Warstwę muzyczną kawałka wyprodukował Salvare. Całość zmasterował DJ Cider. Za realizację teledysku odpowiada Dobrekino Studio. Produkcją wykonawczą projektu zajęła się wytwórnia Aloha Entertainment.

Niektórych z nich z pewnością znacie więcej niż doskonale, innych podejrzewam, że kojarzycie, jednak są wśród nich i tacy, o których być może nigdy nie słyszeliście. A warto. Warto, ponieważ dekadę temu freestyle był zjawiskiem naprawdę ciekawym i mega zajawkowym, a do dziś każdy z ośmiu finalistów WBW 2009 zdołał wyjść daleko poza jego ramy i zrobić coś wartościowego dla rodzimego rapu.

To co, zaczynamy. A zaczniemy od...najlepszych na bitwie w Harlemie :)

• FLINT

Wicemistrz WBW 2008 oraz triumfator kolejnej, legendarnej odsłony największej bitwy w Polsce. Na wolno zawsze stał w cieniu bardziej utalentowanego Muflona, a swój pierwszy, wielki sukces odniósł na bitwach tuż po jego odejściu. 2009 rok to okres świetnej formy Flinta na free, który to jednak niedługo potem niemal zupełnie odpuścił sobie jeżdzenie po bitwach. Do dziś pojawił się ledwie na paru z nich, występując chociażby na dwóch edycjach Microphone Masters czy też drugiej odsłonie Bitwy o Pitos. Wciąż możemy jednak oglądać Flinta jako jurora bądź też prowadzącego freestyle'owych imprez – w pierwszej z tych ról zasłynął w szczególności na finale WBW 2015, a w drugiej sprawdza się ostatnimi czasy regularnie, mega profesjonalnie i żywiołowo prowadząc bitwy chociażby z ramienia Wielkiej Bitwy Warszawskiej.

Ale przejdźmy do rzeczy ważniejszych. Flint w studio... to raper absolutnie z najwyższej półki. Jego hip–hopowa droga w pewnym sensie do złudzenia przypomina tę obraną przez Solara i Białasa, jednak z tą różnicą, iż nie została ona nigdy zwieńczona żadnym spektakularnym sukcesem. Podobnie jak reprezentanci SB Maffiji, Flint już za czasów jeżdzenia po bitwach puszczał w eter nielegale, by w następnych latach wiązać się z różnymi wytwórniami i wydawać bardzo solidne, choć niespecjalnie popularne krążki. Nie omieszkał też brać udziału w paru beefach, a jego dominacja nad Filipkiem i Bośniakiem była według mnie w obu z nich niepodważalna. 

Dziś raper z Warszawy ma na swoim koncie aż pięć mixtape'ów, słynny nielegal pod tytułem "Czarny Charakter" i cztery legalne albumy. Nie będę kłamał, że przesłuchałem od deski do deski każdy z nich, jednak na tyle długo łaziłem z rapem Flinta na słuchawkach, że wiem, iż przynajmniej jeśli chodzi o skille jest to gość, który powinien być obecnie w zupełnie innym miejscu, niż się znajduje. "Czarny charakter" to kozacki, klasyczny nielegal okraszony podziemnym, "skurwysyńskim" sznytem, błyskotliwą nawijką i tłustymi podkładami od Dj'a Kebsa czy też Soulpete'a. Jednak najlepszym projektem w karierze Flinta jest według mnie wydana pod skrzydłami Koka beats "Zła Sława". Album kompletny – przesiąknięty emocjami, świetnie zarapowany i bardzo różnorodny. Znajdziemy na nim nie tylko garść kozackich bangerów, ale i numery na wskroś emocjonalne, a także takie, gdzie górę nad wszystkim innym bierze zabawa formą i treścią. 

Niedawno ukazał się nowy album Flinta pod tytułem "Niebo nad Wrzecionem", jednak ja w szczególności polecam Wam zapoznanie się z tym oto materiałem ;)

•  ENSON

Na wolno specjalista od ostrych jak brzytwa linijek, uczestnik legendarnych potyczek z Trzy Sześciem, wicemistrz WBW 2009, a w studio... co by nie mówić dla wielu klasyk. W podziemiu Eno zasłynął przede wszystkim z wydania nielegalnej epki pod tytułem "Osiem kroków dalej", a także wspólnej działalności z Giecą w formacji Litery jutra. Zapominać nie możemy rzecz jasna również o słynnym beefie z Tombem, który to gorzowski raper zamknął przed laty jednym, kozackim dissem pod tytułem "Nie nagram dla ciebie featu".

Sepleniące flow nie do podrobienia, unikalna stylówka i świetne, nigdy nie banalne linijki. Eno to gość absolutnie wyjątkowy – taki, na którego powrót fanom chciało się czekać niemal dekadę. Po latach oczekiwań, hucznych zapowiedziach i bolesnych zawodach raper z Gorzowa w końcu powrócił w tym roku na scenę, wydając swój pierwszy legalny krążek pod tytułem "Kan Wa Kan". Wrażenia? Odrobinę mieszane – oczekiwania, podobnie jak inni, miałem naprawdę sporę, a wyszło... ciekawie, różnorodnie, acz trochę nierówno. 

Na "Kan Wa Kan" znajdziemy, nie tylko starego dobrego Ensona rzucającego kozackie braggowe linie, który nawija pod klasyczne bity wraz z takimi tuzami "podziemnego" rapu jak Eripe, Bonson czy Laikike1, ale posłuchamy też odrobinę nowszych brzmieniowo klimatów, pomysłowych, choć chyba nie zawsze trafionych aranżacji. Tak czy inaczej "Kan Wa Kan" to z pewnością kawał rapu na naprawdę solidnym poziomie, gdzie nie tylko możemy delektować się lirycznym kunsztem Eno i dużą ilością przemyconej treści, ale i świeżą, unikatową nawijką. 

Do sprawdzenia obowiązkowo!

•  SOLAR, BIAŁAS
  

Każdy wie, gdzie ci dwaj panowie są obecnie, ile zdołali już osiągnąć i jak ogromne możliwości wciąż się przed nimi rysują. Jedyne na czym w tym krótkim opisie chciałbym się więc skupić, to fakt, że zbierane dziś przez Beezy'ego i Solara plony, pieniądze i popularność, wcale nie spadły im z nieba, a możliwość sięgnięcia po nie jest efektem ciężkiej, mozolnej pracy, którą włożyli obaj panowie w tworzenie rapu w trakcie wieloletniej podróży przez możliwie najbardziej hip-hopową z dróg.

Nigdy nie zdobyli pasa, jednak pamięta ich każdy. W 2009 roku w Harendzie obaj odpadli w półfinale, by w następnych latach nie pojawić się na WBW już ani razu. Tysiące kilometrów przejechanych na bitwach, wspólne podziemne mixtape'y i epki, a w końcu legalny debiut w Prosto, dalsza solowa działalność Białasa i kolejny krążek nagrany w duecie. Reprezentanci SB Maffiji (w szczególności Beezy) nie idą ostatnimi czasy w kierunku artystycznym, który by mi pasował, robią rzeczy nijak nie odpowiadające moim oczekiwaniom, jednak mam do nich ogromny szacunek za to, czego dokonali w przeszłości.

"Determinacja, odwaga, pracowitość – pod tymi względami Solar przewyższał nas wszystkich i właśnie dzięki temu zaszedł aż tak daleko."– mówił mi w przeprowadzonym pół roku temu wywiadzie Muflon. W ogóle w przypadku reprezentantów SB Maffiji nie powinienem skupiać się na tym, w jakim miejscu są oni teraz, a raczej - w jaki sposób do tego momentu doszli i gdzie znajdowali się wcześniej.

No to łapcie – finał el. WBW 2009, w którym Solar i Białas zamiast walczyć grają na żywo wspólny numer ;)

• TRZY SZEŚĆ

Absolutna legenda wolnych styli, "człowiek punchline", który miał być następcą Muflona, jednak nie spełnił w 100 % pokładanych w nim nadziei. Przed finałem WBW 2009 uznawany był za głównego faworyta do triumfu, jednak na jego drodze stanęli fantastycznie dysponowani Enson i Flint, którzy już w fazie grupowej bitwy pozbawili Trzy Sześcia złudzeń o zdobyciu mistrzowskiego pasa. Podobnie jak pozostali bohaterowie mojego tekstu warszawski raper na WBW nie pojawił się już do tego czasu ani razu, za to całkiem prężnie działał w studio, robił wiele innych rzeczy związanych z Hip–Hopem, a także przed rokiem powrócił na wolnostylową scenę, by zmierzyć się z reprezentami młodego pokolenia i zająć trzecie miejsce na bardzo prestiżowej Bitwie o Pitos II.

Przez lata swojej działalności studyjnej Trzy Sześć wypuścił parę nielegalnych albumów, z których dwa ostatnie, wydany w 2010 roku "Desant" i dwa lata później "24tv" do dziś możemy odpalić sobie na YouTube. Szczególnie drugi z tych krążków jest rzeczywiście tego warty – w popkillerowej recenzji albumu Krystian Krupiński porównywał  rap Trzysia do Łony, podkreślając fakt, iż wszystko w jego twórczości jest zaplanowane, nie ma miejsca na spontaniczność oraz przypadkowe linijki. I rzeczywiście jest to w dużej mierze prawda – "24tv" to może nie doskonały, ale wysokiej klasy konceptualny krążek, który kryje w sobie naprawdę mnóstwo mega kreatywnych pomysłów i aranżacji. A są to pomysły nie na pojedyncze wersy, a całe teksty. Gość, który na bitwach słynął z rzucania kapitalnych solowych linijek, w studio odnalazł się nie jako punchline'owiec i specjalista od bragga, a wysokiej klasy "konceptualny tekściarz". 

Niestety wspomniany album Trzy Sześcia był ostatnim, jaki wyszedł spod jego pióra. Pozbawiony entuzjazmu i czasu raper uraczył nas w ostatnich pięciu latach jedynie paroma luźnymi trackami i nic nie wskazuje na to, by coś miało się w tej domenie zmienić. Jednak po skończeniu swej bitewnej działalności Trzy Sześć nie tylko siedział w studio, ale też dla przykładu organizował Hip–Hopowe eventy – raper z Warszawy był pomysłodawcą inicjatywy o nazwie "Burza Mózgów", która okazała się eventem na wzór amerykańskiego grindtime'u. Niestety zainteresowanie nie było wielkie, a pozostali startujący (chociażby Solar czy Albi) sprawdzili się w tej konwencji znacznie gorzej od rewelacyjnego Trzy Sześcia. 

Dziś, stojący na uboczu sceny raper wychyla się co pewien czas a to by posędziować freestyle'ową bitwę, czy też dla przykładu... przetłumaczyć track Białasa na angielski. Obadajcie sprawę, bo naprawdę kozak!

A zostawiam Was z numerem z "24tv" idealnie ukazującym kreatywność i potencjał twórczy Trzy Sześcia :)

• DOLAR

"Nigdy nie zdobyłem pasa, ale moje flow jest święte i może w dzisiejszych czasach jestem the most underrated" – nawinął w puszczonym w eter przed dwoma laty kawałku "Kiedyś" Dolar. I w kontekście freestyle'owych bitew miał w tych słowach sporo racji. Lubelski raper od zawsze był specjalistą od stylówy, rekordowym pięciokrotnym finalistą WBW, który dziś jednak rzadko jest wymieniany wśród "najlepszych ever". Po odpadnięciu w grupie w finale WBW 2009 Dolar zdołał triumfować jeszcze na mega prestiżowej Bitwie o Mokotów (pokonał tam m.in. Muflona i Czeskiego), by podobnie jak jego kumple po fachu dać sobie spokój z regularnymi wyjazdami na freestyle'owe bitwy. 

Niemniej jednak to właśnie MC z Lublina jest obecnie najbardziej "aktywnym" battle'owo raperem spośród całej opisywanej ósemki. W ostatnich latach nie bez sukcesów brał on udział chociażby w dwóch edycjach Bitwy o Pitos czy też Bitwie o Trójmiasto. Oprócz tego Dolar specjalizuje się w prowadzeniu wolnostylowych eventów – od trzech lat możemy stale oglądać go na scenie WBW i widzieć, iż zajawka wciąż kipi w nim aż miło. 

W studio MC z Lublina wielkim tuzem jednak nigdy nie był. Większość z Was kojarzyć go może z zajawkowego i naprawdę fajnego występu w pierwszej edycji "Żywego rapu", choć był to jedynie mały ułamek jego działalności z długopisem w ręku. W ostatnich latach Dolar wydał parę solowych krążków, a ostatni z nich wyszedł w duecie z producentem, Grejtu. Na swoich płytach raper pokazuje, że potrafi się odnajdywać w najróżniejszych klimatach – nie straszne mu są trapy i inne newschoolowe podkłady, a łeb do linijek ma on taki... jak na freestyle'owca przystało. :)

Dla mnie jednak – z całym szacunkiem – Dolar zawsze będzie przede wszystkim kozackim raperem bitewnym, stąd zostawię Wam kawałek opowiadający właśnie o jego freestyle'owych przygodach.

• WICIU

Doszliśmy do momentu, na który najbardziej czekałem. A czekałem bo zwyczajnie oporowo się jaram i aż miło mi napisać o rapie Wicia parę ciepłych słów. Leniwy, niechlujny... dla mnie ten typ miał wszystko, by stanowić dziś o sile polskiego mainstreamu. I choć obecnie jest gdzie jest, to dalej robi zajebisty, prawdziwy rap na nieosiągalnym dla większości zawodników w naszym kraju poziomie.

Na bitwach bez dwóch zdań nigdy nie był najlepszy, na finale WBW 2009 przegrał wszystkie starcia, natomiast w studio muszę przyznać, iż obok Flinta jest on moim ulubionym raperem spośród całej ósemki. Kojarzycie NPS? Jeśli nie, zostawcie lekturę tego tekstu na parę minut i zobaczcie jak się powinno robić zajebiste rapowe bangery. Solowo Witek zadebiutował w 2009 roku, wydając album pod tytułem "Dwa Bieguny". Już na nim dostajemy porcję naprawdę wyjątkowego rapu – na wskroś brudnego, mega stylowego w swoim "niechlujstwie". przesiąkniętego błyskotliwymi, często humorystycznymi linijkami i takiego, z którego jak z obrazka wyłania się nam postać leniwego, bardzo wyluzowanego gościa, który żyje jak lubi i ponad dorosłe życie przekłada zabawę i melanż.

Następnie przyszedł czas na opór stylowy wjazd na Młodych Wilkach 2013 i... niedoszłą płytę z Karwanem. Apetyty były ogromne, lecz z jakiejś przyczyny zapowiadany hucznie krążek nigdy się nie ukazał. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. A no bo przed około miesiącem wyszła epka i to naprawdę zajebista! Na składającym się z sześciu numerów materiale Wiciu pokazał, iż nie stracił nic ze swojej podziemnej iskry i stylu, ba dopieścił go, dojrzał i dziś możemy delektować się w jego twórczości niemal każdą linijką.

No może odrobinę przesadzam, jednak wierzcie mi, że nie jest to płyta do przesłuchania na raz... bo zwyczajnie za bardzo ciągnie, żeby do niej wracać. Wiciu tworzy zajebisty, brudny rap i jak wspomina w kawałku "Siemano dwa" robi to dla siebie, a nie by "bujać mordą na klipach", gonić hajs czy zdobywać fanów. A skoro to słychać, to to się naprawdę szanuję! Dla mnie owa skromna epka to najbardziej wartościowy obok "Tristape'u" i "Napisów końcowych" materiał, który wyszedł w tym roku spod pióra raperów związanych z freestyle'em (pozwoliłem sobie nie brać tu pod uwagi twórczości Quebo).

Można by tak zapętlać w nieskończoność :)

• GREEN

Mega solidny raper bitewny, współtwórca paru freestyle'owych klasyków (np. walki z Plejerem czy Gresem), który to jednak ze swoich startów na wolnostylowej scenie został zapamiętany zdecydowanie najsłabiej spośród całej ósemki. Green nigdy nie był freestyle'owcem wybitnym, choć miał niesamowite przebłyski. W studio natomiast wybitnym raperem też raczej nigdy nie zostanie, za to solidność to słowo, które mogłoby mu robić za bardzo adekwatny znak rozpoznawczy.

Muszę się przyznać, że z rapem studyjnym Greena miałem dotychczas znaczniej mniej styczności, niż to było w przypadku twórczości pozostałych finalistów WBW 2009, stąd zostało mi sporo zaległości do nadrobienia. A nadrabiałem je raczej w przyjemnej atmosferze, słuchając klasycznego łódzkiego oldschoolu o typowo truschoolowym klimacie i przekazie. Green - uczestnik pierwszej edycji Młodych Wilków, wspólnie z Białasem - ma na swoim koncie dwa legalne solowe albumy, a drugi z nich, wydany ze wsparciem Step Records i wyprodukowany w dużej mierze przez O.S.T.R–a krążek, "Butnownicy i lojaliści", został nawet notowany w czołowej 30 OLISu. Gdy odpalimy sobie dwa singlowe klipy, jeden solowy a drugi zrobiony w kooperacji z W.E.N.Ą. przestaje nas to dziwić...

Ponadto przez ostatnie lata Green jeździł w trasy koncertowe z Ostrym w roli jego hypemana, a przed niecałym rokiem uraczył nas jeszcze jednym studyjnym materiałem. I to nie byle jakim! "Fraktal" to album stworzony w duecie z innym tuzem łódzkiego podziemia Gresem, który odpoczątku do końca utrzymany jest w mrocznym, miejskim klimacie życiowej codzienności. Klimat ten świetnie podkreślają wyprodukowane przez Ostrego podkłady, a nawijka łódzkich freestyle'owców pozwala nam w pełni w niego wsiąknąć i delektować się rapem jakiego w tej chwili mamy naprawdę jak na lekarstwo.

Szczerze polecam!

Line-up - piątek:

20:00 - Leh
20:45 - Otsochodzi
21:30 - Gruby Mielzky
22:15 - Bonson
23:00 - JWP
23.45 - VNM
00:30 - Zeus

Line-up - sobota:

20:00 - NTK
20:45 - Familia HP
21:30 - Green
22:15 - Hades
23:00 - Sarius
23:45 - W.E.N.A.
00:30 - O.S.T.R.

Wszystkie potrzebne informacje znajdziecie na stronie wydarzenia: https://www.facebook.com/events/834296413372133/.

Czeski:

"byłeś chyba jedyną osobą w tym całym fristajlowym światku, a zarazem tak odciętą od niego... Przeżyliśmy masę zajebistych wyjazdów, które jak teraz wspominam to łkać mi się chcę. Życzę każdemu takiego kumpla jak Ty. Jak z Tobą przegrywałem, to było mi praktycznie bez różnicy, bo i tak byłem dumny i się cieszyłem. Ty nie miałeś inaczej, co widać po tym zdjęciu. Tak samo jak razem przeżywaliśmy swoje walki, tak teraz pewnie przez to czuję jakby odeszła jakaś część mnie i nie potrafię w to uwierzyć i się pozbierać. Mogę Ci tylko obiecać że na pewno nigdy Cię nie zapomnę. Spoczywaj w pokoju przyjacielu..."

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"32443","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"285","width":"430"}}]]

Edzio:

"Pamiętam jak po porażkach na wbw 2011 zachęcał mnie, żebym startował więcej. Kiedyś był moim największym krytykiem, nie jarał się moim fristajlem i mówił to otwarcie. Z czasem propsował mnie coraz bardziej, aż w końcu przyznawał się, że jest moim fanem. Po wygranych wbw zasypywał szczerymi propsami, które cieszyły podwójnie, jako od osoby umiejącej bez skrupułów wprost wygarnąć błędy. Każda z walk z nim była cholernie ciężka, ale każdą świetnie wspominam. Podczas zbicia piątki jeszcze przed werdyktem umiał się przyznać, że był słabszy i spropsować. Naszą ostatnią rozmowę w grudniu zakończył słowami "widzimy się w Polsce na bitach" oraz "mam nadzieję, że jeszcze z Tobą kiedyś wygram". Jestem w ciężkim szoku. Ymcyk, modlę się za Twoją duszę bracie i proszę Was o to samo, jeszcze kiedyś zrobimy ten sajfer!"

Green:

"Dziś odszedł mój kolega ze sceny freestylowej. Super człowiek, ze świetnym podejściem do tego co robił. Ilekroć startował w bitwach, to KAŻDY musiał się z nim liczyć. Nie ważne czy to byłem ja, Muflon, Białas, Czeski, Esko czy ktokolwiek inny. To był po prostu bardzo solidny zawodnik. Po za sceną inteligentny, wyważony z błyskotliwym poczuciem humoru. Mega sympatyczny gość. Wielka tragedia.
Wciąż ciężko mi w to uwierzyć.
Do zobaczenia Bracie, po tej lepszej stronie.

YMCYK 1988 - 2016.
Spoczywaj w Pokoju."

Filipek:

"Pamiętam jak miałem 17 lat, jeździłem po lokalnych bitwach i nagle znienacka Ymcyk mnie zaprosił do Radzionkowa. Tam poznałem się między innymi z Szydercą i Czeskim. Wspólne jeżdżenie po bitwach mega zbliża do siebie obcych ludzi. Ymcyk był mega zajawkowiczem i entuzjastą który pomagał przetrwać freestylowi w chwilach kryzysu. Bardzo empatyczna osoba, szczera i wesoła. Jest mi w chuj przykro i smutno. Trzymaj się kolego!"

Tymin & Peus:

"Dziś nad ranem odszedł nasz bardzo dobry kolega. Człowiek, który wprowadzał nas do fristajlu, był z nami od początku naszej przygody. Człowiek, którego nie sposób było nie lubić. Ymcyk miał 27 lat. Piotruś, będziesz na zawsze w naszej pamięci."

Michał mimowolnie doprowadził do jeszcze jednego pęknięcia w środowisku – podzielił fanów improwizowanych starć na tych, którzy zgadzają się z jego tezami, tylko nie chciało im się wypowiadać i na tych, którzy tl:dr (lol).

Mimo tego, że na ogół propsujemy się z Puociem nawzajem i zgadzamy w wielu kwestiach, to siłą rzeczy nasze wypowiedzi będą się od siebie różniły. U niego widać ten dziennikarski szlif, zatem jego tekst jest bardziej spójny. Mój jest pełen dygresji, ale słuchacie przecież freestyle'u, więc już nic nie powinno was dziwić. W grę wchodzi również różnica wieku: jestem co prawda o kilka lat starszy od większości aktywnych zawodników, jednak od Puocia starszy jest już tylko Wujek. I trzecie, najważniejsze – Puoć był trzykrotnym finalistą WBW i pewnie nie raz wygrał jakąś Bitwę o Manowce, do tego przez jakiś czas był mentorem waszego ukochanego Muflona. Ja natomiast jestem tylko słuchaczem i do tego głównie youtube'owym. Freestyle'owałem podobno raz, ale następnego poranka obudziłem się z potężnym bólem głowy i jeszcze silniejszymi wyrzutami sumienia. Tej nieszczęsnej niedzieli o mdłości przyprawiał mnie dochodzący zza ściany odgłos tłuczenia kotletów, który swą miarowością przywodził na myśl hip-hopowy podkład. Ta jednorazowa przygoda z wolnym słowem wystarczyła mi w zupełności.

Król punchline'ów i jego poddani

Pragnę zaznaczyć, że nie mam nic do punchlinerów. Ja im zazdroszczę. Gdybym był tak błyskotliwy i pamiętliwy, byłbym już na tyle bogaty, że mógłbym sfinansować zamach stanu w jakimś małym państwie Trzeciego Świata, po czym zostać tam jednowładcą i nakazać wszystkim porozumiewać się wierszem. Bez bitu, żeby było bardziej patetycznie. Zamiast tego piszę teksty pro publico bono i wykłócam się w komentarzach. Więc serio, chłopaki, czy na pewno rap jest tym, czym chcecie się zajmować? A może jednak sukces?

Piję za to (z nieopamiętaniem Chyry) do wszystkich tych, którzy traktują ten performance tak poważnie, jak niegdyś Pezet muzykę. Serio myślicie, że w domu wasz idol bije swoją kobietę punchem w twarz za to, że odpowiedziała nie na temat? Nie bez powodu istnieje takie określenie, jak proza życia.

W mufloniastej audycji któryś z chłopaków (Ematei, Puoć albo właśnie Muflon) mówił o narastającym kulcie zawodników, którzy teraz stają się dla swoich fanów obiektem modłów. Na szczęście żaden z freestyle'owców, których znam, nie zaczął gwiazdorzyć i z przymrużeniem oka patrzy na te wszystkie bitwy. Każdy z nich traktuje to po prostu jako ekwiwalent dobrej imprezy i śmieje się do rozpuku z fanpage'u Głupio mi, kiedy moi znajomi fristajlują. Właśnie przez takie podejście nie rzuciłem jeszcze pisania o freestylu na rzecz, nie wiem, opowiadania o zachowaniach społecznych surykatek. Dlatego też wspierać będę inicjatywy takie jak WLW, gdzie wszystko odbywa się w przyjaznej atmosferze, bez jakiejkolwiek zawiści. Zobaczcie – nie tak dawno Konstruktor rozprawił się tam z Pueblosem. Poza pewnymi komentatorami na YouTube, nikt nie czuł się pokrzywdzony. Gdy jednak ten sam zawodnik wszedł podpity „na salony” i został zjedzony przez Filipa, publika chciała go rozszarpać. Czy była to właśnie profanacja owego sacrum?

Nie pamiętam, co się liczy: skillsy, delivery, punchczy flow

Z poczynaniami freestyle'owców na bieżąco jestem od roku 2007. Oprócz filmików z walk, WBW udostępniło po tej edycji również ich nagrania w formie plików mp3, toteż każdy z nas, ówczesnych gimbusów, katował dziewczyny na przerwach, zagłuszając naszymi telefonami ich Shakiry i Rihanny. Dwóch kolegów poszło nawet o krok dalej i urządziło bitwę wolnostylową w toalecie. Zmagania przerwał pan polonista, który co prawda nazwał chłopaków poetami, jednak bardzo wulgarnymi i śmierdzącymi papierosami. Mieli później obniżone zachowania i mistrzowskie pasy na tyłkach.

Dlaczego przywołałem tę anegdotkę? Ażeby podkreślić to, jak duży wpływ miała na nas ta edycja, która przecież była wyjątkowa pod względem różnorodności. Każdy z naszej paczki miał zgrane na telefon co ciekawsze walki. Pamiętaliśmy je z pewnością lepiej od samych zawodników. Tak, Puoć, Twoje również. Sęk w tym, że ktoś, kogo przygoda z freestyle'em, nawet ta odbiorcza, rozpoczęła się od edycji, w której każdy z zawodników odznaczał się swoim niepowtarzalnym stylem, zawsze doszukiwać się będzie w bitwach tego, co zaskakujące. I tak było w tym 2007 roku – pojawił się Eskobar, który swoją osobowością zamiótł cały festiwal. Bo przecież nie skomplikowanymi punchami, to było już wtedy domeną Muflona.

Oczywiście ktoś może powiedzieć, że przecież lata 2006-2008, to już okres zwycięstwa punchy nad wszystkimi innymi elementami wolnego stylu. Poza wyjątkiem, któremu na ksywkę dane było Eskobar, to Muflon dominował (zazwyczaj, przecież wiem) nad wszystkimi. Ale Muflon nie był przecież pozbawioną charakteru maszynką do klepania dwuznaczności, miał ten stand-up'owy sznyt. Z pewnością w konwencji roastowej mógłby sprawdzić się o wiele lepiej, niż się w niej sprawdził dotychczas. Liczy się show. Właśnie dlatego widząc Babinciego, który w prosty, ale zabawny sposób wchodzi w interakcję z publiką, przypominam sobie Muflona przełamującego piątą ścianę, gdy podczas walki z Ensonem na Bitwie o Mokotów pukał w szybkę kamery i zwracał się odbiorcy, który walkę zobaczy za kilka tygodni na LimTV. Albo Spinnerze, to nie jest w tej chwili istotne. Ważne jest to, że w tych momentach czuję, że freestyle mnie nie zawiódł. Podobnie gdy Jędrzej aktywizuje publikę na Pitosie albo Biały wykorzystuje ją przeciw naszemu śmieszkowi. Przecież to to samo, co zrobił Białas w 2009 w walce z Greenem. Pseudo też się prawie zgadza. Nie jest to wtórność, to jest umiejętność grania na sentymentach, a co za tym idzie – wywoływania emocji i wyprowadzania freestyle'u ze sfery chłodnych kalkulacji. To jest ta nie zdefiniowana w pełni sceniczność, która jak widać niejedno ma imię.

Idąc tym tropem, zaraz doszedłbym do słynnego follow-upu i tego, jak niedobry ziomek Dolar sprzedał cały hip-hop za marne 300 srebrników, Czeski, jak ksywka wskazuje, reprezentował obcy kapitał, a Flint to... dopisz sobie dowolne wyzwisko, będzie pasować. Tylko zwyczajnie nie chce mi się już śmiać z tego, jak Związek Gimnazjalistów Polskich jednogłośnie wyraził swoją pogardę i zażenowanie. Zainteresowanych odsyłam w tym miejscu do drugiego śródrozdzialiku.

Czucie i wiara silniej mówi do mnie, niż mędrca szkiełko i oko

Teraz przechodzimy do niezwykle ważnej kwestii i polemicznej części artykułu. Czy osoba mająca styczność z bitwami wyłącznie za pośrednictwem Internetu ma prawo oceniać ich przebieg? Oczywiście, że tak i nie musi się to przecież wiązać ze skrupulatnym rozbijaniem ich na czynniki pierwsze. Rozumiem, co miał na myśli Puoć – mnie też bardzo nie podoba się to youtube'owe punktowanie poszczególnych wejść i niezgadzanie się z każdym werdyktem z zasady, tylko dlatego, że wydało go jury, ale jest też druga storna medalu – co z tymi bitwami, których widz obecny w klubie nie jest w stanie zrozumieć, bo zawodnicy zagłuszani są albo przez lokalnych patriotów, albo globalnych haterów? Znam kilka osób, które przyznały, że nie słyszały kompletnie nic z półfinałowych wejść Babinciego i dopiero nagrania dały im tę możliwość. Jestem pewien, że to nie jedyna taka sytuacja.

To samo z zawodnikami, których teraz traktujemy jako legendarnych. Nie oszukujmy się, przykładowy fan wolnego stylu jest nie tylko dużo młodszy od Puocia, ale też ode mnie. Jutro ma próbną maturę, a w gorszym przypadku sprawdzian z wuefu. Gdyby nie mógł oceniać walk Te-Trisa, Dużego Pe czy Trzysia, myślałby, że freestyle wyglądał zawsze tak samo. Kto wie, jak by teraz reagował na sceniczne zagrywki raperów, gdyby nie te pamiętne walki krążące po sieci. W końcu przecież taki Pueblos, którego uwielbiamy za flow, styl i gestykulację, przyznawał w kawałku, że to nagrania rozbudziły w nim zajawkę.

Nie neguję istnienia magii chwili i nie twierdzę, że w uczestnictwie w bitewnym amoku nie ma niczego niezwykłego. To oczywiste, że to wyjątkowe przeżycie. Zachęcam do chodzenia na bitwy i uważam, że żadna relacja tego nie zastąpi. Nie ma szans. Jednak jeżeli freestyle jest przede wszystkim dla ludzi w klubie, to przecież nie tylko dla nich. Wykluczmy na ten moment gigabajty napinaczy i załóżmy, że człowiek jest z natury dobry. Niektórym z tych dobrych ludzi brak czasu, środków albo po prostu mają na tyle inną osobowość, że nie do końca uśmiecha im się uczestniczyć w całym zamieszaniu. Wcale nie oznacza to, że nie są w stanie dokonywać interesujących i wnikliwych interpretacji wydarzeń w oparciu o materiały filmowe. Gwoli ścisłości: nie przywołuję tu typowej figury krytyka-malkontenta, raczej pełnego entuzjazmu kinomana. Osoby, o których mowa, kochać mogą freestyle na odległość jakże szczerą miłością platoniczną, a im dłużej będzie to uczucie niezaspokojone, tym piękniejsze powstawać będą peany na cześć obiektu zauroczenia.

Wiem, co chciałeś przekazać Puociu i z większością myśli zgadzam się w stu procentach. Staję jednak niejako w obronie tych osób, które mogłyby poczuć się w pewien sposób wykluczone z prawa do wzięcia udziału w dyskusji ze względu na to, że zachowują od freestyle'u fizyczny dystans. Tak samo, jak nie powinniśmy rozbijać go na poszczególne elementy, które moglibyśmy wpisać do tabeli i po wciśnięciu klawisza enter w ułamku sekundy otrzymać zwycięzcę, tak samo nie powinniśmy ograniczać starć wolnostylowych do samej atmosfery panującej w klubie, ponieważ w ten sposób ja nie mógłbym powiedzieć nic o Twoim walkach, a Ty mógłbyś zanegować moje prawo do pisania o bitwach w ogóle. Układ krzywdzący zarówno dla nas obu, jak i całego świata.

Porzućmy na chwilę nasze jednostkowe doświadczenia, niech to nie będzie dyskusja Jacka „Subiektywnie o rapie” Adamca z Michałem „Puociem” Płocińskim, tylko zdystansowanego obserwatora z czynnym uczestnikiem. Niby dzieli nas olbrzymia różnica doświadczenia, jednak w kluczowych kwestiach się zgadzamy. Tak więc mogę, (a raczej chcę) wierzyć, że wolnostylowy dialog międzypokoleniowy (jak również interdyscyplinarny) ma rację bytu, są ku temu liczne przesłanki. Kluczowe okaże się to, jak postąpią żołnierze na bitewnych frontach, o których losach tutaj debatujemy.

Prawda ekranu

Przyjrzyjmy się temu, jak owa postulowana przeze mnie i Puocia sceniczność wypada poza obrębami klubu, gdy raper oddzielony zostaje od odbiorcy ekranem monitora. Nadal sprawdzają się te same mechanizmy, które oddziałują z tak wielką siłą na osoby zebrane w lokalu. Tyle że jest to doświadczenie bardziej indywidualne, niż kolektywne – oglądający walkę nie przeżywa widowiska wraz z innymi, co nie zmienia faktu, że bierze pod uwagę reakcje osób widzianych na monitorze. Wiem, że to w dużej mierze kwestia fachowości nagrań i nagłośnienia, ale darujmy sobie teorię spiskową o nagminnym wyciszaniu publiki.

Przez to, co zaraz zasugeruję, z pewnością wiele osób nazwie mnie mordercą zajawki, ale trudno, piszę przecież o hip-hopie, w którym oskarża się wszystkich o wszystko. Oglądanie walk przed monitorem ma dla wielu również swój elitarny wymiar. W końcu przypatrujący się zmaganiom gladiatorów możesz się poczuć jak siedzący w loży konsul, a nie jak miażdżony przez tłum obywatel cesarstwa. Odrobina luksusu za cenę abonamentu za Internet. Nie każdy chce mieć wpływ na zmagania. Ja nie chcę, ja doceniam komfort i umywam ręce. Zawodnicy się z tym liczą. Wchodząc na scenę godzą się z faktem, że zostają osobami medialnymi i ich walki będą oceniane przez kilkadziesiąt tysięcy anonimowych osób z Internetu, które napędzą ich hype. To nie cypher na ławce pod blokiem, to XXI wiek.

Pora na wstawkę humorystyczną: istnieje jeszcze kwestia „świeżości umysłu”, z którą podchodzi się do zmagań zawodników. Nie jestem przecież jedynym, który będąc kiedyś na bitwie, zapamiętał z niej wyłącznie preelimki. Nie wiem jak bardzo wdzięczni są zawodnicy za doping na zerwanym filmie, myślę jednak, że nie do końca to kryje się pod enigmatycznym, ale jakże dumnym, określeniem o nazwie świadomy słuchacz. Koniec żartów.

Teraz, skoro już wcieliłem się w rolę adwokata diabła, pokażę, że te czynniki sceniczne (takie jak charyzma, spontaniczność, „błysk”) porywające ludzi w klubie, działają nie dość, że na osoby, które nie chodzą na bitwy, to mało tego – freestyle widziały co najwyżej w 8 mili. W tym celu przeprowadziłem doświadczenie: pokazałem mojej przyjaciółce walki Filipka, Szydercy i Pejtera. Uśmiechnęła się i przyznała, że to niezwykle inteligentni i pewni siebie goście. Nie rozumiała jednak, skąd nagle w ich tekstach pojawiają się wzmianki o politykach, raperach, mitologii, jak się to ma do tego konkretnego starcia. Gdzie Rzym, gdzie Krym? Następnie pokazałem jej występy Eskobara z Bitwy o Pitos. I to było to. Spontaniczne odpowiedzi, proste teksty nawiązujące do wejść swoich przeciwników, umiejętność porwania tłumu. Do czerpania satysfakcji z jego rapu nie było potrzebne rozeznanie w polskim freestyle'u, rozumienie rapowych inside joke'ów. To jest właśnie ta charyzma sceniczna, która nie ogranicza się do wpływu na obecnych na imprezie zajawkowiczów. Ten show, który wykracza poza ramy hip-hopu, to jest istota sceniczności. Wróćmy do przyjaciółki – ona poczuła to tu i teraz, oglądając nagranie w domowym zaciszu, ale gdyby była wtedy na miejscu wydarzenia, jedyne, czego by doświadczyła, to skrępowanie, bo to przecież nie jej idol, nie jej cyrk.

Zanim posypią się lawiny hate'ów za atak na idoli, którym rzekomo bym coś ujmował, pragnę nadmienić, że powyższy fragment nie jest próbą wartościowania. To tak, jakbyśmy porównali Level up 7 Laika z Tripem Quebonafide. Z tego pierwszego numeru wyciągniesz niewiele, jeżeli nie znasz rapowych realiów. Tym drugim możesz się cieszyć, nawet jeżeli to pierwszy kawałek hip-hopowy, jaki dane ci było słyszeć. Jeżeli się uprzesz, to pewnie napiszesz, że jeden z tych wykonawców jest wackiem i w ten sposób będziesz chciał udowodnić moje złe intencje. Ale to mylny trop, nie idź tą drogą.

Oto, co napisał Kuba:

Jakiś czas temu wpadł mi do głowy pomysł podsumowania dotychczasowych edycji Młodych Wilków. Chyba nie muszę dokładnie opisywać czytelnikom Popkillera czym jest ta akcja ;)Każdego roku wybór zawodników do polskiej odpowiedzi XXL Freshman wywołuje sporo dyskusji – czy ta osoba to dobry wybór, gdzie się podział X, czemu jest Y...

Sam pewnie zastąpiłbym kilka wyborów redakcji swoimi typami (gdzie jest Oxon?). Można też dyskutować np. czemu Buka już po legalu i z bańkami wyświetleń na koncie znalazł się w akcji lub czemu to Rekord (a nie Haju) znalazł się w pierwszej odsłonie. Takich pytań można postawić pewnie tyle ilu jest raperów na scenie.

Akcja jest jednak wewnętrzną inicjatywą ekipy Popkillera i nie zamierzam rozprawiać o samych wyborach w danym momencie, a o tym jak się one prezentują po czasie. Przy każdej sylwetce znajdziecie jeden z dwóch krótkich opisów: wybór trafiony lub wybór nietrafiony. To, który z nich znalazł się przy danym artyście zależy od kilku czynników: zainteresowania publiczności daną osobą, pozycji na scenie i dokonań oraz szacunku wśród świadomych słuchaczy (może być duży pomimo niewystarczającego odbioru – patrz: Haju). Jako wybór trafiony oznaczyłem też kilka osób, które nie zrobiły może takiego szumu na scenie jak np. Kękę, ale konsekwentnie działają w swoim obszarze i zdobywają coraz większe audytorium. Przy opisach abstrahuję też od poziomu danego artysty i klimatu jego działań – niektóre Wilki ze sporym sukcesem to zdecydowanie nie moja bajka, jednak żadnemu z nich nie można odmówić skillsów, które pozwoliły znaleźć się w tej akcji.

Przy poniższym podsumowaniu warto zaznaczyć, że udział w akcji nie jest jedynym aspektem decydującym o sukcesie danego artysty, ale jak pokazują dotychczasowe edycje na pewno w zdobyciu popularności nie przeszkadza. Zainteresowanie widać bowiem po liczbie komentarzy na YouTube i samym Popkillerze; po liczbie udostępnień wpisów związanych z tematem czy wreszcie po samych zapytaniach o typy na Młode Wilki zadawane przez raperów. To czy raper wykorzysta udział w akcji to już jednak tylko i wyłącznie jego kwestia...

MŁODE WILKI 2011 (premiera teledysku 02.08.2011)

Najmocniejsza edycja. Wybór zawodników po tych czterech latach musi budzić szacunek. Większość z nich to osoby już uznane na scenie i mające sporo sukcesów na koncie. Trafiły się także słabsze typy, ale o tym za chwilę. Inauguracyjna edycja przyniosła także największe zainteresowanie, bowiem wtedy jeszcze nie było na naszym podwórku tak szeroko zakrojonej akcji. Z kronikarskiego obowiązku należy dodać także, że Młode Wilki 2011 doczekały się (oprócz possecuta) trzech innych klipów promujących tę edycję: B.O.K - Beton, Shot - F.O.R.M.A., Białas - Hajlajf (feat. Solar).

SYLWETKI:

Tau (Medium)  - wybór trafiony. Teoria Równoległych Światów, Graal, Egzegeza, Remedium. Spektakularna przemiana z Medium w Tau i złota płyta na koncie. Tak w skrócie wyglądają dokonania kieleckiego rapera od czasu udziału w Młodych Wilkach. Ocena nie mogła być inna.

Białas - wybór trafiony. Reprezentant SB Mafija wraz kolegą z ekipy po udziale w Młodych Wilkach podpisał kontrakt z Prosto; wziął udział w niezliczonej ilości dissów oraz nagrał podobną liczbę numerów. Zdecydowanie ważna postać na naszej scenie, niezależnie od indywidualnej oceny każdego słuchacza.

Gedziula - wybór trafiony. Cztery ciepło przyjęte przez słuchaczy projekty nie spotkały się z jakimś niesamowitym odbiorem, jednak zapewniły reprezentantowi B.O.R Records uznanie na polskiej scenie. Patrząc po rozwoju i skillsach należy w nim upatrywać pretendenta do kolejnego bardzo mocnego młodowilczego wyboru.

Bonson - wybór trafiony. Po skonsumowaniu sukcesu płyty „Historia Po Pewnej Historii” i względnego spokoju studyjnego (zastąpionego setkami koncertów) reprezentant StoProcent wrócił do wydawania albumów serwując w zeszłym roku wysoko notowany na OliS „O Nas Się Nie Martw” i słabiej przyjęty „MVP”. Ten rok to z kolei kozacki album z Soulpetem. Całość nie pozwala myśleć o Bonsonie inaczej niż pierwsza liga.

Vixen - wybór trafiony. On w przeciwieństwie do omawianego powyżej rapera nie znajduje się może „licznikowo” w pierwszej lidze, jednak „Kontinuum”, „Loco Tranquilo” i „Paradox EP” pozwoliły mu zyskać spory szacunek słuchaczy. Przykład Młodego Wilka, który konsekwentnie idzie obraną przez siebie ścieżką i buduje swoją pozycję.

Shot - wybór nietrafiony. Mimo niezaprzeczalnych skillsów wrocławski raper nie zdobył do tej pory dużego uznania na scenie. Jego jedyny wydany od udziału w MW album pt. „Salto” był muzyczny miszmaszem, który przeszedł bez echa. Wyjątek – singlowa „Dziewczyna Z Sąsiedztwa”.

Bisz - wybór trafiony. Bez komentarza ;)

TuszNaRękach - wybór trafiony. Brak sukcesów sprzedażowych i „licznikowych” nie idzie w parze z poziomem działań kieleckiego rapera. Każdy jego kolejny projekt spotyka się z dobrymi opiniami słuchaczy i recenzentów, a ostatnia płyta „Sny, W Których Ginę” pod tworzonym wspólnie z Szattem szyldem Zaburzenia jest tego doskonałym przykładem.

Kaiteu -  wybór nietrafiony. Trochę występów gościnnych, półtora roku przerwy, wspólna płyta z Bedim, znów półtora roku przerwy i projekt pod nowym szyldem Headlinerz. Tak mniej więcej wygląda droga rapera z Podkarpacia od czasu udziału w pierwszej edycji popkillerowej akcji. Szału nie ma, a szkoda.

Śliwa - wybór trafiony. W związku z zawirowaniami na linii Aspiratio Crew – SB Mafija w ostatnim czasie jest kojarzony głównie z tej akcji. Niemniej od 2011 roku zdążył wydać dwa albumy, jeden mixtape i powoli, lecz konsekwentnie, zrywa z przylepioną mu łatką „młodego Rycha” budując jednocześnie swój fanbase we właściwym dla siebie nurcie ulicznym.

Rekord - wybór nietrafiony. Wydany na jesień 2011 roku album „Wewnętrzny Głos” nie spotkał się z należytym odbiorem. Później reprezentant 71 wraz Roxonem i Hajem podpisał jako Pepe Skuad kontrakt z Koka Beats i... to tyle.

Green - wybór trafiony. Reprezentant Aloha Entertainment powinien znaleźć się w Młodych Wilkach 2010, czyli w okolicach premiery płyty „Kryptonim Monolog”. Wydany trzy lata później album „Buntownicy I Lojaliści” nie spotkał się już z tak dużym zainteresowaniem, jednak pozwolił raperowi z Brzezin na zdobycie kolejnych fanów. Tylko czekać na Fraktal.

Green na fb: https://www.facebook.com/KryptonimGreen
Dobrekino Studio na fb: https://www.facebook.com/DobrekinoStudio
Aloha Ent. na fb: https://www.facebook.com/AlohaEntertainment

"Wracający po dłuższej przerwie GRES oraz mocny reprezentant łódzkiej sceny GREEN połączą swoje siły jako projekt “FRAKTAL”. Aktualnie trwają prace nad ich wspólnym albumem. Głównym producentem muzycznym płyty jest O.S.T.R., który osobiście sprawuje pieczę nad tym projektem. Płyta ukaże się w Asfalt Records jeszcze w tym roku, a już niebawem możecie spodziewać się pierwszego singla." - czytamy na stronie Asfaltu. Pozostaje czekać!

Wprawdzie zapowiedź jest mocno enigmatyczna, ale i jednoznaczna - Greenzki/Gres - Fraktal. Czekamy na więcej szczegółów...

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"20713","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"255","width":"255"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"18617","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"606","width":"430"}}]]

Produkcja teledysku: Dobrekino Studio

Reżyseria: Damian Michalak
Kierownictwo produkcji: Maciej Karbownik
Zdjęcia: Damian Koziara

Kup płytę Proceente "Zupynalefkisplify":
AlohaSklep

Preorder.pl

iTunes

Spotify

Deezer

Play The Music

Google Play

"Browka Szpinak" to drugi projekt firmowany przez Łysonżiego Dżonsona. Nad nowym albumem Łysonżi pracował przez półtora roku w stołecznym Erem Studio pod okiem Staszka "Staszego" Koźlika i Marcina "Kuza" Kuśmierczyka, którzy zajęli się realizacją i miksem materiału. Warstwa muzyczna projektu to zasługa czołowych producentów z Polski i nie tylko; mistrzowskie bity wysmażyli Kazzushi, Salvare, Wizzo, O.S.T.R., Szczur, Szogun, Kaszpir oraz Spinache. Za popisy DJ'skie odpowiadają DJ Gondek, DJ Grubaz, DJ Flip oraz DJ Anusz. Na mikrofonach będzie można usłyszeć ponad 20 wyjątkowych gości reprezentujących ekstraklasę polskiej sceny rap. Szata graficzna projektu to dzieło Konrada Smolarskiego. Autorem zdjęć jest Mariusz Jegliński.

Płyta trafi na półki sklepowe 31 października nakładem wydawnictwa Aloha Entertainment. Dystrybucją krążka zajmie się Step Records.

Zamów płytę Łysonżi Dżonson "Browka Szpinak":

AlohaSklep.pl

Preorder.pl

Wcześniejsze "#Hot16Challenge"

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16899","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16900","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16909","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16901","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16879","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16871","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16904","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16874","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16875","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16878","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16883","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16881","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16907","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16882","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16884","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16876","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16877","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16880","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"16903","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

To już trzy lata od kiedy postanowiliśmy zmaterializować swój ambitny pomysł stworzenia czegoś na kształt polskiej odpowiedzi na XXL Freshmen. Widząc ogrom młodych talentów, którym brakowało odpowiedniej ekspozycji zdecydowaliśmy, że warto im pomóc. Wiedzieliśmy co, nie do końca wiedzieliśmy jeszcze jak - szczególnie, że wyjściowy budżet, którym na ten cel dysponowaliśmy wynosił równiutkie 0 złotych. A jednak udało nam się ideą zarazić innych - Ostrego, który bezproblemowo dostarczył potężnie rozbudowany bit; Dwaem Media Group, które zgodziło się nakręcić klip jedynie za zwroty kosztów transportu; Bartosza z Endefisu i Studio Szabrownix oraz Anemika i Dobrzejeststudio, którzy zgodzili się użyczyć nam na cały dzień miejsca; klub WhyNot?, który użyczył nam miejsca na specjalne graffiti i w końcu UrbanCity, które wsparło nas finansowo jak i logistycznie przy produkcji płyt. Równie entuzjastycznie odnieśli się do akcji sami zaproszeni raperzy - Medium (dziś Tau), Białas, Gedz, Bonson, Vixen, Shot, Bisz, Tusz Na Rękach, Kaiteu, Śliwa, Rekord oraz Green.

Wydawało się, że mało fortunny może być termin - w końcu ruszaliśmy w pierwszy weekend lipca, w trakcie trwania Openera, a klip ukazał się już na początku sierpnia, gdy frekwencja przy komputerach jest jeszcze mniejsza. Nic z tego - odbiór, zainteresowanie, ilość dyskusji, komentarzy i wsparcie całej czołówki polskiej sceny przerosły nasze oczekiwania wielokrotnie, akcja Młode Wilki na stałe wpisała się w kalendarium sceny a ja sam od tego czasu na pytanie "kto będzie w tym roku Młodym Wilkiem?" musiałem unikać odpowiedzi już jakieś 5000 razy. Patrząc na tę okrągłą rocznicę postanowiłem przypomnieć Wam zdjęcia z planu pierwszej edycji naszej akcji, zarazem zapewniając o dwóch rzeczach - możecie oczekiwać edycji czwartej (w specjalnym temacie na naszym forum możecie rozmawiać już o swoich typach czy propozycjach) a my postaramy się nie osiąść na laurach i znów zaskoczyć Was czymś więcej.

Zdjęcia: Wojtek Koziara, Hipolit Ster (Warszawa, cz. 1), Mariusz Cieniawa, Mateusz Natali (Wrocław, cz. 2)

Tutaj przypominamy video...

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4722","field_deltas":{},"link_text":null,"attributes":{"height":323,"width":430,"class":"media-image media-element file-media-large","data-delta":"1"},"fields":{}}]]

A tutaj same zdjęcia...

Data: piątek: 04-04-2014
Miejsce: klub 55, ul. Żurawia 32/34
start imprezy: 21:00, start koncertów: 22:00

Wystąpią:

Proceente & Łysonżi Dżonson
Mały Esz
Green
Na Pół Etatu
Kfiat
Czarny Porzecz & Doktor Fatalny
Maxim/Blaze

+ goście specjalni

prowadzenie: Muflon
afterparty: DJ Grubaz, DJ Anusz

bilety: przedsprzedaż 20/25 PLN, w dniu imprezy 25/30 PLN
od godziny 22:59 wejście na afterparty: 10 PLN

Początek przedsprzedaży biletów: 5 marca!

1 MIEJSCE

- Kes-a
https://www.youtube.com/watch?v=291ZFK_bsl8&feature=youtu.be
Wygrał to! Do usłyszenia na wosku :-)

WYRÓŻNIENIA

- James Wantana
https://www.youtube.com/watch?v=9kmWS3fBLR4&feature=youtu.be
Faworyt Salvara. Ujęło nas brudne brzmienie i mroczny klimat bitu. Mocny reprezentant złotych lat 90' w grupie finalistów konkursu. Dobra chemia na lini rap - podkład muzyczny.
 
- Xeyos
https://www.youtube.com/watch?v=N0n_za3V1IM&feature=youtu.be
Po wstępnym odsłuchu wszystkich numerów, to był nasz faworyt. Jednym słowem, trafił nam w gust idealnie. Świetnie płynie. Instrumental ma dużo miejsca na rap, nie jest przesycony. Temat muzyczny wkręca się jak trzeba. W ogólnym rozrachunku zabrakło nam jednak trochę dopracowania w brzmieniu.
 
- Cut Haloon
https://www.youtube.com/watch?v=jq3WznUsc-w&feature=youtu.be
Dobra stylówa. Bit oparty na breaku, nasączony winylowym klimatem. Ciekawe brzmienie, nowojorski sznyt, świetnie dobrany sampel. Faworyt Ostrego. Szkoda, że nie ma linii basu, jak sobie zagraliśmy sami na próbę, słuchając oryginału, to był sztos! ;-) Gratulacje za oryginalny pomysł.
 
- Cok
https://www.youtube.com/watch?v=ZUj_IOnvAkQ
Zajebiste rozwiązania aranżacyjne. Bit buduje napięcie od początku, wokale świetnie na nim siedzą. Bogactwo partii instrumentalnych i sampli wypada fantastycznie. Bardzo fajnie brzmią tutaj nietuzinkowe bębny (werbel wsiąka w gąbki akustyczne ;-)). Zdecydowanie pierwsza trójka.

- Oer
https://www.youtube.com/watch?v=VamH-f7RTR0&feature=youtu.be
Najciekawszy i najbardziej stylowy remix. Nadaje numerowi nowy charakter. Wyczuwaliśmy kunszt producencki i nie zwiedliśmy się. Profesjonalna aranżacja, hipnotyzujący sampel, soczyste bębny. Całość majstersztyk. Podium!

NAGRODY

1. miejsce
- umieszczenie remixu na winylu Green "Buntownicy & Lojaliści”
- egzemplarz płyty winylowej Green "Buntownicy & Lojaliści”
- wybrana koszulka od Aloha Entertainment
- czapka zimowa Aloha w wybranym kolorze
- pakiet 3 płyt CD (Green „Buntownicy i Lojaliści”, ALOHA 40%, Proceente „DZŻMC Mixtape”)

Prace wyróżnione:
- publikacja na kanale YT Alohy
- pakiet 3 płyt CD (Green „Buntownicy i Lojaliści”, ALOHA 40%, Proceente „DZŻMC Mixtape”)
- możliwość dalszej współpracy z artystami Aloha Ent.

Green na fb:
https://www.facebook.com/kryptonimgreen

kup płytę Green "Buntownicy i Lojaliści":
https://www.alohasklep.pl/plyty-muzyczne/299-album-green-buntownicy-i-lojalisci-gratis-preorder.html

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"9658","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Na album debiutującego rapera składa się 17 utworów. Zdecydowaną większość, bo aż 15, wyprodukował nikt inny jak O.S.T.R., autorem dwóch pozostałych bitów na płycie jest Quiz, sprawdzona marka na rynku, człowiek mający za sobą całą rzeszę zagorzałych fanów podziemia.

Gościnne zwrotki dograli O.S.T.R., Hades, (obaj w jednym numerze, jest to ich pierwszy wspólny featuring, po wydaniu "HAOS'u" w Asfalcie). Prócz tego wokali użyczyli wracający po kilku latach przerwy Gres oraz W.E.N.A.Materiał muzyczny przeplatają tematyczne skity, w których użyto fragmentów starych polskich kronik filmowych.

Poszczególne skity znakomicie wprowadzają w klimat kolejnych numerów. Ich autorem jest oczywiście O.S.T.R. Na gramofonach wystąpiły takie postacie jak: Dj Kebs, Dj Grubaz, Dj Mixair. Każdy z nich zaprezentował się inaczej; z pomysłem i w swoim unikalnym stylu.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4758","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"155","width":"430"}}]]

Od dziś do 17.06. na stronach Hip Hop Kempu i Popkillera trwać będzie głosowanie, w którym będziecie mogli wskazać trójkę raperów, których chcecie zobaczyć w sierpniu na scenie czeskim festiwalu a my razem z organizatorami w oparciu o wyniki sondy wybierzemy szóstkę - trzech z pierwszej oraz trzech z drugiej edycji. Razem sześciu Młodych Wilków, co gwarantuje mocną i uderzającą porcję tego, co najlepsze wśród świeżej krwi polskiej sceny. Głosować będzie można na wszystkich uczestników edycji 2011 i 2012 oprócz Bisza (gra solowy koncert w tym roku), Bonsona (grał solowy koncert w ubiegłym roku) oraz DJ-a Flipa, jako jedynego "nierapera" w gronie 28 Wilków.

PS. Przypominamy również, że w tym roku na HHK wystąpi dwójka uczestników akcji XXL Freshmen, czyli amerykańskiego pierwowzoru Młodych Wilków - Kendrick Lamar oraz Fashawn.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4722","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"830","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Zamów album "Buntownicy i Lojalisci" na https://www.preorder.pl oraz https://www.alohasklep.pl (https://tiny.pl/h8qnw).

Green na fb: https://www.facebook.com/kryptonimgreen

Zamów album Greena "Buntownicy i Lojalisci" na https://www.preorder.pl oraz https://www.alohasklep.pl (https://tiny.pl/h8qnw).

Sklepowa premiera albumu Green "Buntownicy i Lojaliści" odbędzie się 19 kwietnia 2013 nakładem Aloha Entertainment przy współpracy ze Step Records i Mass Denim. 
 
Produkcja filmowa: Dobrekino Studio 
Reżyseria/Montaż: Damian Michalak 
Zdjęcia: Damian Koziara 
Kierownictwo produkcji: Maciej Karbownik 
Kierowcy: Piotr Piątkowski, Marcin Wójcik 
Pomoc techniczna: Marcin Szymański, Michał Grabowski, Piotr Sitek 
 
Podziękowania dla ekipy BEKSTEJDŻ za udostępnienie lokalu do zdjęć.

Bilety w przedsprzedaży w cenie 20/25 pl są już dostępne w warszawskich rapshopach:
- Blushop WWA
- Serum
- Side One
- California
- PLNY Stolica

Do każdego biletu za 25 pln dołączony jest mixtejp Proceente "Dzień Z Życia Mistrza Ceremonii" GRATIS! (oferta ważna do momentu wyczerpania zapasów).

Bilety normalne oraz VIP (w cenie 100 pln zawarty jest bilet, koszulka DZŻMC Mixtape oraz płyta Proceente "DZŻMC Mixtape") można też rezerwować na www.alohasklep.pl.

Sponsorem wydarzenia jest Mass Denim.

KLUB 55 (ul. Żurawia 32/34)
05.04.2013 (piątek)
bilety 20/25
start: 21:00

wydarzenie facebook:

https://www.facebook.com/events/277239979069443

Na tracklistę „Dzień z Życia Mistrza Ceremonii Mixtape" składa się ponad 20 numerów nagranych pod wyselekcjonowane instrumentalne z Polski i USA. Koncept materiału osadzony jest w leniwym miejskim klimacie, gorącego lata, o klasyczną stylistykę riddimów oraz treściwe cuty zadbał DJ Anusz. Cały projekt został zrealizowany między wrześniem a grudniem 2012 w Erem Studio pod okiem Staszego Staszka Koźlika. Za warstwę graficzną projektu odpowiada Daniel Marciniak, autorem towarzyszącej projektowi sesji zdjęciowej jest Tomek Karwinski (https://www.karwinski.pl).

Gościnne zwrotki nagrali: Łysonżi, Mały Esz, Emazet, Ciech, Green, Kfiat, Flint, Muflon, Kubson, Siódmy, Entero, Kliford, Igorilla oraz Jan Wyga. W okolicznościowych skitach pojawiają się m.in. Wujek Samo Zło, Numer Raz, DJ Abdool oraz Rufin MC.

Kolejne utwory z mixtejpu ukazują się codziennie a kanale https://www.youtube.com/alohaent.

Najświeższe informacje na temat „DZŻMCM" dostępne są na oficjalnym profilu Proceente: https://www.facebook.com/proceente40.

Wersję fizyczną (3-skrzydełkowy dgipak z tłoczonym cd) można zamawiać na https://www.alohasklep.pl.

Proceente:

"Napisałem ten kawałek w hołdzie dla mistrzów ceremonii. Do numeru zaprosiłem moich ludzi Łysonżiego Dżonsona i Greena. Instrumental od Pariasów wybraliśmy z DJ'em Anuszem nieprzypadkowo, jest to w naszej opinii jeden z najciekawszych i najbardziej inspirujących polskich bitów ostatnich lat. Nie ukrywam, że podoba mi się konceptualny album Eldo, Pelsona i Włodiego. Cały mixtejp był nagrywany w Erem Studio u Staszka Koźlika, czyli w tym samym miejscu gdzie płyta Parias. Mam nadzieję że mixtejpowa wersja numeru nie zostanie odebrana jako coś w rodzaju herezji. Przy okazji życzę słuchaczom Zdrowych, Wesołych Świąt".

Na tracklistę "DZŻMC Mixtape" składa się ponad 20 numerów nagranych pod wyselekcjonowane instrumentalne z Polski i USA. Koncept materiału osadzony jest w leniwym miejskim klimacie, gorącego lata, o klasyczną stylistykę riddimów oraz treściwe cuty zadbał DJ Anusz. Cały projekt został zrealizowany między wrześniem a grudniem 2012 w Erem Studio pod okiem Staszego Staszka Koźlika. Za warstwę graficzną projektu odpowiada Daniel Marciniak, autorem towarzyszącej projektowi sesji zdjęciowej jest Tomek Karwinski (https://www.karwinski.pl).

Gościnne zwrotki nagrali: Łysonżi, Mały Esz, Emazet, Ciech, Green, Kfiat, Flint, Muflon, Kubson, Siódmy, Entero, Kliford, Igorilla oraz Jan Wyga. W okolicznościowych skitach pojawiają się m.in. Wujek Samo Zło, Numer Raz, DJ Abdool oraz Rufin MC.

Oficjalny profil Proceente

Wersję fizyczną (3-skrzydełkowy dgipak z tłoczonym cd) można zamawiać w Aloha Sklepie.

Tracklista:
 
1. Stan 40% na bani, cuty DJ Anusz
(inst EPMD – Intrigued)
2. 13:00 + SKIT Numer Raz & DJ Abdool
(inst Notorious B.I.G. - Sky's the limit)
3. Wakacje bez endu gość. Łysonżi, cuty DJ Anusz
(inst Ja Rule – Cought up)
4. Lekcja,  cuty DJ Anusz + SKIT Wujek Samo Zło
(inst Just-Ice - Just Rhymin' With Kane)
5. Prawdziwy mistrz
(inst Pete Rock -Tru Master + Vienio – Grill te sprawy)
6. Jestem emce gość. Łysonżi, Green
(inst Parias – Parias)
7. Własność intelektualna gość. Łysonżi, Igorilla, Jan Wyga, cuty DJ Anusz
(inst Nice & Smooth - Blazin Hot)
8. Leń gość. Mały Esz
(inst Pete Rock & CL Smooth - Back on the block remix)
9. Summer Jazz Days
(inst Run DMC - Down With The King)
10. Ściema gość. Flint
(inst Rashad Morgan – Tell Em What they wanna hear)
11. Oni wszyscy gość. Kfiat
(inst Onyx - Hold up)
12. To moja dziedzina gość. Ciech
(inst Pezet/Małolat – Dopamina)
13. Technologia Drzewa gość. Entero, Kliford, Green, Flint
(inst Run DMC - Sucker MC's)
14. Ładuj Dżonson gość. Łysonżi
(inst Cypress Hill - It Ain't Nothing)
15. AlohaSklep.pl, cuty DJ Anusz
(inst Afrika Bombaataa - Mind, Body And Soul + Ohmega Watts – No Delay + Pharrell Williams – Angel)
16. SKIT www.AlohaSklep.pl
17. Kolektyw
(Warszafski Deszcz - Żyję spox)
18. Dusza i ciało gość. Mały Esz
(inst Termanology - Think It Over)
19. Epikurejczyk 2 gość. Muflon, Emazet, Mały Esz
(inst Common – Doinit)
20. Hradec Kralove + SKIT Rufin MC
(inst Łona – Helmut, rura)
21. Skala Richtera gość. Kubson, Siódmy
(inst EPMD - Richer Scale)
22. Hymn dla DJ'a, cuty DJ Anusz
(inst Mark B - A certain special skill)
23. SKIT Ortega Cartel
24. Mokotowskie lato alko jazz, cuty DJ Anusz
(inst Ortega Cartel – Historia)