połączyli siły i wydali długo zapowiadany album. Dostaniemy tu mieszankę klasycznego westowego brzmienia rodem z LA i basowych klimatów prosto z Bay Area. Jest zatem tradycyjnie, jak na tamte rejony, ale nie brakuje też nieco nowszych klimatów np. w zamykającym tracklistę "Mash". Część chciałaby, by ta czwórka poszła już pakować mandżur i zbierać się na emeryturę, ale ten krążek brzmi zaskakująco dobrze. Możnaby się czepiać o parę rzeczy, np. jeden czy drugi wers Too Shorta albo końcówkę zwrotki Ice Cube'a w "Have A Nice Day", ale pomimo tych zgrzytów jest do czego wracać.

Bun B & Cory Mo "Mo Trill"

Kolejne płyty Buna B to wciąż oznaka dobrej jakości. Jego nowa propozycja nagrana ze starym dobrym ziomem Corym Mo, to powrót do klasycznych dźwięków contry rap tunes. Puszczając ten krążek, ma się wrażenie jakby UGK się odrodziło, tylko że już bez Pimpa C w składzie. Na całej płycie Bun pokazuje jak w tej grze zestarzeć się z klasą. Nie stroni od ważnych społeczno-politycznych kwestii, ale też znajduje miejsce na nieco luźniejsze tracki w stylu "Feel Good", który zawsze dobrze puścić by poprawić sobie nastrój. Kończąc dodam tylko, że tytułowe "Mo Trill" to jeden z najlepszych openerów w tym roku.

Conway The Machine "God Don't Make Mistakes"

Długo zapowiadane "God Don't Make Mistakes", debiut Conwaya w majorsie, w końcu się ukazał i robi naprawdę spore wrażenie. Wszystkim, którym wydawało się, że chłopaki z Griseldy zjadają własny ogon, poleca  się sprawdzenie tego albumu, także dlatego, że tutaj, jak i zresztą na poprzednim wydawnictwie, raper wychodzi poza utarte schematy, do jakich zdążył nas przyzwyczaić. Muzycznie jest różnorodnie, tematyka stała się miejscami bardziej osobista, co słychać w takich kawałkach jak "Guilty" czy "Stressed".

Phife Dawg "Forever"

Phife Dawga już z nami nie ma, ale jego muzyka wciąż żyje. Pośmiertna płyta członka A Tribe Called Quest zatytułowana "Forever" to zarazem drugi solowy krążek rapera i swego rodzaju hołd dla jego osoby. Album powstawał przez około dziesięć lat. Phife zdążył nagrać większość jeszcze przed śmiercią, a później pieczę nad dziełem przejął jego przyjaciel i producent DJ Rasta Root. Zebrał, to co Five Foot Assassin spisał w swoich notatkach i według tych "wytycznych" dokończył projekt. Rezultatem jest trzynaście klasycznie brzmiących numerów na bitach między innymi J Dilli, Khrysisa czy 9th Wondera, więc fani tradycyjnego podejścia do hip-hopu powinni być zadowoleni. Smaczkiem jest gościnka legendarnej soulowej wokalistki Angeli Winbush.

Kool G Rap "Last Of A Dying Breed"

Kool G Rap powraca jako ostatni prawdziwy raper. Tym razem zaprosił do współpracy swojego dobrego kumpla Domingo, by ten zajął się produkcją całości materiału. Pomagają mu między innymi Royal Flush, AZ, ale również uwaga, uwaga, Big Daddy Kane, Grandmaster Caz i Marley Marl. Młodzi fani pewnie pomyślą sobie, że stężenie rapowej geriatrii wywaliło skalę, ale to po prostu płyta zdecydowanie dla fanów starego, dobrego NY i z całkiem zresztą niezłymi singlami.

To Wy wybierzecie osoby, do których trafią statuetki na piątej oficjalnej gali Popkillerów, która już 12 kwietnia 2023. Głosy oddawać możesz w poniższej ankiecie, czas jest do 15.03. do 23:59.

• Regulamin

W trakcie gali miał też miejsce 10-minutowy występ z okazji 50 urodzin hip-hopu, które świętować będziemy w sierpniu. Wzięli w nim udział się m.in.: LL Cool J, Run DMC, Lil Baby, Lil Uzi Vert, Busta Rhymes, Wu-Tang czy Missy Elliott. Quavo zagrał tribute dla Takeoffa, Jay-Z i Lil Wayne wykonali "God Did", a Dr. Dre otrzymał Global Impact Award - nagrodę za zasługi i wpływ na cały świat muzyczny.

Oburzony wynikiem kategorii na album r&b był Chris Brown, który na swoich social mediach zaatakował Roberta Glaspera, wyśmiewając artystę i pisząc "kto to jest?" - jeśli też nie wiecie to polecamy ten artykuł.

Best Rap Album

DJ Khaled - GOD DID
Future - I Never Liked You
Jack Harlow- Come Home The Kids Miss You
Kendrick Lamar - Mr. Morale & The Big Steppers
Pusha T - It's Almost Dry

Best Rap Song

DJ Khaled Featuring Rick Ross, Lil Wayne, Jay-Z, John Legend & Fridayy - God Did
Future Featuring Drake & Tems - Wait for U
Gunna & Future Featuring Young Thug - Pushin P
Jack Harlow Featuring Drake - Churchill Downs
Kendrick Lamar - The Heart Part 5

Best Rap Performance

DJ Khaled Featuring Rick Ross, Lil Wayne, Jay-Z, John Legend & Fridayy - God Did
Doja Cat - Vegas
Gunna & Future Featuring Young Thug - Pushin P
Hitkidd & Glorilla - F.N.F. (Let’s Go)
Kendrick Lamar - The Heart Part 5

Best Melodic Rap Performance

DJ Khaled Featuring Future & SZA - Beautiful
Future Featuring Drake & Tems - Wait for U
Jack Harlow - First Class
Kendrick Lamar Featuring Blxst & Amanda Reifer - Die Hard
Latto - Big Energy (Live)

Best R&B Album

Chris Brown - Breezy (Deluxe)
Lucky Daye - Candy Drip
Mary J. Blige - Good Morning Gorgeous (Deluxe)
PJ Morton - Watch the Sun
Robert Glasper - Black Radio III

Best Progressive R&B Album

Cory Henry - Operation Funk
Moonchild - Starfuit
Steve Lacy - Gemini Rights
Tank and the Bangas - Red Balloon
Terrace Martin - Drones

Best Traditional R&B Performance

Adam Blackstone Featuring Jazmine Sullivan - ’Round Midnight
Babyface Featuring Ella Mai - Keeps on Fallin’
Beyoncé - Plastic Off the Sofa
Mary J. Blige - Good Morning Gorgeous
Snoh Aalegra - Do 4 Love

Best R&B Performance

Beyoncé - Virgo’s Groove
Jazmine Sullivan - Hurt Me So Good
Lucky Daye - Over
Mary J. Blige Featuring Anderson .Paak - Here With Me
Muni Long - Hrs & Hrs

Best Dance/Electronic Recording

Beyoncé - Break My Soul
Bonobo - Rosewood
David Guetta & Bebe Rexha - I’m Good (Blue)
Diplo & Miguel - Don’t Forget My Love
Kaytranada Featuring H.E.R. - Intimidated
Rüfüs Du Sol - On My Knees

Best Reggae Album

Kabaka Pyramid - The Kalling
Koffee - Gifted
Protoje - Third Time’s the Charm
Sean Paul - Scorcha
Shaggy - Com Fly Wid Mi

Best Music Video

Adele - Easy on Me
BTS - Yet to Come
Doja Cat - Woman
Harry Styles - As It Was
Kendrick Lamar - The Heart Part 5
Taylor Swift - All Too Well: The Short Film

Producer of the Year, Non-Classical

Boi-1da
Dahi
Dan Auerbach
Dernst “D’Mile” Emile II
Jack Antonoff

Sprawdź też: Grammy 2022 - pełne wyniki i rapowi zwycięzcy

Zastanawiasz się ilu słuchaczy i ile odtworzeń miał raper? Jak na tle młodej krwi wypadają weterani? Wszystkiego możesz dowiedzieć się sprawdzając naszą galerię, w której znajdziesz statystyki od raperów, producentów czy ekip. 

Na pewno warto rzucić okiem, na statystyki White Widow, którzy w 2022 roku zebrali 1,4 miliona słuchaczy i 72,4 miliona odtworzeń. Young Multi, który wypuścił w poprzednim roku swój album przy 1,6 miliona słuchaczy wygenerował prawie 62 miliony odtworzeń.

OKI w zeszłym roku sięgnął po 4 miliony słuchaczy i tak samo jest w tym roku, odtworzeń swoich numerów wygenerował 227 milionów. Sobel mimo ciszy zebrał 5 milionów słuchaczy i 147 milionów odtworzeń.

Warto również sprawdzić statystyki legend polskiej sceny takich jak Peja, który przy 1,2 miliona słuchaczy zebrał 22 miliony odtworzeń czy O.S.T.R., który przy 1,1 miliona słuchaczy wygenerował 25,3 miliona odtworzeń. 

W naszej galerii nie ma wszystkich, wrzuciliśmy jedynie tych, którzy opublikowali swoje zestawienia na social mediach. Jeśli kogoś pominęliśmy - a przy takiej skali mogło się to zdarzyć - to koniecznie dajcie nam znać w komentarzach. Jeśli natomiast czytają to raperzy, którzy nie podzielili się swoim Wrapped, a chcieliby znaleźć się w zestawieniu - napiszcie DM na instagramie @popkillerpl

Polecamy też ubiegłoroczne podsumowanie, które pokazuje jak zmieniało się zainteresowanie muzyką danych raperów.

Zebrałem parę ciekawych informacji prosto z tegorocznych Spotify Wrapped. Pokazaliśmy Wam już wyniki polskich raperów - teraz pora na całą Europę.

Najpopularniejszym tureckim artystą okazał się Uzi, artysta w tym roku zdobył przeszło 10 milionów słuchaczy, a jego muzyki przesłuchano ponad 630 milionów razy. Kolosalne liczby, porównując z wynikami sprzed roku, gdy artysta miał prawie trzy razy gorszy wynik. 

Najpopularniejszym artystą we Włoszech drugi raz z rzędu jest Sfera Ebbasta, ikona włoskiego stylu, mimo iż w tym roku nie wydał żadnego Longplay'a, a uraczył nas jedynie krótką Epką, wystarczyło to aby uplasować się na pierwszym miejscu. Zostając przy Włoszech, najpopularniejszym albumem sceny Półwyspu Apenińskiego został projekt Lazzy "Sirio". 

A co do Półwyspów - tegoroczna sytuacja na Iberyjskim jest niezwykle ciekawa. Z jednej strony mamy Morada, rezydenta Barcelony, ziomka który swoim afrotrapowym luzem brnie przez scenę europejską, nagrywa super gościnki chociażby z Central Cee czy Gazo, koncertuje po całej Europie, pokazuje się z perfekcyjnej strony muzycznej, a z drugiej strony wyrasta nam kolejna gwiazda.

Prosto z opozycji barcelońskiej, z Madrytu - Quevedo. Hiszpański artysta wbił się w tym roku na muzyczne salony w naprawdę niezwykłym tempie. I przede wszystkim z rozmachem. Biorąc pod uwagę fakt, że swoją karierę zaczął w 2020 roku, a ledwie dwa lata później podbija latynoamerykańskie playlisty utworami z Edem Sheeranem, Lil Babym czy niezaprzeczalnymi gwiazdami sceny reggeaton Dukim lub De La Ghetto, to tak. Podbija te salony i to piekielnie szybko, a oliwy do ognia dodało jego hitowe wystąpienie u argentyńskiego producenta Bizarrap. I teraz chciałbym wrzucić niezwykle ciekawe zestawienie apropos właśnie artysty z Madrytu.

Rok 2020: 
Ilość słuchaczy: 4.9 tysiąca.
Odtworzenia: 26 tysięcy
Godziny słuchania: 1.3 tysiąca.

Rok 2021:
Ilość słuchaczy: 169 tysięcy.
Odtworzenia: 2.6 miliona.
Godziny słuchania: 115 tysięcy

i teraz uwaga, jest grubo, rok 2022:
Ilość słuchaczy: 68 MILIONÓW
Odtworzenia: MILARD 615 MILIONÓW
Godziny słuchania: 85,6 MILIONÓW.

Wyniki madrytczyka jak widać są niebotyczne, a biorąc pod uwagę fakt, iż jego liczby wzrosty kilkadziesiąt razy można smiało wygłosić tezę, iż Quevedo w tym roku stał się światową gwiazdą. A za rok, kto wie, może jego wyniki jeszcze się poprawią. 

U naszych zachodnich sąsiadów sytuacja wyglądała następująco. Pozwolę się tu wspomóc informacją z fanpage'a "Deutsch Daily Posting", który podsumował niemieckie Wrapped. Bez zbędnego zadziwienia najczęściej słuchanym niemieckim artystą okazał się Luciano. Świetny rok berlińczyka, album pełen trapu, a także przede wszystkim tego, czego słuchacze oczekują - masa hitów. Najczęściej odtwarzany utwór oraz album w Niemczech również należą do Luciano. Tegoroczna topka całkowicie zdominowana przez "Loco".

Pozostając przy sąsiadach, Czesi w tegorocznych wynikach podsumowania Wrapped posiadają dwa rapowe akcenty. Najpopularniejszym czeskim albumem został "Hannah Montana" od Calina, natomiast najczęściej słuchanym artystą został "Viktor Sheen".

Mimo iż ostatnio Francja pokonała nas na najwyższym szczeblu piłkarskim, to nie mogę pominąć ich sceny i muszę wspomnieć, kto był najpopularniejszym męskim artystą na francuskim Spotify (i tak bym podał, aczkolwiek musiałem wtrącić wątek piłkarski z tejże okazji :) ).
Niewątpiliwe największy afrotrapowy artysta w Europie. Jeden z prowadzących elementów moombahtonu w muzyce afrotrapu - JUL. Definitywnie jego rok. Ciągłe wyniki zeszłorocznych albumów, oraz tegoroczny projekt "Extraterrestre" - to nie mogło się nie udać. Kosmos, drugi raz z rzędu. 

Wielka Brytania? Tutaj widoczna jest dominacja Central Cee - raper zyskał ogromny viral singlem "Doja", co przyczyniło się do szalonych wyników. Jako pierwszy brytyjski raper w ciągu roku zebrał 1 miliard odsłuchów, a jego muzykę sprawdzały 54 miliony osób!

A patrząc na to, jak w porównaniu do Europejczyków wypadają nasi artyści widzimy kilka ciekawostek - White 2115 czy Mata mieli niewiele mniej słuchaczy niż brytyjski talent Pa Salieu (około 5 mln vs 6,4 mln), który jednak w 2021 znajdował się w tej kwestii za Młodym Matczakiem. Jednak już na tle takich artystów jak Milano, Ahmad Amin czy Moonkey nasi raperzy wyglądają dość mocno.

W naszej galerii zamiesciliśmy jedynie screeny artystów którzy w pierwszych dniach po Wrapped zamieścili swoje wyniki na socialach. Jeżeli kogoś pominęliśmy - to śmiało pisz na IG @popkillerpl - a jak masz screena tego rapera, to jeszcze lepiej!

Możecie porównać sobie tegoroczne zestawienie, z zeszłorocznym. Polecamy. Niektórzy artyści naprawdę zadziwiająco wysoki przyrost.

Sprawdźcie też jak w porównaniu z Europą wypadli polscy artyści - oto wyniki aż 100 raperów z naszej sceny.

Największym wygranym był bez wątpienia Kendrick Lamar, który zwyciężył aż 6 razy (zgarnął statuetki między innymi w takich kategoriach jak Hip-Hop Artist of the Year, Hip-Hop Album of the Year czy Best Hip-Hop Video). Co ciekawe, nagrodę za Sweet 16: Best Featured Verse zdobył Drake, który zremisował sam ze sobą, gdyż to właśnie jego zwrotki w "Churchill Downs" Jacka Harlowa i "Wait For U" Future'a" okazały się najlepsze. Drugi z utworów zwyciężył także w kategorii Best Collaboration. Przed galą mówiło się, że spore szanse na zawojowanie wydarzenia ma Kanye West, ale tym razem Yeezy musiał obejść się smakiem i wrócić do domu bez żadnego trofeum. Nagrodę "I Am Hip-Hop" za całokształt zasług dla kultury odebrała Trina, a wręczyli ją wspólnie Remy Ma i Trick Daddy.

Podczas gali zagrali między innymi Clipse, Kodak Black, Joey Bada$$ czy EST Gee, ale prawdziwą gratką był tribute dla Loud Records z okazji 30-lecia powstania tego legendarnego labelu. W tym historycznym momencie na scenie pojawili się Havoc z Mobb Deep (oraz Joey Bada$$ grający zwrotkę Prodigy'ego), Wu-Tang Clan, Fat Joe, Remy Ma, Lil Kim, David Banner, Lil Flip, Dead Prez, M.O.P, Project Pat i Three 6 Mafia. 

Pełna lista nominowanych i zwycięzców oraz wybrane przemowy i występy poniżej:

Hip-Hop Artist of the Year

Cardi B
Doja Cat
Drake
Future
Kanye West
Kendrick Lamar
Megan Thee Stallion

Hip-Hop Album of the Year

Latto, 777
Drake, Certified Lover Boy
Kanye West, Donda
Future, I Never Liked You
Pusha-T, It’s Almost Dry
Nas, King’s Disease II
Kendrick Lamar, Mr. Morale & The Big Steppers

Song of the Year

Latto, “Big Energy”
GloRilla & Hitkidd, “F.N.F. (Let’s Go)”
Jack Harlow, “First Class”
Cardi B, Kanye West & Lil Durk, “Hot Shit”
Kodak Black, “Super Gremlin”
Future feat. Drake & Tems, “Wait for U”
Drake feat. Future & Young Thug, “Way 2 Sexy”

Best Breakthrough Hip-Hop Artist

Baby Keem
Blxst
Doechii
Fivio Foreign
GloRilla
Nardo Wick
Saucy Santana

Best Live Performer

Cardi B
Doja Cat
Drake
J. Cole
Kanye West
Kendrick Lamar
Tyler, the Creator

Lyricist of the Year

Baby Keem
Benny The Butcher
Drake
J. Cole
Jack Harlow
Jay-Z
Kendrick Lamar

Sweet 16: Best Featured Verse

Drake, “Churchill Downs” (Jack Harlow feat. Drake) (REMIS)
Drake, “Wait for U” (Future feat. Drake & Tems) (REMIS)
J. Cole, “Poke It Out” (Wale feat. J. Cole)
J. Cole, “London” (BIA & J. Cole)
Lil Baby, “Girls Want Girls” (Drake feat. Lil Baby)
Kanye West, “City of Gods” (Fivio Foreign, Kanye West & Alicia Keys)
Jadakiss, “Black Illuminati” (Freddie Gibbs feat. Jadakiss)

Best Duo or Group

42 Dugg & EST Gee
Big Sean & Hit-Boy
Birdman & Youngboy Never Broke Again
Blxst & Bino Rideaux
DaBaby & Youngboy Never Broke Again
EarthGang
Styles P & Havoc

Best Collaboration

Baby Keem & Kendrick Lamar, “Family Ties”
City Girls feat. Usher, “Good Love”
Cardi B, Kanye West & Lil Durk, “Hot Shit”
Drake feat. 21 Savage, “Jimmy Cooks”
Benny The Butcher & J. Cole, “Johnny P’s Caddy”
Future feat. Drake & Tems, “Wait for U”
Drake feat. Future & Young Thug, “Way 2 Sexy”

Best Hip-Hop Video

ASAP Rocky, “D.M.B.”
Baby Keem & Kendrick Lamar, “Family Ties”
City Girls feat. Usher, “Good Love”
Cardi B, Kanye West & Lil Durk, “Hot Shit”
BIA & J. Cole, “London”
Future feat. Drake & Tems, “Wait for U”
Drake feat. Future & Young Thug, “Way 2 Sexy”

Video Director of the Year

Benny Boom
Burna Boy
Cole Bennett
Colin Tilley
Director X
Kendrick Lamar & Dave Free
Teyana Taylor

Best Hip-Hop Platform

Big Boy’s Neighborhood
The Breakfast Club
Caresha Please (REMIS)
Complex
Drink Champs (REMIS)
HipHopDX
Million Dollaz Worth of Game
NPR Tiny Desk
Verzuz

Hustler of the Year

50 Cent
Cardi B
DJ Khaled
Drake
Jay-Z
Kanye West
Megan Thee Stallion

DJ of the Year

D-Nice
DJ Cassidy
DJ Drama
DJ Kay Slay
DJ Premier
Kaytranada
Mustard
Nyla Symone
L.A. Leakers: DJ sourMILK & Justin Credible

Producer of the Year

ATL Jacob
Baby Keem
Hit-Boy
Hitmaka
Kanye West
Metro Boomin
Pharrell Williams

Impact Track

Lizzo, “About Damn Time”
Fivio Foreign, Kanye West & Alicia Keys, “City of Gods”
Baby Keem & Kendrick Lamar, “Family Ties”
Nas feat. Ms. Lauryn Hill, “Nobody”
Latto, “Pxssy”
Kendrick Lamar, “The Heart Part 5”
Doja Cat, “Woman”

Best International Flow

Benjamin Epps (Francja)
Black Sherif (Ghana)
Blxckie (RPA)
Central Cee (Wielka Brytania)
Haviah Mighty (Kanada)
Knucks (Wielka Brytania)
Le Juiice (Francja)
Nadia Nakai (Zimbabwe)
Tasha & Tracie (Brazylia)

[[{"fid":"75670","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"75671","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

[[{"fid":"75669","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"75667","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"75668","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Na początku Skillz mówił, że już nie będzie wracać do corocznych podsumowań. Jednak zmienił zdanie i nagrał kawałek "Rap Up 2021 'The End Of An Era'". Na Twitterze napisał: "To dla mnie koniec. Równa 20. I jak mnie znacie, wiecie, że trolling to nie moja bajka, jestem na to za stary. O co proszę na ten sam czas w przyszłym roku? Żebyście uszanowali moją decyzję. Dziękuję za wszystko. Nie mógłbym zrobić tego bez was". Na końcu dodał hashtag #theendofanera.

W tym kontekście wymowne jest też to, że zarapował bicie do "Encore", pamiętnego singla Jaya-Z z "The Black Album". W swoim podsumowaniu MC z Virginii przelatuje przez różne tematy: wtargnięcie amerykańskich obywateli do Capitolu, wybór Joe Bidena na Prezydenta Stanów Zjednoczonych, śmierć DMX'a i Biz Markie'ego, występ The Lox na Verzuz i wiele innych.

Uncle Murda także stwierdził, że tegoroczny "Rap Up" będzie jego ostatnim. Kawałek, z bitem na samplu z singla Tony! Toni! Tone! "Anniversary", trwa aż czternaście minut. Już na tego początku podsumowania nie obyło się bez kontrowersyjnych wersów: "“Lil Nas X gonna catch A.I.D.S. and die like Eazy-E/Hope the LGBTQ don’t cancel me/Like they tried to stop Da Baby from getting paid/When he was talkin’ about how they be givin’ each other A.I.D.S./They hated on Dave Chappelle but couldn’t stop him/Netflix was like, ‘If you don’t like it, don’t watch ’em’ (word)/Bill Cosby came home, glad he’s doing well/Honestly, I thought Bill was gonna die in jail."

W kawałku Murda wypuszcza też liryczne pociski w stronę Tylera, The Creatora: “Who the fuck be listening to Tyler, The Creator’s music?/That’s what DJ Khaled said, I know he don’t like losing/How he get the No. 1 album over Khaled when he be out here tossing other n-ggas’ salads?” Do tego dostaje się Freddie'emu Gibbsowi czy Willowi Smithowi.

Poza tym raper wspomina między innymi występ Bone Thugs-n-Harmony i Three Six Mafii na Verzuz, wywiad Kanye'ego Westa w Drink Champs, rozwód Dr. Dre i Nicole Young czy tragedię na festiwalu Astroworld.

[[{"fid":"71247","view_mode":"default","fields":{"format":"default","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false}},"attributes":{"height":264,"width":598,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"71245","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"71246","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":242,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

"To nie był łatwy rok. Pomijając polityczno-medialną karuzelę absurdu a nawet ograniczenia w związku z wykonywaniem własnego zawodu o spełnieniu artystycznym nie wspominając (wiadomo, że tylko dla hajsu:) rok ten był polem bitwy niezależnie od tego czy byłem uczestnikiem czy zwyczajnym obserwatorem. Wiem, brzmi to trochę patetycznie ale taki już jestem - tę poważną część siebie rezerwuję od dłuższego czasu do wystąpień publicznych pokornie znosząc kolejny komentarz w stylu: „Rychu uśmiechnij się". Zatem uśmiechając się w duchu siadam cokolwiek niechętnie do Podsumowania za 2021. Owa niechęć to wynik świątecznego rozleniwienia (wiadomo, że organizacja świątecznych wydarzeń z dziećmi na zdalnym i dopinanie wszelkich spraw na ostatni guzik tak by rodzina czuła szczęście a uśmiech dzieci zapamiętujesz na całe życie to w zasadzie formalność. W końcu kilka imprez w życiu już zorganizowaliśmy:) a nawet roztrenowania, bo kiedy przeładowany wszelkiej maści bodźcami wyczekujesz Nowego Roku w moim przypadku jedyną rzeczą o której marzę jest wpierdalać popcorn w wyrze oglądając naprzemiennie Dirty Dancing z Pretty Women co oczywiście z wielu względów jak co roku nie dojdzie do skutku (starość kurwa starość:)

2021 to podobna ilość koncertów niż w roku poprzednim (z oczywistych względów) a nawet zbliżona ilość nagranych i wydanych krążków, bo 2 długogrające. Kilka klipów promujących z dobrze przyjętych AR-15 i Ricardo. Kilka okrągłych rocznic wydania starszych tytułów. Do tego garść gościnek, niektóre również z klipami. W okresie letnim dużo spontanicznych zwrotek na Instagram i kilka free challengów. Jesień to czas weryfikacji ostatnich lat opiewających w nowe albumy podczas wykonów na żywo. Odwiedziłem z koncertami m.in. Kraków, Wrocław, Szczecin, Bydgoszcz, Rzeszów i Zabrze. Kulminacją były moje 45 urodziny w Poznaniu. Chyba nadal w to umiem. Nagrodą od publiczności było dla mnie zwycięstwo w Podsumowaniu poznanskirap.com za rok 2020 aż w 5 kategoriach (Artysta Roku, Album Roku, Teledysk Roku, Wydarzenie roku, Impreza Roku) za co wszystkim głosującym chciałbym serdecznie podziękować. W tym roku po raz kolejny zubożałem kiedy odchodzili ludzie stanowiący wielką inspirację (m.in: Phil Spector, Ryszard Kotys, Krzysztof Kowalewski, Prince Markiee Dee, Krzysztof Krawczyk DMX, Shock G, Chi Modu, Charlie Waats, Lee "Scratch" Perry, Jean Paul Belmondo, Michael K Williams, Bezczel, Krzysztof Kiersznowski) W tym roku kilka osób wniosło grę na wyższy poziom (m.in: Konrad Brzos & Janek Badys, DeNekstBest Mixtape vol. 2, HAŁASTRA, Do or Die 2 od AZ, The LOX vs Dipset, DJ. Kayslay). W tym roku nadal wiele mi się chciało dlatego na sam koniec 2021 otrzymaliście płytę Na legalu. Poniżej pewna chronologia odnośnie wykonanych ruchów w zbliżającym się do końca roku.

13 stycznia ZPAV publikuje adnotację - Złota Płyta za Black Album.

29 stycznia na yt kanale wytwórni Step Records pojawia się klip od Nizioł $zajka Syndykat do utworu Bagaż z gościnnym udziałem Intruza i moim (prod. Szwed)

5 lutego wrzucam na yt klip do utworu Paradoks Szympansa, który promuje wydaną pod koniec 2020 (18/12) EP-kę AR-15.

9 lutego na kanale yt Yung Knxw wjeżdża utwór Richies a na nim moja gościnna zwrotka. W ten oto sposób debiutuję muzycznie na materiale rapera z USA, który okazał sie być synem zmarłego całkiem niedawno członka legendarnej formacji Geto Boys - Bushwick Billa a  o którym to zdarzyło mi się wspominać jako raper i fan m.in w utworach Jest jedna rzecz i Brick Phone Rap.

5 marca obchodzimy 10 lecie wydania płyty Slums Atack - Reedukacja

9 kwietnia formacja Lowpass wypuszcza swój debiutancki album pod tym samym tytułem, na którym to udzieliłem się gościnnie w utworze Pato Styl. Na albumie gościnnie udzielili się m.in: CatchUp Paulina Przybysz Otsochodzi oraz członkowie Undadasea

22 kwietnia obchodzimy 5 rocznicę wydania albumu RPS/Dj Zel- DDA

Kolejno 7 i 14 maja puszczam street video do tytułowego utworu z płyty - Ricardo oraz Flow Must Go On z gościnnym udziałem donGURALesko. Obie video produkcje autorstwa Igora Wojtkowiaka.

18 i 20 maja wjeżdzają utwor Jak młot z gościnnym udziałem ekipy HAŁASTRA oraz Smak życia z Pezetem.

21/05 to premiera albumu Ricardo a na nim m.in: VNM, Kaz Bałagane, Sokół, Shazaam, Perro Zw, Simpson, John Mojo, Sztoss i DVJ RINK

W czerwcu publikujemy klip do utworu Droga mistrza z gościnnym udziałem VNM-a i Dj Urlicha (prod. Igor Wojtkowiak Fotografia i Filmy) a Kacper Hta puszcza kawałek Więcej niż muzyka na feacie ze mną. Utwór promuje album Red Pill, który finalnie ukazał się 4 czerwca 2020

9 lipca to klip do Wszyscy umrzemy z gościnnym udziałem Shazaama (Sweden) oraz Perro ZW (Mexico) Produkcja: Invart Video

12 sierpnia KaeN publikuje klip do utworu Faceci w czerni z albumu Jason

5 września minęło 25 lat od oficjalnie wydanej pierwszej kasety pod nazwą Slums Attack. Z tej okazji ojcowie założyciele wrzucili całą play listę albumu na kanał yt. Album nagrany został w poznańskim studiu A-Mix Andrzeja Mikołajczaka, który wraz z Wojtkiem Hoffmanem towarzyszył zespołowi w produkcji płyty.

15 września - zdjęcie okładkowe z sesji na płytę Black Album autorstwa SZYMON BRODZIAK Photography zdobywa brąz w kategorii Reklama/Muzyka w prestiżowym konkursie Prix de la Photographie w Paryżu.

16 września to premiera utworu być sobą autorstwa JASON Karbiowski STYL

17 września Magiera wydaje swój debiutancko-producenncki album pod wiele mówiącą nazwą Feat, która szybko pokryła się złotem. Gratulacje! Oczywiście nie mogło tam mnie zabraknąć a w utworze To nie są Twoi partneruje mi Pih ERO IZ M i Fokus

1 października Jarecki ZDW publikuje klip do utworu Nieoczekiwany zwrot

20 października obchodzimy 15 lecie wydania płyty Szacunek ludzi ulicy

23 października ma premierę krążek "Nienażarty" od Sigma NGWM gdzie pojawiam się gościnnie w utworze Zostaję. Wersja remix zawiera tez gościnną zwrotkę @icemanatakuje. Również w październiku startuje program The Next Level

Listopad to klip od Bęsiu - Gniazdo oraz moja gościnka u Intruza - Za niewinność (mamy do zrobienia klip)

W grudniu kolejne gościnki na De Nekst Best Mixtape vol. 2 oraz Murem za Bonusem od Białasa i Ciemna Strefa

15 grudzień- obchodzimy 20 lecie wydania płyty Na legalu?

17 grudzień - premiera albumu Na legalu. Na płycie Hans Solo Respo Dj Eprom Gandi Ganda Iceman Kobra Boomski Arkadiusz "MIX and Master Artist" Namysłowski Eprom Sounds Studio Sarmacka Studio RPS Klasyka
Całość wyprodukował Magiera. Jednocześnie ukazuje się 3 częściowy materiał dokumentujący zapis powstawania tej pyty na nowo. Płyta debiutuje na 3 miejscu zestawienia OLiS

Na koniec kilka liczb:
Instagram 260 k
Facebook 717 k
YouTube 595 k z 485 168 354 wyświetleniami
Spotify - Peja 18,8 mln odtworzeń, godz odtwarzania 1,1 mln
Słuchacze 1 mln, 123 kraje
Slums Attack 15,3 mln odtworzeń etc
RPS 2,1 mln odtworzeń
Szczęśliwego Nowego 2022 i oby nie był gorszy!"

Poniżej foto-podsumowanie, które otrzymaliśmy od Peji:

4. Gala Popkillerów odbędzie się już w kwietniu. Głosowania ruszą wkrótce, a więcej szczegółów zaczniemy stopniowo odsłaniać Wam po Nowym Roku. Obiecujemy, że będzie się działo!

Dane globalne:
Najpopularniejsi artyści i artystki:
1. Bad Bunny
2. Taylor Swift
3. BTS
4. Drake
5. Justin Bieber

Najpopularniejsi artyści:
1. Bad Bunny
2. BTS
3. Drake
4. Justin Bieber
5. The Weeknd

Najpopularniejsze artystki:
1. Taylor Swift
2. Ariana Grande
3. Olivia Rodrigo
4. Dua Lipa
5. Doja Cat

Najpopularniejsze utwory:
1. Olivia Rodrigo – drivers license
2. Lil Nas X – MONTERO (Call Me By Your Name)
3. The Kid LAROI – STAY (with Justin Bieber)
4. Olivia Rodrigo – good 4 u
5. Dua Lipa – Levitating (feat. DaBaby)

Najpopularniejsze albumy:
1. Olivia Rodrigo – SOUR
2. Dua Lipa – Future Nostalgia
3. Justin Bieber Justice
4. Ed Sheeran - "="
5. Doja Cat - Planet Her

Poniżej załączamy zebrane przez nas podsumowania Wrapped od 100 raperów z polskiej sceny!

Oczywiście w galerii nie ma wszystkich - wrzucamy jedynie tych, którzy opublikowali swoje zestawienia na instagramach. Jeśli kogoś pominęliśmy (co mogło się zdarzyć przy tej ilości raperów) to dajcie znać w komentarzach, a jeśli czytają to raperzy którzy nie publikowali swoich Wrapped na socialach, ale chcieliby dorzucić je do naszego zestawienia to niech piszą na DM na instagramie @popkillerpl

Jeśli natomiast chcecie zobaczyć opublikowane przez Spotify listy najpopularniejszych artystów, płyt i singli mijającego roku to znajdziecie je tutaj.

W tej kategorii możecie głosować na 3 albumy!

To Wy wybierzecie osoby, do których trafią statuetki na drugiej oficjalnej gali, która już 1 czerwca 2021 (wydarzenie tak jak rok temu transmitowane będzie na PopkillerTV). 

• Wszystkie kategorie - zagłosuj w pozostałych
  
• Regulamin
  
• Zaznacz obecność na FB
• Przypomnij sobie najważniejsze premiery roku 2020

Głosy oddawać możecie w poniższej ankiecie, czas macie do 17.05. do 23:59. Głosowanie jest dostępne dla każdego - zarówno użytkowników zalogowanych jak niezalogowanych, ograniczenie wynosi jedynie 1 głos na 1 adres IP.

Jeżeli poniżej widzisz 'dziękujemy za oddanie głosu' a jeszcze go nie oddałeś to spróbuj otworzyć stronę w innej przeglądarce lub kliknąć w nazwę ankiety

Kategorie odsłaniać będziemy stopniowo od dziś do poniedziałku.

To Wy wybierzecie osoby, do których trafią statuetki na drugiej oficjalnej gali, która już 1 czerwca 2021 (wydarzenie tak jak rok temu transmitowane będzie na PopkillerTV).

• Wszystkie kategorie - zagłosuj w pozostałych
  
• Regulamin
  
• Zaznacz obecność na FB
• Przypomnij sobie najważniejsze premiery roku 2020

Głosy oddawać możecie w poniższej ankiecie, czas macie do 17.05. do 23:59. Głosowanie jest dostępne dla każdego - zarówno użytkowników zalogowanych jak niezalogowanych, ograniczenie wynosi jedynie 1 głos na 1 adres IP.

Jeżeli poniżej widzisz 'dziękujemy za oddanie głosu' a jeszcze go nie oddałeś to spróbuj otworzyć stronę w innej przeglądarce lub kliknąć w nazwę ankiety

To Wy wybierzecie osoby, do których trafią statuetki na drugiej oficjalnej gali, która już 1 czerwca 2021 (wydarzenie tak jak rok temu transmitowane będzie na PopkillerTV).

• Wszystkie kategorie - zagłosuj w pozostałych
  
• Regulamin
  
• Zaznacz obecność na FB
• Przypomnij sobie najważniejsze premiery roku 2020

Głosy oddawać możecie w poniższej ankiecie, czas macie do 17.05. do 23:59. Głosowanie jest dostępne dla każdego - zarówno użytkowników zalogowanych jak niezalogowanych, ograniczenie wynosi jedynie 1 głos na 1 adres IP.

Jeżeli poniżej widzisz 'dziękujemy za oddanie głosu' a jeszcze go nie oddałeś to spróbuj otworzyć stronę w innej przeglądarce lub kliknąć w nazwę ankiety

Popkillery 2020 to wydarzenie, które przesunęło się o pół roku i odbyło w specjalnym rygorze sanitarnym oraz mocno limitowanej frekwencji… ale odbyło, co niezmiernie nas cieszy. Cieszy też obecność wielu znamienitych postaci rapowej sceny. Niesamowicie ogląda się tę multipokoleniową integrację, przełamywanie podziałów i czystą hip-hopową zajawkę. Dziękujemy wszystkim osobom zaangażowanym w produkcję, dziękujemy partnerowi gali marce Bacardi, dziękujemy członkom gremium, wszystkim występującym, wręczającym, mediom relacjonującym wydarzenie i gratulujemy wszystkim zwycięzcom! Dziękujemy też fanom, którzy oddali ponad 300 000 głosów i przyznali 18 statuetek - Popkillery to również Wasze nagrody!

Równocześnie z publikacją transmisji odsłaniamy Wam pełne wyniki głosowań - sprawdźcie jak wyglądały top 10 w poszczególnych kategoriach oraz jakie różnice dzieliły kolejne miejsca.

Sprawdź też:Popkillery 2020 - fotorelacja z gali i występów

Popkillery 2020 - fotorelacja zza kulis i z afterparty

Zdjęcia: Krzysztof Pruszyński, Krzysztof Dobosz, Maksymilian Grela, Maciej Pieczykolan, Kuba Kokot
Montaż: Maksymilian Grela
Rejestracja i mixmaster audio: Piotr Radzio

Popkillery 2020 to wydarzenie, które przesunęło się o pół roku i odbyło w specjalnym rygorze sanitarnym oraz mocno limitowanej frekwencji… ale odbyło, co niezmiernie nas cieszy. Cieszy też obecność wielu znamienitych postaci rapowej sceny. Niesamowicie ogląda się tę multipokoleniową integrację, przełamywanie podziałów i czystą hip-hopową zajawkę. Dziękujemy wszystkim osobom zaangażowanym w produkcję, dziękujemy partnerowi gali marce Bacardi, dziękujemy członkom gremium, wszystkim występującym, wręczającym, mediom relacjonującym wydarzenie i gratulujemy wszystkim zwycięzcom! Dziękujemy też fanom, którzy oddali ponad 300 000 głosów i przyznali 18 statuetek - Popkillery to również Wasze nagrody!

Sprawdź też:Popkillery 2020 - fotorelacja z gali i występów

Popkillery 2020 - fotorelacja zza kulis i z afterparty

Równocześnie z publikacją transmisji odsłaniamy Wam pełne wyniki głosowań - sprawdźcie jak wyglądały top 10 w poszczególnych kategoriach oraz jakie różnice dzieliły kolejne miejsca.

Album Dekady Nagroda Gremium:
Głos oddało 38 jurorów, którzy wybierali swoje top 20 punktowane od 20 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 760.

Album Dekady Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 75 pozycji nominowanych przez gremium

Singiel Dekady Nagroda Gremium:
Głos oddało 34 jurorów, którzy wybierali swoje top 20 punktowane od 20 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 680.

Singiel Dekady Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 81 pozycji nominowanych przez gremium (top 75, w którym 6 płyt zajęło ex-aequo 75 miejsce)

Album Roku Nagroda Gremium:
Głos oddało 40 jurorów, którzy wybierali swoje top 20 punktowane od 20 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 800.

Album Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 60 pozycji nominowanych przez gremium

Singiel Roku Nagroda Gremium:
Głos oddało 33 jurorów, którzy wybierali swoje top 10 punktowane od 10 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 330.

Singiel Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 61 pozycji nominowanych przez gremium

Raper Roku Nagroda Gremium:
Głos oddało 33 jurorów, którzy wybierali swoje top 10 punktowane od 10 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 330.

Raper Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 50 pozycji nominowanych przez gremium

Producent Roku Nagroda Gremium:
Głos oddało 32 jurorów, którzy wybierali swoje top 10 punktowane od 10 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 320.

Producent Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 30 pozycji nominowanych przez gremium

Odkrycie Roku Nagroda Gremium:
Głos oddało 29 jurorów, którzy wybierali swoje top 5 punktowane od 5 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 145.

Odkrycie Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 15 pozycji nominowanych przez gremium

Grupa/Duet Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 30 pozycji nominowanych przez gremium

Teledysk Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 31 pozycji nominowanych przez gremium

Kooperacja Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 65 pozycji nominowanych przez gremium

Wydanie Roku Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne były 23 pozycje nominowane przez gremium

ZAGRANICA:

Album Dekady USA Nagroda Gremium:
Głos oddało 29 jurorów, którzy wybierali swoje top 20 punktowane od 20 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 580.

Album Dekady USA Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 85 pozycji nominowanych przez gremium

Album Roku USA Nagroda Gremium:
Głos oddało 23 jurorów, którzy wybierali swoje top 10 punktowane od 10 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 230.

Album Roku USA Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne były 92 pozycje nominowane przez gremium

Singiel Roku USA Nagroda Gremium:
Głos oddało 18 jurorów, którzy wybierali swoje top 10 punktowane od 10 do 1 punktu. Maksymalna możliwa liczba punktów do zdobycia - 180.

Singiel Roku USA Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 50 pozycji nominowanych przez gremium

Raper Roku USA Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 30 pozycji nominowanych przez gremium

Odkrycie Roku USA Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 11 pozycji nominowanych przez gremium

Album Roku Europa Nagroda Publiczności:
W głosowaniu dostępne było 35 pozycji nominowanych przez gremium

Singiel Roku Europa Nagroda Publiczności:

W głosowaniu dostępne było 45 pozycji nominowanych przez gremium

Sprawdźcie krótkie typowanie a już jutro wieczorem będziecie mogli sprawdzić kto miał nosa!

[[{"fid":"61536","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Tutaj pierwsza część podcastu:

[[{"fid":"61530","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

A tutaj już jutro o 18:00 odbędzie się transmisja z gali:

-->-ROZPOCZNIJ PRZEGLĄD PODSUMOWAŃ<--

Starsi czytelnicy pamiętają pewnie szybko i prowizorycznie zorganizowaną galę w kwietniu 2012 - od tego czasu z mniejszym lub większym natężeniem pracowaliśmy nad tym, by wrócić do tej koncepcji, jednak już na większą skalę, odpowiadającą ogromnej popularności i rozmachowi polskiego hip-hopu. W roku 2018 mocno zagęściliśmy ruchy w celu organizacji nagród, stojących ponad podziałami i wychodzącymi z samego hip-hopowego środowiska. Mogliście zauważyć, że w grudniu i styczniu nie publikowaliśmy żadnych podsumowań roku i nie było to przypadkiem - teraz możemy już z dumą ogłosić, że gala Popkillery 2019 nadciąga, głosowania odbędą się niedługo, a nagrody wręczymy już w przyszłym miesiącu! Więcej info wkrótce, bądźcie czujni, bo szykujemy dla Was sporo ciekawych wieści...

PS. W czwartek organizatorzy Polish Hip-Hop Festivalu (który z chęcią wspieramy od pierwszej edycji) zapowiedzieli organizację nagród Polish Hip-Hop Music Awards 2020, kierując się ideą i argumentacją bardzo podobną do naszej i wychodząc z założenia, że to najwyższy czas na profesjonalnie zrealizowane nagrody branży hip-hopowej. Tego samego dnia rozmawialiśmy już telefonicznie i wyraziliśmy chęć współpracy - w tym momencie dopinamy więc tegoroczne Popkillery, a zaraz potem chętnie siądziemy do rozmów o tym jak można połączyć siły w przyszłym roku, by wspólnie zorganizować coś jeszcze większego.

Po pierwsze - Fryderyka ex aequo otrzymali O.S.T.R., Taconafide i PRO8L3M, co dodając nominację solową dla Taco oznacza, że spośród wszystkich nominowanych nagrody nie dostał tylko Abradab! Co ciekawsze, nagroda dla bijącego rekordy popularności i dominującego na OLiSie, w Internecie i na salach koncertowych rapu została wręczona... w części poza transmisją telewizyjną.

I jak tu się dziwić, że prestiż jest jaki jest...

Dla jednych był to bardzo udany rok, inni liczą na to, że kolejny będzie lepszy. Na poniższych screenach przeczytacie co na koniec 2018 mają do powiedzenia Bedoes, Włodi, Tau, Żabson, Otsochodzi, Sarius, DJ Decks, Kobik, Avi, W.E.N.A., ZBUKU oraz Tytus z Asfalt Records...

A my od redakcji życzymy Wam, by rok 2019 obfitował w świetne albumy i przyniósł nam więcej owocnych kooperacji niż beefów!

Chwilę później potwierdzam udział w wyprodukowanym przez firmę Jack Vision trzecim sezonie reality - Agent Gwiazdy, który wyemituje stacja TVN. Dla zainteresowanych umowę podpisałem z tą pierwszą firmą a co za tym idzie faktury za udział w programie zostały również wystawione na dane firmy Jack Vision.

Jak co roku 10 stycznia obchodzę kolejną rocznicę w drodze do trzeźwości...

[[{"fid":"49542","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Pod koniec lutego startuje pierwszy odcinek programu... a ja nadal bez podwójnej platyny:)

[[{"fid":"49543","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

8 marca przychodzi na świat mój pierwszy syn Hugo! Życie po raz kolejny nabiera niesamowitego tempa. Brawa dla dzielnej mamy! Duma!

Teraz to już tylko dom, rodzina i trzeźwość bla, bla, bla - i gdzie ten stary Rychu? -internety narzekajo:) tutaj jeden z najbardziej wartościowych wywiadów jakiego kiedykolwiek udzieliłem.

[[{"fid":"49544","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

A jednak jeszcze w marcu postanowił wejść do studia. Jednego dnia byli tam oprócz mnie m.in Beteo, Edo G, DJ 600 V i Kobra. Niezły cross jak na otwarcie pierwszej sesji

[[{"fid":"49545","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

W międzyczasie tworzymy na fb grupę zamkniętą SLU Gang - która obecnie liczy ponad 16 tys „gangusów”.

Przy okazji robimy z Glacą klip do kawałka Życie i Samotność - ciekawostkę stanowi fakt, iż utwór przeleżał w laboratorium ponad półtora roku:) Wyszło super!

Z końcem kwietnia wygrywam kilka kategorii w corocznym Podsumowaniu za rok 2017 organizowanym przez poznańskirap.com. A zwycięskie kategorie to: Artysta Roku, Płyta Roku (REMISJA), Wydarzenie Roku (premiera albumu REMISJA), Teledysk Roku (1976 feat. Jan Borysewicz). Wszystkim głosującym w Podsumowaniu jeszcze raz dziękuję. Wszakże to głosy słuchaczy decydują o wygranej w zabawie:)

[[{"fid":"49546","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

W tym samym czasie odpadam z programu Agent Gwiazdy 3 i był to odcinek nr 10 a więc finał w zasięgu ręki jak to się mówi:) Polacy płakali a ja powtarzałem - nic się nie stało:)

[[{"fid":"49547","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"6":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"6"}}]]

W umowie jednak było, żebym choć raz przyszedł do tej śniadaniówki no to poszedłem - raz na 5 lat można - ostatnio byłem jak promowałem 20 lecie no to teraz przy 25 leciu tez se poszedłem jak na rasowego hipokrytę przystało :)

Koncert w Poznaniu nad Maltą

Wjeżdża kolejna goscinka, tym razem u Rogala DDL . Ponoć kosior co sądzicie?

W studiu trochę przesiaduję ale głównie to piję kawę po nockach z młodym. Przy okazji coś pogrywam sporadycznie. Kolejny już chyba 20 koncert w Londynie na przykład i po raz pierwszy w Szwajcarii.

Mundial - nie przeszkadzać

W międzyczasie wychodzi kawałek Bałagana z moją kolejną goscinką:)

Jedno z najważniejszych dla mnie wydarzeń w jakim wziąłem udział tego roku to Monarowisko 2018 - i okrągła 40 rocznica powstania Monaru. Świetny koncert. Pozdrawiam wszystkich.

[[{"fid":"49548","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"7":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"7"}}]]

Urlop - praca nad płytą. Z wiosennych sesji zostaje: Amber, Przemoc i Sex oraz Życiówka. Czas wziąć się do roboty. Hiszpańska Marbella nie ułatwia. Warunki są naprawdę trudne.

Wracam i powoli nagrywam materiał. Codziennie nowe produkcje od Magiery i bieżące pomysły na kawałki przynoszą spodziewany efekt. W planach próby przed 25 leciem mojej scenicznej przygody z muzyką.

[[{"fid":"46693","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"8":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"8"}}]]

1 września najczęściej obchodzę z żoną rocznicę ślubu. Tym razem było podobnie tyle, że wjechał kolejny klip i moja gościnna zwrotka. Gospodarz nie byle jaki bo legenda polskiego rocka- zespół RSC (utwór To taki piękny kraj)

Chwilę później wychodzi projekt o nazwie Walka o zmianę gdzie poruszam temat wyjścia z uzależnienia od alkoholu. Polecam i pozdrawiam wszystkich uczestników oraz twórców projektu. Dzięki za zaproszenie.

[[{"fid":"49549","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"9":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"9"}}]]

Pod koniec września lecę do Stanów na koncerty w NJ, Nowym Yorku i Chicago. Jak zwykle piękny trip. Pozdrawiam całą załogę. Elo Łysy i Ania! 

[[{"fid":"49550","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"10":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"10"}}]]

[[{"fid":"49551","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"11":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"11"}}]]

[[{"fid":"49552","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"12":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"12"}}]]

Przy okazji koncertu w Chicago miałem przyjemność uczestnictwa oraz wygłoszenia spikerki podczas mityngu grupy Qvo Vadis. Niesamowite przeżycie. Pogody ducha przyjaciele!

A to już sam koncert

Po powrocie trwają prace przygotowawcze do październikowego koncertu w Arenie (25 lat SLU)

Równolegle intensyfikuję pracę studyjną:

[[{"fid":"49553","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"13":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"13"}}]]

Jeszcze przed samym koncertem puszczam pierwszy singiel z zapowiadanej płyty 25_godzin, za którą od strony muzycznej odpowiedzialny w całości jest Magiera.

Wracam do gry?

26/10/18 po raz kolejny gram jubileusz w poznańskiej Arenie. To już 25 lat! Oto wersje z bandem, które graliśmy o 5 rano! Niebawem obszerny materiał z koncertu, który wrzucę na yt.

[[{"fid":"49554","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"14":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"14"}}]]

[[{"fid":"49555","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"15":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"15"}}]]

Prosto z Areny na warsztaty Druga Strona Ulicy

[[{"fid":"49556","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"16":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"16"}}]]

Premiera utworu Głucha Noc 2

Kolejny feat w kawałku z Young Multim (utwór Podziały)

[[{"fid":"47916","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"17":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"17"}}]]

Efekt pracy podczas warsztatów - Druga Strona Ulicy - Sztuka Niepodległa utwór Cytadela

[[{"fid":"47992","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"18":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"18"}}]]

Współpraca z ekipą Pato zobowiązuje. Pato Party 6 w Krakowie plus kolejny wspólny utwór (Tylko zwycięstwo)

Do opublikowanego w październiku utworu od Young Igiego gdzie udzieliłem się gościnnie wychodzi klip. Oto Lego!

Albumy DDA i Slumilioner wracają do fizycznej sprzedaży. Ten drugi promuje klip do utworu Być i mieć z gościnnym udziałem Dono.

Kilka słów przekazu

Kolejne odsłuchy z 25_godzin to utwór tytułowy oraz Życiówka

W przeddzień premiery płyty 25_godzin wychodzi klip do utworu Amber z gościnnym udziałem Beteo

14 grudnia ukazuje się płyta 25_godzin,którą promują kolejne utwory: Uważaj czego sobie życzysz feat. Edo G, Clementino & DJ. Eprom oraz Przemoc i Sex feat. Hellfield

[[{"fid":"49557","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"19":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"19"}}]]

I to w zasadzie wszystko. Zagrałem około 40 koncertów koncentrując się głównie na trzech projektach (poza Mundialem) dom, płyta i koncert w Arenie. Mój syn ukończy za chwilę 10 miesięcy. Płyta wydana po 18 miesięcach od poprzedniej spełnia moje oczekiwania pod każdym względem a koncert z okazji 25 lecia mojego grania wyszedł zajebiście. Czego zatem chcieć więcej? Mawiają, że gdy zdrowie dopisuje reszta układa się sama. Zdrowia zatem życzę Sobie i Wam wszystkim w nadchodzącym 2019 - tym przychylnym mi mordom i tym nieprzychylnym również aby ujadali z równym zapałem co w kończącym się 2k18 - obyście tylko nie przegapili własnego życia koncentrując się na aktywności innych w myśl zasady iż tylko przegrani koncentrują się na zwycięzcach. Pamiętajcie, że zarówno ja jak i inni zwycięzcy koncentrujemy się wyłącznie na wygranej:) Pozdrawiam ze słonecznej Barcelony. Rich

Cholera, albo zwyczajnie mogliby zrobić sobie jakąś dłuższą przerwę.

"Culture" było uderzeniem potężnym. Było tak samo potężne, co zaskakujące biorąc pod uwagę poczynania sprzed tego przełomowego dla nich krążka. Wykręcili ogromny hajp dzięki "Versace" i "Hannah Montana", by za chwilę komercyjnie wyrżnąć się ze stromych schodów z legalnym "Yung Rich Nation", które – jak na tamten czas – nie było jakimś złym albumem, jednak jak w wielu przypadkach bywało, bywa i bywać będzie - nie do końca zadziałały wszystkie tryby w machinie promocyjnej wytwórni.

Kiedy wydawało się, że ksywki Migosów za jakiś czas będą zasilały pojawiające się regularnie zestawienia one-hit-wonderów, to oni wypuścili w świat "Bad And Boujee", po którym nic już nie było takie, jak wcześniej.

"Culture II" miało za zadanie przedłużyć rapowy "american dream" chłopaków z Atlanty i umocnić ich pozycję na szczycie mainstreamu. Pewnie - cyferki się zgadzały, sprzedaż hulała (199 tysięcy kopii w ciągu tygodnia, czyli o kilkadziesiąt tysięcy więcej niż "jedynka" w analogicznym okresie), licząca 24 numery tracklista idealnie skrojona pod serwisy streamingowe na pewno nie była tu bez znaczenia, ale okazuje się, że hitowo-bangerowa, pełna przepychu w tekstach formuła nie może być cały czas tak samo świeża. Zauważyli to krytycy i recenzenci. Znający się na rzeczy Dawid Bartkowski w recenzji dla Interii zwracał uwagę na to, że (...) historie o wożeniu się po mieście drogimi autami z należytym przepychem, złotem, drogimi alkoholami i niezbyt grzecznymi panienkami gotowymi zrobić wszystko, w końcu muszą się przejeść. Stężenie blichtru i powtarzanie oklepanych schematów zwyczajnie nudzi, zwłaszcza sami raperzy (...). W podobnym tonie wypowiadał się Karol Stefańczyk w tekście cgmu - (...) sami Migos nie wyglądają, jakby próbowali zmienić kierunek, nadać własnej twórczości nowy ton lub skorygować idee stojące za poprzednim albumem. Przeciwnie, dokręcają śrubę jeszcze bardziej (...).

Okej, powiedzmy, że druga część "Culture" dawała jeszcze radę i miała swoje naprawdę fajne momenty, natomiast zapowiedzi solowych albumów każdego z Migosów były trzema strzałami w dowolne części ciała. Jeżeli ktokolwiek łudził się, że chłopaki zaplanowali kapitalne posunięcie, bo chwilowe skupienie się na solowych rzeczach przyniesie powiew świeżości i pokaże światu ich pomysły i inspiracje, na które nie może nie było do końca miejsca podczas pracy nad wspólnymi albumami, to musiał się srogo rozczarować.

Nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Jedyne co udało mi się zapamiętać z "Quavo Huncho" to bit z pierwszego numeru na trackliscie i featuring Madonny, kompletnie zresztą zbędny i nic pozytywnego na album nie wnoszący. Okazuje się, że ich oferty solowe są jeszcze bardziej ubogie i mniej godne uwagi niż "CII". Zwracano na to uwagę również za wielką wodą - portal hotnewhiphop sugerował, że krążek Quavo jest kolejną dostawą, na którą nie ma zapotrzebowania, dostając przy tym bardzo przeciętną i chyba zbyt pobłażliwą ocenę 65%, natomiast słuchacze byli już dużo bardziej surowi i średnia ich ocen wyniosła zaledwie 37%. Sprzedaż? 99 tysięcy kopii w pierwszym tygodniu.

Gdyby stało się tak, że marka Migos nagle przestanie być magnesem na spragnionych trapowo-autotune’owych bangerów słuchaczy, to według wielu, największą szansę na utrzymanie się na powierzchni powinien mieć ten pozostający w największym cieniu lub może zwyczajnie najbardziej leniwy Takeoff. To on został uznany za najjaśniejszy punkt na "Culture II" i to jego solowy projekt został przyjęty najcieplej. I rzeczywiście - jego album jest zdecydowanie bardziej strawny z kilku powodów - Takeoff skupia się po prostu na rapowaniu, nie wrzucał na siłę oklepanych hitowych singli i co ważne, zmieścił się z całą treścią w 38 minutach muzyki. Pytanie tylko, czy jeden Migos będzie miał taką siłę przebicia jak trzech Migosów? Nie sądzę, co chyba wyraźnie pokazują wyniki sprzedażowe – 49 tysięcy sprzedanych egzemplarzy krążka przez pierwszy tydzień od premiery, to w zaokrągleniu o połowę mniej niż wynik płyty Quavo, będącego nieformalnym liderem składu. Poza tym fakt, że Takeoff radzi sobie ostatnio najlepiej, to wcale nie jest równoznaczne z wyrobieniem u niego zupełnie nowego wachlarza świeżych patentów. "The Last Rocket" to wciąż produkt oznaczony wyraźnym stemplem "Migos", powielający zarówno wady, jak i zalety całej grupy.

Wciąż czekamy na solówkę Offseta (przynajmniej nie ukazała się ona jeszcze w momencie, kiedy ten tekst powstaje), jednak on zdaje się nadal ją promować poprzez głośne rozstanie z Cardi B, jeszcze bardziej huczną formę przeprosin za rzekomą zdradę i późniejszy wspólny odpoczynek pary na skuterach wodnych w Puerto Rico. Serwisy informacyjne zwariowały, co zapewne pozwoli na podkręcenie nieco wyników sprzedażowych albumu. W każdym razie trudno oczekiwać, że to właśnie Offset da na swojej płycie jasny sygnał kolegom z zespołu, by Ci zechcieli pokazać słuchaczom coś ciekawszego niż ostatnie projekty.

"Culture III" - co chyba nikogo nie dziwi - zapowiedziano na rok 2019. Niczego poza tym, że będzie, na razie nie wiadomo i poważniejsze rozważania na temat tego, jak ten projekt będzie wyglądał będzie można rozpocząć, gdy w sieci trafi pierwszy singiel. Chociaż jedna myśl nasuwa się cały czas, a mianowicie, czy po wydaniu w ciągu zaledwie dwunastu miesięcy czterech albumów (zakładając, że Offset wyda płytę przed "Culture III"), będą oni w stanie wymyślić się na nowo i czymkolwiek nas zaskoczyć? Pytanie drugie - czy patrząc na to, jak dobrze sprzedały się ostatnie dwa albumy ze słowem "Culture" w tytule, Migosi będą chcieli podejmować ryzyko, by przeprowadzać gruntowną rewolucję w swoim stylu? Pozwolę sobie od razu na te pytania odpowiedzieć, korzystając ze słów znanego prowadzącego jeden z teleturniejów w telewizji publicznej.

"Nie wiem, ale się domyślam."

[[{"fid":"48813","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Więcej o Paluchu

Na social mediach rapera pojawił się następujący wpis:

„Czerwony Dywan”
pokrył się PODWÓJNĄ PLATYNĄ
3 tygodnie po premierze
sprzedaż fizyków przekroczyła 60.000 szt 

Są nimi oczywiście Taconafide, którzy w tym roku całkowicie zdominowali rankingi w Spotify. Jednak im wyżej tym ciekawiej - jest świat elektroniki (Skytech, Tom Swoon), jest metal (Behemoth), są autorzy filmowych soundtracków (Marcin Przybyłowicz czy Abel Korzeniowski) ale jak co do czego to okazuje się, że nadal naszym towarem eksportowym numer 1 jest muzyka Fryderyka Chopina! Ranking z ciekawą analizą przedstawił Jarosław Szubrycht na łamach Wyborcza.pl.

1. Fryderyk Chopin
2. Skytech
3. Marcin Przybyłowicz
4. Behemoth
5. Abel Korzeniowski
6. Tom Swoon
7. Mikołaj Stroiński
8. Artur Rubinstein
9. Taco Hemingway
10. Quebonafide

Sprawdź też:

Kali i Paluch będą jak Taconafide?: "Nie chciałbym takiego sukcesu"

Taconafide przeskoczyło kolejny próg sprzedażowy!

Paluch o Taconafide: "To gigantyczny sukces polskiego hip-hopu"

Onar tłumaczy fenomen sukcesu Taconafide

Kafar Dix37 ostro o Taconafide: "Nie nazywajcie tego rapem"

Poniżej możecie za to zagłosować na najlepszą polską płytę listopada wg czytelników Popkillera:

Mateusz Natali: Tak patrzę na wyniki Grammy's i zastanawiam się czy ten wieczór to bardziej zwycięstwo Kendricka czy porażka Jaya... 8 nominacji i żadnej nagrody? Po nagraniu swojej najlepszej płyty od czasu "Black Album"?

Marek Adamski: Zdecydowanie niedoceniona, podobnie mógł poczuć się Childish z 5 nominacjami i tylko jedną nagrodą...

Adrian Felis: Takie jest Grammy - Jay chociaż był nominowany, podczas gdy brak ATCQ to dla mnie kompletne nieporozumienie!

M.N.: Racja, wzburzenie Q-Tipa zrozumiałe, nawet Chappelle teraz o tym przypomniał

[[{"fid":"43495","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

Michał Zdrojewski: Myślicie, ze to moze nadal byc efekt pominięcia kilka lat temu Kendricka na rzecz wygranej Macklemore’a? Wtedy było wokół tego dużo kontrowersji, podłączano do tego też kwestie rasowe itd...

M.A.: Czy ja wiem, za „To Pimp A Butterfly” przecież już dostał, wiec nie wydaje mi się.

A.F.: Mam wrażenie, że Kendrick w ostatnich latach jest tak naprawdę pupilem Grammy - po 4 albumach ma już bodajże 12 nagród. To więcej niż niejedna legenda muzyki. Niemniej, myślę, że jego zwycięstwo w kategorii rapowego albumu jest sprawiedliwe. Cieszy mnie też fakt nominacji Goldlinka - to olbrzymi sukces dla tak "małego" w porównaniu z resztą artysty.

M.A.: Ja się nie zgodzę, bo Jay tekstowo zawiesił poprzeczkę wyżej niż Kendrick, a nawet Tylerowi należy się pewne docenienie ze względu na napisanie wszystkich zwrotek na swoj album i stworzenie wszystkich podkładów

A.F.: Tyler mógł być śmiało nominowany do albumu roku imo.

Bartek Klimek: Kendrick ugruntował sobie już od jakiegoś czasu solidną pozycję, myślę że jakiś wpływ też to miało. Liczyłem że po zgarnięciu 3 statuetek, miałem nadzieję że Best Rap/Sung Collabo zgarnie Goldlink albo SZA za świetne "Love Galore".

M.N.: Co do tego pupilka i pominięcia to mam wrażenie, że podobne gale często idą zasadą "wszystko albo nic" - i tak jak raz nie dostaniesz nawet jednej to zaraz zgarniasz hurtem wszystko. I w obu przypadkach można mieć do tego jakieś "ale"...

M.A.: Jeszcze co do Kendricka to dziwie się że "HUMBLE." było nominowane do klipu roku, a nie "ELEMENT.", który moim zdaniem jest o wiele lepszy, zawiera ciekawsze nawiązania.

A.F.: Natomiast co do Jaya - zdziwiłbym się gdyby wygrał z tak ambitnym i kameralnym albumem - to po prostu nie pasuje niestety do Grammy. Tak czy inaczej, umniejszanie "DAMN." jest dla mnie niezrozumiałe. Zauważyłem, że Kendrick wszedł na taki poziom kariery, że nie jest w stanie dorównać oczekiwaniom publiczności. Przy "TPAB" ludzie tak samo kręcili nosami. Nie wspominając już o "GKMC", kiedy wiele osób zarzucało mu zbyt mainstreamowy styl w porównaniu do "Section 80". Nikt nie patrzy na to, że naprawdę jest niewielu raperów w historii, którzy zaliczyli 4 tak przynajmniej solidne albumy pod rząd. Nawet Nas czy Jay -Z mieli swoje potknięcia!

M.N.: Ja tu absolutnie nie umniejszam Kendrickowi, bo chapeau bas dla niego, mam jedynie na myśli mechanizm zgodnie z którym jak dostaniesz płytę roku to prawie pewne że dostaniesz też singiel, klip itp. Zarówno Kendrick jak Bruno Mars zamietli srogo, ale Jaya szkoda, bo wydał album świetny i turboważny, komentowany przez wszystkich, czy związanych z hip-hopem czy totalnie spoza rapowego świata.

[[{"fid":"43498","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

B.K.: Chyba lekkie zaskoczenie też w kategorii Best New Artist - obstawiałem Lil Uzi Verta, przez pewien moment "XO Tour Llife 3" leciało dosłownie wszędzie.

M.N.: Ja za to w Best New Artist stawiałbym na Khalida.

M.A.: W ogóle byłem zaskoczony co do Best New Artist, bo wygrała jedyna osoba, której nie brałem wcale pod uwagę

A.F.: Jak dla mnie Khalid albo Lil Uzi Vert - chociaż raczej Khalid bo jego album jest bardzo mocną propozycja i świeżym powiewem w tym zamulonym, mrocznym rnb, które teraz dominuje.

M.A.: To u mnie albo Khalid albo SZA, ale patrząc po polityce Grammy bardziej Khalid bo miał większy hype

M.N.: Swoją drogą - i Khalida i Alessię Carę łączy jedno. Oboje wystąpili u Logica w “1-800-273-8255”, szkoda że ten singiel też nie został zaznaczony w ktorejś kategorii, szczególnie że dostali okazję by znów wykonać go z przepychem...

[[{"fid":"43497","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

A.F.: A i tak w ogóle - to, że Jay Z mógłby wygrać to dla mnie rozsądna opinia. Ale nie wiem co tam robiło Migos!

M.A.: Też im się należało. Tak naprawdę wytyczyli trendy na cały rok. Popularność trapu w tym roku przekroczyła wszelkie i granice - i to dzięki "Culture".

A.F.: Nie ta liga według mnie - a "Culture" to nawet nie jest ich Top 3...

[Wokół Migosów rozwinęła nam się na tyle burzliwa rozmowa, że przedstawimy Wam ją w osobnym artykule - najprawdopodobniej już jutro! A teraz... przejdźmy dalej!]

A.F.: A co myślicie o "Despacito"?

B.K.: Brak "Despacito" też lekki szok swoją drogą, tak głośny singiel bez żadnej nagrody...

M.A.: Hiszpański pop to ten sam typ muzyki co nasze disco polo (śmiech)

A.F.: To jest jawna dyskryminacja - nie w sensie rasowym, ale po prostu czysta ignorancja. Nie znoszę tego utworu ale nie było w 2017 r większego hitu, plus przebili sufit dla latynoskiej muzyki!

M.A.: Dobra muzyka latino to soundtrack do "Narcos", ale na pewno nie "Despacito"

A.F.: W Grammy nie chodzi o to co jest dobre. Zresztą, na swoje standardy to nie jest taki zły utwór.

M.A.: Chyba jednak chodzi w Grammy o to co jest dobre skoro są nominacje „Najlepszy album” czy "Najlepsza piosenka". Jest „najlepsza” a nie najbardziej popularna. I z "Despacito" jest podobnie jak z "Culture" - nominacja się należała, ale nagroda na pewno nie.

M.N.: Ja zdziwiłbym się gdyby wygrało "Despacito" - tak jak wtedy gdyby "50 twarzy Greya" dostało Oscara za najlepszy film :)

[[{"fid":"43499","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

A.F.: A jeszcze wracając do największych zwycięzców - Bruno Mars jest akceptowalnym wyborem, za funkujący album, mnie to nawet cieszy.

M.A.: Mogłoby być trochę więcej tych funkowych kawałków bo na 9 są 3, a reszta to pościelówki - ale mimo wszystko bardzo dobry album i wybór jest ok.

A.F.: To jest Bruno, odbił się niesamowicie. Nigdy nie sądziłem, że tak daleko zajdzie  w dłuższej perspektywie czasu. Ma wszystko: wokal, styl, wizerunek, umie nagrywać dobre mainstreamowe albumy...

M.A.: Bruno należy do mniej niż 1% ludzi, którzy posiadają 9 oktawowy wokal!

M.N.: Bruno pozamiatał totalnie singlem tytułowym, nie spodziewałem się, że aż tyle zgarnie ale fajnie że DOBRY pop jest doceniany odpowiednio. Swoją drogą - wydawało się, że idą raczej równo z Weekndem a tu mocno go przyćmił.

A.F.: The Weeknd rzeczywiście zasługiwał na więcej nominacji. "Starboy" było niesamowite, wcale nie gorsze niż Bruno. Pokazał nim jak z godnością wejsc w nurt popowy - a tu tylko jedna nagroda...

M.A.: Ja aż tak nie jaralem się "Starboyem" - był spoko ale nie zaskakiwał.

M.N.: Jak dla mnie też szczyt tej przemiany Weeknda to poprzedni album, ale patrząc na rozmach i hitowe single szli z Bruno w miarę równo, a tu deklasacja - znowu prawie metoda 'wszystko albo nic' (śmiech)

A.F.: Nie no, "False Alarm" trochę zaskakiwało!

M.A.: Miałem dodać, że właśnie "False Alarm" było jedynym takim kawałkiem - a wydaje mi się, że supremacja Bruno w tej dziedzinie wynika właśnie z zaskoczenia.

M.A.: No "24K Magic" to chyba kawałek, który najbardziej bujał, ale o dziwo mniejszy sukces niż "That's What I Like"

M.N.: Swoją drogą, przeglądam właśnie swojego fejsa i Kamel w sumie bardzo trafnie spuentował: "Grammy rozdzielają miedzy siebie Kendrick i Bruno Mars. Na koncu zawsze wygrywa dobra muzyka. Dziękuję, dobranoc."

Bo możemy rozkminiać czy ten zasłużył bardziej czy mniej, czy ten powinien mieć więcej czy mniej, ale można śmiało powiedzieć, że zwycięzcami są jednak świetni artyści a nie popowe produkty marketingowe!

A.F.: O tak, to dobra puenta dla naszej dyskusji!

PS. Dajcie znać czy podoba Wam się taka formuła artykułów i czy chcielibyście poczytać więcej redakcyjnych dyskusji - na horyzoncie na pewno nasza zapowiedziana wyżej debata nad Migosami, a co więcej... to się okaże.

Swoją drogą - jeśli szukacie miejsca na konkretne pogadanie o tym, co w muzyce piszczy to zapraszamy także do popkillerowej grupy na FB i obiecujemy, że dla członków będziemy mieli sporo ciekawych materiałów - począwszy od przedpremierowego dostępu do części video, poprzez specjalne exclusive'y, a kończąc na tematycznych konkursach

LISTA ZWYCIĘZCÓW GRAMMY 2018

[[{"fid":"43496","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Album Of The Year
“Awaken, My Love!” — Childish Gambino
“4:44” — JAY-Z
“DAMN.” — Kendrick Lamar
“Melodrama” — Lorde
“24K Magic” — Bruno Mars

Record Of The Year
“Redbone” — Childish Gambino
“Despacito” — Luis Fonsi & Daddy Yankee f. Justin Bieber
“The Story of O.J.” — JAY-Z
“HUMBLE.” — Kendrick Lamar
”24K Magic” — Bruno Mars

Song Of The Year
“Despacito” — Ramón Ayala, Justin Bieber, Jason “Poo Bear” Boyd, Erika Ender, Luis Fonsi & Marty James Garton, songwriters (Luis Fonsi & Daddy Yankee f. Justin Bieber)
“4:44” — Shawn Carter & Dion Wilson, songwriters (JAY-Z)
“Issues” — Benny Blanco, Mikkel Storleer Eriksen, Tor Erik Hermansen, Julia Michaels & Justin Drew Tranter, songwriters (Julia Michaels)
“1-800-273-8255” — Alessia Caracciolo, Sir Robert Bryson Hall II, Arjun Ivatury & Khalid Robinson, songwriters (Logic f. Alessia Cara & Khalid)
“That’s What I Like” — Christopher Brody Brown, James Fauntleroy, Philip Lawrence, Bruno Mars, Ray Charles McCullough II, Jeremy Reeves, Ray Romulus & Jonathan Yip, songwriters (Bruno Mars)

New Artist
Alessia Cara
Khalid
Lil Uzi Vert
Julia Michaels
SZA

R&B Performance
“Get You” — Daniel Caesar f. Kali Uchis
“Distraction” — Kehlani
“High” — Ledisi
“That’s What I Like” — Bruno Mars (WINNER)*
“The Weekend” — SZA

Traditional R&B Performance
“Laugh and Move On” — the Baylor Project
“Redbone” — Childish Gambino (WINNER)*
“What I’m Feelin'” — Anthony Hamilton featuring the Hamiltones
“All the Way” — Ledisi
“Still” — Mali Music

R&B Song
“First Began” — PJ Morton, songwriter (PJ Morton)
“Location” — Alfredo Gonzalez, Olatunji Ige, Samuel David Jiminez, Christopher McClenney, Khalid Robinson & Joshua Scruggs, songwriters (Khalid)
“Redbone” — Donald Glover & Ludwig Goransson, songwriters (Childish Gambino)
“Supermodel” — Tyran Donaldson, Terrence Henderson, Greg Landfair Jr., Solana Rowe & Pharrell Williams, songwriters (SZA)
“That’s What I Like” — Christopher Brody Brown, James Fauntleroy, Philip Lawrence, Bruno Mars, Ray Charles McCullough II, Jeremy Reeves, Ray Romulus & Jonathan Yip, songwriters (Bruno Mars) [WINNER]*

Urban Contemporary Album
“Free 6lack” — 6LACK
“Awaken, My Love!” — Childish Gambino
“American Teen” — Khalid
“Ctrl” — SZA
“Starboy” — The Weeknd (WINNER)*

R&B Album
“Freudian” — Daniel Caesar
“Let Love Rule” — Ledisi
“24K Magic” — Bruno Mars (WINNER)*
“Gumbo” — PJ Morton
“Feel the Real’ — Musiq Soulchild

Rap Performance
“Bounce Back” — Big Sean
“Bodak Yellow” — Cardi B
“4:44” — JAY-Z
“Humble.” — Kendrick Lamar (WINNER)*
“Bad and Boujee” — Migos featuring Lil Uzi Vert

Rap/Sung Performance
“Prblms” — 6lack
“Crew” — Goldlink f. Brent Faiyaz & Shy Glizzy
“Family Feud” — JAY-Z f. Beyoncé
“Loyalty.” — Kendrick Lamar f. Rihanna
“Love Galore” — SZA f. Travis Scott

Rap Song
“Bodak Yellow” — Dieuson Octave, Klenord Raphael, Shaftizm, Jordan Thorpe, Washpoppin & J White, songwriters (Cardi B)
“Chase Me” — Judah Bauer, Brian Burton, Hector Delgado, Jaime Meline, Antwan Patton, Michael Render, Russell Simins & Jon Spencer, songwriters (Danger Mouse f. Run the Jewels & Big Boi)
“HUMBLE.” — K. Duckworth, Asheton Hogan & M. Williams II, songwriters (Kendrick Lamar) [WINNER]*
“Sassy” — E. Gabouer & M. Evans, songwriters (Rapsody)
“The Story of O.J.” — Shawn Carter & Dion Wilson, songwriters (JAY-Z)

Best Rap Album
4:44 – JAY-Z
DAMN. – Kendrick Lamar
Culture – Migos
Laila’s Wisdom – Rapsody
Flower Boy – Tyler The Creator

Music Video
” Up All Night” — (Beck) Canada, video director; Laura Serra Estorch & Oscar Romagosa, video producers
“Makeba” — (Jain) Lionel Hirle & Gregory Ohrel, video directors; Yodelice, video producer
“The Story of O.J.” — (JAY-Z) Shawn Carter & Mark Romanek, video directors; Daniel Midgley, video producer
“HUMBLE.” — (Kendrick Lamar) The Little Homies & Dave Meyers, video directors; Jason Baum, Dave Free, Jamie Rabineau, Nathan K. Scherrer & Anthony Tiffith, video producers (WINNER)*
“1-800-273-8255” — (Logic f. Alessia Cara & Khalid) Andy Hines, video director; Andrew Lerios, video producer

Na 5 miejscu uplasował się Paluch ze "Złotą Owcą" - mimo że album ukazał się dopiero pod koniec listopada! Kto wie czy gdyby premiery nie miał wcześniej to czy nie on zajął by tron.

A co dalej? Young Multi wyprzedzający Taco Hemingwaya, Peja wygrywający w corocznym starciu z Tede, Kali i Pawbeats z wysoką lokatą mimo zróżnicowanego odbioru krążka... Natomiast O.S.T.R. czy KęKę wprowadzili do notowania albumy z 2016. Sprawdźcie całe top 100, pogrubiliśmy rapowe albumy.

1. Quebonafide – Egzotyka
2. Ed Sheeran – Divide
3. Depeche Mode – Spirit
4. Kortez – Mój dom
5. Paluch – Złota owca
6. Alvaro Soler – Eterno Agosto
7. Ed Sheeran – X
8. Ania Dąbrowska – Dla naiwnych marzycieli
9. Zbigniew Wodecki – The Best. Zacznij od Bacha
10. Coldplay – A Head Full of Dreams
11. Anna Maria Jopek & Gonzalo Rubalcaba – Minione
12. Różni wykonawcy – Męskie Granie 2016
13. Różni wykonawcy – Bravo Hits lato 2017
14. George Michael – Twenty Five
15. Różni wykonawcy – Męskie Granie 2017
16. Young Multi – Nowa fala
17. Zbigniew Wodecki – Złota kolekcja. Zacznij od Bacha
18. Sting – The Best of 25 Years
19. LP – Lost On You
20. Taco Hemingway – Szprycer
21. Maciej Maleńczuk – Maleńczuk gra Młynarskiego
22. Sia – This Is Acting
23. Dawid Podsiadło – Annoyance and Disappointment
24. Kali x Pawbeats – Chakra
25. Ania Dąbrowska – The Best Of
26. Różni wykonawcy – Empik prezentuje: Best Christmas Hits
27. Muzyka filmowa – La La Land
28. O.S.T.R. – MTV Unplugged. Autentycznie
29. Paluch – Ostatni krzyk osiedla
30. Leonard Cohen – Live in London
31. Michał Bajor – Moja miłość
32. Sylwia Grzeszczak – Tamta dziewczyna
33. Andrzej Piaseczny – O mnie, o tobie, o nas
34. Peja/Slums Attack – Remisja
35. O.S.T.R. – Życie po śmierci
36. Imagine Dragons – Evolve
37. Sławomir – The Greatest Hits
38. Metallica – Hardwired… To Self-Destruct
39. Michael Buble – Christmas
40. Kuba Badach – Oldschool
41. Hey – CDN
42. Red Hot Chili Peppers – The Getaway
43. Zbigniew Wodecki, Mitch&Mitch – 1976: A Space Odyssey
44. Kortez – Kortez
45. Agnieszka Chylińska – Forever Child
46. Białas/Lanek – Polon
47. Różni wykonawcy – Złota kolekcja: kolędy i pastorałki
48. Michael Jackson – Number Ones
49. Kazik & Kwartet ProForma – Tata Kazika kontra Hedora
50. Deep Purple – Infinite
51. Nocny Kochanek – Zdrajcy metalu
52. Muzyka filmowa – Fifty Shades Darker
53. Organek – Czarna Madonna
54. Tede & Sir Mich – Skrrrt
55. Różni wykonawcy – Christmas & The City vol. 2. Platinum Edition
56. Sting – 57th & 9th
57. U2 – Songs of Experience
58. Leonard Cohen – You Want it Darker
59. Sound’n’Grace – Życzenia
60. donGURALesko – Dom otwartych drzwi
61. Harry Styles – Harry Styles
62. Paweł Domagała – Opowiem ci o mnie
63. U2 – 18 Singles
64. Guns N’ Roses – Greatest Hits
65. Różni wykonawcy – Święta bez granic 2017
66. Dwa Sławy – Dandys Flow
67. happysad – Ciało obce
68. Abba – 18 Hits
69. Roger Waters – Is This the Life We Really Want?
70. Michael Buble – To Be Loved
71. LemON – Tu
72. Sylwia Grzeszczak – Komponując siebie
73. Kult – Made in Poland
74. Różni wykonawcy – Siesta XII. Prezentuje Marcin Kydryński
75. Bednarek – Talizman
76. Dżem – The Singles
77. Małach/Rufuz – Projekt Independent
78. Lana Del Rey – Lust for Life
79. Arctic Monkeys – AM
80. Voo Voo – 7
81. Taco Hemingway – Marmur
82. Kuban – Myślisz jeszcze?
83. KęKę – Trzecie rzeczy
84. Różni wykonawcy – Jazz Divas & The City. Platinum Collection
85. Sade – The Ultimate Collection
86. Wojciech Młynarski – Złota kolekcja. Strasznie lubię cię piosenko / Podchodzą mnie wolne numery
87. Wojciech Młynarski – Złota kolekcja. Absolutnie
88. Jaromir Nohavica – Poruba
89. Anna Wyszkoni – Jestem tu nowa
90. Mateusz Ziółko – Na nowo
91. Mrozu – Zew
92. Akcent – Diamentowa kolekcja disco polo: Akcent
93. Me And That Man – Songs of Love and Hate
94. Stanisława Celińska – Świątecznie
95. Michał Bajor – Od Kofty… do Korcza vol. 1
96. Włodi – Wszystkie drogi prowadzą do dymu
97. Organek – Głupi
98. The Rolling Stones – Blue & Lonesome
99. Sylwia Lipka – Fala / Wave
100. Queen – The Platinum Collection. Greatest Hits vol. I, II & III

[[{"fid":"43306","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

[[{"fid":"42645","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

[[{"fid":"42629","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"43146","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

"2017 - kolejny przełomowy rok w naszej niekończącej się hiphopowej podróży. Zaczął się od nie lada wyzwania: tysiące mord oczekiwały, że przebijemy nasz, ekhm, "debiut" z 2015 roku, a drugie/trzecie/czwarte (wybierz sobie) tyle, liczyło, że powinie nam się noga i wypuścimy kasztana. Presja okazała się konstruktywna, świadomie wyeliminowaliśmy największe wady Ludzi Sztosów, nagrywając tym samym album tak po prostu lepszy. Możesz oczywiście mieć odmienne zdanie, ale wiedz, że się mylisz.

Znów zagraliśmy z Młodym Jedi pierdyliard koncertów, znów mając z tego nieskażoną rutyną radochę. Te wyjazdy to niekończące się kolonie, fajnie, że są, czy gramy dla kilku tysięcy ludzi na festiwalach, czy dla tysiąca w Łodzi, czy też dla trzydziestu dwóch (cztery doszły w połowie) osób w Zdzieszowicach. Jeden chuj, zawsze jest ogień.

Rozochoceni jakością i pozytywnym odbiorem Dandys Flow zaczęliśmy nagrywać kolejny album, wiedząc, że wydamy go sami (przy pomocy zajebistego wspólasa; pozdro, byku), tak jak nasze pierwsze płyty zresztą, nie ma więc co robić z tego jakiegoś wielkiego wydarzenia. Normalnie.

Nagrywamy tę płytę na pełnym luzie, robiąc to co umiemy najlepiej. Tak jak przy poprzednich produkcjach, mamy świadomość tego co dzieje się na hiphopowym podwórku, ale nie brniemy w każdy jego zakamarek gubiąc przy tym nasz flejwor. Bo jakiś tam flejwor przez te 11 lat chyba sobie wyrobiliśmy. Nowe studio, nowi producenci, nowa energia.

Tym razem już nie pierwszy miesiąc roku, bo choć fajnie by się ruchało scenę 3ci rok 60 minutami w styczniu, to jednak 12 miesięcy na napisanie wartościowych tekstów, nie zlepku słów, tekstów - trochę mało. Ale, ale, spokojnie, będziecie mieli czego słuchać, oby piękną, wiosną.

2018, nakurwiamy.
Sławki"

"2017 był pojebany. Czasami w dobrą stronę, czasami w tę złą. Raz jechałem w bagażniku auta, drugi raz miałem soldout na koncercie. Nie życzyłem Wam wesołych świąt, nie mam zamiaru też życzyć szczęśliwego nowego roku. Życzę Wam za to zdrowia i szczęśliwego życia. Bądźcie dobrzy dla swoich bliskich i jeszcze lepsi w oczach swoich wrogów. Jestem wdzięczny wszystkim za wsparcie - mojej rodzinie, moim bliskim, chłopakom, SBM oraz Wam, moim fanom i całej reszcie wspierających mnie osób. 2115 na zawsze. W 2018 więcej muzyki i emocji. Kocham Was. Wasz Borys." - napisał reprezentant 2115 na swoim Instagramie.

Poniżej nasz ostatni wywiad z Bedoesem:

[[{"fid":"41676","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

oraz kulisy powstawania hitowego singla "Gustaw":

[[{"fid":"41500","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

a także materiały z Młodych Wilków:

[[{"fid":"39599","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"3":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"3"}}]]

[[{"fid":"37691","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"4":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"4"}}]]

[[{"fid":"37707","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"5":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"5"}}]]

Za KęKę kolejny intensywny rok - wprawdzie bez nowego LP, ale z EP-ką, rozrostem własnej marki oraz wyczerpującą trasą koncertową. Radomski raper podsumował ostatnie 12 miesięcy w obszernym wpisie na swoim FB:

"Siemanko Moi Drodzy!

Muzycznie.

- To był rok przerwy. Tak już mam z moimi albumami, że zawsze po ukończeniu pisania, potrzebuję przerwy. Ostatni kawałek na "Trzecie Rzeczy" nagrałem 31.07. 2016 r. Pierwszy numer na album. nad którym obecnie pracuję, nagrałem 03.10.2017.
Jak sami widzicie jest to ponad 14 miesięcy.
W międzyczasie była wprawdzie EP-ka z Hase o której później, ale z racji tego, że był to projekt hmm nazwijmy to "luźny, od czapy, nieprzekminkowy ) nie traktuję tego jako pisanie właściwe, to które prezentuje na moich solowych krążkach. Przyjąłem zasadę, że solowe albumy wydaję dopiero jak mam o czym. Nie piszę byle pisać. Nigdzie mi się nie śpieszy. Musiałem najpierw pożyć. Spojrzeć na siebie z boku. Przemyśleć sporo spraw. Dużo poukładać. Dopiero jak "jest o czym" to zacząłem.
Z mojej strony to wygląda tak, że jak chcę sobie puścić jakiś swój numer, który będzie mi pasował do tego co w danym momencie robię i jak się czuję, to od jakiegoś pół roku nie mam czego puścić:)
Nie mam kawałków które by w 100% pasowały do tego jakim teraz jestem gościem, jak żyję, co uważam za ok, a co nie, i to właśnie ten moment żeby pisać nowy krążek.

Dobra, bo miało być podsumowanie a wybiegam w przyszłość.

Reasumując:) 2017 to rok Przerwy w Pisaniu.

- "Basement Disco" - Przy okazji premiery już poruszaliśmy temat wielokrotnie, więc myślę, że nie ma się co powtarzać.
Nagraliśmy sobie z Danielem, EP-ka na luzingu. Wam się spodobało. Nakład zszedł. Wiecie kto to Hase. Ja sobie wyczyściłem głowę od poważnych nagrywek. Chyba wszystko jasne!

-TrzecieRzeczyTour - Najważniejsze. To rok cały w trasie. Festiwale, pełne sale, mniej pełne sale, dni miast, etc. etc.
Serdeczne pozdrowienie do Wszystkich Was, z którymi miałem okazję, pokrzyczeć, pośpiewać "LaLaLa" Piękna sprawa. Dzięki Organizatorzy.
Trasa dogasa. Trochę jeszcze odwiedzimy miast w tym roku i tyle. Koniec. Finito

2. TakieRzeczyLabel

Ruchu mało.
Winyl Trzecich Rzeczy i Basement Disco. Póki co bez aspiracji do rozrastania się.
W 2018 Solo Daniela i moje.
Czy coś więcej, zobaczymy.
Z marką odzieżową bardzo powoli. Skończyliśmy współpracę z wcześniejszymi Biznespartnerami :) i musieliśmy wszystko zaczynać od nowa. Stąd takie tempo.
Tutaj też bez wielkich aspiracji, zobaczymy jakie będzie zainteresowanie z Waszej strony i tak będziemy działać.
Powoli,dokładnie, po swojemu, z pełną kontrolą.
Bo jak się okazuje to najlepsza droga,a "ZA MAŁE LOGO!!!!!!! :):):):) " koniec końców i tak przypadło Wam do gustu.

W sumie to tyle. Dobry, raczej spokojny rok.

Serdeczne podziękowania ślę do Marty,Ani, Marty,Rafała,Rafała,Michała,Daniela,Tomka,Janka,Radka,Marka,Ani, Marty :) i dla każdego kto miał wkład we wszystkie przedsięwzięcia.

Wielkie Dziękie Słuchaczom i liczę, że to co przygotowuję dla Was na 2018 przypadnie Wam do gustu.

Piotr "KęKę" Siara

CDN" - napisał raper.

A poniżej nasz Rentgen z KęKę

[[{"fid":"38594","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"1"}}]]

oraz wywiad przeprowadzony na początku roku:

[[{"fid":"37375","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"link_text":null,"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default"}},"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

Piosenka Roku:

Jay-Z – "4:44"

Luis Fonsi & Daddy Yankee ft. Justin Bieber – "Despacito"

Logic ft. Alessia Cara & Khalid – "1-800-273-8255"

Julia Michaels – "Issues"

Bruno Mars – "That’s What I Like"

Nagranie Roku:

Childish Gambino – "Redbone"

Jay-Z – "The Story Of O.J."

Kendrick Lamar – "Humble."

Bruno Mars – "24K Magic"

Luis Fonsi & Daddy Yankee ft. Justin Bieber – "Despacito"

Album Roku:

Kendrick Lamar – "DAMN."

Lorde – "Melodrama"

Jay-Z – "4:44"

Childish Gambino – "Awaken, My Love!"

Bruno Mars – "24K Magic"

Najlepszy Nowy Artysta:

Alessia Cara

Khalid

Julia Michaels

Lil Uzi Vert

SZA

Najlepszy Występ Rap:

“Bounce Back” — Big Sean

“Bodak Yellow” — Cardi B

“4:44” — Jay-Z

“HUMBLE.” — Kendrick Lamar

“Bad And Boujee” — Migos Ft. Lil Uzi Vert

Najlepszy Wystep Rapowo-śpiewany:

“PRBLMS” — 6LACK

“Crew” — Goldlink Ft. Brent Faiyaz & Shy Glizzy

“Family Feud” — Jay-Z Ft. Beyoncé

“LOYALTY.” — Kendrick Lamar Ft. Rihanna

“Love Galore” — SZA Ft. Travis Scott

Najlepsza Piosenka Rap:

“Bodak Yellow” — Cardi B

“Chase Me” — Danger Mouse Ft. Run The Jewels & Big Boi

“HUMBLE.” — Kendrick Lamar

“Sassy” — Rapsody

“The Story Of O.J.” — Jay-Z

Najlepszy Album Rap:

"4:44" – Jay-Z

"DAMN." – Kendrick Lamar

"Culture" – Migos

"Laila’s Wisdom" – Rapsody

"Flower Boy" – Tyler, The Creator

Najlepszy Teledysk:

"Up All Night" – Beck

"Makeba" – Jain

"The Story Of O.J." – Jay-Z

"Humble." – Kendrick Lamar

"1-800-273-8255" – Logic ft. Alessia Cara & Khalid

Najlepszy Występ R&B:

“Get You” — Daniel Caesar Featuring Kali Uchis

“Distraction” — Kehlani

“High” — Ledisi

“That’s What I Like” — Bruno Mars

“The Weekend” — SZA

Najlepszy Występ Tradycyjnego R&B:

“Laugh And Move On” — The Baylor Project

“Redbone” — Childish Gambino

“What I’m Feelin'” — Anthony Hamilton Featuring The Hamiltones|

“All The Way” — Ledisi

“Still” — Mali Music

Najlepszy Album Urban Contemporary:

Free 6LACK — 6LACK

“Awaken, My Love!” — Childish Gambino

American Teen — Khalid

Ctrl — SZA

Starboy — The Weeknd

Najlepszy Album R&B:

Freudian — Daniel Caesar

Let Love Rule — Ledisi

24K Magic — Bruno Mars

Gumbo — PJ Morton

Feel The Real –Musiq Soulchild

Kolejność wg daty wydania.

-->ROZPOCZNIJ RANKING<--

Pełen wykaz nadchodzących premier --> Premiery Płyt

A polecimy klasycznie miesiąc po miesiącu, wydobywając z każdych 30 dni w roku najlepsze freestyle'owe wspomnienia!

• STYCZEŃ: Południe z hukiem otwiera nowy rok!

Najważniejszym wydarzeniem otwierającym kolejne 12 miesięcy wolnostylowej rywalizacji była bez cienia wątpliwości mająca miejsce pod koniec stycznia w Bielsku Bitwa o Południe. Za organizację eventu wziął się finalista WBW 2014 oraz triumfator Bitwy o Pitos III, Pueblos, a jego innowacyjne podejście do tego przedsięwzięcia zapewniło widzom mnóstwo atrakcji. Cała bitwa odbyła się w formule "obrazkowej", gdzie zamiast na treści losowanych tematów zawodnicy musieli się skupiać w swej nawijce na zawartości wyświetlanych na projektorze zdjęć. Prócz tego MC's zmuszeni byli losować bity, nie wiedząc czy przyjdzie im rapować pod klasyczne podkłady czy też bardziej nowoczesne brzmienia. Wszystko to dopełniło bardzo silne grono rozstawionych zawodników tworzone kolejno przez Bobera, Mila, Peusa oraz Czeskiego. Bitwa okazała się absolutnym strzałem w dziesiątke, a jej triumfator Bober z hukiem rozpoczął nowy rok, pokonując w bielskim finale znajdującego się w niegorzej formie Mila. 

Poza głównym daniem z południa w styczniu byliśmy również świadkami między innymi wygranego przez Spartiaka finału II sezonu Poznań Freestyle League, a także zdominowaje przez Oseta Bitwy Chojnice, która to rozpoczęła imponującą passę bitewnych zwycięstw Łodzianina. 

Skupmy się jednak na tym, co najlepsze:)

• LUTY: Godny powrót Mistrzów Mikrofonu!

Nadciągnął luty, a wraz z nimi na scenę po dłuższej przerwie powrócił kultowy cykl o nazwie Microphone Masters. Tym razem w rolę mistrzów mikrofonu wcielili się w Lublinie Filipek, Bober, Szyderca i Dolar, a imprezę kozacko poprowadził Flint. Co prawda XI odsłona eventu organizowanego przez WBW nie obeszła się aż tak szerokim echem w rapowym półświatku, jednak na poziom wydarzeń na scenie z pewnością nie mogliśmy narzekać. Imponował przede wszystkim będący w gazie po wygranej w Bielsku Bober, w zapodawaniu świetnych wejść wturowali mu Filipek i Dolar, a Szydercy udało się wręcz w znakomity sposób zrewanżować mistrzowi WBW za porażkę z zeszłorocznego finału warszawskiej bitwy. Lekkim niewypałem okazała się jedynie próba łączenia freestyle'owych wjazdów z beatboxowym podkładem od Muzamana, którego nowoczesne brzmienia w połączeniu z kiepskim odsłuchem na scenie okazywały się często dla zawodników zbyt dużym wyzwaniem...

Poza tegorocznymi Mistrzami Mikrofonu wyłoniliśmy w lutym także i zwycięzcę Finału WLW Sezonu 2016. Podobnie jak w całej lidze, także i w tegorocznym finale najlepszy okazał się Toczek, który to w decydującym starciu zdołał uporać się z Murzynem.

A tu łapcie rewanż Szydiego:)

• MARZEC: WBW wraca szybciej niż kiedykolwiek!

Wiosenny start, nowe zasady i mnóstwo niewiadomych. Wielka Bitwa Warszawska rozpoczęła się w tym roku już pod koniec marca w Poznaniu, a jej inauguracja okazała się być jedną z lepszych imprez bitewnych całej wiosny. Do Klubu Trops przyjechało spore grono najmocniejszych MC's, a finalnie rywali w świetnym stylu po kątach porozstawiał Kaz. Jego walki z Milem i Toczkiem to pojedynki na absolutnie najwyższym poziomie, a parę pojedynczych wjazdów z tych bitew autorstwa reprezentanta Działdowa to pieprzony majstersztyk. Smaczku całej imprezie dodał z pewnością świetny występ 15-letniego Trampa, który zdobył serca publiki, pokonując w kozackim, punchline'owym stylu Murzyna oraz Q-keya. 

Tydzień po poznańskiej inauguracji odbyły się drugie el. WBW 2017 w Krakowie, które to jednak – pomimo silnego rozstawienia – stały na znacznie niższym poziomie, a triumfował na nich wyluzowany i zapijaczony Milu. Ciekawym wydarzeniem w marcu była również wygrana przez Oseta 5 ustawka Bydgoskiej Bitwy Freestyle, która zakończyła się finałowym pojedynkiem Łodzianina z powracającym na scenę po długiej przerwie weteranem, Mełcinem.

...tak, warto przetrawić fatalny dźwięk, by posłuchać treści bitwy;)

• KWIECIEŃ: Miesiąc Oseta, 7 minut Spartiaka!

Po nieco spokojniejszym marcu w kwietniu uderzyła w nas cała fala kozackich battle'owych eventów. Dwie świetne imprezy z ramienia WBW, trzecia odsłona pokaźnie obsadzonej Bitwy o Trójmiasto czy też ciesząca się niewiele mniejszą popularnością Bitwa o Łuków. Ale zacznijmy od początku. A zaczęło się w Łukowie, gdzie po świetnym, punchline'owym finale Szyderca zdołał uporać się z Rybą i odnieść triumf na całej bitwie. Następnie znaleźliśmy się w Zielonej Górze podczas chyba najlepszych z dotychczasowych el. WBW 2017. Na zachodnim krańcu Polski triumfował weteran Peus, jednak głównym wydarzeniem imprezy okazała się ćwierćfinałowa walka Spartiaka z Toczkiem, w której to ten pierwszy pokazał trzy najlepsze freestyle'owe wejścia, jakie dane mi było usłyszeć w ostatnich miesiącach. 

Druga połowa kwietnia stała z kolei pod znakiem dominacji Oseta, który w jeden weekend najpierw triumfował na swym rodzinnym podwórku w Łodzi podczas kolejnych el. WBW 2017, a następnie okazał się bezkonkurencji na Bitwie o Trójmiasto III. Co ciekawe na obu imprezach zawodnik słynący z nietuzinkowej stylówki musiał mierzyć się w finałach z reprezentantami WLW, odpowiednio Murzynem oraz Rybą. 

Aż sam przez chwilę nie wiedziałem, co tu zostawić, ale wybór chyba musi być jeden:) Miazga!

• MAJ: El Classico dla Mila, przepowiedziana sensacja na WBW!

W maju battle'owa scena poszła ewidentnie za ciosem. Zaczęło się w Olsztynie, gdzie Ryba po kozackich walkach z Toczkiem, Yoweem i Osetem wygrał swoje pierwsze w tym roku el. WBW. Juź dzień później uderzyliśmy do Szczenina, w którym to odbyła się świetnie obsadzona Bitwa o Hype. W finale imprezy dostaliśmy kolejne już freestyle'owe "El Classico", czyli starcie Mila z Boberem. Na południe górą okazał się być zawodnik z Bielska, jednak na zachodzie po kapitalnej walce zakończonej dogrywką udanie zrewanżował mu się pochodzący z Wrocławia aktualny lider ligowej tabeli WBW 2017. 

Z kolei na koniec miesiąca dane nam było wybrać się do Tych, gdzie zobaczyliśmy drugie z majowych elimek największej polskiej bitwy. Na Śląsk przyjechali między innymi Peus, Bober, Murzyn czy też Biały, jednak głównych faworytów imprezy w imponującym stylu pogodził nie kto inny jak Wudo. Punchline'owy MC z Radlina tydzień po triumfie na Bitwie o Bielsko wpadł do Tych, po świetnych walkach uporał się z Buczim, Lukim, Boberem oraz Peusem i zdołał zgarnąć aż 30 pkt. do ligowej tabeli eliminacji WBW 2017, które to z dużą dozą prawdopodobieństwa zapewnią mu udział w jesiennych półfinałach bitwy. 

Powinienem może zarzucić którymś z kozackich wjazdów Wudo, ale...El Classico to jednak El Classico ;) Inny poziom!

• CZERWIEC: Mistrz wraca na tron, Redbull do biznesu!

Po paru niespodziewanych niepowodzeniach na el. WBW 2017 aktualny posiadacz pasa Bober udał się na początku czerwca na ostatnie z wiosennych elimek do Rzeszowa. W stolicy Podkarpacia obejrzeliśmy zdecydowanie najgorszą z dotychczasowych imprez z ramienia WBW 2017, a stabilna, pozbawiona zbytnich fajerwerków forma mistrza w pełni wystarczyła mu, by zakończyć event zwycięstwem. Z kolei już tydzień później Bober cieszył się z kolejnego, tym razem znacznie bardziej okazałego triumfu, który udało mu się wywieźć z Ciechanowa. Tam mistrz WBW 2016 triumfował na organizowanej przez Białego bitwie, zwyciężając po drodze m.in. Oseta oraz rewanżując się w finale Milowi za niedawną porażkę ze Szczecina. 

W czerwcu byliśmy również świadkami zupełnie nowej inicjatywy na scenie bitewnej, czyli Redbull Kontrowersy. Po czterech, zorganizowanych w całkiem ciekawej formule przystankach eliminacyjnych finałową bitwę imprezy sponsorowanej przez słynny napój energetyczny wygrał reprezentant Białegostoku, Radzias. Trzeba jednak przyznać, iż choć organizacyjnie Kontrowersy wypadły na pięć z plusem, to jednak poprzez brak uczestnictwa najlepszych MC's bitwa ta mogła nas nieco rozczarować... 

Cóż, oby był to jedynie przedsmak;)

•  LIPIEC: Pitos, Pitos i jeszcze raz Pitos!

W związku z rozpoczynającymi się wakacjami w lipcu mieliśmy jedynie jedno, za to wybitnie okazałe wydarzenie na scenie freestyle'owej. Na trzecią edycję słynnej Bitwy o Pitos Duże Pe zaprosił aż 12 rozstawionych zawodników, którzy to – spójrzmy prawdzie w oczy – są obecnie zdecydowanie najmocniejszymi przedstawicielami polskiej sceny bitewnej. Do rywalizacji z nimi stanęło czterech najlepszych MC's czerwcowych elimek, a rozegrana w stolicy bitwa ani przez moment nie ucierpiała na takim rozwiązaniu. Z Pitosu III z pewnością zapamiętamy pierwsze, kozackie wejście Babinciego, liczne mega wysokiej klasy wjazdy Bobera, a także kosmiczną formę ostatecznego zwycięzcy bitwy, Pueblosa. Walką wieczoru okazało się być z kolei półfinałowe, bratobójcze starcie zawodników z Bielska, o którym to parę dni po fakcie Duże Pe napisał na fb, iż wejdzie na stałe do kanonu polskiego free.

No cóż, chyba ciężko się z nim nie zgodzić...;)

Album roku hip-hop:

Bisz/Radex "Wilczy humor"
Kaliber 44 "Ułamek tarcia"
O.S.T.R. "Życie po śmierci"
Taco Hemingway "Marmur"
Ten Typ Mes "Ała."

Pełną listę nominacji znajdziecie tutaj.

"Z całych sił chciałbym Wam podziękować za wspaniały rok 2016. Byliście ze mną w najgorszych chwilach mojego życia i jesteście teraz, kiedy rzeczywistość wyprzedziła moje marzenia. Mam wspaniałą rodzinę, cudowne dzieci i najwspanialszą Żonę na świecie:) nie dość tego, nigdy bym nie przypuszczał, że "Życie po śmierci" trafi do tak wielu serc. Gdy by ktoś mi powiedział kilka lat temu, że jakąkolwiek moją płytę zdobędzie ponad 100.000 osób -nie uwierzyłbym... nadal nie mogę w to uwierzyć. Dziękuję Wam za wszystkie koncerty, za energię, miłość i zaufanie jakim mnie obdarowaliście. Wszystkiego najlepszego, zdrówka, szczęścia, pomyślności i oby rok 2017 był dla każdego z Was zbiorem najwspanialszych chwil w Waszym życiu! Dziękuje za to, że jesteście!!! Do zobaczenia..."

"Zaczynałem 2016 pełen obaw.
O narodziny syna, o płytę, o wytwórnię, o moją trzeźwość o mnóstwo innych spraw.

Kończę ten rok spokojny.
Synowie rosną.
Takie Rzeczy działają jak należy.
Jestem trzeźwy i na swoim.
"Trzecie Rzeczy" przyjęły się lepiej niż mogłem sobie wymarzyć. Ponad 40 tys sprzedanych płyt, ponad 50 mln wyświetleń na YT a to oznacza że mamy już Podwójną Platynę!
Jakoś po Nowym Roku pewnie potwierdzą to oficjalnie.
Trasa #TakieRzeczyTour2017 zapowiada się Mega!!!
Do sprawdzenia w zakładce Wydarzenia

Wiem co chcę robić i wiem jak to zrobić.
Powoli nagrywamy EPKĘ z Hase, chociaż ja już mam w głowie to co będzie po niej.

Prywtanie dużo do zmiany ale pracuję nad tym dzień w dzień, więc inna data w kalendarzu niewiele znaczy.

Głowę mam spokojną, rodzinę zdrową, rachunki popłacone i życzliwych znajomych.

I tego samego życzę Wam!

Dziękuję za to że jesteście ze mną niezależnie od tego co mam w głowie.
Bo nieważne czy jest smutno czy wesoło, ważne żeby było #naElegancko:D

O tym co było przed…

Świeżo upieczony zdobywca mistrzowskiego pasa, Bober określa minionych parę lat na scenie bitewnej jako zamułkę oraz lekki „atak klonów”. Mi osobiście nie sposób się z nim nie zgodzić. Wszędzie tylko słowne gierki, rapowe kalectwo, oklepane schematy i opowieści o dziewczynach, a wszystko to ubrane w punchline’y, które w niemal identycznej formie mogliśmy usłyszeć na bitwach nawet i po kilkanaście razy. To nuży, irytuje, a starszych zajawkowiczów wręcz zniechęca do śledzenia bitewnych zmagań. Nieprzypadkowo Pouoć (wicemistrz WBW 2007) zatytułował swój felieton opowiadający o zmaganiach na finale WBW w 2015 roku słowami „Nie nasz idol, nie nasz cyrk”…

Co prawda jeszcze rok wcześniej (na finale WBW 2014) siedzący w jury weterani polskiej sceny, Muflon, Flint i Czeski ewidentnie zachwycali się tym, co na bitwie pokazują walczący o pas reprezentanci młodego pokolenia. A przecież Filipek, Edzio czy też Pejter serwowali nam wówczas niemal dokładnie to samo, co na finale następnej edycji. Dlaczego więc na WBW 2015 po kolejnych punchline’ach o „pojemności” panien przeciwnika na twarzach sędziów nie było już uśmiechów ani innych wyrazów aprobaty a raczej znużenie czy nawet zażenowanie? No cóż, konwencja, która z początku potrafiła bawić i imponować oraz bądź co bądź sprawiła, że freestyle odzyskał dawną popularność, stosunkowo szybko stała się mocno odpychająca, gdyż najzwyczajniej w świecie uległa wyeksploatowaniu i przejedzeniu. Początkowo chyba jedynie w opinii tych, którzy we freestyle’u siedzą odrobinę dłużej, lecz chwilę potem także i w mniemaniu jego stosunkowo nowych odbiorców.

Podczas finału WBW 2015 lekarstwem na powtarzające się schematy oraz ataki w stronę płci pięknej okazał się… Babinci. Gość inny od wszystkich - spontaniczny, niekonwencjonalny i choć z pewnością daleki od rapowego ideału, to działający wówczas na sceniczne wydarzenia w sposób niezwykle odświeżający. Sędziujący wówczas finał Dolar, Muflon i Flint zakochali się w nim od pierwszego wejrzenia - i to nie dlatego, że pokazał jakieś niesamowite umiejętności czy patenty, ale ponieważ zwyczajnie różnił się od wszystkich pozostałych. Jako jedyny potrafił rzeczywiście zaskoczyć i jak mawia pierwszy mistrz WBW Rufin MC, pokazać się z innej strony w każdym pojedynczym wejściu. I nie ma znaczenia to, że początkowo po imprezie Babinci padł ofiarą durnej internetowej nagonki sajkofanów jednego z rywali, skoro przynajmniej symbolicznie to właśnie jego występ na finale WBW w 2015 roku oraz wygrana przez niego dogrywka z Filipkiem i Edziem na dobre sprawiła, że freestyle zaczął poszukiwać nowych rozwiązań, odchodzić od wyeksploatowanej konwencji i lawirować w kierunkach, które przynajmniej na tę chwilę zdają się być dużo ciekawsze. A więc, Babinci, dziękujemy - naprawdę warto było kucać!

Kolejny rok polskiego free rozpoczyna się bowiem niespodziewanie wygraną przez Kaza Bitwą o Trójmiasto. No a kim jest Kaz? Jednym ze zdecydowanie najlepiej rapujących polskich freestyle’owców, gościem, który swoje liczne zwycięstwa  na bitwach zawdzięcza nie tylko spontanicznym  i błyskotliwym punchline’om, lecz także nienagannemu flow oraz oryginalnej stylówce. Z kolei na imprezach w innych miastach ze świetnej strony pokazują się Milu i Bober - pierwszy z nich dopełnił agresywne linijki umiejętnością stylowego płynięcia po bitach, a drugi szybko ujawnił się jako zawodnik, który najlepiej z całej stawki potrafi znajdować u rywala słabe punkty i konsekwentnie je wyśmiewać. Mało tego. Chwilę później do głosu zaczął dochodzić powracający na scenę bitewną po dłuższej przerwie Toczek, czyli najlepiej zapowiadający się raper studyjny wśród polskich freestyle’owców, a także Oset, łódzki gracz od dawien dawna utożsamiany przede wszystkim z przednią stylówką. Jednym słowem, dzieje się! Już przed rozpoczęciem WBW 2016 mogliśmy się spodziewać, że będzie ono konfrontacją wielu ciekawych stylów, że nieraz przyjdzie nam zakrzyknąć za Łoną „ach to do prawdy niezwykłe” i poczuć tym samym, że wolny styl rzeczywiście złapał kolejny oddech.

Styl, flow, my… będziemy mieli to wszystko!

Same imprezy eliminacyjne do finału WBW 2016 (odbyło się ich aż siedem) być może nie zawsze zachwycały poziomem, lecz co najważniejsze zgoła się od siebie różniły i każda z nich pozostawiła po sobie wyjątkowe momenty. W Warszawie zachwycał legendarny Wujek Samo Zło, w Toruniu na podkładzie dj’a szalał Filipek, a w Częstochowie wykonaniem podczas jednego z wejść salta wszystkich zgromadzonych w osłupienie wprawił Radzias. W dodatku stylowych zawodników pojawiło się w tym roku od groma, a ich ciekawe i niekonwencjonalne wejścia bardzo często spotykały się ze sporym uznaniem zgromadzonych fanów. To właśnie dzięki zmianie podejścia i preferencji publiki mniej schematyczni fristajlowcy mogli zacząć dochodzić do głosu, a ci utożsamiani z plagą premade’ów i oklepanych patentów musieli pokazać inne, świeższe umiejętności. W gronie najlepszej ósemki, która przystąpiła do rywalizacji na wielkim finale WBW 2016 znajdowało się jedynie trzech klasycznych punchline’owców (Ryba, Spartiak i Szyderca), a my mogliśmy być pewni, że w tym roku o tym, kto zgarnie mistrzowski pas nie zadecyduje liczba przygotowanych punchline’ów oraz bystrych nawiązań do seksualnych ekscesów dziewczyny rywala, a charyzma, kontakt z publiką, spontaniczność i… chuj wie co jeszcze. Czyli zdecydowanie najważniejsze czynniki dotyczące freestyle’owej rywalizacji, a zwłaszcza ten ostatni, czyli element zaskoczenia.

No to zaczniemy właśnie od niego, oddając tym samy głos legendzie WBW, Muflonowi, który choć z freestyle’em ma dziś mocno ograniczony kontakt, na finale WBW 2016 pełnił rolę jednego z jurorów. "Z pewnością na imprezie finałowej zaskoczyło mnie, to jak dużo jest odniesień do stylu/flow/umiejętności poruszania się po bitach innych niż 90 BPM. Cieszę się, iż MC’s rywalizują dziś na coś więcej niż tylko gry słowne oraz że jest większa otwartość na rapowanie na trudniejszych bitach" - twierdzi warszawski raper. Kwestia radzenia sobie z bardziej wymagającymi, często newschoolowymi podkładami rozgrzewała nas do czerwoności już w trakcie tegorocznych eliminacji, kiedy to Filipek w dużej mierze poprzez klęskę z nietypowym bitem poległ w decydującej rywalizacji o awans do wielkiego finału ze świetnie rapującym Kazem. Na samej imprezie w Proximie podkładów innych niż 90 BPM Dj Grubaz puszczał stosunkowo niewiele, lecz szczególnie mocno dały się one we znaki zdobywcy trzeciego miejsca, Rybie. Najpierw jego wejście pod "Big Pimpin" Jaya Z trafnie skwitował Milu, ze świetnym flow nawijając, iż zapluł się jak Filip na newschoolu, a następnie jego sromotna porażka z instrumentalem "Ball so hard" w dużej mierze przeważyła o losach bardzo wyrównanego półfinału z Boberem. Zdecydowałem się więc spytać samego Ryby, o to jaką wagę przypisuje bardziej wymagającym podkładom oraz o związany z tym kierunek, w którym jego zdaniem zmierza dziś polski freestyle.

"Uważam że na pewno takie bity mi nie sprzyjają. Dość niedługo nawijam, nie mam doświadczenia studyjnego i do tej pory trenowalem inny styl nawijania na free, który był bardziej doceniany. Teraz widać, że freestyle eksperymentuje i zmierza w innym kierunku. Rozmawiałem na afterze po WBW z sędziami i Puoć stwierdził, że o mojej przegranej w półfinale zadecydowalo właśnie wejście na newschoolowym bicie. Kierunek, w którym zmierza dziś polski freestyle ma zarówno zalety, jak i wady. Moim skromnym zdaniem mogły by być to dwie, zupełnie odmienne konkurencje - oldschoolowe bity i bitewne linijki oraz oddzielnie newschoolowe podkłady a wraz z nimi stylówa. Ciężko porównuje się, kto był lepszy, gdy każdy robi zupełnie co innego- to trochę jakby snowboardzista rywalizowal z narciarzem..."

Cóż, przytoczyłem całość tej wypowiedzi, by nadmienić, że z jej ostatnią częścią w żadnym stopniu nie potrafię się zgodzić. Abstrahując już od zawartego porównania, uważam po prostu, że jeśli bitwy freestyle’owe chcą uważać się za część rapu, muszą nadążać za jego najnowszymi trendami, a co za tym idzie zmuszać swych uczestników do pracy nad technicznym warsztatem. Na wielkim finale WBW 2016 umiejętności czysto rapowe odgrywały bardzo dużą rolę nie tylko w momencie, gdy w głośnikach rozbrzmiewały newschoolowe podkłady, lecz także, gdy DJ Grubaz puszczał najbardziej klasyczne bity 90 BPM. Właśnie pod akompaniamentem takich instrumentali dysponujący świetnym flow Kaz dwukrotnie górował nad niezwykle silnym punchline’owo Szydercą. Tego ostatniego postanowiłem więc zapytać, czy uważa, że swego rodzaju klęska punchline’owców na wielkim finale została spowodowana przede wszystkim przepaścią pod względem umiejętności czysto rapowych, jaka dzieli ich od bardziej stylowych zawodników.

"Wydaje mi się, iż o "naszej porażce” bardziej zadecydował fakt przejedzenia się tej panczlajnowej konwencji w oczach publiki, która głodna czegoś nowego, zaczęła mocniej doceniać takie walory jak flow czy charyzma. Z drugiej strony publika stała się mniej wymagająca i te naprawdę dobre wersy często pozostają bez żadnej reakcji, co wytrąca panczlajnerom ich największe atuty. Reasumując, polski freestyle coraz mocniej docenia walory czysto rapowe i odbieram to pozytywnie, bo dla wielu panczlajnerów będzie to motorem napędowym do rozwijania się również na tym polu, które dotychczas było zaniedbywane."

I jeśli chodzi o ostatni aspekt poruszony w tej wypowiedzi z Szydim w pełni zgadza się i Ryba, który także podkreśla fakt, iż zamierza wziąć się mocno do roboty i przed przyszłoroczną edycją WBW znacznie poprawić swój techniczny warsztat. Zajebiście, jaram się tym po stokroć. Z drugiej strony jednak Muflon ma pewne obawy, czy popisywanie się stylówką i ciśnięcie po zawodnikach gorzej radzących sobie na nietypowych podkładach nie okaże się konwencją, która równie szybko a może nawet szybciej niż schematy oraz ataki na płeć piękną ulegnie przejedzeniu.

"Może się zaraz okazać, że ten temat się ludziom znudzi, bo już zostanie lirycznie przeruchany. I nie wiadomo czy wtedy stylowość znowu nie zejdzie na dalszy, marginalny plan" - uważa dwukrotny mistrz Wielkiej Bitwy Warszawskiej. Jednak w mojej ocenie, nawet jeśli tak się stanie, to już na tę chwilę ów nowy trend uczynił mnóstwo dobrego dla polskiej sceny battle’owej, odświeżając ją i urozmaicając. A jeśli ma jeszcze zmusić gorzej rapujących zawodników do intensywnej pracy nad warsztatem, możemy śmiało powiedzieć, że rodzimego freestyle'u nie mogło spotkać nic lepszego. Serio.

Esencją wolnego stylu jest…

Istnieją jednak na obecnej scenie i tacy, którzy dzięki naturalnym predyspozycjom i ciężkiej pracy nad warsztatem nie muszą się dziś obawiać, jaki podkład wybierze na ich walkę DJ, tacy, którzy od „przeruchanych” patentów i schematów stronili odkąd pierwszy raz chwycili za mikrofon, a swoją charyzmą i pomysłowością nadrabiają nie posiadanie dużej liczby premade’ów. W kontekście WBW 2016 powinniśmy tu mówić przede wszystkim o jego dwóch ścisłych finalistach, Kazie i Boberze, ale skoro ten drugi zdominował całą imprezę w Proximie w sposób tak bezapelacyjny, pozwólcie, że poświęcę parę ostatnich akapitów właśnie jego freestyle’owej osobie.

Jedni zarzucają Boberowi budowanie swoich zwycięstw i hype’u na rzucaniu populizmów, a drudzy zachwycają się jego nieszablonowym i bardzo spontanicznym podejściem do składania punchline’ów. Jeszcze inni, zauważając oba te aspekty, tak czy tak cieszą się, iż to właśnie zawodnik z Bielska doszedł w tym roku do głosu na scenie bitewnej, gdyż w ich ocenie zawarta w jego wejściach prostota i linijki „pod publiczkę” same w sobie są dla polskiego free czymś więcej niż odświeżającym, zupełnie nowym i dającym wolnemu stylowi szanse na lepszą, ciekawszą przyszłość.

"Otóż te populistyczne zagrywki, na których tak świetnie popłynął Bober, to nie jest dla mnie powrót do tego, co my robiliśmy, przed pojawieniem się mody na punchline'y" - uważa wicemistrz WBW 2007 Puoć - "Bo wtedy nikt z nas nie potrafił rzucić dobrego puncha. Oni dziś to robią tak, jak tworzy się sztukę współczesną - świadomie rezygnują z kunsztu gierek słownych, by szokować prostotą, w celu lepszego dotarcia do publiki, słuchaczy. To bardzo dobra zmiana, bo wreszcie otwiera przed polską sceną bitewną nowe perspektywy rozwoju."

Jednak, jeśli spytacie się mnie, to wcale nie uważam, że kluczem do licznych triumfów Bobera są właśnie słynne populizmy. Rzecz jasna sprawiają one, że jego hype w internecie rośnie w zawrotnym tempie, a liczne linijki na bitwach przyjmują się wśród publiczności niezwykle dobrze, lecz w mojej ocenie zawodnik z Bielska ma w sobie coś więcej, coś znacznie bardziej ważnego i - jak się zaraz przekonamy - stanowiącego o istocie polskiego wolnego stylu. Ale żeby nie pisać o tym samym dwa razy i wpychać w sobie usta cudzych słów, ponownie oddam głos Muflonowi, z którym akurat w tej kwestii zgadzam się w 200%.

"Muszę powiedzieć, że zwycięstwo Bobera mnie bardzo cieszy. Lubię jego podejście do fristajlu. Udało mu się pokonać zarówno Szydercę, który prezentuje najwyższy poziom rozkminkowy, jeśli chodzi o punchline'y, jak i Kaza, który jest najlepszy warsztatowo. Bo nowy mistrz WBW jest najlepszym zawodnikiem (a przynajmniej na to wygląda na bazie walk finałowych) jeśli chodzi o esencjonalną dla fristajlu bitewnego cechę - jest najśmieszniejszy i najcelniej atakuje. Najlepiej umie w naturalny sposób wyśmiać rywala, wyłapać w nim jakiś element, dookoła którego da się zbudować całe wejście. Czy to w bardzo prosty czy w wyrafinowany sposób."

W mojej ocenie to właśnie przytoczone przez Mufla cechy w największym stopniu stanowią o fenomenie Bobera. Zresztą nie tylko jego. Jeśli spojrzymy kawałek wstecz historii polskiego free, to zobaczymy, że nic innego jak element humorystyczny, umiejętność „bardziej personalnego” wyśmiania rywala na bazie jego wyglądu, ksywy czy też popularnych zachowań decydowała przed laty o tym, kto zdobywał pas mistrza Wielkiej Bitwy Warszawskiej. Duże Pe, Pogo, Muflon, Esko, Flint, Sosen czy Czeski choć dysponowali sporą gamą innych atutów, zbudowali swój sukces na WBW w ogromnej mierze dzięki przytoczonym aspektom freestyle’owej rywalizacji. Co prawda w ostatnim czasie czynniki te nieco straciły na znaczeniu- z całym szacunkiem, ale ani Szyderca ani Edzio (w jego przypadku można by polemizować) w żadnym razie nie są tuzami w omawianej domenie, a ich triumfy na WBW opierały się przede wszystkim na świetnym rozkminianiu tematów, tworzeniu fajnie przekminionych gierek słownych i rzucaniu agresywnych punchline’ów zazwyczaj w oderwaniu od tego, kto stoi po drugiej stronie sceny. A Bober o tym zwyczajnie nie zapomina. Ba, powtarzając słowa Muflona, potrafi budować wręcz całe wejścia w oparciu o elementy czysto humorystyczne, naokoło cech typowych dla jego rywali i choć być może poprzez uderzającą prostotę swojej nawijki nie wypada w tym wszystkim jako MC najbardziej inteligentny i oczytany, to z pewnością wyłania się jako ten najśmieszniejszy i wprowadzający na scenę najwięcej wigoru.

Dla mnie jego bezapelacyjny triumf na finale WBW 2016 jest czymś nie tylko przełomowym, ale i niezwykle pozytywnym.  A dzieje się tak dlatego, iż umiejętność wyśmiania rywala w naturalny sposób, znajdowanie u niego charakterystycznych cech i operowanie naokoło nich humorystycznymi linijkami jest nie tylko, jak mówi Muflon, esencją freestyle’u, ale i "konwencją", która nigdy nie ulegnie wyeksploatowaniu. Każdy rywal jest inny, każdy ma swoje liczne przywary i celne atakowanie go śmiesznymi punchline’ami zamiast skupiania się na jego dziewczynie czy też gierkach słownych, do końca istnienia freestyle’u powinno pozostać jego „wiecznie świeżą” esencją. Dlatego też ponownie, idąc tropem myśli Mufla, nie przeceniałbym roli tworzenia się nowych trendów i konwencji (na których temat notabene napisałem w tym tekście kilkanaście akapitów), gdyż one podobnie jak odstawiane dziś na bok panny, gierki słowne i schematy będą rodzić się i umierać z każdym freestyle’owym rokiem. Z kolei umiejętność celnego atakowania danego rywala i „bycie najśmieszniejszym” z rywalizujących graczy na zawsze przynajmniej powinno pozostać cechą wyróżniającą wybitnych MC’s bitewnych. I choć przez parę ostatnich lat zdawali się oni o niej nieco zapominać, to dziś - w dużej mierze za sprawą Bobera - myślę, że wraca ona na pierwszy plan.

Ale wiecie co mnie w tym wszystkim paradoksalnie najbardziej cieszy? Że gdyby nie pomoc Muflona, prawdopodobnie samemu bym omawianych cech u Bobera do końca nie dostrzegł, a z pewnością nie doszedłbym do tego, iż mogą być ona uznawane za esencję freestyle'u. Dowodzi to nie tylko tego, że znam się na wolnym stylu nieco gorzej od jego najwybitniejszych przedstawicieli, ale też faktu, iż dzisiejszy pierwszy plan battle'owej sceny (tym bardziej w połączeniu z drugim) jest naprawdę całkiem szeroki, a chowa się w nim nie tylko niejedna esencja wolnego stylu, ale i mnóstwo konwencji, patentów oraz nietuzinkowych indywidualności. Freestyle ma się dziś wyjątkowo dobrze, a jeśli zapytacie mnie, to najlepiej... od dobrych siedmiu lat:)

[Edit: Kendrick zakończył wieczór z 5 statuetkami, zgarniając pełną pulę jeśli chodzi o hip-hop. Do udanych wieczór zaliczą z pewnością także Taylor Swift, D'Angelo czy The Weeknd.]

Teledysk roku:
Taylor Swift feat. Kendrick Lamar - "Bad Blood"
A$AP Rocky - "LSD"
The Dead Weather - "I Feel Love (Every Million Miles)"
Kendrick Lamar - "Alright"
Pharrell Williams - "Freedom"

Nagranie roku:
D'Angelo i the Vanguard - "Really Love"
Mark Ronson feat. Bruno Mars - "Uptown Funk"
Ed Sheeran - "Thinking Out Loud"
Taylor Swift - "Blank Space"
The Weeknd - "Can't Feel my Face"

Album roku:
Alabama Shakes - "Sound and Color"
Kendrick Lamar - "To Pimp a Butterfly"
Chris Stapleton - "Traveller"
Taylor Swift - "1989"
The Weeknd - "Beauty Behind the Madness"

Piosenka roku:
Kendrick Lamar - "Alright"
Taylor Swift - "Blank Space"
Little Big Town - "Girl Crush"
Wiz Kahifa feat. Charlie Puth - "See You Again"
Ed Sheeran - "Thinking Out Loud"

Najlepszy album hiphopowy:
J. Cole - "2014 Forest Hills Drive"
Dr. Dre - "Compton"
Drake - "If Youre Reading This Its Too Late"
Kendrick Lamar - "To Pimp a Butterfly"
Nicki Minaj - "The Pinkprint"

Najlepszy występ hiphopowy:
J. Cole - "Apparently"
Drake - "Back to Back"
Fetty Wap - "Trap Queen"
Kendrick Lamar - "Alright"
Nicki Minaj, Drake i Lil Wayne - "Truffle Butter"
Kanye West, Theophilus London, Allan Kingdom i Paul McCartney - "All Day"

Najlepsza kooperacja rapowo-śpiewana:
Big Sean feat. Kanye West i John Legend - "One Man Can Change the World"
Common i John Legend - "Glory"
Jidena feat. Roman GianArthur - "Classic Man"
Kendrick Lamar feat. Bilal, Anna Wise i Thundercat - "These Walls"
Nicki Minaj feat. Drake, Lil Wayne i Chris Brown - "Only"

Najlepszy utwór hiphopowy:
Kanye West, Theophilus London, Allan Kingdom i Paul McCartney - "All Day"
Kendrick Lamar feat. Bilal, Anna Wise i Thundercat - "These Walls"
Common i John Legend - "Glory"
Drake - "Energy"
Fetty Wap - "Trap Queen"

Najlepszy album Urban Contemporary:
The Internet - "Ego Death"
Kehlani - "You Should Be Here"
Lianne La Havas - "Blood"
Miguel - "Wildheart"
The Weeknd - "Beauty Behind the Madness"

Najlepszy występ - muzyka r&b:
Tamar Braxton - "If I Don't Have You"
Andra Day - "Rise Up"
Hiatus Kaiyote - "Breathing Underwater"
Jeremih feat. J. Cole - "Planes"
The Weeknd - "Earned It (Fifty Shades of Grey)"

Najlepsza piosenka r&b:
Miguel - "Coffee"
The Weeknd - "Earned It"
Jazmine Sullivan - "Let It Burn"
D'Angelo and The Vanguard - "Really Love"
Tyrese - "Shame"

Najlepszy album r&b:
Leon Bridges - "Coming Home"
D'Angelo and the Vanguard - "Black Messiah"
Andra Day - "Cheers to the Fall"
Jazmine Sullivan - "Reality Show"
Charlie Wilson - "Forever Charlie"

Nowy artysta:
Courtney Barnett
James Bay
Sam Hunt
Tori Kelly
Meghan Trainor

Najlepszy występ grupy/duetu - muzyka pop:
Florence And The Machine - "Ship to Wreck"
Maroon 5 - "Sugar"
Mark Ronson feat. Bruno Mars - "Uptown Funk"
Taylor Swift feat. Kendrick Lamar - "Bad Blood"
Wiz Khalifa feat. Charlie Puth - "See You Again"

Solowy występ pop:
Kelly Clarkson - "Heartbeat Song"
Ellie Gulding - "Love Me Like You Do"
Ed Sheeran - "Thinking Out Loud"
Taylor Swift- "Blank Space"
The Weeknd - "Can't Feel My Face"

Najlepszy tradycyjny album pop:
Tony Bennett i Bill Charlap - "The Silver Lining: The Songs of Jerome Kern"
Bob Dylan - "Shadows in the Night"
Josh Groban - "Stages"
Seth MacFarlane - "No One Ever Tells You"
Barry Manilow (& Various Artists) - "My Dream Duets"

Najlepszy album pop:
Kelly Clarkson - "Piece by Piece"
Florence And The Machine - "How Big, How Blue, How Beautiful"
Mark Ronson - "Uptown Special"
Taylor Swift - "1989"
James Taylor - "Before This World"

Najlepszy album alternatywny:
Alabama Shakes - "Sound & Color"
Bjork - "Vulnicura"
My Morning Jacket - "The Waterfall
Tame Impala - "Currents"
Wilco - "Star Wars"

Najlepsze nagranie - muzyka elektroniczna i taneczna:
Above i Beyond oraz Zoë Johnston - "We're All We Need"
The Chemical Brothers - "Go"
Flying Lotus i Kendrick Lamar - "Never Catch Me"
Galantis - "Runaway (U & I)"
Skrillex, Diplo i Justin Bieber - "Where Are Ü Now"

Najlepszy występ - muzyka rockowa:
Alabama Shakes - "Don't Wanna Fight"
Florence And The Machine - "What Kind Of Man"
Foo Fighters - "Something From Nothing"
Elle King - "Ex's & Oh's"
Wolf Alice - "Moaning Lisa Smile"

Najlepszy album alternatywny:
Alabama Shakes - "Sound & Color"
Björk - "Vulnicura"
My Morning Jacket - "The Waterfall"
Tame Impala - "Currents"
Wilco - "Star Wars"

Najlepszy album muzyka elektroniczna i taneczna:
Caribou - "Our Love"
The Chemical Brothers - "Born in the Echoes"
Disclosure - "Caracal"
Jamie xx - "In Colour"
Skrillex, Diplo, Skrillex - "Jack Ü"

Najlepszy występ metalowy:
August Burns Red - "Identity"
Ghost - "Cirice"
Lamb of God - "512"
Sevendust - "Thank You"
Slipknot - "Custer"

Najlepsza piosenka rockowa:
Alabama Shakes - "Don't Wanna Fight"
Elle King - "Ex's & Oh's"
James Bay - "Hold Back the River"
Highly Suspect - "Lydia"
Florence And the Machine - "What Kind of Man"

Najlepszy album rockowy:
James Bay - "Chaos and the Calm"
Death Cab For Cutie - "Kintsugi"
Highly Suspect - "Mister Asylum"
Muse - "Drones"
Slipknot - "5: The Gray Chapter"

Najlepszy film muzyczny
"Amy"
"Mr. Dynamite: The Rise Of James Brown"
"Sonic Highways"
"What Happened, Miss Simone?"
"The Wall"

My przypominamy również nasz wywiad z Big Seanem przeprowadzony również w 2015 w Warszawie - to zdecydowanie jedna z ciekawszych rozmów, które mogliście obejrzeć na Popkillerze.

"W zeszłym roku nie chciało mi się pisać żadnych podsumowań. Na szczęście wyręczył mnie w tym Wojtek / Joteste (Dziękuję!) :) Mimo iż w 2014 sporo się działo, czułem się zmęczony, sfrustrowany i wypalony. W tym roku czuję się zupełnie inaczej niż te dwanaście miesięcy temu więc pokuszę się o krótki wywód :)

2015 był dla mnie rokiem wyjątkowym i jednym z najważniejszych w moim dotychczasowym życiu. Sporo zmian widzieliście sami wchodząc na ten fanpage, oglądając VLOGI, słuchając albumu "JEST SUPER." czy po prostu ze mną rozmawiając np. po koncercie. Nie zaleję Was teraz statystykami dotyczącymi sprzedanych egzemplarzy płyt, frekwencji na koncertach czy obejrzeń na kanale YouTube mimo iż w związku z każdą z tych rzeczy mógłbym czuć w tym roku ogromną satysfakcję. To wszystko bardzo miłe ale w gruncie rzeczy nie najistotniejsze.

Chciałbym za to podziękować Wam, drodzy słuchacze / nasi ludzie za Wasze wsparcie w tym roku, za ogrom pozytywnej energii na koncertach oraz rozmowy po nich, za wszystkie wiadomości na które udało mi się lub nie udało odpisać (a zwłaszcza za wiadomości o treści "Jestem cudem!" ;) ), za tysiące uśmiechów, które widziałem w tym roku, jak i za te łzy wzruszenia, które też dane mi było zobaczyć. Zarówno dla mnie jak i dla reszty ekipy Pierwszy Milion był to niezapomniany czas i mamy nadzieję, że więcej takich, spędzonych z Wami chwil czeka nas w nadchodzącym roku. JESTEŚCIE SUPER! :)

W ostatnim dniu roku 2015 czuję dużo pozytywnej energii i spokoju oraz, co prawdopodobnie najważniejsze z Waszej perspektywy - ochoty do działania i robienia nowych rzeczy. Życie jest nieprzewidywalne więc nic obiecywać nie będę ale wydaje mi się, że na kolejny album nie będzie nam dane czekać tak długo jak na "Jest super." ;)

Życzę Wam w nadchodzącym roku równie dużo a nawet więcej pozytywnej energii, którą będziecie rozsiewać wokół siebie. Każdy z nas jest siewcą, prawda? ;) Życzę Wam też spokoju ducha i umiejętności akceptacji tych rzeczy, które nie zawsze są dla nas miłe. Pewne rzeczy po prostu muszą się wydarzyć. Potwierdzone empirycznie ;)
Kończąc wywód, zapraszam Was oczywiście na nasze najbliższe koncerty. Zaczynamy koncertowo nowy rok już 9 stycznia w NYSIE!

A wszystkich zainteresowanych naszymi koszulkami czy płytami już 4 stycznia zapraszamy do naszego sklepu (a przed oficjalnym otwarciem na Instagram sklepu - https://www.instagram.com/pierwszymilionsklep.pl/)

To tyle :)

Uśmiechajcie się jak najczęściej i cieszcie się życiem! :)

Do zobaczenia!

Pierwszy Milion!
Kamil / Zeus.

"Ten rok był dla mnie najwspanialszym w życiu. Oprócz wydarzeń wyszczególnionych poniżej dodał bym dwa najważniejsze z nich czyli fakt, że zostałem mężem oraz fakt, że dziesiątki tysięcy ludzi zmienia swoje życie na lepsze, a wielu z nich postanowiło wejść na ścieżkę wiary" - napisał Tau i załączył listę osiągnięć i planów Bozon Records:

"1. Złota Płyta za ,,Remedium''
2. Ponad 60 koncertów Tau z ,,Remedium''.
3. Wspólny Mianownik w okresie wakacji.
4. Otwarcie marki odzieżowej Godline.
5. Anatom drugim raperem Bozon Records.
6. Edzio trzecim raperem Bozon Records.
7. Drugi album Tau pt. ,,Restaurator''.
8. Otwarcie forum Bozon Records https://forum.bozonrecords.pl

"2015 to najgorszy rok w moim życiu.

Wychodzenie z wódy to nieustająca praca. Dzień w dzień.
Znajomych prawie nie mam. Mój świat ograniczył się do najbliższej rodziny i 2-5 kolegów z którymi się widzę raz na kwartał.
Omijanie miejsc i ludzi związanych z alkoholem praktycznie wyłącza Cię z życia. Dużo czasu zajmie mi budowanie nowego świata w okół siebie. Współwychowywanie 10-latka w świecie netu to odpowiedzialna rola. Też się tego uczę.Zawodowo to 3 dni każdego tygodnia poza domem, 4 pozostałe to zajęte od rana do nocy 24/7 biznes i ciągłe nerwy.

Podsumował to portal HipHopEarly, zarazem uwzględniając też wprawdzie nie rapującego, ale mocno powiązanego ze środowiskiem Weeknda.

1. Drake – If You’re Reading This It’s Too Late (1,121,000)
2. The Weeknd – Beauty Behind The Madness (797,000)
3. Kendrick Lamar – To Pimp A Butterfly (755,000)
5. Drake & Future – What A Time To Be Alive (494,000)
5. Dr. Dre – Compton (481,000)
6. Meek Mill – Dreams Worth More Than Money (371,000)
7. Big Sean – Dark Sky Paradise (341,000)
8. Future – DS2 (312,000)
9. A$AP Rocky – At.Long.Last.ASAP (230,000)
10. Fetty Wap – Fetty Wap (222,000)
11. Wale – The Album About Nothing (178,000)
12. Rae Sremmurd — SremmLife (164,000)
13. Logic – Incredible True Story (148,000)
14. Jeezy – Church In These Streets (140,000)
15. Ludacris - Ludaversal (125,000)

Na liście rzuca się w oczy jedynie niedopatrzenie i pominięcie G-Eazy'ego, który w pierwszym tygodniu również przekroczył 100 tysięcy sprzedanych egzemplarzy, co dałoby mu miejsce pod koniec stawki. Do tego warto zaznaczyć, że w tym roku granicę 1 miliona sprzedanych egzemplarzy przekroczył także J.Cole z płytą wydaną pod koniec 2014. Inny krążek z grudnia ubiegłego roku, czyli "The Pinkprint" Nicki Minaj również zanotował mocny rezultat - 670 tysięcy sprzedanych po dziś dzień.

Wyniki z pierwszego tygodnia:

1. Drake – IYRTITL (495K)
2. Drake & Future – WATTBA (334K)
3. The Weeknd – BBTM (325K)
4. Kendrick Lamar – TPAB (324K)
5. Dr. Dre – Compton (278K)
6. Meek Mill - DWMTM (214K)
7. Big Sean  -DSP (139K)
8. Future – DS2 (126K)
9. Logic – TITS (118K)
10. A$AP Rocky – ALLA (116K)

Fetty Wap - Trap Queen -> Fenomen roku 2015. Dawno nikt nie wjechał do gry w takim stylu, pojawiając się znikąd i zamiatając listy przebojów swoją niepodrabialną stylówką. Fetty miał być zdaniem wielu one-hit-wonderem, jednak rok kończy jako pierwszy artysta w historii, który wprowadził 4 pierwsze single do top 10 Billboardu. Numerem jeden pozostanie jednak potwornie zaraźliwe "Trap Queen", które przyniosło mu popularność i do dziś zgromadziło na YT blisko 350 milionów odsłon. Szał, który zapanował w Stanach wokół Fetty'ego po "Trap Queen" był wręcz nierealny, a i u nas nie dało się nie słyszeć tego numeru w klubach.

Drake - Hotline Bling -> Taniec Drake'a to już klasyk, a liczba memów o niego oparta była prawdopodobnie o 40% większa od tych z Aleksandrem Kwaśniewskim. Genialnie ugryziony PR'owo teledysk (ruchy, ciuchy...) nadał numerowi niesamowitego wiatru w żagle, ale i bez tego "Hotline Bling" to piekielnie hitowy i wbijający się w głowę track. You used to call me on my cellphone...

The Weeknd - Can't Feel My Face -> Petarda świetnie nawiązująca do retro-popu i starego funku i osadzona w klimacie 'wczesnego Jacksona'. Czuć tu midasową rękę producencką Maxa Martina (gość, który stał za niezliczoną ilością hitów z ostatnich 20 lat, wyprodukował i napisał m.in. największe przeboje Backstreet Boys czy Britney) a zarazem czuć rękę (i wokal!) Weeknda - jak ktoś uważa, że to lekki hicik pod radio nie mający nic wspólnego z weekndowym mrokiem i hedonizmem to polecam wgryźć się w tekst, bo Abel zamotał tak, że w ostatnich miesiącach z każdej strony atakował nas numer, który jest niczym innym jak opowieścią o miłości do koksu, tylko zawoalowaną "trochę" bardziej niż u O.T. Genasisa.

Rae Sremmurd - No Type -> Druga młodość tego numeru w ostatnim miesiącu to osobna kwestia, ale "No Type" był wszechobecny w klubach przez prawie cały rok. Tak jak na początku roku nie dało się trafić na imprezę, na której nie poleciało "CoCo", tak na wiosnę rolę tę przejął mega hit Rae Sremmurd.

Big Sean feat. E-40 - I Don't Fuck With You -> Listę hitów produkcji DJ-a Mustarda moglibyśmy ciągnąć i ciągnąć, ale wydaje się, że w klubach (przynajmniej warszawskich) największą furorę zrobił w tym roku bezkompromisowy banger od Big Seana, z udziałem E-40. Łatwy do podchwycenia refren i energia słyszalna od pierwszych taktów robią swoje. Swoją drogą - polecamy nasz niedawny videowywiad z Big Seanem.

Wyróżnienie specjalne:

Major Lazer & DJ Snake feat. MO - Lean On -> Ten numer to odpowiednik "Get Lucky" Daft Punk sprzed dwóch lat - wpadający w ucho bez względu na muzyczne gusta, lekki, chwytliwy i pełen wakacyjnej energii, wszechobecny w każdym miejscu, od radiowych playlist po młodzieżowe kluby i mimo osłuchania do granic - nie nudzący i nie męczący. Polecam też świetny remix Ty Dolla $igna i to jego załączę - oryginał znacie na pewno.

Wskazał on wspólny album Drake'a i Future'a "What Time To Be Alive", dodając, że sam nigdy nie rozgranicza "prawdziwego hip-hopu" od imprezowej muzyki. "Czuję się dobrze słuchając tego, łapiąc ten klimat. Możesz wejść na najwyższy level, słuchając Future'a, albo dostać słabszą wersję, kogoś kto próbuje zrobić to samo" - stwierdził Lamar w rozmowie z New York Times.

Kendrick dodał także, że nie czuje się jeszcze gotowy, by ponownie wejść do studia po "To Pimp A Butterfly": "To musi wyjść oryginalnie i naturalnie. Moment ten może nadejść jutro, a może nadejść za dwa lata".

O tym, że freestyle'owy rok 2015 należał do Edzia i Filipka, pisać wiele więcej nie trzeba. Ten pierwszy zdobył po raz drugi pas mistrzowski WBW i powtórzył, a nawet przebił dokonania Muflona (który też był dwukrotnym mistrzem, jednak nie jak Edzio dwukrotnie z rzędu), oprócz tego wygrał między innymi świetnie obstawione Bitwy o Stocznię i Wrocław. Filipek natomiast zakończył wolnostylową karierę nie zdobywszy upragnionego tytułu, jednakże przez niemalże cały rok był na ustach wszystkich osób traktujących te zawody poważnie: Bitwa o Pitos, wygrana Bitwa o Ząbkowską, zniszczenie TomBa na jego własne życzenie, w końcu świetny występ na WBS i niezliczona liczba półfinałów.

Duży progress w stosunku do roku poprzedniego zaliczyli pozostali ubiegłoroczni finaliści WBW, czyli Oset, Pejter, Jędrzej, Pueblos, Biały i Gml. O ile część z nich odnosiła sukcesy na mniej znanych bitwach, to na tych najważniejszych nie szło im tak dobrze, jak byśmy mogli się tego spodziewać. W skrócie – walczyli jak lwy, ale padali jak muchy. Tylko Pejterowi udało się poprawić ubiegłoroczny wynik na Wielkiej Bitwie Warszawskiej, której został wicemistrzem.

Rok 2015 to również wielki powrót, epizodyczny co prawda, ale zawsze powrót, na areny starej gwardii: Dolar udowodnił, że mimo kryzysu dalej jest w cenie (nie chodzi o jurorowanie, śmieszki), Esko, jak to Esko, przypomniał czym jest charyzma sceniczna, Sosen i Kopek przekonali samych siebie, że jeszcze coś rymują. Kolejny powrót zaliczył WSZ, który mogąc być ojcem młodszych zawodników, postanowił wskrzesić freestyle uskuteczniany na przełomie wieków. Szyderca i Feranzo, czyli zawodnicy pozostający jeszcze w naszej świeższej pamięci, potwierdzili natomiast, że gdyby im się bardziej chciało, to by więcej mogli.

Długo zastanawiałem się, jak napisać o freestyle'u w sposób wpisujący się w popkillerową konwencję. O problemach związanych z zaczynaniem wspominał kiedyś Mr. Nice i muszę przyznać mu rację. Porzuciłem myśl o tworzeniu rankingu zawodników roku, ponieważ dla zaspokojenia własnej potrzeby opiniotwórczej napisać musiałbym, że najlepsze, co spotkało polski freestyle to Eskobar. Domyślam się, że zaowocowałoby to masą złośliwych komentarzy, dlatego wybrałem rozwiązanie istnie popkillerowe – ranking wolnostylowych freshmanów, świeżych albo odświeżonych twarzy sceny. To takie Młode Wilki w wersji freestylowej, parafrazując w dość swobodny sposób słowa Muflona. A co oni potrafią, ci młodzi wilcy? A no wymyślać na poczekaniu rapowy content (to powiedziałby Optymista; Sceptyk zaznaczyłby, że to raczej kwestia nienagannej pamięci). Szanowni Państwo, prezentuję freshmenów roku 2015! Nie, nie wiąże się to z żadną gratyfikacją ani z możliwością nagrania profesjonalnego klipu. Z niczym się to nie wiąże. Pozostaje jednak to bezcenne uczucie, gdy Jakiś Koleś z Internetu wirtualnie poklepuje po plecach, szepcząc: zagrałeś to zuchu.

I nie oszukujmy się, gdyby chłopakom zależało na jakichkolwiek korzyściach materialnych, zamiast pisać wiersze, zajęliby się uczciwą pracą. It’s all about respect.

Pierwszym wyróżnionym zostaje Bober, który odnalazł złoty środek. Uwielbiany przez antyfanów Filipka za odstrzelenie go w elimkach, szanowany przez jego sajko za bycie przez niego odstrzelonym nieco później Bober to postać antytragiczna – czegokolwiek nie zrobi, wychodzi mu to na dobre i zyskuje nowych fanów. Zwyciężył Bitwę o Twierdzę, na której dorobił się więcej niż Edzio na trzech finałach WBW, z których wygrał dwa. Bober to twarz świeża, sympatyczna i przyozdobiona niewielką bródką świadczącą o rapowej mądrości. Bardzo dobrze się zapowiada, szczególnie na bitwach. Jednakże o ile na nich zazwyczaj ma coś ciekawego do powiedzenia, to pytany o nowy Level milczał jak zaklęty.

Asem numer dwa jestRyba. O ile jego ksywa wskazuje na upodobanie do środowiska wodnego w stopniu znacznie większym niż naszego pierwszego laureata, to z płynięciem nasz Rybak jeszcze zbyt wiele wspólnego nie ma. To nic, patrząc na to, że pożera przeciwników jak wyposzczony rekin. Jak ryba w wodzie czuje się w dogrywkach bez bitu. Po fakcie łatwo powiedzieć, że wierzyło się w niego od początku, jednakże muszę napisać, iż byłem pewien, że namiesza w finale. Nie myślałem tylko, że już w najbliższym... Ości zostały rzucone znaczenie wcześniej, niż się spodziewałem. Z biegiem czasu coraz mniej ekscytują mnie zabójcze panczlajny, jednak Ryba z pewnością jest jednym z moich ulubieńców w tej mało wdzięcznej dziedzinie.

Trzecie miejsce na liście, podobnie jak w eliminacjach gdańskich, zajmuje Kaz. Najciekawsze flow WBW 2015 – wygrał w tej kategorii z Dejwidem, po tym jak ten zaczął przyspieszać. Taki Jesse Pinkman z Działdowa, tylko bystrzejszy. Świetnie bawi się na bitwach, klepie przeciwników po plecach, aby wykrztusili dobre punche. Nawet, jeżeli przez to ostatecznie przegrywa. Kaza koniecznie chcę słyszeć częściej, bo potencjał ma olbrzymi. Jeżeli czyta to jakiś jego znajomy, to niech ciśnie go, żeby startował, gdzie popadnie, a najlepiej tam, gdzie zapowiedziano jakąś profesjonalną ekipę nagrywającą walki.

Miluto koleś, przez którego na cypherze dostaniecie mandat za zakłócanie ciszy nocnej. I to z wykrzyknikiem. Jak celnie zauważył Puoć w Rap Sesji, jego problemem są zbyt przekombinowane wersy. Odbywa się to z korzyścią dla szarych komórek osób oglądających walki na YouTube, jednak ze stratą dla samego rapera, ponieważ wielokroć zarówno publika, jak i jurorzy w ferworze walki nie mają czasu rozwiązać zagadki przed wydaniem werdyktu. Milu w swoim stylu nawijania przypomina Konrada z dawnych lat, co nie jest w żadnym przypadku zarzutem, a raczej wyrazem uznania. Niech tylko przestanie tak krzyczeć, aczkolwiek powinniśmy być wyrozumiali – wszak młodość to okres buntu, a ze wszystkich finalistów WBW 2015 to Milu był tym najmłodszym.

Na koniec zostawiłem sobie postać najbardziej kontrowersyjną, wzbudzającą zarówno fale nienawiści jak i morze miłości. To drugie dotyczy w szczególności osób przez niego zarażonych. Babinci, twarz niekoniecznie nowa, jednak w obecnej formie dopiero teraz przez nas poznana. Gość chciał po prostu ponawijać i dobrze się bawić, a doprowadził do rozpadu sceny freestyle'owej w Polsce. Popracować musi nad dykcją, bo zdarza mu się zabełkotać coś bez sensu, ale jego nieszablonowe podejście do wolnostylowego rzemiosła i umiejętność interakcji z publiką z pewnością kwalifikują go do grona wyróżnionych freshmanów. Babinci pokazał, że można do tego wszystkiego podejść zupełnie inaczej i sprawić mnóstwo problemów najbardziej utytułowanym przeciwnikom.

Dlaczego akurat pięciu wyróżnionych? Bo pięć to magiczna freestyle'owa liczba wykrzykiwana przez prowadzących na niemalże każdej bitwie, nie oznaczająca bynajmniej oceny końcowej za występ. Ale to nie wszystko – w naszej Wielkiej Grze o Nic wręczam również honorowe wyróżnienia dla zawodników, którzy coś w 2015 roku pokazali, ale nie zabłysnęli aż tak, jak wyżej wymieniona piątka: tak więc warte odnotowania były między innymi występy Bucziego i Przemka w kategorii Trzeba było zostać piłkarzem, Yowee'ego, któremu brakuje płynności w rapowaniu, ale zaskakiwał nas doskonałymi panczlajnami, Milana, któremu na WBW nie poszło, lecz na Bitwie o Ząbkowską pokazał, że coś w nim drzemie, Murzyna, za progres czy cokolwiek,  Radziasa i Toczka, za wyrównane i solidne starcia na elimkach WBW i Aliasa Blekaut'a, bo chociaż ja o nim nic nie wiem, to koledzy mówili, że jest dobry.

Rok 2015 był ciekawym okresem dla freestyle'u, a nawet jeżeli tak nie było, to przez ludzką skłonność do gloryfikowania przeszłości będziemy tak mówić za jakiś czas. Młodzież zachwyci się nagromadzeniem punchline'ów, starsi natomiast uronią łezkę wzruszenia słuchając takiego Dolara czy właśnie Babinciego. Na potępienie zasługuje ten cały internetowy shitstorm powstały po finale WBW, przez który mogłoby się wydawać, że idzie o coś istotnego. Niestety, mimo najszczerszych chęci zawodników, freestyle nadal pozostanie tylko festiwalem piosenki improwizowanej, na którym chyba nikt nie potrafi śpiewać. Dwóch gości wyzywa się na scenie, a później spotyka i nagrywa wspólny kawałek. Czy warto prowadzić o to wojny? Potraktujmy to jako zabawę oraz ciekawe widowisko i pozbywszy się całego jadu czerpmy radość z sukcesów naszych ulubieńców.

Fotografia  z profilu facebook'owego Rap Sesji.