Wspólny album Dj-a BRK i Mioda (lidera pamiętnego zespołu Jamal) to pozycja o wysokich walorach artystycznych, pełna świetnie zapodanych treści, ale też o silnie oddziaływującej formie. W założeniu miała być to jednorazowa kooperacja, a finałem jest aż siedemnaście numerów zmieszczonych w prawie godzinę materiału. Sprawdźcie pięć wniosków po naszym bliższym zapoznaniu się z tym krążkiem.

Po pierwsze wokal?

Wiadomo, że Miodu jest przede wszystkim kojarzony z reggae'ującym wokalem, dość przypomnieć kultowego "Policemana", ale też rewelacyjne "DEFTO" czy "Peron" macierzystego Jamala lub niezliczone gościnne refreny u raperów m.in. DGE, Ero czy Piha. Na "Kid Yakuza" najpełniej swoje umiejętności wokalne Tomasz Mioduszewski prezentuje w drugim singlu pt. „Nie dotykaj”. Podszyta subtelnym groovem ballada urzeka melancholijnym i niespiesznym refrenem - ma to spory popowy potencjał, zwłaszcza gdy dodać, że nie powoduje tak częstego w podobnych przypadkach poczucia zażenowania. Wokale Mioda ubarwiają album mniej lub bardziej w zasadzie w trybie ciągłym, czy to w postaci refrenu ("Bąbel", "Lovers"), czy jedynie bridge'u ("Amy Winehouse").

Wsparcie z zewnątrz

Tam gdzie DJ BRK, tam z pewnością również jego opolski kamrat. Faktycznie Jarecki pojawia się tu gościnnie pięciokrotnie serwujac zarówno wsparcie wokalne jak i raperskie. Poza tym pośród featów uwagę zwraca przyzwoita zwrotka młodej raperki Vajany, o której póki co mało można się dowiedzieć, podobnie zresztą jak o wokalistce Udoo, którą słyszymy w "Mniej więcej". Ciekawostką jest też, że w trzech numerach współtwórcę Grubego Brzucha wsparł produkcyjnie A.W.G.S z duetu Miętha. Ja akurat bym słyszał jego wpływy w zupełnie innych kawałkach niż to faktycznie ma miejsce...

Te tematy, tematy, tematy

Przekrój poruszanych tematów jest spory. Mamy tu typowo miłosne opowieści, ale też przewózki w stylu bragga. Jest sporo błyskotliwych punchline'ów, trochę follow'upów, ale nade wszystko przebija tu antyestablishmentowy przekaz. Pośród poważniejszych treści znajdziemy chwile oddechu, chociażby w postaci mocno anegdotycznych "Dwóch Psów", odnoszących się do ciągle panującej idiotycznej penalizacji posiadania siedmiolistnej rośliny. Tematy zielarskie są tu zresztą jednymi z częściej się przewijających.

ZPT, czy zajęcia praktyczno-techniczne

Miodu to nie tylko świetny wokalista, ale też bardzo sprawny raper. Swoje techniczne skille pokazuje na tym krążku kilkakrotnie, np. już na drugim z kolei "Resecie", gdzie w drugiej zwrotce najpierw sieka wersy z regularnym podziałem i wyszukanymi rymami (Pablo/dziwadło/imadło/światło/banknot), by w drugiej części włączyć wyższy bieg i jeszcze przyspieszyć już bez oddechowego dzielenia wersów. Podobne umiejętności szybkiego i plastycznego nawijania spotkamy w zamykającym "Bąku". Jako doświadczony wokalista Miodu wybornie panuje nad flow również w bardziej melodyjnych odsłonach ("Lovers"), także w jakże ciągle modnych Auto-tune'owych ("Mniej więcej'), nie zamyka się też na inspirowane drillem sylabizowanie ("Foyer", "Ye Ye").

Gdzie trap się spotyka z dancehallem

Kręgosłupem albumu są różne, raczej niesztampowe rozwiązania trapowe. Aranże są zbudowane z dużym wyważeniem, nie ma tu przesady w mnogości dźwiękowych bajek. BRK potrafi skupić uwagę na wiodącej melodii syntezatora czy intrygującej pętli perkusji, okalając je skrzętnie poupychanymi ozdobami, które dopełniają całe dźwiękowe pasmo, ale nie rozpraszają całości. Nawet gdy zwrotka wyda się być skonstruowana na klasycznych cykaczach, w refrenie wjeżdżają brzmienia z "Baśni 1000 i 1 nocy" jak w "Trocinie". Pod naskórkiem muzycznym "Kid Yakuzy" pulsuje jednakże najczęściej Jamajka i dancehallowy vibe. Są też numery gdzie ten karaibski puls przejmuje stery bardziej zdecydowanie jak np. w "Bąblu" czy "Żniwiarzu".

"Kid Yakuza" pomimo swojej długości to bardzo równy materiał, niekiedy zadaje ciosy energetycznym bangerem, by zaraz ukoić spokojniejszą balladą. Potrafi balansować pomiędzy powagą, a żartem, a przede wszystkim płynnie przelewa się z numeru na numer nie wywołując chęci skipowania. To duża zaleta w dobie faworyzowania singli. 

Większość numerów wyprodukowana jest przez Dj'a BRK, który niewątpliwie jest motorem napędowym całego projektu. Wśród gości na krążku usłyszymy Jareckiego oraz młodą raperkę Vajanę. W kilku numerach produkcyjnie wsparł DJ BRK oraz Mioda A.W.G.S z duetu Miętha. Płyta "Kid Yakuza" to gratka dla ludzi szukających bardziej nowoczesnych i trapowych brzmień. Światło dzienne ujrzał pierwszy singiel: „Amy Winehouse”. Utwór okraszony jest klimatycznym teledyskiem, w którym główną rolę gra WdoWA.

"Jak poznałem IGO? Historia zabrzmi nieprawdopodobnie. Było to na wyciągu narciarskim we Francji. Podczas wjazdu usłyszałem muzykę i szybko zorientowałem się, że oto mam do czynienia z koncertem na stoku. Mocna elektroniczna nuta i totalnie charakterystyczny głos. Na moje pytanie: kto to k**** jest? - usłyszałem, że to Bass Astral x IGO. Pomyślałem wtedy: oho, nie mam pojęcia kto to jest, pewnie jakiś zagraniczny gracz, ale chcę to zobaczyć! Koleś śpiewa na żywo tak, że nie było żadnej innej możliwości. Petarda - milion! Oczywiście nie zdążyłem na sam koncert. Poznaliśmy się tego samego dnia. Kiedy w końcu uścisnęliśmy sobie dłonie, IGO miał podbite oko i wyglądał jak francuski złodziej samochodów. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że przerodzi się to we współpracę i że nasze drogi przetną się w końcu na scenie podczas kolejnej trasy koncertowej za granicą. Tak samo jak nie wiedziałem, że IGO będzie częstym gościem w moim domu. Pomysł na nagranie wspólnego kawałka narodził się od razu, ale potrzebował kilku lat, żeby dojrzeć. Pewnego wieczoru, podczas burzy siedzieliśmy w moim studiu, IGO zaczął śpiewać do muzyki, którą wyprodukowałem, a za jego plecami na ciemnym niebie strzelały pioruny. Wiedziałem że mamy to! Finalne wokale wbiliśmy w Krakowskim studiu, którego mózgiem jest Marcin Pater. Po przesłuchaniu pierwszych miksów nie było wątpliwości, że musimy wspólnie zrealizować teledysk. Zapraszam na seans." - mówi DJ BRK o nowym singlu.

To nie pierwsze przecięcie producenta z warszawskim labelem. W lipcu 2021 sumptem Def Jam Recordings Poland wydał wspólnie z Jareckim album “Totem”, który został świetnie przyjęty przez branżę muzyczną i uzyskał świetne recenzje.

Jeśli chcesz być na bieżąco z premierami teledysków to śledź nasz dział Video

Album „Lekcja WOS-u” to 1. płyta Młodego w szeregach MaxFloRec. Artysta znany wcześniej głównie ze składów MeriDialu i Heavy Mental w swojej karierze współpracował już z czołówką polskiej sceny hip-hopowej zarówno jako MC, jak i producent. Ostatnio w tej drugiej roli kooperował z legendarnym KRS-One'em, produkując w sumie aż 12 tracków na 2 najnowszych albumach Amerykanina (mowa o"The World Is MIND"i"Street Light"). W ramach rewanżu The Teacha dograł wokale do jednego z numerów na „Lekcji WOS-u”, a także pojawił się w klipie towarzyszącym utworowi. Za wideo odpowiedzialna jest ekipa 34 UDGS Lab. 

Na krążku „Lekcja WOS-u” znalazło się 12 premierowych tracków, do których bity w całości wyprodukował Młody. Oprócz KRS-One'a w nagraniach płyty gościnnie udział wzięli: Kuba Knap, Biak, Aicha oraz Hades. W niektórych numerach słychać cuty, które dorzucili: DJ BRK, DJ Kebs, DJ HWR, The Returners, a do premierowych „Pustych podwórek” DJ Kostek. 

„Lekcja WOS-u” dostępna jest już w większości serwisów streamingowych: https://id.ffm.to/lekcjawosu. Album w formie mp3 zamówić można tylko w MaxFloSklepie: https://maxflosklep.pl/pl/p/MLODY-LEKCJA-WOSU-mp3-/955.

Szczegóły albumu znajdziesz w naszym dziale Premier Płytowych

Jeśli chcesz być na bieżąco z premierami teledysków to śledź nasz dział Video

"Kiedy nadejdą" to czwarty klip do piosenki promującej najnowszą płytę GrubSona pt. „Gatunek L". Utwór nagrany jest z gościnnym udziałem Jareckiego. Album trafia w ręce słuchaczu już dzisiaj nakładem Wydawnictwa Agora i Supa’high Music.

- Uwielbiam ten klip - mówi GrubSon. - Podczas zdjęć bawiliśmy się świetnie i uchwyciliśmy poczucie humoru nas wszystkich. Zaczynając od Jareckiego, poprzez BRK, a na mnie kończąc. Mamy nadzieję że zarówno utwór, który jest kawałkiem zdecydowanie koncertowym, jak również sam klip... który jest zwariowany... ale również bardzo precyzyjnie wyprodukowany i nakręcony... przypadnie wam do gustu. Dużo uśmiechu. Dużo dystansu. Dużo świetnej zabawy!

Za produkcję klipu ponownie odpowiedzialny jest SCH Media, które nawet przy produkcjach „mniej serio” może poszczycić się genialną pracą kamery i pomysłami.