"Chciałbym podziękować wszystkim za wsparcie i miłość. Operacja się udała, Bóg jest dobry! Następny krok - rehabilitacja! Rak został usunięty z nerki Boosiego, podziękowania dla całej rodziny, przyjaciół i prawdziwych fanów za wszystkie modlitwy. Jestem #cancersurvivor" - napisał Boosie Badazz.

Fifty założył się w ubiegłym roku z Webbiem o wynik walki bokserskiej między Yuriorkisem Gamboa i Terrencem Crawfordem a po zwycięstwie drugiego z nich Cent zobowiązany został do wypłacenia umówionego w zakładzie miliona dolarów. Reprezentant Baton Rouge nie mógł się doczekać wypłaty, w grudniu nawijał nawet "I told you bitch, 50 / You owe me a million, don't make me come get it / I'm telling you I'm serious". Kłótnia została jednak zażegnana - Webbie powiedział Curtisowi żeby zamiast przelewać określoną sumę dograł zwrotkę do numeru jego kompana Lil Boosiego, do czego też doszło. Oto wspomniana zwrotka:

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"23049","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Poniżej video z wypowiedzią Webbiego:

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"15776","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

"Myślę, że z muzyką, którą mam, rap gra stoi dla mnie otworem. To, co w ostatnich 3-4 dniach słyszałem w radio bardzo różni się od mojej muzyki. A inność przynosi wielkość" - komentuje raper. "Nie słuchałem muzyki innych w więzieniu, nie śledziłem nowych twarzy, skupiałem się tylko na swojej twórczości."

"Napisałem też film 'Boosie The Movie'. Pewnie zbiorę kasę i sam pchnę to do kin, bo nie ma drugiego takiego filmu. To prawdziwa historia" - dodaje.

Jeśli chodzi o kooperacje to na pewno możemy spodziewać się numeru Boosiego z Big K.R.I.T.'em, który parę dni temu opublikował zdjęcie ze studia.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"11696","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"430","width":"430"}}]]

Nie wiadomo czy raper zaleje nas teraz swoją twórczością studyjną, ale na pewno miał sporo czasu na to, by napisać dobre kilka albumów. Na razie głód nawijki widać po tym, że już w drodze powrotnej z więzienia nagrał krótki freestyle i od razu wrzucił go w sieć:

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"11417","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Mimo że na zaproszeniach na pierwszą konferencję po wyjściu widoczne jest logo Atlantic Records to nie wytwórnia nie potwierdza, ani nie zaprzecza, że wyda następny krążek dysponującego charakterystycznym wokalem podopiecznego Pimpa C. Krążą za to pogłoski o dołączeniu Lil Boosiego do Maybach Music Group. Wszystko jednak w sferze plotek, wiemy za to, że choć na wolności to jeszcze do 2018 raper z Luizjany będzie "on parole", czyli na zwolnieniu warunkowym.

Na koniec zauważmy, że mimo pięcioletniej odsiadki z całej sytuacji Lil Boosie wyszedł jednak bardzo korzystnie a skończyć mógł dużo gorzej. Jak pisaliśmy w 2010 roku: "Aresztowano go pod koniec 2009 w związku ze strzelaniną na posesji Terry'ego Boyda, która zakończyła się jego śmiercią. Poza nim oskarżonych jego kilka osób, większość w wieku nastoletnim. Dodatkowo znaleziono przy nim ecstasy, kodeinę i marihuanę a podejrzany jest też o udział w sześciu kolejnych zabójstwach, co z pewnością nie złagodzi podejścia sądu."

Single takie jak "Mind Of A Maniac" też nie ułatwiały udowodnienia niewinności przy najcięższych zarzutach - a jednak się udało. Czekamy na raperski powrót Boosiego.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"11396","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

Crooked I - Czyli jak robić debiut 300 lat i wciąż go nie zrobić. Charakterny westcoastowy wymiatacz solówki nie wydał nadal, ale na szczęście przyszło uformowanie Slaughterhouse, co pozwoliło wjechać w mainstream z buta bez gubienia jaj. Sam nawinął "I won't stop recording, til I make songs harder than Pac's" można więc liczyć, że i solo w końcu uderzy.

Gorilla Zoe - Sezonowa mainstreamowa ciekawostka, którą dziś kojarzyć można z ksywki, ale po muzyce ślad raczej wyparował. Mimo że liczby w swoim czasie miał całkiem okazałe. Drugi album z 2009 zadebiutował nawet w top 10 Billboardu.

Joell Ortiz - Drugi ze Slaughterów w składzie XXL'a na 2008 i zarazem mój ulubiony z zabójczej czwórki. Debiutem kazał zwrócić na siebie uwagę, kolejnymi singlami na czele z "Call Me" rozbudził oczekiwania, po czym "Free Agenta" wypuścił z opóźnieniami, po cichu i bez właściwej promocji. Kolejny, który uformowaniu Slaughterhouse zawdzięcza zasłużony umiejętnościami splendor i oby utrzymał się w mainstreamie jak najdłużej.

Lil Boosie - Wyrazisty hardkorowy ulicznik z południa, wychowanek UGK, który dzięki takim numerom jak "Mind Of A Maniac" kazał oczekiwać dużych rzeczy. Jednak spieniężenie swoich 5 minut utrudnił mu konflikt z prawem, oskarżenie o zabójstwo i odsiadka. Czy wróci do gry z hukiem - czas pokaże. Na razie sezonowa ciekawostka, choć z charyzmą, osobowością i zapadającym w pamięć wysokim wokalem.

Lupe Fiasco - Mocne usadowienie w mainstreamie i wszechobecny szacunek. Zaangażowane teksty, często zbyt ambitne na dzisiejsze warunki (patrz - przejścia z Atlanticiem), budzące różne odczucia "Lasers", jednak zarówno umiejętności, jak i udanej kariery ciężko reprezentantowi Chicago odmówić.

Papoose - Czyli jak przespać swoje 5 minut. Gdyby album wydał w 2006 czy 2007, gdy hype w Nowym Jorku miał jeszcze większy niż obecnie A$AP Rocky, mixtape'y sprawdzali wszyscy, Pap określany był nadzieją na odrodzenie NY a Jive oferowało 1,5 miliona za kontrakt... Wtedy pewnie zgarnąłby świetną sprzedaż, zasiadł na dobre w mainstreamie przywracając mu klasyczny eastcoastowy pazur a hajs zgadzałby się po wsze czasy. "Nacirema Dream" wyszła w tym roku, brzmi jak esencja tego, co wyciągnąć można było z nowojorskiego brzmienia okresu 2006-2008 a choćby numer na bicie Premiera to konkretny sztos. Sprzedaż? W pierwszym tygodniu niecałe 6000 sztuk. "It's all about the timing" jak powiedział kiedyś Andrzejowi Cale Phife Dawg.

Plies - Ulicznik, który pod koniec ostatniej dekady miał swoją chwilę na topie, dziś niby wciąż nagrywa, jednak hype ma zdecydowanie mniejszy, porównywalnie jak ekspozycję. Sezonowa ciekawostka w mainstreamie, których wiele, choć i tak udało mu się utrzymać w czołówce relatywnie długo.

Rich Boy - One hit wonder ze swoim "Throw Some D's", które pociągnęło jego debiut. Mainstreamowy uliczny bling-rap z Alabamy na soczystych southowych bitach. Po paru latach ciszy powrócił niedawno z nowym albumem i mixtape'em, odzew jednak praktycznie zerowy.

Saigon - 5 minut również przespane, choć nie tak spektakularnie jak Papoose. Druga siła młodego Nowego Jorku tamtych lat, potem zapowiadał nawet koniec kariery przed debiutem. Nagrywa jednak i to naprawdę konkretne rzeczy, z pazurem i treścią, jednak poza ekspozycją głównego nurtu.

Young Dro - Do dziś pamiętam, gdy w 2006 roku pisałem swoją pierwszą wydrukowaną recenzję do jednego z ostatnich numerów Ślizgu, było to właśnie parę słów o debiucie podopiecznego T.I.'a. Dro miał wtedy moment medialnej popularności po hicie "Shoulder Lean", od tego czasu jego ksywka mignęła mi jednak tylko parokrotnie na rapowych portalach z USA. "Mignęła" jest tu słowem-kluczem.

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4017","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4018","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4019","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4020","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4021","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]

[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"4022","attributes":{"alt":"","class":"media-image"}}]]